محمدرضا حیدری

 

منچستر یونایتد

نام کامل	باشگاه فوتبال منچستر یونایتد
لقب	شیاطین سرخ[۱] (Red Devils)
تأسیس	سال ۱۸۷۸ (۱۳۷ سال پیش) با نام نیوتون هیث
ورزشگاه	الدترافورد
گنجایش	۷۵٫۷۳۱ [۲]
مالک	خانواده گلیزر (NYSE: MANU)
مدیران	جوئل و آورام گلیزر
مربی	لوئی فان خال
لیگ	لیگ برتر فوتبال انگلستان
۱۵–۲۰۱۴	چهارم
وبگاه	وبگاه رسمی
لباس اول       لباس دوم لباس سوم
فصل کنونی

باشگاه فوتبال منچستر یونایتد (به انگلیسی: Manchester United Football Club) یکی از باشگاه‌های حرفه‌ای فوتبال در لیگ برتر فوتبال انگلستان است. این باشگاه در سال ۱۸۷۸، با نام باشگاه فوتبال نیوتون هیث (به انگلیسی: Newton Heath LYR Football Club) تأسیس شد. در سال ۱۹۰۲، نام این باشگاه به منچستر یونایتد تغییر یافت^[۱] و در سال ۱۹۱۰، ورزشگاه الدترافورد به عنوان ورزشگاه خانگی این تیم انتخاب شد.^[۳]

در سال ۱۹۶۸، منچستریونایتد با سرمربیگری مت بازبی به عنوان اولین تیم انگلیسی در لیگ قهرمانان اروپا به قهرمانی رسید. این اتفاق ۱۰ سال پس از حادثه مونیخ رخ داد. در این حادثه ۸ تن از بازیکنان تیم فوتبال منچستریونایتد جان خود را از دست دادند. سر الکس فرگوسن که از نوامبر ۱۹۸۶ تا مهٔ ۲۰۱۳ سرمربیگری این تیم را بر عهده داشت، توانست ۳۸ جام مختلف برای باشگاه به دست آورد.^[۴][۵][۶]بعد از کناره‌گیری فرگوسن، دیوید مویس جانشین وی شد.^[۷] ده ماه بعد، وی از سمتش برکنار شد و در ۱۹ مهٔ ۲۰۱۴ لوئی فان خال جانشین او اعلام شد.

منچستر یونایتد با داشتن ۲۰ عنوان قهرمانی در لیگ برتر، ۴ قهرمانی در جام اتحادیه، ۱۱ قهرمانی در جام حذفی^[۸]، ۲۰ قهرمانی در سوپر جام انگلستان و هم‌چنین سه عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا یکی از پرافتخارترین باشگاه‌های فوتبال جهان به‌شمار می‌آید. آن‌ها تنها تیم انگلیسی هستند که توانستند در فصل ۹۹–۱۹۹۸ هر سه‌جام لیگ برتر، جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا (سه‌گانه) را به دست آورند.

منچستر یونایتد یکی از ثروتمندترین و پرطرفدارترین تیم‌های دنیا به حساب می‌آید.^{[۹][۱۰][۱۱]} در ژانویه ۲۰۱۳، منچستر یونایتد به نخستین باشگاهی تبدیل شد که ارزشش بیش از ۳ میلیارد دلار است. طبق اعلام مجله فوربز، باشگاه منچستر یونایتد ۳٫۳ میلیارد دلار ارزش دارد و با ۱٫۲ میلیارد دلار اختلاف با باشگاه دوم، ارزشمندترین باشگاه ورزشی دنیاست.^[۱۱] مالک فعلی این باشگاه، مالکوم گلیزر است که در ماه مهٔ سال ۲۰۰۵، با مبلغی بالغ بر ۸۰۰ میلیون پوند باشگاه منچستر یونایتد را خرید.^[۱۲]

 

 

تاریخچه

سال‌های ابتدایی (۱۹۴۵–۱۸۷۸)

 

باشگاه فوتبال منچستر یونایتد در سال ۱۸۷۸ توسط شرکت راه‌آهن لانکشایر و یورکشایر و با نام نیوتون هیث شکل گرفت.^[۱۳] در ابتدا این تیم فقط با تیم‌های شرکت‌های راه‌آهن دیگر بازی می‌کرد، ولی در ۲۰ نوامبر ۱۸۸۰ اولین بازی رسمی خود را در برابر بولتون واندررز انجام داد. بازیکنان تیم نیوتون هیث در این بازی لباس سبز و طلایی پوشیده بودند و بازی را نیز با نتیجه ۶ بر صفر واگذار کردند. این تیم از سال ۱۸۸۸ به عضویت یک لیگ محلی کوچک درآمد. این لیگ محلی پس از یک سال منحل شد و آن‌ها به لیگ دیگری به نام اتحاد فوتبال پیوستند. سه فصل بعد این لیگ با لیگ برتر فوتبال ادغام شد. این تیم از فصل ۹۳–۱۸۹۲ کار خود را در لیگ دسته اول شروع کرد. در آن موقع تیم از شرکت راه‌آهن استقلال یافته بود و پسوند LYR (مخفف Lancashire and Yorkshire Railway) از نام این تیم حذف شد. بعد از فقط دو فصل، باشگاه به دستهٔ دوم سقوط کرد.^[۱۴]

 

در ژانویه ۱۹۰۲، باشگاه با بدهی ۲،۶۷۰ پوند (معادل ۲۱۰،۰۰۰ پوند در سال ۲۰۱۱ میلادی) ورشکسته شد.^[۱۵][۱۶] هری استفورد، کاپیتان تیم ۴ تاجر از جمله جان هنری دیویس (که رئیس باشگاه شد) را یافت که حاضر شدند هر کدام ۵۰۰ پوند در باشگاه سرمایه‌گذاری کنند و تیم را نجات دهند.^[۱۷] در آن موقع نام تیم نیز تغییر کرد^[۱۵] و در ۲۴ آوریل ۱۹۰۲ باشگاهی با نام منچستر یونایتد به صورت رسمی شکل گرفت.^[۱۵] با سرمربیگری ارنست منگنال که تیم را در سال ۱۹۰۳ تحویل گرفت،^[۱۷] آن‌ها موفق به نایب قهرمانی در لیگ دسته دوم در سال ۱۹۰۶ شدند و به لیگ دسته اول راه یافتند.^[۱۷] هم‌چنین منچستر یونایتد در سال ۱۹۰۸، برای اولین بار توانست لیگ دسته اول را فتح کند که اولین قهرمانی منچستر یونایتد در لیگ به حساب می‌آید. در شروع فصل بعد، منچستر یونایتد عنوان قهرمانی در جام خیریه انگلیس را به‌دست آورد.^[۱۵] و در پایان فصل نیز برای اولین بار، به عنوان قهرمانی جام حذفی انگلیس رسید. منچستر یونایتد در سال ۱۹۱۱، بار دیگر در لیگ دسته اول قهرمان شد، ولی در پایان آن فصل، منگنال منچستر یونایتد را ترک کرد و به منچستر سیتی پیوست.^[۱۸]

در سال ۱۹۲۲، بعد از شروع دوباره لیگ‌های فوتبال پس از توقف سه ساله به علت جنگ جهانی اول، باشگاه به دسته دوم سقوط کرد.^[۱۹] منچستر یونایتد در سال ۱۹۲۵، دوباره به لیگ دسته اول بازگشت،^[۱۹] ولی در سال ۱۹۳۱ دوباره به دسته دوم رفت و به باشگاه یو-یویی تبدیل شد. در آن سال، منچستر یونایتد ضعیف‌ترین نتیجهٔ تاریخ خود را گرفت و در لیگ دسته دوم در رتبهٔ بیستم قرار گرفت. در اکتبر ۱۹۲۷، جان هنری دیویس درگذشت. باشگاه بار دیگر در آستانهٔ ورشکستگی قرار گرفت، ولی در دسامبر ۱۹۳۱، جیمز گیبسون در باشگاه سرمایه‌گذاری کرد و اداره باشگاه را در دست گرفت.^[۲۰] در فصل ۳۹–۱۹۳۸ و در فاصله یک سال قبل از شروع جنگ جهانی دوم، باشگاه کار خود را در لیگ دسته اول در رتبه چهاردهم به پایان رساند.^[۱۵]

سال‌های بازبی (۱۹۶۹–۱۹۴۵)

 

در اکتبر ۱۹۴۵، پس از از سرگیری دوبارهٔ مسابقات فوتبال بعد از جنگ جهانی دوم، مت بازبی با قراردادی ۵ ساله به منچستر یونایتد پیوست. او کارش را با جذب پنج بازیکن شروع کرد.^[۲۱] بازبی در سال‌های ۱۹۴۷، ۱۹۴۸ و ۱۹۴۹ با تیم نایب قهرمان لیگ دسته اول شد و در سال ۱۹۴۸ نیز قهرمان جام حذفی انگلیس شد. در سال ۱۹۵۲، باشگاه پس از ۴۱ سال قهرمان لیگ دسته اول شد.^[۲۱] با میانگین سنی ۲۲ سال، تیم سر مت بازبی در آن سال‌ها توسط رسانه‌ها «بچه‌های بازبی» (به انگلیسی: Busby Babes) خوانده می‌شد.^[۲۲] در سال ۱۹۵۷، منچستر یونایتد به عنوان اولین تیم انگلیسی به لیگ قهرمانان اروپا راه یافت. آن‌ها در این مسابقات، در نیمه‌نهایی بازی را به رئال مادرید واگذار کردند و حذف شدند.^[۲۳] در همان مسابقات، منچستر یونایتد با نتیجه ۱۰ بر صفر باشگاه بلژیکی اندرلشت را شکست داد. این پیروزی، به عنوان پرگل ترین بُرد منچستر یونایتد در تاریخ این باشگاه محسوب می‌شود.^[۲۴]

در سال بعد و در همین مسابقات، در راه برگشت به خانه پس از برد مقابل ستاره سرخ بلگراد، هواپیمایی که بازیکنان منچستر یونایتد، تعدادی خبرنگار و مقامات باشگاه را به انگلیس انتقال می‌داد، در حالی که در مونیخ آلمان سوخت‌گیری کرده بود، درحال بلند شدن از زمین دچار سانحه شد. فاجعه هوایی مونیخ در ۶ فوریه ۱۹۵۸ رخ داد و جان ۲۳ نفر را گرفت، از جمله ۸ تن از بازیکنان منچستر یونایتد. جئوف بنت، راجر بایرن، ادی کولمن، دانکن ادواردز، مارک جونز، دیوید پگ، تامی تیلور و بیلی ولان بازیکنانی بودند که در این حادثه جان باختند و چندی دیگر از بازیکنان در این حادثه به شدت مجروح شدند.^[۲۵]

 

مت بازبی در این حادثه مجروح شد و در دوران درمانش، جیمی مورفی هدایت تیم را بر عهده گرفت.^[۲۶] در آن سال آن‌ها به فینال جام حذفی رسیدند، اما در مقابل بولتون واندررز مغلوب شدند.^[۱۵] با به رسمیت شناختن این فاجعه، یوفا از باشگاه دعوت کرد تا در فصل ۵۹–۱۹۵۸ لیگ قهرمانان اروپا درکنار ولورهمپتون شرکت کند. با وجود تصویب اتحادیه فوتبال انگلیس، سازمان لیگ تشخیص داد به علت این که منچستر یونایتد به این مسابقات راه پیدا نکرده‌است، نمی‌تواند در آن شرکت کند.^[۱۵] بازبی با خریدن بازیکنانی هم‌چون دنیس لا و پت کرراند تیم دههٔ ۶۰ منچستر یونایتد را دوباره ساخت.^[۲۷] این تیم همراه با بازیکنانی هم‌چون جرج بست در سال ۱۹۶۳ در جام حذفی قهرمان شد.^[۱۵]

در فصل بعدی در لیگ نایب قهرمان شدند و در سال ۱۹۶۵ و ۱۹۶۷ توانستند در لیگ به مقام قهرمانی برسند.^[۱۵] در سال ۱۹۶۸، منچستر یونایتد در فینال لیگ قهرمانان اروپا با نتیجهٔ ۴ بر ۱ تیم بنفیکا را شکست داد و به عنوان اولین تیم انگلیسی، در لیگ قهرمانان اروپا، قهرمان شد.^[۲۳] در آن تیم، سه برندهٔ توپ طلای اروپا^[۲۸] یعنی بابی چارلتون، دنیس لا و جرج بست حضور داشتند.^[۲۷] مت بازبی در سال ۱۹۶۹ از سِمَت خود استعفا داد^[۲۷] و ویلف مک‌گینس، بازیکن سابق منچستر یونایتد، جانشین وی شد.^[۲۹]

۱۹۸۶–۱۹۶۹

 

به دنبال کسب رتبهٔ هشتم در فصل ۷۰–۱۹۶۹ و شروع ضعیف در فصل ۷۱–۱۹۷۰، بازبی پذیرفت تا به صورت موقت سرمربی تیم بشود و ویلف مک‌گینس نیز به عنوان کمک مربی در تیم مشغول شد.^[۳۱] در ژوئن ۱۹۷۱، فرانک اوفارل، به عنوان سرمربی برگزیده شد.^[۳۱] ولی ۱۸ ماه بعد و در دسامبر ۱۹۷۲ تامی دوچرتی جانشین وی شد.^[۳۲] دوچرتی منچستر یونایتد را از سقوط به دستهٔ پایین‌تر نجات داد. ولی در سال ۱۹۷۴ آن‌ها به دستهٔ پایین‌تر سقوط کردند. مثلث خط حملهٔ یونایتد یعنی بست، لا و چارلتون باشگاه را ترک کردند.^[۳۱] باشگاه سال بعد به دسته اول بازگشت و در سال ۱۹۷۶ به بازی نهایی جام حذفی رسید. اما در آن‌جا مغلوب ساوت‌همپتون شد.^[۳۱] منچستر یونایتد در سال ۱۹۷۷ باز هم به فینال رسید و این بار ۲ بر ۱ مقابل لیورپول به برتری رسید.^[۳۱] دوچرتی پس از مدت کوتاهی و به دنبال افشای رابطه‌اش با همسر فیزیوتراپیست باشگاه، برکنار شد.^[۳۳]

دیو سکستون در سال ۱۹۷۷، جانشین دوچرتی شد.^[۳۲] با وجود خرید بازیکنان بزرگی هم‌چون جو جردن، گوردون مک‌کوئین، گری بیلی و رای ویلکینز، باشگاه در آن سال به نتیجهٔ قابل توجهی دست نیافت. آن‌ها در فصل ۸۰–۱۹۷۹ در لیگ و جام حذفی نایب قهرمان شدند.^[۳۱] سکستون در سال ۱۹۸۱ برکنار و ران اتکینسون جانشین وی شد.^[۳۲] او رکورد نقل‌وانقالات انگلیس را شکست و برایان رابسون را از وست برومویچ با مبلغ ۱٫۵ میلیون پوند به منچستر یونایتد آورد.^[۳۴] با هدایت اتکینسون، منچستر یونایتد دو بار در سال‌های ۱۹۸۳ و ۱۹۸۵، قهرمان جام حذفی شد.^[۳۲] در فصل ۸۶–۱۹۸۵ منچستر یونایتد، در حالی که به قهرمانی خیلی نزدیک بود، لیگ را با رتبه چهارم به پایان رساند. سال بعد منچستر یونایتد خطر سقوط را از سر گذراند و اتکینسون برکنار شد.^[۳۲]

سال‌های فرگوسن (۲۰۱۳–۱۹۸۶)

 

الکس فرگوسن و دستیارش آرچی ناکس در روز برکناری اتکینسون از تیم آبردین به منچستر یونایتد آمدند^[۳۵] و با هدایت آن‌ها، باشگاه در آن فصل به رتبهٔ یازدهم لیگ دست یافت. ^[۳۵][۳۶] با وجود این که فرگوسن منچستر یونایتد را در فصل ۸۸–۱۹۸۷ در لیگ به مقام دوم رساند، ولی در فصل بعدی دوباره منچستر یونایتد یازدهم شد.^[۱۵] فرگوسن در آستانهٔ برکناری بود، ولی با شکست دادن کریستال پالاس، آن‌ها قهرمان جام حذفی سال ۱۹۹۰ شدند و فرگوسن در سمت خود باقی‌ماند.^[۳۷][۳۸] در فصل بعد منچستر یونایتد برای اولین بار در جام در جام اروپا قهرمان شد و در بازی سوپر جام اروپا با یک گل، ستاره سرخ بلگراد، قهرمان لیگ قهرمانان اروپا را شکست داد و سوپر جام اروپا را نیز به دست آورد.^[۳۹] در فصل بعدی منچستر یونایتد در ومبلی تیم ناتینگهام فارست را یک بر صفر شکست داد و عنوان قهرمانی جام اتحادیه را به دست آورد.^[۱۵] در سال ۱۹۹۳ باشگاه برای اولین پس از سال ۱۹۶۷، قهرمان لیگ برتر شد و در فصل بعدی نیز منچستر یونایتد جام حذفی و لیگ برتر را فتح کرد.^[۳۹]

در فصل ۹۹–۱۹۹۸ منچستر یونایتد به نخستین تیم انگلیسی تبدیل شد که هر سه جام لیگ برتر، جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا را در یک فصل به دست می‌آورد. در حقیقت منچستر یونایتد تنها تیم انگلیسی است که سه‌گانه را در کارنامهٔ خود ثبت کرده‌است.^[۴۰] آن‌ها در فینال لیگ قهرمانان سال ۱۹۹۹ در حالی که از بایرن مونیخ با یک گل عقب بودند، در وقت‌های اضافه با گل‌های اوله گانر سولسشیر و تدی شرینگهام به پیروزی رسیدند.^[۴۱] هم‌چنین با شکست دادن تیم پالمیراس در توکیو، جام بین قاره‌ای را نیز به دست آوردند.^[۴۲] پس از آن، فرگوسن به خاطر خدمات خود به فوتبال لقب سر را از ملکه بریتانیا دریافت کرد.^[۳۷]

 

در سال ۲۰۰۰، منچستر یونایتد به جام باشگاه‌های جهان راه یافت ^[۴۴] و لیگ برتر را نیز دوباره در فصل‌های ۲۰۰۰–۱۹۹۹ و ۲۰۰۱–۲۰۰۰ فتح کرد. آن‌ها در فصل ۲۰۰۲–۲۰۰۱ نایب قهرمان لیگ شدند و در فصل بعد، دوباره عنوان قهرمانی را به دست آوردند. قهرمانی جام حذفی فصل ۲۰۰۴–۲۰۰۳ نیز نصیب منچستر یونایتد شد.^[۴۵] در فصل ۲۰۰۶–۲۰۰۵ منچستر یونایتد برای اولین بار در تاریخ خود، از راه‌یابی به مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا بازماند. اما با نایب قهرمانی در لیگ برتر و قهرمانی در جام اتحادیه، این امر را جبران کرد. منچستر یونایتد در فصل‌های ۰۷–۲۰۰۶ و ۰۸–۲۰۰۷ قهرمان لیگ برتر شد و در سال ۲۰۰۸ با شکست ۶ بر ۵ تیم چلسی در ضربات پنالتی (۱ بر ۱ مساوی در وقت قانونی و اضافه) قهرمان اروپا شد. در این بازی، رایان گیگز برای ۷۵۹مین بار برای منچستر یونایتد به میدان رفت و رکورد بابی چارلتون را شکست^[۴۶]. در دسامبر همان سال، منچستر یونایتد قهرمان باشگاه‌های جهان شد و در فصل ۰۹–۲۰۰۸ در جام اتحادیه عنوان قهرمانی را کسب کرد.^[۴۷] در تابستان آن سال، کریستیانو رونالدو با مبلغ ۸۰ میلیون پوند که در زمان خود رکوردی جهانی محسوب می‌شد، به رئال مادرید فروخته شد.^[۴۸] در سال ۲۰۱۰ منچستریونایتد ۲ بر ۱ استون ویلا را در بازی نهایی جام اتحادیه شکست داد و توانست برای اولین بار در این جام، از مقام قهرمانی خود دفاع کند.^[۴۹]

منچستر یونایتد در فصل ۱۰–۲۰۰۹ به مقام نایب قهرمانی رسید. اما در فصل ۱۱–۲۰۱۰، برای نوزدهمین بار در لیگ برتر قهرمان شد. منچستر یونایتد با کسب این عنوان، رکورد ۱۸ قهرمانی تیم لیورپول در لیگ را شکست و به پرافتخارترین تیم باشگاهی در لیگ برتر انگلستان تبدیل شد.^[۵۰][۵۱]

بعد از نایب قهرمانی در فصل ۱۲–۲۰۱۱، منچستر یونایتد در فصل ۱۳–۲۰۱۲ توانست برای بیستمین بار قهرمان لیگ برتر شود.^[۵۲]

تاکنون–۲۰۱۳

روز ۸ مهٔ ۲۰۱۳، فرگوسن اعلام کرد که در پایان فصل بازنشسته می‌شود، اما به عنوان عضو هیئت رئیسه و سفیر، به فعالیتش در این باشگاه ادامه می‌دهد.^[۶][۵۳] یک روز بعد، باشگاه منچستر یونایتد اعلام کرد که دیوید مویس با منچستر یونایتد قرارداد ۶ ساله امضا کرده و هدایت این تیم را بر عهده خواهد گرفت.^{[۵۴][۵۵][۵۶]} ده ماه بعد، در ۲۲ آوریل ۲۰۱۴، به دنبال نتایج ضعیف یونایتد و عدم راهیابی این تیم به لیگ قهرمانان اروپا برای اولین بار پس از فصل ۹۶–۱۹۹۵، دیوید مویس از سمتش برکنار شد و رایان گیگز به صورت موقت، هدایت این تیم را برعهده گرفت.^[۵۷] در ۱۹ مهٔ ۲۰۱۴ رسماً اعلام شد که لوئیس فن خال با قراردادی سه‌ساله جانشین مویس می‌شود و رایان گیگز هم به عنوان دستیار در تیم خواهد بود.^[۵۸] در ۲۸ مهٔ ۲۰۱۴، مالکوم گلیزر مالک باشگاه درگذشت.^[۵۹]

آرم و لباس تیم

آرم باشگاه منچستر یونایتد، از آرم شورای شهر منچستر گرفته شده‌است. اگرچه تغییرات بسیاری در آن دیده می‌شود و از آن آرم، فقط کشتی آن باقی‌مانده‌است.^[۶۰] در دههٔ ۶۰ میلادی، به منچستر یونایتد لقب شیاطین سرخ داده شد. در آن زمان این لقب به صورت رسمی وارد برنامه‌های باشگاه شد و در دههٔ ۷۰ میلادی، نشان یک شیطان به آرم باشگاه اضافه شد.^[۶۰]

لباس تیم نیوتون هیث در ابتدا، پیراهن‌های سبز و زرد به همراه جوراب و شورت ورزشی آبی بود.^[۶۱] بین سال‌های ۱۸۹۴ تا ۱۸۹۶ پیراهن باشگاه رنگ سبز و طلایی بود^[۶۱] تا این‌که در سال ۱۸۹۶، پیراهن باشگاه یک دست سفید شد و بازیکنان جوراب‌های آبی‌رنگ پوشیدند.^[۶۱] بعد از آن که نام باشگاه در سال ۱۹۰۲ به منچستر یونایتد تغییر یافت، رنگ لباس تیم نیز عوض شد. از آن زمان به بعد بازیکنان پیراهن قرمز، شورت ورزشی سفید و جوراب سیاه می‌پوشیدند. تا سال ۱۹۲۲، تغییرات چندانی در لباس تیم صورت نگرفت تا این که در آن سال یک علامت V قرمز تیره به قسمت اطراف یقه پیراهن تیم اضافه شد. لباس خانگی تیم تا سال ۱۹۲۷ به همین شکل بود.^[۶۱] در سال ۱۹۳۴، بازیکنان پیراهن‌های آلبالویی و سفید رنگ پوشیدند، ولی در فصل بعدی پیراهن تیم به همان قرمز یکدست تغییر یافت. از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۵، جوراب‌های بازیکنان از رنگ مشکی به رنگ سفید تغییر کرد و از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۱، جوراب‌های تیم، قرمزرنگ شد. در آن سال دوباره جوراب‌های تیم به رنگ مشکی در آمد. لباس تیم در فصل ۱۱–۲۰۱۰، قرمز رنگ با یقه‌های سفید، شورت ورزشی سفید و جوراب‌های مشکی بود.^[۶۲] در طراحی پیراهن فصل ۱۳–۲۰۱۲ منچستر یونایتد، از نوعی پارچه از جنس کتان به نام گینگهام الهام گرفته شده‌است. این پارچه در طول انقلاب صنعتی در شهر منچستر تولید شده و به نوعی نماد این شهر به حساب می‌آید.^[۶۳]

لباس دوم تیم اغلب فصل‌ها پیراهن و شورت ورزشی سفید و جوراب‌های سیاه بوده‌است، ولی چندین استثنا هم وجود داشته‌است. مثلاً در فصل ۲۰۰۰–۱۹۹۹ پیراهن دوم تیم، آبی نفتی به همراه‌های راه‌راه‌های باریک نقره‌ای رنگ بود^[۶۴] و در فصل ۱۱–۲۰۱۰ لباس دوم تیم، پیراهن سفید به همراه خط‌های آبی و قرمز رنگ و شورت ورزشی سیاه و جوراب سفید رنگ بود.^[۶۵] در فصل ۹۶–۱۹۹۵، آن‌ها برای دو بازی پیراهن تمام خاکستری پوشیدند، ولی به دلیل شکایت بازیکنان از این که در زمین نمی‌توانند یکدیگر را پیدا کنند، پیراهن دوم تیم تغییر کرد.^[۶۶] از سال ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۶، پیراهن دوم تیم آبی و سفید رنگ بود. در سالی که منچستر یونایتد هر سه جام را به دست آورد، پیراهن دوم تیم یک‌دست سیاه‌رنگ بود. از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵، پیراهن دوم تیم سفید به همراه خطوط آبی و قرمز رنگ و جوراب‌ها و شورت‌های ورزشی آبی رنگ بود.^[۶۴] در فصل ۰۹–۲۰۰۸، به مناسبت چهلمین سالگرد فتح لیگ قهرمانان اروپا برای نخستین بار، باشگاه پیراهن دوم تیم را به یک‌دست آبی تغییر داد.^[۶۷]

ورزشگاه‌های خانگی

الدترافورد
تئاتر رویاها
محل	خیابان سر مت بازبی، الدترافورد، منچستر بزرگ، انگلستان
شروع ساخت	۱۹۰۹
تأسیس	۱۹ فوریه ۱۹۱۰
مالک	منچستر یونایتد
گرداننده	منچستر یونایتد
نوع زمین	چمن
هزینه ساخت	۹۰،۰۰۰ پوند (سال ۱۹۰۹)
طراح	آرچیبالد لیچ (۱۹۰۹)
گنجایش	۷۵،۸۱۱ (نشسته)[۲]
مستاجرها	منچستر یونایتد (۱۹۱۰–تاکنون)
ابعاد زمین	۱۰۵ × ۶۸ متر

نیوتون هیث در ابتدا در زمین نورث وود که زمینی نزدیک حیاط راه‌آهن بود، بازی می‌کرد.^[۶۸] گنجایش اصلی آن ورزشگاه ۱۲،۰۰۰ نفر بود. مقامات باشگاه تصمیم گرفتند تا برای پیوستن به لیگ برتر بر امکانات این ورزشگاه بیفزایند. در سال ۱۸۸۷، تغییرات کوچکی در ورزشگاه صورت گرفت و در سال ۱۸۹۱، باشگاه از حداقل ذخایر مالی خود برای نصب دو جایگاه جدید در ورزشگاه و اضافه شدن ۲٬۰۰۰ نفر به ظرفیت ورزشگاه استفاده کرد.^[۶۹]

در ماه ژوئن ۱۸۹۳ که باشگاه به تازگی تحویل صاحبان جدیدش داده شده بود، زمین نورث وود برای باشگاه نامناسب تشخیص داده شد. ای. اچ آلبوت زمینهٔ استفاده از زمین بانک استریت در کلیتون را فراهم کرد.^[۶۸]

در زمانی که بانک استریت به دلیل مشکلات مالی باشگاه تعطیل شد، هری استفورد توانست پول کافی جمع‌آوری کند و یک زمین موقت برای بازی‌های تیم در هارپورهی فراهم آورد. به دنبال سرمایه‌گذاری‌های جدید در باشگاه، جی. اچ دیویس ۵۰۰ پوند پرداخت و علاوه بر احیای زمین بانک استریت، یک جایگاه ۱،۰۰۰ نفری جدید نیز به آن افزود. در عرض چهار سال، چهار طرف ورزشگاه دارای جایگاه شد و ظرفیت ورزشگاه به ۵۰،۰۰۰ نفر رسید.^[۶۹]

بعد از کسب عنوان قهرمانی لیگ در سال ۱۹۰۸ و قهرمانی در جام حذفی در سال بعد، بانک استریت برای جاه‌طلبی‌های بزرگ دیویس کافی نبود. در فوریه ۱۹۰۹، شش هفته قبل از فینال جام حذفی، الدترافورد به عنوان نام ورزشگاه جدید منچستر یونایتد تصویب شد.^[۶۹] باشگاه، زمین ورزشگاه را به قیمت ۶۰،۰۰۰ پوند خرید. بودجه‌ای ۳۰،۰۰۰ پوندی به آرچیبالد لیچ (معمار) داده شد تا کار ساخت را شروع کند. در ابتدا قرار بود تا ورزشگاه ۱۰۰،۰۰۰ نفری باشد، ولی با توجه به بودجه، به ۷۷،۰۰۰ نفر کاهش یافت.^[۶۹] ورزشگاه توسط آقایان براملد و اسمیت در شهر منچستر ساخته شد. رکورد حضور بیشترین تماشاگر در این ورزشگاه، در ۲۵ مارس ۱۹۳۹ ثبت شد. در آن بازی که نیمه‌نهایی جام حذفی بود،۷۶٬۹۶۲ تماشاگر به ورزشگاه آمدند.^[۶۹]

 

در طول جنگ جهانی دوم و به دلیل بمباران، بخش زیادی از ورزشگاه تخریب شد. تونل ورودی جنوب ورزشگاه، تنها قسمت باقی‌مانده از آن بود. بعد از جنگ باشگاه از کمیسیون خسارت جنگ ۲۲٬۲۷۸ پوند دریافت کرد تا ورزشگاه را بازسازی کند. در طول بازسازی ورزشگاه، منچستر یونایتد بازی‌های خانگی‌اش را در ورزشگاه خانگی منچسترسیتی برگزار می‌کرد. منچستر یونایتد سالانه ۵،۰۰۰ پوند و به علاوه قسمتی از سود باشگاه را صرف کرد تا استرتفورد اند، جایگاه‌های غربی و شرقی ورزشگاه بازسازی شد. در مارس ۱۹۵۷، ۴۰،۰۰۰ پوند صرف شد تا سیستم نور ورزشگاه برقرار شود. در سال ۱۹۸۷، سیستم روشنایی جدیدی در ورزشگاه نصب شد. سیستمی که تا امروز باقی‌مانده‌است.^[۶۹]

بعد از ابلاغ گزارش تیلور، ظرفیت الدترافورد به ۴۴،۰۰۰ نفر کاهش پیدا کرد. در سال ۱۹۹۵، جایگاه شمالی ورزشگاه، بازسازی شد و ظرفیت ورزشگاه به ۵۵،۰۰۰ نفر افزایش یافت. در پایان فصل ۹۹–۱۹۹۸، جایگاه‌های شرقی و غربی نیز بازسازی شد و ظرفیت ورزشگاه به ۶۷،۰۰۰ نفر افزایش یافت. از ژوئیه ۲۰۰۵ تا مهٔ ۲۰۰۶، با اضافه شدن جایگاه‌های شمال غربی و شمال شرقی، ۸،۰۰۰ نفر دیگر به ظرفیت ورزشگاه افزوده شد. در ۲۶ مارس ۲۰۰۶، یک رکورد برای بیشترین حضور تماشاگر در یک بازی ثبت شد و ۶۹٬۰۷۰ نفر در ورزشگاه الدترافورد حضور یافتند.^[۷۰] در ۳۱ مارس ۲۰۰۷، این رکورد شکسته شد، چرا که ۷۶٬۰۹۸ نفر بازی منچستر یونایتد و بلکبرن را از نزدیک تماشا کردند.^[۷۱] یعنی فقط ۱۱۴ صندلی در این بازی خالی مانده بود (۰٫۱۵ ٪ از ظرفیت ورزشگاه). در سال ۲۰۰۹، به دلیل تعمیرات مختلف بر روی جایگاه‌ها، ۲۵۵ نفر از ظرفیت ورزشگاه کم شد و ظرفیت کل به ۷۵٬۹۵۷ کاهش یافت.^[۷۲] منچستر یونایتد از لحاظ میانگین تماشاگر در بازی‌های خانگی، در اروپا بعد از بوروسیا دورتموند، دوم است.^{[۷۳][۷۴][۷۵]}

هواداران

 

منچستر یونایتد با داشتن بیشترین هوادار، باشگاه‌های هواداری و بیشترین میانگین تماشاگر برای هر بازی خانگی، پرطرفدارترین تیم جهان به حساب می‌آید.^[۷۶] این باشگاه بالغ بر ۲۰۰ باشگاه هواداری رسمی را در ۲۴ کشور دنیا اداره می‌کند.^[۷۷] باشگاه منچستر یونایتد به خاطر تورهای تابستانی خود و سفر به نقاط مختلف جهان در تعطیلات، محبوبیت ویژه‌ای در نزد مردم جهان دارد. نتایج یک نظرسنجی نیز در سال ۲۰۱۲ نشان می‌دهد که منچستر یونایتد با ۶۵۹ میلیون هوادار در سرتاسر دنیا، پرطرفدارترین تیم فوتبال دنیاست.^[۷۸][۷۹]

رقیبان سنتی

منچستر یونایتد سه رقیب سنتی دارد:لیورپول، لیدز یونایتد و منچستر سیتی

حساسیت بازی دو تیم منچستر یونایتد و منچستر سیتی، به خاطر آن است که هر دو از یک شهر هستند و منچستر سیتی سال‌هاست سعی می‌کند تا جای منچستر یونایتد را به عنوان تیم اول شهر منچستر بگیرد.^[۸۰]

رقابت دو تیم منچستر یونایتد و لیورپول، به دوران انقلاب صنعتی باز می‌گردد. در آن زمان منچستر یک شهر مهم در صنعت نساجی بود و لیورپول نیز بندر مهمی به حساب می‌آمد.^[۸۱]

به بازی بین دو تیم منچستر یونایتد و لیدز یونایتد جنگ رزها هم گفته می‌شود. زیرا لیدز یونایتد نمایندهٔ منطقهٔ یورکشایر و منچستر یونایتد نمایندهٔ منطقهٔ لانکشایر می‌باشد.^[۸۲]

برند جهانی

 

باشگاه منچستر یونایتد به عنوان یک برند جهانی توصیف می‌شود. یک گزارش در سال ۲۰۰۹، نشان می‌دهد که ارزش تجاری و مالکیت معنوی باشگاه، حدود ۳۲۹ میلیون پوند است که از نظر قدرت برند دارای نمرهٔ AAA می‌باشد (قوی‌ترین برند).^[۸۳] در سال ۲۰۱۳، مجله فوربز، برند منچستر یونایتد را با ارزشی معادل ۳٫۳ میلیارد دلار در رده نخست ارزشمندترین برندهای باشگاه‌های ورزشی جهان قرار داد.^[۱۱] این باشگاه، در جدول پولی فوتبال دیلویت در ردهٔ سوم قرار دارد. (پس از رئال مادرید و بارسلونا)^[۸۴]

قدرت برند و به طور کلی شهرت منچستر یونایتد در جهان، اغلب به بازسازی تیم منچستر یونایتد توسط مت بازبی و به دنبال آن کسب موفقیت‌های مختلف بعد از فاجعه هوایی مونیخ نسبت داده می‌شود، کاری که تحسین همگان را برانگیخت. تیمی شامل بازیکنانی چون بابی چارلتون، نوبی استایلز (اعضای تیم ملی انگلستان که قهرمان جهان شد)، دنیس لا و جرج بست. سبک بازی حمله‌ای این تیم به «تسخیر ابتکار فوتبال انگلیس» مشهور شده بود.^[۸۵]

منچستر یونایتد نخستین باشگاه انگلیسی بود که سهامش در سال ۱۹۹۱، در بورس اوراق بهادار لندن، به فروش گذاشته شد.^[۸۶] با این کار، باشگاه پیشرفت قابل توجهی در مسائل مالی کرد و استراتژی‌اش در بخش تبلیغاتی را بهبود بخشید. تمرکز باشگاه روی تبلیغات و موفقیت‌های ورزشی تیم در مسابقات مختلف، سود قابل توجهی را برای باشگاه به ارمغان آورد. قدرت برند منچستر یونایتد، با توجه رسانه‌های مختلف به بازیکنان این تیم در خارج از زمین، از جمله دیوید بکهام (که خیلی زود خودش یک برند در جهان شد)، بیشتر شد. این توجه باعث شد تا در روی زمین نیز توجه بیشتری به منچستر یونایتد شود و فرصت‌های خوبی از جمله حامیان مالی خوب و حق پخش تلویزیونی نصیب این تیم شود.^[۸۷] در این زمان محوبیت دیوید بکهام در آسیا دلیل جدایی ناپذیر موفقیت تجاری باشگاه در این قاره بود.^[۸۸]

به خاطر کسب نتایج عالی در رقابت‌های مختلف، زمینه برای تولید درآمد بیشتر از طریق حقّ پخش تلویزیونی بازی‌های تیم، ایجاد شد. از آغاز لیگ برتر، منچستر یونایتد برای فروش حق پخش تلویزیونی بازی‌های تیم خود، بیشترین درآمد را در بین باشگاه‌های انگلیسی کسب کرده‌است. این باشگاه با شبکه اسکای بریتانیا قرارداد دارد.^[۸۹][۹۰] منچستر یونایتد دارای بیشترین درآمد از طریق تبلیغات در بین تیم‌های انگلیسی است.^[۹۱] راز موفقیت باشگاه در جذب حامیان مالی درجه یک، داشتن قرارداد ۱۳ ساله و ۳۰۳ میلیون پوندی با کمپانی نایک است که از سال ۲۰۰۲ طراحی و تولید لباس تیم را بر عهده گرفته‌است.^[۹۲]

بازه زمانی	تولیدکننده لباس	حامی مالی پیراهن تیم
۱۹۴۵–۱۹۷۵	آمبرو	بدون حامی مالی
۱۹۷۵–۱۹۸۰	ادمیرال اسپورتزور
۱۹۸۰–۱۹۸۲	آدیداس
۱۹۸۲–۱۹۹۲		شارپ
۱۹۹۲–۲۰۰۰	آمبرو
۲۰۰۰–۲۰۰۲		وودافون
۲۰۰۲–۲۰۰۶	نایک
۲۰۰۶–۲۰۱۰		ای‌آی‌جی
۲۰۱۰–۲۰۱۴		ای‌اوان
۲۰۱۴–۲۰۱۵		شورولت
۲۰۱۵–	آدیداس

حامیان مالی

حامیان مالی پیراهن تیم

شرکت شارپ، نخستین حامی مالی منچستر یونایتد به حساب می‌آید. این شرکت در فصل ۸۳–۱۹۸۲، قراردادی پنج ساله به ارزش ۵۰۰،۰۰۰ پوند با منچستر یونایتد امضا کرد. شارپ تا فصل ۲۰۰۰–۱۹۹۹، حامی مالی منچستر بود. بعد از آن، باشگاه با شرکت وودافون، قرارداد چهارساله و ۳۰ میلیون پوندی امضا کرد.^[۹۳] وودافون برای امضای قرارداد چهارساله‌ای دیگر به ارزش ۳۶ میلیون پوند موافقت کرد، ولی پس از دو فصل تصمیم گرفت قراردادش با باشگاه منچستر یونایتد را فسخ کند. آن‌ها دلیل این‌کار را تمرکز بیشتر روی حمایت مالی از لیگ قهرمانان اروپا اعلام کردند.^[۹۳]

در شروع فصل ۰۷–۲۰۰۶، شرکت بیمه گروه بین‌المللی آمریکایی قراردادی چهارساله به ارزش ۵۶٫۵ میلیون پوند با باشگاه به امضا رساند که این مقدار، بالاترین مبلغ، برای یک حامی مالی در دنیا بود. این قرارداد در سپتامبر ۲۰۰۶ منعقد شد.^[۹۴][۹۵] در ابتدای فصل ۱۱–۲۰۱۰، شرکت بیمه اتکایی آمریکایی به نام ای‌اوان قراردادی چهارساله و به مبلغ ۸۰ میلیون پوند با باشگاه منچستر یونایتد به امضا رساند که ارزشمندترین حامی مالی باشگاه‌های فوتبال در تاریخ به حساب می‌آید.^[۹۶] در اوت ۲۰۱۱، دی‌اچ‌ال با یونایتد قراردادی چهارساله و به ارزش ۴۰ میلیون پوند امضا کرد و حامی لباس‌های تمرین تیم شد. گفته می‌شود این نخستین بار در فوتبال انگلستان است که شرکتی حامی مالی لباس‌های تمرین تیمی می‌شود.^[۹۷][۹۸] در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۲ باشگاه منچستر یونایتد با جنرال موتورز قرارداد هفت ساله‌ای به امضا رساند و جنرال موتورز از ابتدای فصل ۱۵–۲۰۱۴، به جای ای‌اوان حامی مالی پیراهن تیم شد. جنرال موتورز سالانه حدود ۸۰ میلیون دلار و در مجموع هفت سال، ۵۵۹ میلیون دلار به باشگاه منچستر یونایتد پرداخت می‌کند. لوگوی شورولت که از برندهای شرکت جنرال موتورز است، بر روی پیراهن تیم قرار گرفته‌است.^{[۹۹][۱۰۰]}

تولیدکنندگان لباس تیم

تولیدکننده لباس‌های باشگاه در ابتدا آمبرو بود تا این که در سال ۱۹۷۵، باشگاه با شرکت ادمیرال اسپورتزور قراردادی ۵ ساله امضا کرد.^[۱۰۱] در سال ۱۹۸۰، آدیداس تولید البسه یونایتد را به عهده گرفت^[۶۱] تا این که در سال ۱۹۹۲، آمبرو دوباره با باشگاه قرارداد امضا کرد. آمبرو ۱۰ سال تولید لباس‌های منچستر را بر عهده داشت.^[۶۱] پس از آن نایک قراردادی به ارزش ۳۰۲٫۹ میلیون پوند و تا سال ۲۰۱۵ با باشگاه امضا کرد. آن‌ها در ۲۲ ماه اول کار خود ۳٫۸ میلیون پیراهن فروختند.^[۱۰۲] در سال ۲۰۱۴، نایک اعلام کرد که قراردادش را به دلیل هزینه‌های بالا با منچستر یونایتد تمدید نخواهد کرد.^{[۱۰۳][۱۰۴]} از ابتدای فصل ۱۶–۲۰۱۵، کمپانی آدیداس تولید لباس‌های تیم را بر عهده خواهد گرفت.^[۱۰۵]

مالکیت و امور مالی

باشگاه فوتبال منچستر یونایتد توسط شرکت راه‌آهن لانکشایر و یورکشایر تأسیس شد و در سال ۱۸۹۲ سهام آن به صورت اوراق بهادار ۱ پوندی به فروش گذاشته شد.^[۱۰۶] در سال ۱۹۰۲، چهار سرمایه‌دار که یکی از آن‌ها جان هنری دیویس بود، هر کدام در باشگاه ۵۰۰ پوند سرمایه‌گذاری کردند و باشگاه را از ورشکستگی نجات دادند.^[۱۵] بعد از مرگ دیویس در سال ۱۹۲۷، باشگاه دوباره در آستانهٔ ورشکستگی قرار گرفت، ولی در دسامبر ۱۹۳۱، جیمز گیبسون با سرمایه‌گذاری ۲،۰۰۰ پوند، کنترل باشگاه را در دست گرفت.^[۱۵] گیبسون در سال ۱۹۴۸، کار ادارهٔ باشگاه را به پسرش آلن، واگذار کرد. گیبسون سه سال بعد درگذشت. خانوادهٔ گیبسون مالکیت باشگاه را حفظ کردند، اما مدیریت باشگاه را به هارولد هاردمن، بازیکن سابق این تیم، سپردند.^[۱۰۶]

چند روز پس از فاجعه مونیخ، لوئیس ادواردز که یکی از دوستان مت بازبی نیز بود، به هیئت مدیره پیشنهاد شد. وی ۴۰،۰۰۰ پوند در باشگاه سرمایه‌گذاری کرد، ۵۴٪ سهام کل باشگاه را تصاحب کرد و در سال ۱۹۵۴، مدیر باشگاه شد. وقتی لیلیان گیبسون در ژانویه ۱۹۷۱ درگذشت، سهام وی به آلن گیبسون رسید. آلن مقداری از سهم خود را به پسر لوئیس ادواردز، مارتین، فروخت.^[۱۰۶] مارتین ادواردز، بعد از مرگ پدرش در سال ۱۹۸۰ ادارهٔ باشگاه را در دست گرفت.^[۱۰۷] رابرت مکسول که سرمایه‌داری بزرگ در حوزهٔ رسانه‌ها بود، تلاش کرد تا باشگاه را در سال ۱۹۸۴ بخرد، ولی ادواردز نپذیرفت.^[۱۰۶] در سال ۱۹۸۹، مارتین ادواردز می‌خواست تا باشگاه را با مبلغ ۲۰ میلیون پوند به مایکل نایتون بفروشد، اما موفق نشد و به‌جای آن، نایتون به هیئت مدیرهٔ باشگاه پیوست. منچستر یونایتد در سال ۱۹۹۱، بار دیگر به بورس انگلستان (بورس لندن) رفت و ۶٫۷ میلیون پوند از سهامش فروخته شد.^[۱۰۶] در سال ۱۹۹۸، پیشنهاد دیگری برای خرید منچستر یونایتد به آن باشگاه ارائه شد. این بار از طرف یکی از بزرگ‌ترین سرمایه‌داران رسانه‌ای دنیا یعنی روپرت مرداک. سهام‌داران باشگاه علیه مرداک جبهه گرفتند و گروه اعتماد حامیان منچستر یونایتد هواداران را به خرید سهام باشگاه تشویق کرد تا مرداک باشگاه را صاحب نشود.^[۱۰۸] پیشنهاد مرداک در آن زمان نظیر نداشت. او برای خرید باشگاه ۶۲۳ میلیون پوند پیشنهاد کرده بود.^[۱۰۶] هیئت مدیره با فروش باشگاه موافقت کرد، اما کمیسیون انحصار و ادغام بریتانیا در آوریل ۱۹۹۹، این قرارداد را لغو کرد.^[۱۰۶] چند سال بعد، بین سرمربی باشگاه سر الکس فرگوسن و مدیران آن یعنی جان مگنیر و جان پاتریک مک‌کانوس(که تا آن زمان بیشتر سهام باشگاه را تصاحب کرده بودند) جنگ قدرت درگرفت. این دو سعی کردند تا فرگوسن را از منصبش برکنار کنند. هیئت مدیره پاسخ آن‌ها را با کم کردن سهمشان و اخراج تدریجی‌شان از باشگاه داد.^[۱۰۶]

در ماه مهٔ ۲۰۰۵، مالکوم گلیزر ۲۸٫۷٪ سهام باشگاه را خرید. سپس با ۸۰۰ میلیون پوند (۱٫۵ میلیارد دلار) ۹۹٪ درصد باشگاه را خرید.^{[۱۰۹][۱۱۰]} در سال ۲۰۰۶، باشگاه اعلام کرد که ۶۶۰ میلیون پوند بدهی دارد و در نتیجه سود سالانه باشگاه به ۶۲ میلیون پوند کاهش می‌یابد.^{[۱۱۱][۱۱۲]} در ژانویه ۲۰۱۰، باشگاه با بدهی ۷۱۶،۵ میلیون پوند (۱،۱۷ میلیارد دلار)^[۱۱۳] مجبور شد تا ۵۰۴ میلیون پوند از سهام خود را از طریق اوراق بهادار به فروش بگذارد که به آن‌ها کمک کرد تا ۵۰۹ میلیون پوند از بدهی خود به بانک‌های خارجی را بپردازد.^[۱۱۴] سود سالیانهٔ باشگاه به ۴۵ میلیون پوند تقلیل یافت و این باعث شروع اعتراض هواداران شد.^[۱۱۵] از آن زمان بعد گروه‌های هواداری در اعتراض به گلیزرها تشکیل شد که با نمادهای سبز و طلایی رنگ (به رنگ لباس تیم اولیه یعنی نیوتون هیث) در ورزشگاه و زمین تمرین باشگاه حاضر می‌شوند.^[۱۱۶]

بازیکنان

ترکیب تیم نخست

تا ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۵ ^[۱۱۷]

تذکر: پرچم استفاده شده در کنار نام بازیکنان نشان‌دهندهٔ ملیتی است که برای بازیکنان در فیفا ثبت شده‌است. این بازیکنان ممکن است بیش از یک ملیت داشته باشند.

شماره   نقش بازیکن ۱ دروازه‌بان داوید د خیا ۲ مدافع رافائل ۳ مدافع لوک شاو ۴ مدافع فیل جونز ۵ مدافع مارکوس روخو ۶ مدافع جانی اوانز ۷ هافبک آنخل دی‌ماریا ۸ هافبک خوان ماتا ۱۰ مهاجم وین رونی (کاپیتان) ۱۱ مهاجم عدنان یانوزای ۱۲ مدافع کریس اسمالینگ ۱۳ دروازه‌بان آندرس لیندگارد ۱۴ مهاجم خاویر هرناندز ۱۶ هافبک مایکل کریک ۱۷ مدافع دیلی بلیند ۱۸ هافبک اشلی یانگ ۲۱ هافبک آندر هررا

شماره   نقش بازیکن ۲۲ هافبک نیک پاول ۲۵ هافبک آنتونیو والنسیا ۳۰ مدافع گیلرمو وارلا ۳۱ هافبک مروان فلاینی ۳۲ دروازه‌بان ویکتور والدز ۳۳ مدافع پدی مک‌نیر ۳۵ هافبک جس لینگارد ۴۱ مدافع ریس جیمز ۴۲ مدافع تایلر بلکت ۴۴ مدافع آندریاس پریرا ۴۹ مهاجم جیمز ویلسون ۵۰ دروازه‌بان سام جانستون — مهاجم ممفیس دپای — مدافع متئو دارمیان — هافبک باستین شواین‌اشتایگر — هافبک مورگان اشنایدرلین

بازیکنان جدا شده به صورت قرضی

تذکر: پرچم استفاده شده در کنار نام بازیکنان نشان‌دهندهٔ ملیتی است که برای بازیکنان در فیفا ثبت شده‌است. این بازیکنان ممکن است بیش از یک ملیت داشته باشند.

شماره   نقش بازیکن ۴۸ مهاجم ویل کین (در پرستون نورث اند تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۶)

کاپیتان‌های باشگاه

از سال ۱۸۸۲ تاکنون، ۴۵ بازیکن وظیفهٔ کاپیتانی را برای تیم منچستر یونایتد (در ابتدا نیوتون هیث) برعهده داشته‌اند.^[۱۱۸] اولین کاپیتان باشگاه که نامش مشخص است، ئی. توماس (E. Thomas) بوده‌است. وی از سال ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۳ کاپیتانی تیم را عهده‌دار بوده‌است.^[۱۱۸] برایان رابسون دارای رکورد بلندمدت ترین دوران کاپیتانی در تیم می‌باشد. او از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۴ کاپیتان منچستر یونایتد بود.^[۱۱۸] روی کین که از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۵ کاپیتان تیم بود^[۱۱۸]، پرافتخارترین کاپیتان باشگاه به حساب می‌آید.^[۱۱۹] او در طول این سال‌ها همراه با منچستر یونایتد، چهار بار در لیگ برتر، دو بار در جام حذفی، یک بار در جام خیریه، یک بار در لیگ قهرمانان اروپا و یک بار در جام بین قاره‌ای قهرمان شد.^{[۱۱۹][۱۲۰]} بعد از خداحافظی گری نویل از فوتبال، نمانیا ویدیچ کاپیتانی تیم را بر عهده گرفت تا این که در سال ۲۰۱۴ یونایتد را ترک کرد.^{[۱۲۱][۱۲۲][۱۲۳]} بعد از ویدیچ، وین رونی به عنوان کاپیتان باشگاه برگزیده شد.^[۱۲۴]

آکادمی و بازیکنان ذخیره

آکادمی و بازیکنان ذخیره باشگاه فوتبال منچستر یونایتد تیم دوم باشگاه فوتبال منچستر یونایتد است. این تیم در لیگ برتر فوتبال آکادمی انگلستان بازی می‌کند. از سال ۱۹۹۹ که این لیگ تأسیس شد، آن‌ها در سال‌های ۲۰۰۲، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۱۰، ۲۰۱۲، ۲۰۱۳ قهرمان این لیگ شدند. بسیاری از بازیکنان بزرگ تیم منچستر یونایتد مانند رایان گیگز، پل اسکولز و دیوید بکهام در این تیم رشد کرده‌اند.^{[۱۲۵][۱۲۶]}

رکوردها و آمار

رکوردهای بازیکنان

بیشترین تجربه بازی

 

رایان گیگز که از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۴ در منچستر یونایتد بازی می‌کرد، ۹۶۳ بازی برای این تیم انجام داد که از این حیث، در بین بازیکنان منچستر یونایتد رکورد دار می‌باشد. بعد از وی بابی چارلتون که از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۷۳ در یونایتد بازی می‌کرد، با ۷۵۸ بازی در رتبه دوم قرار دارد. هم‌چنین پل اسکولز با ۷۱۸ بازی در رتبه سوم قرار دارد.^[۱۲۷]

بهترین گلزنان تاریخ باشگاه

بابی چارلتون با زدن ۲۴۹ گل در ۷۵۸ بازی برای منچستر یونایتد، بهترین گلزن تاریخ باشگاه به حساب می‌آید. رکورد وی از سال ۱۹۷۳ تاکنون دست نخورده باقی‌مانده‌است. بعد از او دنیس لا با ۲۳۷ گل در ۴۰۴ بازی در رده دوم قرار دارد. وین رونی هم با ۲۱۷ گل در ۴۴۳ مسابقه، سومین گلزن تاریخ باشگاه محسوب می‌شود.^[۱۲۸]

جوایز بازیکنان

توپ طلای اروپا

 

بازیکنان ذیل در زمانی که در منچستر یونایتد بازی می‌کرده‌اند، موفق به کسب توپ طلای اروپا شده‌اند:^[۱۲۹]

• دنیس لا - ۱۹۶۴
• بابی چارلتون - ۱۹۶۶
• جرج بست - ۱۹۶۸
• کریستیانو رونالدو - ۲۰۰۸

کفش طلای اروپا

بازیکنان ذیل در زمانی که در منچستر یونایتد بازی می‌کرده‌اند، موفق به کسب کفش طلای اروپا شده‌اند:

• کریستیانو رونالدو (۳۱ گل) - ۲۰۰۸^[۱۳۰]

بهترین بازیکن سال یوفا

بازیکنان ذیل در زمانی که در منچستر یونایتد بازی می‌کرده‌اند، موفق به کسب عنوان بهترین بازیکن سال یوفا شده‌اند:^[۱۳۱]

• دیوید بکهام - ۱۹۹۹
• کریستیانو رونالدو - ۲۰۰۸

بازیکن سال فوتبال جهان

بازیکنان ذیل در زمانی که در منچستر یونایتد بازی می‌کرده‌اند، موفق به کسب عنوان بازیکن سال فوتبال جهان شده‌اند:

• کریستیانو رونالدو - ۲۰۰۸^[۱۳۲]

جایزه پوشکاش فیفا

بازیکنان ذیل در زمانی که در منچستر یونایتد بازی می‌کرده‌اند، موفق به کسب جایزه پوشکاش فیفا شده‌اند:

• کریستیانو رونالدو - ۲۰۰۹^[۱۳۳]

نقل و انتقالات

بیشترین هزینه خرید بازیکن

گران‌قیمت‌ترین خرید باشگاه منچستر یونایتد، آنخل دی‌ماریا است که در اوت ۲۰۱۴ با مبلغ ۵۹٫۷ میلیون پوند به این باشگاه پیوست که رکورد نقل‌وانتقالات در انگلستان را نیز شکست.^[۱۳۴] بعد از وی، خوان ماتا در رتبهٔ دوم قرار دارد. ماتا در ژانویه ۲۰۱۴ در ازای پرداخت ۳۷٫۱ میلیون پوند به چلسی، به یونایتد پیوست.^{[۱۳۵][۱۳۶][۱۳۷]} همچنین منچستر برای امضای قرارداد با وین رونی در سال ۲۰۰۴، ۲۵.۶ پوند میلیون پرداخت که بیشترین هزینهٔ پرداخت شده برای یک بازیکن نوجوان به حساب می‌آید.^[۱۳۸]

بیشترین مبلغ فروش بازیکن

رکورد دار گران قیمت‌ترین بازیکن فروخته شده باشگاه ، دیوید بکهام بود که در سال ۲۰۰۳، با مبلغ ۱۵٫۲۵ میلیون پوند به رئال مادرید رفت.^[۱۳۶] کریستیانو رونالدو، در تابستان ۲۰۰۹، با انتقال ۸۰ میلیون پوندی‌اش به رئال مادرید، این رکورد را شکست^[۱۳۹] خوان سباستین ورون که در سال ۲۰۰۳ با مبلغ ۱۵ میلیون پوند به چلسی رفت، در رتبه بعدی قرار دارد.^[۱۳۶]

مقامات باشگاه

• مالک باشگاه: خانوادهٔ گلیزر^[۱۴۰]
• مدیر افتخاری: مارتین ادواردز^[۱۴۱]

مدیران و سرپرستان باشگاه

• رئیس باشگاه: جوئل گلیزر و آورام گلیزر^[۱۴۲]
• مدیر اجرایی:اد وودوارد ^[۱۴۲]
• مدیر بازرگانی: ریچارد آرنولد^[۱۴۲]
• مدیران غیر اجرایی: برایان گلیزر، کوین گلیزر، ادوارد گلیزر و داریس گلیزر^[۱۴۲]

مقامات باشگاه فوتبال منچستر یونایتد

• متصدیان باشگاه: دیوید گیل، مایکل ادلسون، سر بابی چارلتون، الکس فرگوسن^[۱۴۳]
• دبیر باشگاه: جان الکساندر^[۱۴۴]
• سفیران برایان رابسون^[۱۴۵] اندی کول^[۱۴۶]، گری نویل^[۱۴۷]، پیتر اشمایکل^[۱۴۸]

کادر فنی و پزشکی

• سرمربی: لوئی فان خال ^[۱۴۹]
• دستیار مربی: رایان گیگز^[۱۵۰]

• مربی دروازه‌بانان: فرنس هوک^[۱۵۱]
• مربی بدنسازی: جاس ون دیک^[۱۵۲]
• مربی تیم آکادمی باشگاه: وارن جویس^[۱۵۳]

تاریخچه مربیان باشگاه

نام مربیان منچستر یونایتد از آغاز تاکنون در پی آمده‌است:^{[۱۵۴][۱۵۵]}

سال	نام	توضیحات
۱۸۷۸–۱۸۹۲	نامعلوم
۱۸۹۲–۱۹۰۰	آلفرد هارولد آلبوت
۱۹۰۰–۱۹۰۳	جیمز وست
۱۹۰۳–۱۹۱۲	ارنست منگنال
۱۹۱۲–۱۹۱۴	جان بنتلی
۱۹۱۴–۱۹۲۲	جک رابسون
۱۹۲۲–۱۹۲۶	جان چپمن	اولین مربی غیر انگلیسی
۱۹۲۶–۱۹۲۷	لل هیلدیتچ
۱۹۲۷–۱۹۳۱	هربرت باملت
۱۹۳۱–۱۹۳۲	والتر کریکمر
۱۹۳۲–۱۹۳۷	اسکات دانکن
۱۹۳۷–۱۹۴۵	والتر کریکمر
۱۹۴۵–۱۹۶۹	مت بازبی
۱۹۶۹–۱۹۷۰	ویلف مک‌گینس
۱۹۷۰–۱۹۷۱	مت بازبی
۱۹۷۱–۱۹۷۲	فرانک اوفارل	اولین مربی غیر بریتانیایی
۱۹۷۲–۱۹۷۷	تامی دوچرتی
۱۹۷۷–۱۹۸۱	دیو سکستون
۱۹۸۱–۱۹۸۶	ران اتکینسون
۱۹۸۶–۲۰۱۳	سر الکس فرگوسن	پرافتخارترین مربی و دارای طولانی‌ترین مدت مربیگری در منچستر یونایتد[۱۵۶]
۲۰۱۳–۲۰۱۴	دیوید مویس
۲۰۱۴	رایان گیگز	بازیکن-مربی موقت
۲۰۱۴–	لوئی فان خال	اولین مربی غیر بریتانیایی و غیر ایرلندی

افتخارات

 

منچستر یونایتد در سال ۱۹۰۸، برای اولین بار قهرمان لیگ دسته اول شد و در سال بعد نیز برای اولین بار در جام حذفی مقام قهرمانی را کسب کرد. دهه ۹۰ میلادی، موفق‌ترین دههٔ منچستر یونایتد به حساب می‌آید. آن‌ها در این سال‌ها ۵ قهرمانی لیگ برتر، ۴ قهرمانی در جام حذفی، ۱ قهرمانی در جام اتحادیه، ۵ عنوان قهرمانی در جام خیریه، ۱ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، ۱ قهرمانی در جام در جام اروپا، ۱ قهرمانی در سوپر جام اروپا و ۱ عنوان قهرمانی در جام بین قاره‌ای به دست آوردند. این باشگاه با ۱۱ عنوان قهرمانی در جام اتحادیه و ۱۸ بار حضور در بازی نهایی این رقابت‌ها رکورددار محسوب می‌شود.^[۱۵۷] منچستر یونایتد ۲۰ بار قهرمان لیگ شده‌است^{[توضیح ۱]} و از این حیث در بین تیم‌های انگلیسی پیشتاز است.^[۵۱] هم‌چنین منچستریونایتد در سال ۱۹۶۸ به عنوان نخستین تیم انگلیسی به قهرمانی اروپا رسید.^[۲۳]

تنها افتخاری که منچستریونایتد کسب نکرده‌است، قهرمانی در لیگ اروپا است.^[۱۵۸] یونایتدها فقط یک بار در فصل ۸۵–۱۹۸۴ به یک‌چهارم‌نهایی این رقابت‌ها رسیده‌اند.^[۱۵۹]

قهرمانی‌های باشگاه فوتبال منچستر یونایتد در پی آمده‌است:^{[۱۵۸][۳۱][۲۰]}

دوره	۱۹۰۷ ۱۹۰۸	۱۹۰۸ ۱۹۰۹	۱۹۱۰ ۱۹۱۱	۱۹۳۵ ۱۹۳۶	۱۹۴۷ ۱۹۴۸	۱۹۵۱ ۱۹۵۲	۱۹۵۵ ۱۹۵۶	۱۹۵۶ ۱۹۵۷	۱۹۶۲ ۱۹۶۳	۱۹۶۴ ۱۹۶۵	۱۹۶۶ ۱۹۶۷	۱۹۶۷ ۱۹۶۸	۱۹۷۴ ۱۹۷۵	۱۹۷۶ ۱۹۷۷
دسته اول
جام حذفی فوتبال انگلیس
لیگ قهرمانان اروپا
جام خیریه انگلیس
دسته دوم

دوره	۱۹۸۲ ۱۹۸۳	۱۹۸۴ ۱۹۸۵	۱۹۸۹ ۱۹۹۰	۱۹۹۰ ۱۹۹۱	۱۹۹۲ ۱۹۹۳	۱۹۹۳ ۱۹۹۴	۱۹۹۴ ۱۹۹۵	۱۹۹۵ ۱۹۹۶	۱۹۹۶ ۱۹۹۷	۱۹۹۸ ۱۹۹۹	۱۹۹۹ ۲۰۰۰	۲۰۰۰ ۲۰۰۱	۲۰۰۲ ۲۰۰۳	۲۰۰۳ ۲۰۰۴
لیگ برتر
جام حذفی فوتبال انگلیس
جام اتحادیه فوتبال انگلیس
لیگ قهرمانان اروپا
جام خیریه انگلیس
جام در جام اروپا
جام بین قاره‌ای
سوپر جام اروپا

دوره	۲۰۰۵ ۲۰۰۶	۲۰۰۶ ۲۰۰۷	۲۰۰۷ ۲۰۰۸	۲۰۰۸ ۲۰۰۹	۲۰۰۹ ۲۰۱۰	۲۰۱۰ ۲۰۱۱	۲۰۱۱ ۲۰۱۲	۲۰۱۲ ۲۰۱۳	۲۰۱۳ ۲۰۱۴
لیگ برتر
جام حذفی فوتبال انگلیس
جام اتحادیه فوتبال انگلیس
لیگ قهرمانان اروپا
جام باشگاه‌های جهان
جام خیریه انگلیس

دوگانه و سه‌گانه‌ها

دوگانه‌ها

دوره	۱۹۹۳ ۱۹۹۴	۱۹۹۵ ۱۹۹۶	۱۹۹۸ ۱۹۹۹	۲۰۰۷ ۲۰۰۸	۲۰۰۸ ۲۰۰۹
لیگ و جام حذفی
لیگ و جام اتحادیه
لیگ و لیگ قهرمانان اروپا

سه‌گانه‌ها

دوره	۱۹۹۸ ۱۹۹۹
لیگ و جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا

جام‌هایی نظیر جام باشگاه‌های جهان، جام خیریه، سوپر جام‌ها و جام بین قاره‌ای به دلیل حضور تعداد کمی تیم، در بحث سه‌گانه‌ها و دوگانه‌ها قابل صرف نظر کردن هستند و جز سه‌گانه در نظر گرفته نمی‌شوند.^[۱۶۰