محمدرضا حیدری

اتلتیکو مادرید

نام کامل باشگاه	کلاب اتلتیکو دی مادرید (.Club Atlético de Madrid S.A.D)
لقب(ها)	لوس کولچونروس (به اسپانیایی: Los colchoneros به معنی تشک سازان)
تاریخ تأسیس	۲۶ آوریل ۱۹۰۳(به عنوان اتلتیک کلاب دی مادرید) ۴ اکتبر ۱۹۳۹ (به عنوان کلاب اتلتیکو دی مادرید)
نام ورزشگاه	ویسنته کالدرون، مادرید، مادرید، اسپانیا (گنجایش: ۵۴٬۸۵۱ نفر)
مدیرعامل	انریکه سرزو
سرمربی	دیه گو سیمئونه
لیگ	لالیگا
۲۰۱۳-۱۴	لالیگا، قهرمان
لباس اول پرونده:Kit shorts am1415a.png پرونده:Kit socks am1415a.png لباس دوم

اتلتیکو مادرید (به اسپانیایی: Club Atlético de Madrid) یکی از تیم‌های شهر مادرید می‌باشد،‌ و در لیگ برتر اسپانیا بازی می‌کند. استادیوم خانگی اتلتیکو ورزشگاه ویسنته کالدرون می‌باشد که ۵۴٬۸۵۱ نفر ظرفیت دارد. اتلتیکو یکی از باشگاه‌های موفق در تاریخ لیگ اسپانیا که ده بار لالیگا و نه بار کوپا دل ری و هر دو کاپ را باهم در ۱۹۹۶ به دست آورده است. اتلتیکو همچنین برنده جام برندگان جام اروپا در سال ۱۹۶۲ و دومی لیگ اروپا ۷۴-۱۹۷۳ و برنده جام اینترکانتینتال ۱۹۷۴ می‌باشد. این تیم در فصل ۱۴-۲۰۱۳ با تساوی یک بر یک مقابل بارسلونا پس از هجده سال در لالیگا به قهرمانی رسید.

 

 

تاریخچه

این باشگاه در ۹ اکتبر ۱۹۳۹ تاسیس شد. باشگاه اصلی قبلاً در ۲۶ آوریل ۱۹۰۳ به عنوان Athletic Club de Madrid توسط سه دانش جوی باسکی که در مادرید زندگی می‌کردند تاسیس شد.موسسان این باشگاه جدید را به عنوان شاخه فرعی اتلتیک بیلبائو می‌شناختند. در سال ۱۹۰۴ به جمع رقیبان رئال مادرید پیوستند. آنها از ابتدا با لباس‌های آبی و سفید مانند اتلتیک بیلبائو بازی می‌کردند و تا سال ۱۹۱۱ با این رنگ‌ها بازی می‌کردند. دلیلی که باشگاه این رنگ‌ها را تغییر داد هنوز نا مشخص است. به هر حال بر اساس یک نظریه آنها از لباس هایی با نوارهای باریک قرمز و سفید استفاده کردند چون ترکیبی بود که برای تشک‌های خواب استفاده می‌شد. به هر حال دو باشگاه اتلتیک بیلبائو و اتلتیکو مادرید با لباس هایی با نوارهای آبی و سفید شروع کردند.

جوایز

لالیگا

• قهرمان : ۴۰-۱۹۳۹، ۴۱-۱۹۴۰، ۵۰-۱۹۴۹، ۵۱-۱۹۵۰، ۶۶-۱۹۶۵، ۷۰-۱۹۶۹، ۷۳-۱۹۷۲، ۷۷-۱۹۷۶، ۹۶-۱۹۹۵، ۱۴-۲۰۱۳
• نایب قهرمان (۸): ۴۴-۱۹۴۳، ۵۸-۱۹۵۷، ۶۱-۱۹۶۰، ۶۳-۱۹۶۲، ۶۵-۱۹۶۴، ۷۴-۱۹۷۳، ۸۵-۱۹۸۴، ۹۱-۱۹۹۰

کوپا دل ری

• قهرمان (۱۰): ۶۰-۱۹۵۹، ۶۱-۱۹۶۰، ۶۵-۱۹۶۴، ۷۲-۱۹۷۱، ۷۶-۱۹۷۵، ۸۵-۱۹۸۴، ۹۱-۱۹۹۰، ۹۲-۱۹۹۱، ۹۶-۱۹۹۵_۲۰۱۲-۲۰۱۳
• نایب قهرمانی (۸): ۲۱-۱۹۲۰، ۲۶-۱۹۲۵، ۵۶-۱۹۵۵، ۶۴-۱۹۶۳، ۷۵-۱۹۷۴، ۸۷-۱۹۸۶، ۹۹-۱۹۹۸، ۲۰۰۰-۱۹۹۹

سوپرکوپا د اسپانیا

• قهرمان (۴): ۱۹۴۰، ۱۹۵۱، ۲۰۱۴،۱۹۸۵
• نایب قهرمانی (۴): ۱۹۵۰، ۱۹۹۱، ۱۹۹۲، ۱۹۹۶

لیگ قهرمانان اروپا

• نایب قهرمانی (۲): ۷۴-۱۹۷۳، ۱۴-۲۰۱۳

لیگ اروپا

• قهرمان (۲): ۲۰۱۰، ۲۰۱۲

سوپرجام اروپا

• قهرمان (۲): ۲۰۱۰، ۲۰۱۲

 

باشگاه فوتبال رئال مادرید

نام کامل باشگاه	باشگاه فوتبال رئال مادرید [۱]
تاریخ تأسیس	۶ مارس ۱۹۰۲ (۱۱۳ سال پیش) با نام باشگاه فوتبال مادرید
نام ورزشگاه	سانتیاگو برنابئو، مادرید، اسپانیا (گنجایش: ۸۵٫۳۵۴)
مدیرعامل	فلورنتینو پرز
سرمربی	رافائل بنیتز
لیگ	لالیگا
وب‌گاه	www.realmadrid.com
بهترین گلزن تاریخ	رائول گونزالس (۲۲۸گل)
گروه هوادارها	هواداران رئال مادرید (مادریدیستا)
لباس اول لباس دوم لباس سوم
فصل جاری

باشگاه فوتبال رئال مادرید (به اسپانیایی: Real Madrid Club de Fútbol) یک باشگاه حرفه‌ای فوتبال است که در مادرید، پایتخت اسپانیا قرار دارد. رئال موفق‌ترین تیم تاریخ فوتبال اسپانیا و موفق‌ترین تیم تاریخ فوتبال اروپا و موفقترین تیم فوتبال قرن ۲۰ به انتخاب فیفا است. آن‌ها دارای رکورد ۳۲ بار قهرمانی در لالیگا، ۱۹ قهرمانی در کوپا دل ری (جام حذفی)، ۹ سوپرکاپ اسپانیا، ۱۰ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، ۲ جام یوفا، ۲ سوپرکاپ اروپا و ۳ قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان هستند. کلمهٔ رئال در زبان اسپانیایی، به معنی «سلطنتی» است، این لقب را شاه آلفونسو سیزدهم در سال ۱۹۲۰ بر این تیم نهاد. همچنین در همان سال، شکل یک تاج نیز بر روی آرم این باشگاه قرار گرفت.Real Madrid Club de Fútbol عبارتی است به زبان اسپانیایی که به معنای باشگاه فوتبال مادرید پادشاهی می‌باشد.

رئالی‌ها در طی تاریخ خود، حتی یک بار هم از لیگ اول اسپانیا (لالیگا) خارج نشدند و همیشه در این لیگ حضور داشتند. آن‌ها از دهه ۵۰ بود که خود را به عنوان یکی از قدرت‌های فوتبال اسپانیا و اروپا به همگان معرفی کردند. در دهه ۸۰ یکی از بهترین دوران‌های خود را داشتند و یکی از بهترین تیم‌ها بودند (معروف به «تیم کرکس‌ها») که موفق به کسب دو جام یوفا، ۵ قهرمانی متوالی اسپانیا، ۱ قهرمانی جام اسپانیا و ۳ قهرمانی سوپرکاپ اسپانیا شدند.

لباس تیم از ابتدا به رنگ سفید بوده‌است. هر چند که رنگ آبی که در ابتدا کاملاً در لباس تیم مشخص بود، بارها به‌خاطر زیباترشدن و یا تغییر حامی مالی تیم، دچار تغییر شد. ورزشگاه خانگی آن‌ها، سانتیاگو برنابئوست که گنجایش ۸۰٫۳۵۴ نفر به صورت نشسته را داراست. این ورزشگاه در مرکز شهر مادرید قرار دارد و از سال ۱۹۴۷، ورزشگاه اختصاصی این تیم شد. این ورزشگاه تاکنون ۴ بار و در سال‌های ۱۹۵۷، ۱۹۶۹، ۱۹۸۰ و ۲۰۱۰، میزبان فینال لیگ قهرمانان اروپا بوده‌است.

رئال مادرید سال‌هاست که در لالیگا، از تیم‌های قدرتمند محسوب می‌شود و رقیب اصلی تیم نیز، بارسلوناست. از نظر درآمد، رئال مادرید با ۵۱۲ میلیون یورو درآمد درسال ۲۰۱۲ در صدر تیم‌های دنیا، اولین تیم پرارزش دنیا است.^[۲][۳]

 

 

تاریخچه

سال‌های ابتدایی؛ جنگ‌های داخلی و ژنرال فرانکو (۱۹۰۲–۱۹۴۵)

 

اگر بخواهیم به نحوه شکل گیری باشگاه رئال مادرید برسیم، باید به سال ۱۸۹۷ برگردیم. جاییکه گروهی از دانشجویان و دانشگاهیان، فوتبال را به شهر مادرید آوردند. تعدادی از این افراد در همان سالی که باشگاهی را با نام «باشگاه فوتبال آسمان» به وجود آوردند و صبح‌های دوشنبه به فوتبال می‌پرداختند. ۳ سال بعد و در سال ۱۹۰۰، این باشگاه به دو باشگاه مجزا تبدیل شد. سپس دو سال بعد و در ۶ مارس سال ۱۹۰۲، مجدداً باشگاه نام خود را به «باشگاه فوتبال رئال مادرید» تغییر داد. ۱۹۰۲^[۵] ۳ سال بعد، این تیم موفق شد اولین جام خود را با شکست تیم اتلتیک بیلبائو در جام اسپانیا به دست بیاورد. در ۴ ژانویه ۱۹۰۹ بود که «آدولفو ملندز»، مدیر وقت رئال در آن زمان، اساسنامه جام اسپانیا را امضاء و تأیید کرد تا باشگاه به یکی از اعضای فدراسیون سلطنتی فوتبال اسپانیا تبدیل شود. در سال ۱۹۲۰ باشگاه نام خود را بازهم تغییر داد و این‌بار به «رئال مادرید» که اینکار پس از اهدای عنوان رئال (رویال به معنی سلطنت) توسط شاه آلفونسو سیزدهم اتفاق افتاد.^[۶] در سال ۱۹۲۹، اولین لیگ فوتبال اسپانیا راه‌اندازی شد. رئالی‌ها تا هفته پایانی در صدر جدول حضور داشتند تا اینکه باخت هفته پایانیشان به اتلتیک بیلبائو، باعث قهرمانی بارسلونا در لالیگا و نایب قهرمانی آنها شد.^[۷] رئالی‌ها اولین لیگ خود را در فصل ۳۱–۱۹۳۲ کسب کردند و سال بعد نیز این عنوان را کسب کردند تا اولین تیمی باشند که این جام را دو سال پیاپی کسب می‌کنند.^[۸] در ۱۹۴۳، بارسلونا در نیمه نهایی مسابقات کوپا دل جنرالیسمه به مصاف رئال مادرید رفت. دیدار رفت دو تیم در لس کورتس با نتیجه ۳–۰ به نفع بارسلونا پایان یافت. اما قبل از بازی برگشت رئیس امنیتی دولت فاشیستی فرانکو به همراه ۴ بازجوی خشن و معروف خود وارد رختکن بارسلونا شد. از قول بازیکنانی که در آن رختکن مخاطب وی بودند نقل شده که او بازیکنان بارسا را تهدید به مرگ خانواده هایشان و و مشکلات شدید امنیتی کرد و به آنها گفت که اگر امروز می‌توانید فوتبال بازی کنید به خاطر سخاوت بیش از حد فرانکو است. پس عاقل باشید و با شکست خود فرانکو را خوشحال کنید. پس از آن بارسلونا وارد میدان شد و در آن بازی با نتیجه ۱۱–۱ از رئال شکست خورد. نتیجه‌ای که بعدهای و پس از مرگ فرانکو به پیشنهاد سران باشگاه رئال مادرید از آمار و ارقام ال کلاسیکو خارج شد و مدیران باشگاه رئال مادرید در زمان پادشاهی اسپانیا بارها و به صورت رسمی به خاطر ان حادثهٔ شوم از باشگاه بارسلونا عذرخواهی کردند.

عصر مدیریت سانتیاگو برنابئو و درخشش در اروپا (۱۹۴۵–۱۹۷۸)

در سال ۱۹۴۵، سانتیاگو برنابئو یسته، به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد.^[۹] در همین زمان، برنابئو دستور بازسازی زمین تمرین اختصاصی تیم و ساخت ورزشگاهی بزرگتر را برای تیم صادر کرد. در سال ۱۹۵۳، وی تصمیم گرفت تا سیاست جدیدی به کار ببرد و بازیکنان بزرگ را به تیم بیاورد که اولین اقدامش، خرید آلفردو دی استفانو که قرارداد رسمی با بارسلونا امضاء کرده و عضو باشگاه بارسلونا به حساب می‌آمد بود. بعدها فاش شد که ژنرال فرانکو در این خرید نقش اساسی داشت و با فرستادن مأموران ویژه خواهان لغو قرارداد آلفردو با بارسلونا شد.^[۱۰] در سال ۱۹۵۵، به پیشنهاد یک روزنامه‌نگار، برنابئو، «بدریگنان» و «سوبس» تصمیم گرفتند تا جامی را طراحی کنند و در آن از تیم‌های مختلفی از سرتاسر اروپا برای شرکت در آن دعوت کنند. جامی که امروزه به عنوان لیگ قهرمانان اروپا شناخته می‌شود.^[۱۱]

در دوران برنابئو بود که رئال مادرید خود را به عنوان قدرتی در اسپانیا و اروپا معرفی کرد. آنها در طی سالهای ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰، ۵ بار متوالی قهرمان جام اروپا شدند که یکی از آنها، پیروزی ۷–۳ مقابل اینتراخت فرانکفورت در سال ۱۹۶۰ در فینال رقابت‌ها بود. سالها بعد پس از مرگ فرانکو مدیر وقت اینتراخت در محفلی خصوصی اعلام کرد که آن ژنرال خونخوار با قدرت و ثروت خود بازیکنان اینتراخت را محصور خود ساخت و نتیجهٔ آن فینال را رقم زد و به عبارتی نتیجه را از پیش تعیین شده می‌دانست.^[۱۰] پس از این افتخارات پیاپی، باشگاه موفق به کسب عنوان نشان افتخار یوفا شد.^[۱۲] آنها ششمین جام خود را نیز با شکست ۲–۱ پارتیزان و در سال ۱۹۶۶ به دست آوردند. اعضای این تیم در سال‌های ۱۹۶۲ و ۱۹۶۴ نیز موفق شده بودند تا به فینال این رقابت‌ها برسند هرچند موفق به قهرمانی نشده بودند.^[۱۳] در دهه هفتاد، رئالی‌ها موفق به کسب ۵ لیگ اسپانیا و ۳ جام حذفی شدند.^[۱۴] در سال ۱۹۷۱ آنها اولین دیدار فینال جام در جام اروپا را برگزار کردند که در نهایت با شکست ۲–۱ مقابل چلسی، از کسب جام بازماندند.^[۱۵] در ژوئیه ۱۹۷۸، اتفاقی ناگوار برای رئال مادرید افتاد و سانتیاگو برنابئو در حالیکه مسابقات جام جهانی فوتبال در آرژانتین آغاز شده بود، درگذشت. این اتفاق به حدی مهم بود که مسئولین فیفا تصمیم گرفتند که ۳ روز را در حین مسابقات به افتخار برنابئو، عزای عمومی اعلام کنند.^[۱۶] باشگاه رئال نیز در ادامه همان سال، اولین دوره جام برنابئو را که به احترام برنابئو بود، برگزار کرد.

دوره کرکس‌ها و کسب هفتمین و هشتمین جام اروپایی (۱۹۸۰–۲۰۰۰)

رئالی‌ها در اوایل دهه هشتاد، وضعیت چندان مناسبی نداشتند و نتوانستند لالیگا را فتح کنند تا اینکه گروهی از بازیکنان لیگ اسپانیا به تیم آمدند و با خود موفقیت را به همراه داشتند.^[۱۷] یک روزنامه نگار اسپانیایی عنوان کرکس‌ها را برای آن تیم انتخاب کرد که به‌خاطر ۵ بازیکن فوق‌العاده آن بود که شامل امیلیو بوتراگوئنو، مانوئل سانچز، مارتین وازکوئز، میشل و میخل پاردخا می‌شد.^[۱۸] کرکس‌ها (که بعداً با رفتن پاردخا به رئال ساراگوسا، به گروهی ۴ نفره تبدیل شد)، در کنار بازیکنانی چون فرانسیسکو بویو که دروازه‌بان تیم بود و یا مهاجم خود، هوگو سانچز، یکی از بهترین تیم‌های نیمه دوم دهه ۸۰ در اسپانیا و اروپا بودند و موفق شدند ۲ جام یوفا، ۵ لیگ اسپانیا پیاپی، یک جام حذفی اسپانیا و ۳ سوپر کاپ اسپانیا را کسب کنند.^[۱۸] اما این تیم رؤیایی و گروه کرکس‌ها، در اوایل دهه ۹۰ و با جدایی امیلی بوتراگونو، مارتین وازکوئز و میشل از تیم، از هم پاشید.^[۱۹]

در سال ۱۹۹۶، لورنسو سانز، مدیر باشگاه، تصمیم گرفت تا فابیو کاپلو را به عنوان مربی تیم انتخاب کند. گرچه دوران مربیگری کاپلو تنها یکسال طول کشید اما آنها توانستند عنوان قهرمانی را کسب کنند و بازیکنانی چون روبرتو کارلوس، پدراگ میاتوویچ، داور شوکر و کلارنس سیدورف برای تقویت تیمی که خود بازیکنانی چون رائول، فرناندو هیرو، ایوان زامورانو و فرناندو ردوندو را داشت، به تیم اضافه شدند تا اینکه تیم توانست با این بازیکنان (به همراه فرناندو مورینتسی که در سال ۱۹۹۷ به تیم آمد) تحت هدایت یاپ هینکس پس از ۳۳ سال انتظار، هفتمین جام اروپایی خود را کسب کنند. آنها در فینال به لطف تک گل میاتوویچ موفق شدند یوونتوس را شکست دهند.^[۲۰] دو سال بعد نیز ئالی‌ها موفق شدند تا با درخشش رائول، هشتمین جام اروپایی خود را با شکست ۳–۰ والنسیا کسب کنند.^[۲۱]

دوره کهکشانی‌ها (۲۰۰۶–۲۰۰۰)

در جولای سال ۲۰۰۰، فلورنتینو پرز به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد.^[۲۲] وی در وعده‌های انتخاباتیش، قول برطرف کردن بدهی‌های سنگین باشگاه، افزایش امکانات و مدرن کردن باشگاه را داده بود هرچند که وعده اصلی وی، امضای قرارداد با لوئیز فیگو، ستاره آن زمان بارسلونا بود.^[۲۳] در همان سال بود که پرز با صرف هزینه‌های سنگین، تیمی را تشکیل داد که به‌خاطر داشتن ستارگان بزرگ، در سرتاسر جهان به نام «کهکشانی‌ها» معروف شد. بازیکنان بزرگی چون زیدان، رونالدو، فیگو، کارلوس، رائول و بکهام از جمله ستارگان آن روزهای رئال مادریدی بودند که ویسنته دل بوسکه را به عنوان سرمربی خود می‌دید. اما با وجود این هزینه‌ها و کسب نهمین‌جام اروپایی و کسب قهرمانی لالیگا، پرز تصمیم گرفت تا دلبوسکه را برکنار کند، که همینکار وی باعث شد تا سفیدها در طی ۳ سال آینده، موفق به کسب هیچ جامی نشوند تا پرز از کار برکنار شود.^[۲۰]

ریاست رامون کالدرون (۲۰۰۹–۲۰۰۶)

 

در ادامه و در سال ۲۰۰۶ بود که رامون کالدرون به عنوان مدیر جدید باشگاه انتخاب شد. کالدرون بلافاصله کاپلو را مجدداً به عنوان مربی تیمش انتخاب کرد تا طلسم قهرمان نشدن تیم را بشکند. آنها برای اولین‌بار در طی ۴ سال گذشته، موفق به کسب جام شدند و لالیگا را با کاپلو فتح کردند. اما با این وجود، کاپلو بازهم یک فصل تنها در تیم دوام آورد و مجدداً اخراج شد.^[۲۵] رئالی‌ها موفق شدند فصل بعد نیز ۳۱مین قهرمانی خود را در لالیگا کسب کنند که این برای اولین بار در طی ۱۸ سال گذشته بود که دو سال پیاپی این جام را کسب کردند.^[۲۶]

انتخاب مجدد پرز و دوران مورینیو (۱۳–۲۰۰۹)

در ژوئن ۲۰۰۹ و پس از ۲ سال ناکامی تیم و برکناری کالدرون، پرز مجدداً به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد.^[۲۷][۲۸] پرز مجدداً سیستم کهکشانی‌های خود را پیش گرفت. وی ابتدا کاکا را از تیم میلان خرید^[۲۹] و پس از آن کریستیانو رونالدو را از منچستر یونایتد با رقم ۹۶ میلیون یورو خریداری کرد که یک رکورد تاریخیست.^[۳۰]

رئالی‌ها با وجود خریدن بازیکنانی چون رونادو، کاکا و آلونسو، نتوانستند زیر نظر مانوئل پلگرینی، جامی را کسب کنند و پرز وی را برکنار کرد. پس از آن، بعد از چندین روز مذاکره با ماسیمو موراتی، مدیر اینتر میلان ایتالیا، پرز توانست وی را راضی کند که اجازه خروج مربی خود، خوزه مورینیو را که برای آنها ۳ جام کسب کرده بود را بدهد تا مورینیو به عنوان مربی جدید تیم انتخاب و شروع بکار کند.^[۳۱] آنها اولین جام خود با مورینیو را در سال ۲۰۱۰، با برد یک بر صفر خود برابر بارسلونا و در فینال جام حذفی بدست آوردند. همچنین در سال بعد (۲۰۱۱) لالیگا را با غلبه بر باسلونا و سلطه شکنی این تیم از ان خود کردند^[۳۲]

دوران آنجلوتی و لا دسیما (تاکنون–۲۰۱۳)

آرم و لباس

آرم باشگاه

 

طراحی ابتدایی آرم باشگاه، بسیار ساده بود. این آرم متشکل از سه حرف MCF بود که ۳ حرف ابتدای نام باشگاه (Madrid Club de Fútbol) بود که در زمینه‌ای آبی طراحی شده بود و بر روی لباس سفید تیم قرار داشت. در سال ۱۹۰۸ بود که اولین تغییر در آرم باشگاه رخ داد و برای زیباتر شدن آرم، نوشته‌ها درون یک دایره قرار گرفتند.^[۳۴] تغییرات بعدی، تغییرات جزئی بودند تا اینکه در سال ۱۹۲۱، شاه آلفونسو سیزدهم، به عنوان هدیه، عنوان رئال (رویال که تغریبا معنی سلطنتی می‌دهد) را به تیم اهدا کرد^[۳۵] و بدین منظور در آرم باشگاه تغییراتی ایجاد شد و شکل یک تاج بر روی آرم باشگاه قرار گرفت.^[۳۴] اما در سال ۱۹۳۱ که آلفونسو از حکومت کنار رفت، هم کلمه رئال از نام باشگاه حذف شد و هم شکل تاج از روی آرم باشگاه برداشته شد و بجای آن، خطی تیره بر روی آرم باشگاه قرار گرفت.^[۸] در سال ۱۹۴۱ و دو سال بعد از جنگ‌های داخلی، مجدداً کلمه رئال به نام باشگاه اضافه شد و تاج پادشاهی نیز به بالای آرم باشگاه افزوده شد.^[۹] این آرم تا سال ۱۹۹۷ تغییری نکرد تا اینکه در این سال تغییر جزئی داشت و برای آخرین بار در سال ۲۰۰۱ بود که باشگاه برای مدرن کردن آرم و بروزرسانی آن، آرم را تغییر داد که البته تغییراتی جزئی بودند از جمله خطی که از وسط آن می‌گذشت، به رنگ آبی متمایل شد.^[۳۴]

لباس تیم

از همان ابتدا، لباس خانگی رئالی‌ها، یکدست سفید بود هرچند که یک خط تیره از وسط آن می‌گذشت (این خط بعدها از لباس حذف شد اما در آرم باشگاه باقی ماند). البته در آن زمان جوراب‌های بازیکنان، رنگ آبی داشت در حالی که اکنون به رنگ سفید است.^[۷][۳۶] در سال ۱۹۰۲ بود که لباس‌های راه‌راه، یکدست سفید شدند و جوراب‌های آبی رنگ، سیاه شدند.^{[پ ۱]} در سال ۱۹۴۷ بود که مدیر باشگاه، تصمیم گرفت تا به پیراهن‌های بازیکنان، دکمه اضافه کند و آرم باشگاه را، روی سینه سمت چپ بازیکنان اضافه کرد (چیزی که تاکنون نیز تغییر نکرده‌است). همچنین در نوامبر ۱۹۴۷ در بازی برابر اتلتیکو مادرید، رئالی‌ها به نخستین تیم اسپانیایی تبدیل شدند که لباسشان دارای شماره شد.^[۹]

لباس خارج از خانه رئالی‌ها نیز از همان ابتدا یا سیاه کامل بوده‌است یا کاملاً ارغوانی و هیچ‌گاه تغییر نکرده‌است. لباس تیم اکنون توسط آدیداس تولید می‌شود که این اتفاق از سال ۱۹۹۸ شروع شد.^[۳۷][۳۸] اولین حامی مالی تیم، شرکت «زانوسی» بود که از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۵ حامی مالی تیم بود. سپس حامیان مالی ای چون «پارمالات» با تیم بودند تا اینکه تیم با شرکت «تکا» قراردادی بلند مدت را از سال ۱۹۹۲ بست.^[۳۹][۴۰] این قرارداد تا سال ۲۰۰۱ ادامه داشت تا اینکه رئالی‌ها به این قرارداد پایان دادند. آنها ابتدا آدرس سایت اینترنتی خود را به مدت یکسال بر روی لباس خود نوشته بودند تا تبلیغ سایت خود را بکنند. بعد از آن در سال ۲۰۰۲، باشگاه با شرکت زیمنس قرار داد بست. سپس در سال ۲۰۰۸، کمپانی آسیایی «بن کیو» حامی مالی تیم شد و آرم این کمپانی بر روی لباس تیم قرار گرفت.^[۴۱] اسپانسر بعدی تیم نیز Bwin است که به‌خاطر مشکلات مالی بن کیو، باشگاه مجبور به تغییر حامی مالی شدوسپس نوبت شرکت هواپیماییهواپیمایی امارات شدکه تا کنون اسپانسر مالی باشگاه است. .^[۴۲][۴۳]

 

حامیان مالی و طراح‌های لباس تیم از سال ۱۹۸۰ تاکنون

*Realmadrid.com appeared as shirt sponsor to promote the club's new website.

ورزشگاه

چامارتین

در سال ۱۹۱۲ بود که تیم به کمپ O'Donnell رفت و به مدت ۱۱ سال، آنجا زمین خانگی تیم محسوب می‌شد.^[۴۴] بعد از آن تیم به مدت یکسال به ورزشگاه ۸ هزار نفری Ciudad Lineal رفت. بعد از آن اینبار نوبت چامارتین بود که زمین اختصاصی تیم شود. این ورزشگاه در ۱۷ می۱۹۲۳ و در بازی با نیوکاسل یونایتد برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفت.^[۴۵] ورزشگاهی با گنجایش بیش از ۲۲ هزار هوادار تیم که اولین قهرمانی رئالی‌ها در لیگ نیز در آن به ثبت رسید.^[۷]

سانتیاگو برنابئو

پس از آن و در سال ۱۹۴۳ که سانتیاگو برنابئو به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد، تغییری در استادیوم تیم ایجاد شد. برنابئو معتقد بود که چامارتین آنقدر که باید بزرگ نیست و در حد و اندازه رئال نیست. به همین دلیل دستور ساخت ورزشگاهی جدید را صادر کرد که در ۱۴ دسامبر ۱۹۴۷ افتتاح شد.^[۹][۴۶] این ورزشگاه، همان سانتیاگو برنابئو کنونی است (البته این نام را بعد از مرگ برنابئو در سال ۱۹۵۵ به دست آورد). نخستین بازی که در این ورزشگاه انجام شد، بین رئال مادرید و بلننسه پرتغال بود که با برتری ۳–۱ سفیدهای مادرید به پایان رسید. نخستین کسی که در این ورزشگاه گل زد نیز، سابینو باریناگا بود که گل نخست تیمش در همین بازی را زد.^[۹]

 

بازسازی‌ها

ورزشگاه بارها دچار تغییر میزان گنجایش شد. مثلاً برای نخستین بار ورزشگاه در سال ۱۹۵۳ به گنجایش ۱۲۰ هزار هوادار رسید.^[۴۷][۴۸] اما پس از آن بارها گنجایش ورزشگاه کمتر از قبل می‌شد (آخرین بازی که این اتفاق افتاد، در سال ۱۹۹۸ بود که یوفا اعلام کرد تمام هواداران تیم باید بر روی صندلی نشسته باشند). آخرین بازسازی ورزشگاه نیز در سال ۲۰۰۳ روی داد که حدود ۵ هزار صندلی دیگر به ورزشگاه افزوده شد تا گنجایشش به ۸۵٬۳۵۴ نفر برسد. همچنین اعلام شده‌است که قرار است به‌زودی برای ورزشگاه یک سقف ساخته شود.^[۹][۴۶]

سابقه

 

برنابئو در سال ۱۹۶۴ میزبان فینال جام ملت‌های اروپا بود. در سال ۱۹۸۲، فینال رقابت‌های جام جهانی در آن برگزار شد. این ورزشگاه همچنین میزبان ۴ فینال رقابت‌های اروپایی بوده‌است. در سال‌های ۵۷، ۶۹ و ۸۰ این ورزشگاه میزبان جام اروپایی بود. در سال ۲۰۱۰ نیز فینال لیگ قهرمانان اروپا در آن برگزار شد.^[۵۰] برنابئو داراری ایستگاه مترو مخصوص به خود است که نامش سانیتاگو برنابئوست.^[۵۱] در نوامبر ۲۰۰۷ نیز این ورزشگاه از طریق یوفا ۵ ستاره شد (بیشترین میزان دریافت ستاره).^[۵۲]

سایر ورزشگاه‌ها

در می ۲۰۰۶ نیز مجموعه ورزشگاه والبباس بزرگترین مجموعه تفریحی ورزشی دنیا و ورزشگاه آلفردو دی استفانو افتتاح شد که در نزدیکی مکانی قرار دارد که تیم در آن معمولاً تمرین می‌کند. اولین بازی انجام شده در آن نیز بین رئال مادرید و Stade de Reims برگزار شد که یادآور فینال جام اروپایی در سال ۱۹۵۶ بود. رئالی‌ها آن بازی را با ۶ گل سرخیو راموس، آنتونیو کاسانو (۲ گل)، روبرتو سولدادو (۲ گل) و خواردو با برد پشت سر گذاشتند.^[۵۳] از دیگر مجموعه ورزشگاه‌های مادرید می‌توان به کامپ دانل، سیوداد رئال مادرید، ورزشگاه لا فابریکا و شهرک ورزشی والدبباس اشاره نمود.

والدبباس

شهرک ورزشی والدبباس در ۱۲۰ هکتار در نزدیکی فرودگاه باراخاس مادرید قرار دارد و از زیباترین و بزرگترین مجموعه‌های ورزشی در دنیا است.

هواداران

در اکثر بازیها خانگی تیم، اکثریت هواداران را کسانی تشکیل می‌دهند که «دارندگان بلیط سالانه» هستند که به طور میانگین، ۶۸٬۶۷۰ هزار هوادار در هر بازی می‌شوند.^[۵۴] برای تبدیل شدن به یکی از این هواداران، شخص باید به یکی از اعضای باشگاه تبدیل شود که برای اینکار باید عضو یکی از ۱۸۰۰ گروه رسمی که حامی باشگاه هستند، شود که این گروه‌ها در اسپانیا و سایر نقاط جهان هستند. رئالی‌ها دارای رکورد بیشترین میزان تماشاچی در تاریخ اسپانیا هستند به طور میانگین، برای هر بازی تیم، ۶۵٬۰۰۰ هزار هوادار به ورزشگاه می‌آید. در فصل ۰۵–۲۰۰۴، آنها با میانگین ۷۱٬۹۰۰ نفر، در رده دوم برترین‌ها قرار گرفتند.^{[۵۵][پ ۲]}

ارزش/سهام باشگاه

 

زیر نظر فلورنتینو پرز (۲۰۰۰-۲۰۰۶) بود که باشگاه تلاش خود را برای تبدیل شدن به ثروتمندترین تیم دنیا آغاز کرد.^[۵۷] باشگاه بخشی از زمین تمرین خود را به شهر مادرید فروخت و سایر قسمت‌ها را نیز به بخش‌های خصوصی فروخت. فروش این زمین‌ها، باعث شد تا باشگاه بتواند بدهیهای خود را پرداخت کند که همین راه را برای خرید ستارگان گران‌قیمتی چون زیدان، فیگو، رونالدو و بکهام باز کرد.^[۵۸]

فروش زمین‌های تیم، باعث شد تا پرز بتواند بدهی‌های تیم (حدود ۲۷۰ میلیون یورو) را پرداخت کند و بتواند بازیکنان بزرگ را به تیم بیاورد که خود اینکار نیز باعث تبلیغات بزرگ برای تیم شد. البته با وجود موفقیت خیره کننده پرز در برطرف کردن بدهی‌ها و افزایش بی‌سابقه سهام و ارزش باشگاه، همیشه از وی ایراد گرفته می‌شد که بیش از آنکه به شرایط بازی تیم توجه کند، به فکر مسائل اقتصادی باشگاه‌است.^[۵۹]

با وجود برکنار شدن پرز، موفقیت تیم در زمینه اقتصادی، ادامه داشت و کاملاً مشهود بود طوری که در دسامبر سال ۲۰۰۷، آنها به عنوان با ارزش‌ترین تیم فوتبال در قاره اروپا انتخاب شدند.^[۶۰] در سال ۲۰۰۸ نیز آنها با ارزشی به میزان ۹۵۱ میلیون یورو (۶۴۰ میلیون پوند - ۱٫۲۸۵ میلیارد دلار)، به عنوان دومین تیم فوتبال پر ارزش در دنیا انتخاب شدند.^[۶۱] تنها باشگاه منچستر یونایتد بود که ارزشش بیشتر از رئال مادرید بود (با ارزش ۱٫۳۳۳ میلیارد یورو).^[۶۲] در سال ۲۰۱۰ نیز مشخص شد که رئالیها دارای بیشترین میزان گردش مالی در جهان فوتبال بوده‌اند.^[۶۳] در سپتامبر ۲۰۰۹ نیز اعلام شد که آنها قصد دارند تا مجموعه تفریحی مخصوص خود را تأسیس کنند که این اتفاق تا سال ۲۰۱۳ خواهد افتاد که این نیز بخشی دیگر از راهکارهای اقتصادی پرز است.^[۶۴]

برند جهانی

در تحقیقی که از طریق دانشگاه هاروارد انجام شد، مشخص شد که رئال یکی از ۲۰ مارک (برند) اول در دنیاست. آنها تنها تیم در دنیا هستند که مدیران باشگاه نیز بمانند بازیکنان تیم، کاملاً شناخته شده‌اند. همچنین در همین تحقیق مشخص شد تعداد زیادی از افراد معروف و سرشناس دنیا، طرفدار و حامی این تیم هستند. در همین تحقیق، میزان هوادارن تیم، حداقل ۲۸۰ میلیون هوادار در سرتاسر جهان تخمین زده شده‌است که آنها را در فاصله زیادی با تیم اول، یعنی منچستر یونایتد قرار می‌دهد. آنها همچنین دارای میزان بالاترین رقم برای فروش حق پخش بازیهایشان هستند.^[۶۵]

در سال ۲۰۱۰ نیز از طریق مجله فوربس مشخص شد که در فصل ۰۹–۲۰۰۸، ارزش باشگاه به میزان ۹۹۲ میلیون یورو (۱٫۳۲۳ میلیارد دلار) است که البته بازهم در این میان باشگاه انگلیسی منچستر یونایتد، از آنها بالاتر است.^[۶۶][۶۷] همچنین براساس گزارش دلویت، باشگاه در همان بازده زمانی، سودی بیش از ۴۰۰ میلیون یورو داشته که در این مورد، آنها بهترین در دنیا بودند.^[۶۸]

در کنار بارسلونا، اتلتیکو مادرید و اوساسونا، رئالی‌ها نیز به عنوان یک سازمان ثب شده‌اند که با اینکار، امکان خرید و سهیم شدن در سهام آن اصلاً وجود ندارد^{[پ ۳]} و تنها می‌شود عضو آن شد. این اعضا بمانند یک مجلس هستند که در بالاترین قسمت تیم حضور دارند.^[۶۹] تا سال ۲۰۱۰، رئالی‌ها دارای ۶۰ هزار عضو بودند.^[۷۰] در پایان سال ۱۰–۲۰۰۹ نیز اعلام شد که رئالی‌ها ۲۴۴٫۶ میلیون دلار بدهی دارند (مانند حقوق بازیکنان و...) که در مقایسه همین زمان در سال قبل، حدود ۸۲ میلیون دلار کمتر شده‌است.^[۷۱]

جزیره مادرید

رئال مادرید و دولت راس الخیمه، در جایگاه ویژه برنابئو، پروژه جزیره رئال مادرید را در مارس ۲۰۱۲ کلید زدند. یک منطقه مسکونی و تجاری به همراه شهر بازی با نام رئال مادرید که در امارات قرار دارد. این جزیره شامل یک شهر بازی، یک هتل پنج ستاره مجلل با ۴۵۰ اتاق، ۶۰ خانه ساحلی با ساحل اختصاصی، ۴۰۰ آپارتمان، یک موزه رئال مادرید، تفرجگاه، قایق‌های تفریحی و اولین استادیوم فوتبال دنیا به سمت دریا با ۱۰ هزار نفر گنجایش است.

رکوردها و افتخارات باشگاه

وضعیت آماری تیم

 

تعداد حضور

رائول دارای رکورد بیشترین تعداد حضور در رئال است. رائول از سال ۱۹۹۴ تا آوریل سال ۲۰۱۰ در ۵۵۰ بازی برای رئال مادرید حضور داشته‌است..^[۷۳] در درون دروازه نیز، ایکر کاسیاس با ۵۰۰ حضور در درون دروازه تیم، رکورددار است. ایکر کاسیاس نیز با ۱۶۰ بازی ملی بین‌المللی‌ترین بازیکن تیم است (دارای بیشترین بازی ملی).^[۷۴]

گل‌ها

رکورد بیشترین گل زده نیز در اختیار رائول است. وی با زدن ۳۲۳ گل در ۷۴۱ حضور خود در رئال، رکورددار است.^[۷۲] همچنین ۴ بازیکن دیگر هستند که بیش از ۲۰۰ گل برای رئال به ثمر رساندند. آلفردو دی استفانو (۱۹۵۳ تا ۱۹۶۴)، کارلوس سانتیانا (۱۹۷۱ تا ۱۹۸۸)، فرانس پوشکاش (۱۹۵۸ تا ۱۹۶۶) و هوگو سانچز (۱۹۸۵ تا ۱۹۹۲) افرادی هستند که بیش از ۲۰۰ گل برای این تیم زدند. همچنین سانچز با زدن ۳۸ گل در لیگ سال ۹۰–۱۹۸۹، تا سال ۲۰۱۰، دارای بیشترین تعداد گل زده در یک فصل و در مسابقات لیگ بود که کریستیانو رونالدو با زدن ۴۰ گل در یک فصل، رکورد وی را شکست و رکورد بیشترین گل زده در یک فصل لالیگا را به نام خود ثبت کرد.^[۷۵] همچنین ۴۹ گل زده دی استفانو در ۵۸ بازی اروپایی، تا چند دهه بیشترین تعداد گل زده در رقابت‌های اروپایی بود که آن را ابتدا رائول در سال ۲۰۰۵ شکست و سپس در سال ۲۰۱۱، رونالدو با زدن ۵۳ گل در در ۵۴ مسابقه، مجدداً این رکورد را شکست و رکورد جدیدی بنام خود ثبت کرد.^[۷۶] سریع‌ترین گل تاریخ باشگاه را نیز رونالدو برزیلی در دسامبر ۲۰۰۳ و بازی برابر اتلتیکو مادرید و در ثانیه ۱۵ به ثمر رساند.^[۷۷]

 

آمار لیگ

از زمانیکه آمارها به طور دقیق محاسبه می‌شوند، رکورد بیشترین حضور تماشاگر، مربوط به یک بازی جام حذفی در سال ۲۰۰۶ است که ۸۳٬۳۲۹ هوادار در ورزشگاه در حالی حضور داشتند که گنجایش سانتایگو برنابئو، حدود ۳ هزار نفر کمتر از آن بود.^[۷۸] میانگین تعداد تماشاچیان تیم نیز در فصل ۰۸–۲۰۰۷ به ۷۶٬۲۳۴ نفر رسید که در کل لیگ‌های اروپایی در آن فصل، یک رکورد بود.^[۷۹] رئالی‌ها همچنین با کسب ۳۱ عنوان قهرمانی (تا فصل ۰۸–۲۰۰۷) رکوردار تعداد قهرمانی در لیگ اسپانیا هستند. همچنین آنها دوبار و در سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۵ و ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰ ۵ بار متوالی قهرمان لیگ اسپانیا شدند که در این مورد نیز رکوردار هستند.^[۵۴] همچنین اعضای این تیم از ۱۷ فوریه ۱۹۵۷ تا ۷ مارس ۱۹۶۵، در ۱۲۷ بازی رسمی شکست نخوردند که در لالیگا یک رکورد است.^[۸۰]

آمار اروپایی

 

رئالی‌ها همچنین با ۱۰ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و با ۲۲ بار حضور در مرحله نیمه نهایی این رقابت‌ها، رکوردار هستند.^[۸۲] رائول نیز با ۶۶ گل زده در ۶۸ بازی، دارای بیشترین گل زده در تاریخ این رقابت‌هاست که همگی آنها را با لباس رئال به ثمر رسانده‌است. رئالی‌ها همچنین دارای رکورد ۱۵ حضور متوالی در رقابت‌های جام اروپایی هستند که از ۱۹۵۶ آغاز شد و تا ۱۹۷۰ ادامه داشت.^[۸۳]

 

خرید و فروش بازیکن

در ژوئن ۲۰۰۹ باشگاه رکورد گران‌قیمت‌ترین خرید تاریخ فوتبال -که در اختیار خودش بود- را شکست. آنها با پرداخت ۹۶ میلیون یورو (۱۳۱٫۵ میلیون دلار-۸۰ میلیون پوند) به باشگاه منچستر یونایتد، کریستیانو رونالدو را خریدند.^[۸۱] رکور قبلی که ۷۶ میلیون یورو (بیش از ۱۰۰ میلیون دلار-۴۸٫۵ میلیون پوند) بود، برای خرید زین الدین زیدان از تیم یوونتوس و در سال ۲۰۰۱ پرداخت شده بود که تا قبل از خرید کاکا، گران‌قیمت‌ترین خرید تاریخ فوتبال بود. البته خرید کاکا از آ. ث. میلان نیز تنها چند روز در صدر گران‌قیمت‌ترین خریدها بود چراکه چند روز بعد، کریستیانو به رئال پیوست و رکود کاکا را شکست. رکورد گران‌قیمت‌ترین فروش باشگاه نیز در دسامبر ۲۰۰۸ و در حالی رخ داد که روبینیو با ۴۷ میلیون یورو (۳۲٫۵ میلیون پوند) به تیم منچستر سیتی پیوست و بعد از روبینیو در آگوست ۲۰۱۳ مسعود اوزیل با ۴۹ میلیون یورو به آرسنال پیوست تا گرانترین فروش رئال مادرید باشد.^[۸۴] بعد از کریستیانو رونالدو در تابستان ۲۰۱۳ گرت بیل را از تاتنهام به ارزش ۹۱ میلیون یورو خریداری کردند.

افتخارات باشگاه

در مجموع، رئالی‌ها با کسب ۵۸ جام، موفق‌ترین تیم در تاریخ اسپانیا و اروپا هستند. آنها همچنین با کسب ۱۵ جام بین‌المللی، یکی از پرافتخارترین تیم‌های دنیا هستند. آنها از این نظر در رده دوم پرافتخارترین تیم‌های اروپا هستند و در جهان، در رده چهارم قرار دارند. آنها همچنین با کسب ۳۲ جام، پرافتخارترین تیم لالیگا، و با ۱۰ جام، پرافتخارترین تیم در رقابت‌های جام اروپایی/لیگ قهرمانان اروپا محسوب می‌شوند. در ۲۳ دسامبر ۲۰۰۰ نیز باشگاه از طرف فیفا، به عنوان موفق‌ترین تیم قرن بیستم انتخاب شد.^[۸۵] آنها همچنین نشان لیاقت و شایستگی را از فیفا دریافت کرده‌اند.^[۸۶] به علاوه، آنها برای بازی در لیگ قهرمانان اروپا، لباس‌های ویژه‌ای می‌پوشند که مخصوص تیم‌هاییست که دارای بیش از ۵ عنوان قهرمانی در این رقابت‌ها هستند.^[۱۲]

نمونه‌هایی از جام‌های کسب شده باشگاه

رقابت‌های داخلی

لالیگا

 

قهرمانی: ۳۲ بار در سال‌های: ۱۹۳۱–۳۲، ۱۹۳۲–۳۳، ۱۹۵۳–۵۴، ۱۹۵۴–۵۵، ۱۹۵۶–۵۷، ۱۹۵۷–۵۸، ۱۹۶۰–۶۱، ۱۹۶۱–۶۲، ۱۹۶۲–۶۳، ۱۹۶۳–۶۴، ۱۹۶۴–۶۵، ۱۹۶۶–۶۷، ۱۹۶۷–۶۸، ۱۹۶۸–۶۹، ۱۹۷۱–۷۲، ۱۹۷۴–۷۵، ۱۹۷۵–۷۶، ۱۹۷۷–۷۸، ۱۹۷۸–۷۹، ۱۹۷۹–۸۰، ۱۹۸۵–۸۶، ۱۹۸۶–۸۷، ۱۹۸۷–۸۸، ۱۹۸۸–۸۹، ۱۹۸۹–۹۰، ۱۹۹۴–۹۵، ۱۹۹۶–۹۷، ۲۰۰۰–۰۱، ۲۰۰۲–۰۳، ۲۰۰۶–۰۷، ۲۰۰۷–۰۸، ۲۰۱۱–۱۲

نایب قهرمانی: ۱۹ بار در سال‌های: ۱۹۲۸–۲۹، ۱۹۳۳–۳۴، ۱۹۳۴–۳۵، ۱۹۳۵–۳۶، ۱۹۴۱–۴۲، ۱۹۴۴–۴۵، ۱۹۵۸–۵۹، ۱۹۵۹–۶۰، ۱۹۶۵–۶۶، ۱۹۸۰–۸۱، ۱۹۸۲–۸۳، ۱۹۸۳–۸۴، ۱۹۹۱–۹۲، ۱۹۹۲–۹۳، ۱۹۹۸–۹۹، ۲۰۰۴–۰۵، ۲۰۰۵–۰۶، ۲۰۰۸–۰۹، ۲۰۰۹–۱۰^[۸۷]

جام حذفی

قهرمانی: ۱۹ بار در سال‌های: ۱۹۰۵، ۱۹۰۶، ۱۹۰۷، ۱۹۰۸، ۱۹۱۷، ۱۹۳۴، ۱۹۳۶، ۱۹۴۶، ۱۹۴۷، ۱۹۶۲، ۱۹۷۰، ۱۹۷۴، ۱۹۷۵، ۱۹۷۹–۸۰، ۱۹۸۱–۸۲، ۱۹۸۸–۸۹، ۱۹۹۲–۹۳، ۲۰۱۰–۱۱، ۲۰۱۳–۱۴

نایب قهرمانی: ۱۹ بار در سال‌های: ۱۹۰۳، ۱۹۱۶، ۱۹۱۸، ۱۹۲۴، ۱۹۲۹، ۱۹۳۰، ۱۹۳۳، ۱۹۴۰، ۱۹۴۳، ۱۹۵۸، ۱۹۶۰، ۱۹۶۱، ۱۹۶۸، ۱۹۷۸–۷۹، ۱۹۸۲–۸۳، ۱۹۸۹–۹۰، ۱۹۹۱–۹۲، ۲۰۰۱–۰۲، ۲۰۰۳–۰۴^[۸۸]

سوپرکاپ

قهرمانی: ۹ بار در سال‌های: ۱۹۸۸، ۱۹۸۹*، ۱۹۹۰، ۱۹۹۳، ۱۹۹۷، ۲۰۰۱، ۲۰۰۳، ۲۰۰۸، ۲۰۱۲

نایب قهرمانی: ۴ بار در سال‌های: ۱۹۸۲، ۱۹۹۵، ۲۰۰۷ ،۲۰۱۴

(*: قهرمان شدن هم در لیگ هم در جام حذفی)^[۸۹]

رقابت‌های اروپایی

لیگ قهرمانان اروپا

قهرمانی: ۱۰ بار در سال‌های: ۱۹۵۵–۵۶*، ۱۹۵۶–۵۷، ۱۹۵۷–۵۸، ۱۹۵۸–۵۹، ۱۹۵۹–۶۰، ۱۹۶۵–۶۶، ۱۹۹۷–۹۸، ۱۹۹۹–۲۰۰۰، ۲۰۰۱–۰۲، ۲۰۱۳–۱۴

نایب قهرمانی: ۳ بار در سال‌های: ۱۹۶۱–۶۲، ۱۹۶۳–۶۴، ۱۹۸۰–۸۱

(*: اولین قهرمان تاریخ این جام)^[۹۰]

جام یوفا/لیگ اروپا

قهرمانی: ۲ بار در سال‌های: ۱۹۸۴–۸۵، ۱۹۸۵–۸۶

جام در جام اروپا

قهرمانی: ۱ بار در سال ۱۹۵۹–۶۰

۲ بار نایب قهرمانی در سال‌های: ۱۹۷۰–۷۱، ۱۹۸۲–۸۳^[۹۱]

سوپرکاپ اروپا

قهرمانی: ۲ بار در سال: ۲۰۰۲، ۲۰۱۴

نایب قهرمانی: ۲ بار در سال‌های: ۱۹۹۸، ۲۰۰۰^[۹۲]

جام لاتین

قهرمانی: ۲ بار در سال‌های: ۱۹۵۵، ۱۹۵۷^[۹۳]

بین‌المللی

جام بین قاره‌ای

قهرمانی: ۳ بار در سال‌های: ۱۹۶۰، ۱۹۹۸، ۲۰۰۲

نایب قهرمانی: ۲ بار در سال‌های: ۱۹۶۶، ۲۰۰۰^[۹۴]

جام باشگاه‌های جهان

قهرمانی: ۱ بار در سال: ۲۰۱۴

رقابت‌های تاریخی

ال کلاسیکو

در اکثر لیگ‌های جهان، بین دو تیم رقابتی شدید وجود دارد که بازی اول لیگ محسوب می‌شود. در مورد اسپانیا، این بازی، بازی رئال مادرید با بارسلونا است. بازی که با نام «ال کلاسیکو» در سطح جهان شناخته می‌شود.

نتیجه رقابت‌ها

به روز شده در ۸ ژوئیه ۲۰۱۵^[۹۵]

شهرآورد مادرید

شهرآورد مادرید میان دوتیم پرطرفدار مادرید در اسپانیا، باشگاه فوتبال رئال مادرید و باشگاه فوتبال اتلتیکو مادرید انجام می‌گیرد.

نتایج

در مجموع، از ۲۱۸ مسابقه‌ای که تاکنون بین دو تیم برگزار شده‌است، رئالی‌ها به ۹۰ برد، ۸۶ شکست و ۴۶ تساوی دست پیدا کرده‌اند.^[۹۶]

پرگل‌ترین ال کلاسیکو مربوط به برد ۱۱–۱ رئال مادرید مقابل بارسلونا در ۱۳ ژوئن سال ۱۹۴۳ در جام حذفی ملقب به کوپا دل ری است.

رقابت‌های داخلی اسپانیا

اولین بازی دو تیم در لیگ، در فوریه ۱۹۲۹ برگزار شد جاییکه رئال موفق شد ۲–۱ حریف خود را شکست دهد.^[۹۷] آخرین دیدار دو تیم نیز در مارس ۲۰۱۵ و در رقابت‌های لا لیگا اسپانیا برگزار شد که با نتیجه ۲–۱ با پیروزی بارسلونا در زمین بارسلونا به پایان رسید.^[۳۲][۹۸]

در مجموع، از ۱۶۲ مسابقه بین دو تیم در لیگ برگزار شده که رئالی‌ها به ۶۳ برد، ۶۸ شکست و ۳۱ تساوی دست پیدا کرده‌اند. همچنین تاکنون رئالی‌ها ۲۶۳ گل به حریف زدند و ۲۷۲ گل دریافت کردند.

 

رقابت اروپایی

در اوایل دهه ۶۰ بود که دو تیم دو بار با هم در رقابت‌های اروپایی رقابت کردند که آن برای اولین بار بود.^[۹۹] دو تیم در مرحله نیمه‌نهایی به هم برخورد کردند که مادریدی‌ها در مجموع ۶–۲ تیم حریف را شکست دادند و به فینال رسیدند. اما سال بعد که در مرحله مقدماتی دو تیم به هم خوردند، در مجموع دو بازی رفت‌وبرگشت، این بارسلونایی‌ها بودند که ۴–۳ حریف را شکست دادند.^[۱۰۰] یکی از مهمترین رقابت اروپایی دو تیم نیز در فصل ۰۲–۲۰۰۱ رقم خورد جاییکه رسانه‌های اسپانیا آن را بازی قرن نامگذاری کردند و بیش از ۵۰۰ میلیون نفر آن را مشاهده کردند.^[۱۰۱] این بازی بازهم در مرحل نیمه‌نهایی برگزار می‌شد و رئالی‌ها در مجموع، ۳–۱ حریف خود را شکست دادند.^[۱۰۲]

آخرین دیدار اروپایی دو تیم به فصل ۲۰۱۰–۲۰۱۱ بر می‌گردد که در بازی رفت بارسلونا در سانتیاگو برنابئو با نتیجه ۲–۰ به پیروزی رسید و بازی برگشت در نیوکمپ ۱–۱ مساوی شد. به این ترتیب بارسا با حذف رئال راهی فینال لیگ قهرمانان اروپا شد.

در مجموع، ۲ تیم ۸ بار در لیگ‌های اروپایی با هم پیکار کرده‌اند که سهم رئالی مادرید ۳ برد، ۲ شکست و ۳ تساوی بوده‌است. همچنین تاکنون رئالی‌ها ۱۳ گل به حریف زدند و ۱۰ گل دریافت کردند. رئال مادرید در فصل ۲۰۱۲ در لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا در مرحله نیمه نهایی در مقابل تیم دورتموند شکست خورد و از راه یابی به فینال باز ماند.

نقل و انتقالات

با وجود اختلافات شدید دو تیم، نقل و انتقالات زیادی بین دو تیم انجام شده‌است. اما بازیکنانی که به طور مستقیم از تیم خود به حریف رفته‌اند، همیشه مورد غضب هواداران قرار گرفتند. شاید بهترین مثال آن، مربوط به فیگو باشد. بازیکن پرتغالی، در سال ۲۰۰۰ با رد پیشنهاد تیمش، به تیم رقیب، یعنی سفیدهای مادرید رفت. این حرکت فیگو، خشم بی پایان هواداران بارسا را به همراه داشت و فیگو همیشه در نیوکمپ مورد حمله هواداران بارسا قرار می‌گرفت. طوری که وقتی برای اولین بار با لباس رئال به ورزشگاه بارسلونا پا گذاشت، هواداران خشمگین بارسا، سر یک خوک را به سوی وی انداختند.^[۱۰۳]

در مجموع نیز ۲۱ بازیکن که سابقه بازی در بارسا را داشتند به رئال آمدند و در نقطه مقابل، ۱۲ بازیکن سابق رئال، لباس بارسا را به تن کردند.^[۱۰۴]

گران‌قیمت‌ترین خریدها

	بازیکن	از	مبلغ انتقال (€ millions)[۸۱][۱۰۵]	تاریخ	منبع
۱	کریستیانو رونالدو	منچستر یونایتد	۹۶	ژوئن ۲۰۰۹	[۱۰۶]
۲	گرت بیل	تاتنهام	۹۱	سپتامبر ۲۰۱۳	[۱۰۷]
۳	کاکا	آ. ث میلان	۶۵	جولای ۲۰۰۹	[۱۰۸]
۴	زین الدین زیدان	یوونتوس	۵۰	جولای ۲۰۰۰	[۱۰۹]
۵	لوئیس فیگو	بارسلونا	۴۰	جولای ۲۰۰۹	[۱۱۰]
۶	کریم بنزما	المپیک لیون	۳۰	اوت ۲۰۰۹	[۱۱۱]
۷	ژابی آلونسو	لیورپول	۳۰	اوت ۲۰۱۲	[۱۱۲]
۸	لوکا مودریچ	تاتنهام	۳۰	سپتامبر ۲۰۱۲	[۱۱۳]
۹	رونالدو	اینتر میلان	۲۸	جولای ۲۰۱۱	[۱۱۴]
۱۰	کوئنترائو	بنفیکا	۲۷	جولای ۲۰۱۱	[۱۱۵]

گران‌قیمت‌ترین فروش‌ها

رکورد گران فیمت‌ترین فروش تاریخ باشگاه، با فروش دیماریا به منچستر یونایتد رقم خورد.^[۱۱۶]

	بازیکن	به تیم	مبلغ انتقال (میلیون پوند)[۸۱][۱۰۵]	تاریخ	منبع
۱	مسعود اوزیل	آرسنال	۴۲٫۵	سپتامبر ۲۰۱۳	[۱۱۷]
۱	گونسالو ایگواین	ناپولی	۳۴٫۵	سپتامبر ۲۰۱۳	[۱۱۸]
۱	روبینیو	منچستر سیتی	۳۲٫۵	سپتامبر ۲۰۰۸	[۱۱۶]
۲	نیکلاس آنلکا	پاریس سنت جرمن	۲۲	جولای ۲۰۰۰	[۱۱۹]
۳	آرین روبن	بایرن مونیخ	۲۲	آگوست ۲۰۰۹	[۱۲۰]
۴	مایکل اوون	نیوکاسل یونایتد	۱۷	سپتامبر ۲۰۰۵	[۱۲۱]
۵	کلود ماکلله	چلسی	۱۶	سپتامبر ۲۰۰۳	[۱۲۲]
۶	وسلی اسنایدر	اینتر میلان	۱۴	آگوست ۲۰۰۹	[۱۲۳]
۷	کلاس یان هونتلار	آ. ث. میلان	۱۳	آگوست ۲۰۰۹	[۱۲۴]
۸	والتر ساموئل	اینتر میلان	۱۱	آگوست ۲۰۰۵	[۱۲۵]

 

شهرآورد مادرید

دیگر باشگاه بزرگ شهر مادرید، اتلتیکو مادرید است. این باشگاه توسط ۳ جوان باسکی و در سال ۱۹۰۳ به وجود آمد. آنها خود را زیرشاخه تیم اتلتیک بیلبائو می‌داسنتند و جز مخالفان رئال مادرید بودند.^{[۱۲۶][۱۲۷]}

دلایل اختلاف

 

اتلتیکویی‌ها از نظر عنوان، بسیار ضعیف تر از رقیب خود هستند اما دلایل زیادی برای رقابت و دشمنی دو تیم وجود دارد که یکی از آنها، ژنرال فرانکوست. در واقع رئالیها در اکثر دوران تاریخ اسپانیا، تیم مقبول پادشاهان بوده‌اند-بدون اینکه خود باشگاه به حمایت از حکومت بپردازد-در حالیکه اتلتیکویی‌ها، تیمی از مخالفان و شورشی‌ها بودند. در اوایل دوره فرانکو، این اتلتیکویی‌ها بودند که تیم محبوب بودند که در نیروی هوایی حضور داشتند اما سرانجام فرانکو به سمت رئال رفت و اختلافات دو تیم زیاد شد. حتی مکان ورزشگاه‌های دو تیم نیز، تفاوتشان را نشان می‌دهد. برنابئو در منظقه اشرافی شهر و در کنار بانکها و مراکز تجاری مهم شهر است در حالیکه ویسنته کالدرون در جنوب شهر قرار دارد. طرفداران رئال نیز بسیار بیشتر از تیم حریف هستند.^{[۱۲۸][۱۲۹]}

 

نتایج

دو تیم اولین دیدار خود را در ۲۱ فوریه ۱۹۲۹ در مقابل هم برگزار کردند که با برتری ۲–۱ رئال مادرید به پایان رسید.^[۷] این بازی در ورزشگاه چارمتین برگزار شده بود. در سال ۱۹۵۹ نیز دو تیم اولین دیدار اروپایی خود را در مرحله نیمه نهایی جام اروپایی برگزار کردند که رئالی‌ها بازی اول را در زمین خود با نتیجه ۲–۱ بردند اما در بازی دوم اتلتیکویی‌ها با یک گل پیروز شدند تا بازی سوم برگزار شود که رئالیها بازهم ۲–۱ بازی را با برد پشت سر گذاشتند و به فینال رسیدند. البته اتلتکویی‌ها در جام حذفی اسپانیا، دوبار متوالی و در دو فینال در سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۶۱ موفق شدند رئال را شکست دهند و انتقام گرفتند.^{[پ ۴]}

در بین سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۹ که لالیگا زیرسلطه رئالی‌ها قرار داشت، تنها همین اتلتیکو بود که توان مقابله با این تیم را داشت و توانست ۴ جام در سال‌های ۱۹۶۶، ۱۹۷۰، ۱۹۷۳ و ۱۹۷۷ کسب کنند. در سال ۱۹۶۵ اتلتیکویی‌ها به نخستین تیمی تبدیل شدند که طی ۸ سال گذشته، رئال را در زمین خانگی توانستند شکست دهند. در طی سال‌های گذشته نیز رقابت دو تیم کاملاً یک طرفه بوده‌است.^[۱۳۰] از فصل ۰۳–۲۰۰۲ به بعد که رئال موفق شدد با ۴ گل حریف را شکست دهد، تا به الان، ۱۸ بازیست که هنوز اتلتیکو موفق به شکست رئال نشده. آخرین بازی دو تیم نیز با برتری ۴–۱ رئال مادریدو هت تریک کریستیانو رونالدو همراه بود.^[۱۳۱]

در مجموع نیز رئال موفق به کسب ۸۰ پیروزی، ۳۱ تساوی ۳۵ شکست از بازی با اتلتیکو شده‌است. آنها همچنین ۲۶۹ گل زدند در حالیکه ۱۹۷ گل دریافت کردند.^[۱۳۲]

تلویزیون رئال مادرید

رئال مادرید تی-وی یا همان تلویزیون رئال مادرید (به انگلیسی: Realmadrid TV) یک شبکه تلویزیونی دیجیتالی است که توسط رئال مادرید راه‌اندازی شده است. این شبکه در دو زبان انگلیسی و اسپانیایی برنامه پخش می‌کند. این شبکه تلویزیونی در والده بباس(مادرید)، مرکز تمرینات رئال مادرید واقع شده است. تلویزیون رئال مادرید تا تاریخ ۵ آگوست ۲۰۱۰ در انگلستان قابل دسترسی بود که از این تاریخ به بعد از اسکای دیجیتال شبکه ۴۴۶ حذف شد.

محتوا

تلویزیون رئال مادرید، مصاحبه‌های اختصاصی با بازیکنان و دیگر عوامل رئال مادرید، بازی‌های لالیگا، بازی‌های مستقیم و بازی‌های قدیمی باشگاه به اضافه اخبار فوتبال و دیگر برنامه‌ها را برای هواداران رئال مادرید پخش می‌کند. ایستگاه شبکه هم چنین تمامی بازی‌های پیش فصل دوستانه تیم را پخش می‌کند.

بازیکنان تیم

بازیکنان

لیست بازیکنان

لیست بازیکنان تا ژانویه ۲۰۱۵ به شرح زیر است:^[۱۳۳]

شماره   نقش بازیکن ۲ مدافع رافائل واران ۳ مدافع پپه (کاپیتان چهارم) ۴ مدافع سرخیو راموس (کاپیتان دوم) ۵ مدافع فابیو کونترائو ۶ هافبک سامی خدیرا ۷ مهاجم کریستیانو رونالدو ۸ هافبک تونی کروس ۹ مهاجم کریم بنزما ۱۰ هافبک خامس رودریگز ۱۱ هافبک گرت بیل ۱۲ مدافع مارسلو (کاپیتان سوم)

شماره   پست بازیکن ۱۳ دروازبان کیلور ناواس ۱۵ مدافع دنی کارواخال ۱۶ هافبک لوکاس سیلوا ۱۷ مدافع آلوارو آربه‌لوآ ۱۸ مدافع ناچو ۱۹ هافبک لوکا مودریچ ۲۰ مهاجم خسه رودریگز ۲۳ هافبک ایسکو ۲۴ هافبک آسیر ایارامندی ۲۵ دروازبان فرناندو پاچکو ۴۱ هافبک مارتین اودگارد

بازیکنان قرضی

شماره   نقش بازیکن - هافبک کاسمیرو (به پورتو)   هافبک دنیس چریشف (به ویارئال)

بازیکنان اصلی

فهرست بازیکنان	موقعیت در زمین
ش پ م ن ب ت ۱ GK کاسیاس ۱۰   ۱۵ RB کارواخال ۷ CB ۲ CB راموس ۹ RB ۲ CB پپه ۱۰   ۱۲ LB مارسلو ۸ MF کروس   ۶ DM مودریچ ۶ 10 AM رودریگز   ۱۱ RW بیل ۸ LW ۷ LW رونالدو ۱۰ RW ۹ CF کریم بنزما ۸	کاسیاس کارواخال پپه راموس مارسلو رودریگز کروس مودریچ گرت بیل رونالدو بنزما

مربی و مدیران تیم

 

مقام	ملیت	نام
مدیر عامل		فلورنتینو پرز
سرمربی		رافائل بنیتز
مربی		فرناندو هیرو
مدیر ورزشی تیم و مشاور مدیر عامل		زین الدین زیدان

لیونل مسی^[۱]

مسی در حال بازی برای آرژانتین در فینال جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴
شناسنامه
نام کامل	لیونل آندرس مسی کوچیتینی[۲][۳]
زادروز	۲۴ ژوئن ۱۹۸۷ ‏(۲۸ سال)
زادگاه	روزاریو، آرژانتین[۲]
قد	۱٫۶۹ متر (۵ فوت ۷ اینچ)[۲]
پست	مهاجم
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی	بارسلونا
شمارهٔ پیراهن	۱۰
باشگاه‌های جوانان
۱۹۹۵–۲۰۰۰	نیولز اولد بویز
۲۰۰۰–۲۰۰۳	بارسلونا
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی†	(گل)†
۲۰۰۳–۲۰۰۴	بارسلونا سی	۱۰	(۵)
۲۰۰۴–۲۰۰۵	بارسلونا بی	۲۲	(۶)
۲۰۰۴–	بارسلونا	۳۰۹	(۲۷۸)
تیم ملی‡
۲۰۰۴̣–۲۰۰۵	زیر ۲۰ ساله‌های آرژانتین	۱۸	(۱۴)
۲۰۰۷–۲۰۰۸	زیر ۲۳ ساله‌های آرژانتین	۵	(۲)
۲۰۰۵–	آرژانتین	۹۶	(۴۵)
افتخارات[نمایش]

لیونل آندرس "لئو" مسی کوچیتینی (به اسپانیایی: Lionel Andrés "Leo" Messi Cuccittini)^[۴] فوتبالیست حرفه‌ای اهل کشور آرژانتین و عضو بارسلونای اسپانیا و تیم ملی آرژانتین است که در پست‌های مهاجم و بال بازی می‌کند. او اکنون کاپیتان تیم ملی فوتبال آرژانتین است. مسی در ۲۱ سالگی توپ طلای اروپا را ازآن خود کرد. وی همچنین نامزد دریافت عنوان بهترین بازیکن سال فوتبال جهان شد. در سال بعد یعنی در سال ۲۰۰۹، اولین جایزهٔ توپ طلای خود را دریافت کرد و همچنین بهترین بازیکن سال شد. وی موفقیت‌های خود را با دریافت توپ طلای سالهای ۲۰۱۱٬۲۰۱۰ و ۲۰۱۲ تکمیل کرد. او در سال ۲۰۱۱ عنوان بهترین بازیکن سال یوفا را دریافت کرد. مسی در ۲۴ سالگی بهترین گلزن تاریخ فوتبال بارسلونا در تمامی رقابتها شد. لئو در سن ۲۵ سالگی جوانترین بازیکن تاریخ رقابتهای لالیگا لقب گرفت که توانسته ۲۰۰ گل در این لیگ به ثمر رساند؛ از او می‌توان به‌عنوان بهترین بازیکن نسل خود نام برد. همچنین وی از دیدگاه کارشناسان بزرگ فوتبال و تحقیقات کالج هلند باهوش‌ترین بازیکن دنیا به حساب می‌آید. بازیکنی که در یک صدم ثانیه توانایی تصمیم گیری با توپ را دارد.^[۵][۶][۷] مسی اولین بازیکنی است که چهار بار برنده توپ طلای اروپا و جهان و یک‌بار هم به عنوان بهترین بازیکن زیر ۲۱ سال جهان برگزیده شده است. او هم‌چنین بهترین بازیکن سال فوتبال جهان در سال‌های ۲۰۰۹، ۲۰۱۰، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲^{[۸][۹][۱۰][۱۱][۱۲]} بوده‌است و از این حیث رکورددار است.^[۱۳] شیوهٔ بازی او و توانایی‌هایش باعث شده‌است که وی با دیه‌گو مارادونا مقایسه شود؛ این درحالی است که مارادونا مسی را «جانشین» خود می‌داند.^[۱۴][۱۵]

مسی بهترین گلزن تاریخ باشگاه بارسلونا در بازی‌های رسمی به شمار می‌آید.^[۱۶] او توانست در سال ۲۰۱۲ صاحب رکورد بیشترین گل زده در یک سال با ۹۱ گل شود.^[۱۷] البته این رکورد را فیفا ثبت نکرد.^[۱۸] مسی به همراه بارسلونا ۶ بار قهرمان لالیگا، دو بار قهرمان جام حذفی اسپانیا، پنج بار برنده سوپرکاپ اسپانیا، سه بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا، دو بار قهرمان سوپر کاپ اروپا و دو بار قهرمان جام باشگاه‌های جهان شده است. مسی اولین و تنها بازیکنی است که در چهار رقابت لیگ قهرمانان اروپا به عنوان آقای گلی دست یافته است. وی همچنین اولین بازیکنی است که در این رقابت‌ها رکورد بیشترین هت تریک(۴) را در اختیار دارد. او در سال ۲۰۱۲ در لیگ قهرمانان اروپا تاریخ‌ساز شد و نخستین بازیکنی شد که در یک مسابقهٔ این جام پنج گل به ثمر رسانده است. وی همچنین به رکورد خوزه آلتافینی رسید و در یک فصل لیگ قهرمانان ۱۴ گل به ثمر رساند. مسی رکورد بیشترین گل زده در لیگ‌های اروپایی را در فصل ۱۲–۲۰۱۱ با ۷۳ گل به نام خود ثبت کرده است. او در همان فصلِ لالیگا رکورد ۵۰ گل را از خود به جای گذاشت و همچنین اولین بازیکنی شد که در شش رقابت مختلف در یک فصل هم گل زده و هم پاس گل داده است. لئو در ۱۶ فوریه ۲۰۱۳ سیصدمین گل خود در تیم بارسلونا را به ثمر رساند. او در ۳۰ مارس ۲۰۱۳ در نوزدهمین بازی متوالی در لالیگا موفق به گلزنی شد و اولین بازیکن تاریخ شد که در یک لیگ حرفه‌ای فوتبال در تمام بازی‌های متوالی در برابر همهٔ تیم‌ها موفق به گلزنی شده است. او در مارس ۲۰۱۴ مقابل رئال مادرید موفق به هت تریک شد که تبدیل به بازیکنی شد که در تاریخِ ال کلاسیکو بیشترین هت تریک را داشته است. او یکی از اعضای تیم ملی جوانان آرژانتین در جام جهانی جوانان ۲۰۰۵ بود که توانستند قهرمان آن مسابقات شوند. او در آن مسابقات بهترین بازیکن و همچنین بهترین گلزن آن مسابقات شد. مسی در المپیک پکن نیز به همراه تیم المپیک آرژانتین به مقام قهرمانی دست یافت. او تیم ملی کشورش را در تورنمنت‌هایی همچون جام‌های جهانی ۲۰۰۶، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ و مسابقات کوپا آمریکا در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۱ همراهی کرده‌است. وی جوانترین آرژانتینی است که در جام جهانی بازی کرده و موفق به گلزنی شده است. در سال ۲۰۰۸ مسی به همراه تیم فوتبال آرژانتین مدال طلای المپیک را کسب کرد. در سال ۲۰۱۳، اسپورتزپرو او را در ردهٔ دوم پولسازترین ورزشکار جهان جای داد.^[۱۹]مسی در سال ۲۰۱۴ با کسب چهار عنوانِ بهترین بازیکن زمین در چهار بازیِ متوالی آرژانتین را به فینال جام جهانی رساند. وی همچنین جایزهٔ توپ طلایی را، به عنوان بهترین بازیکن تورنمنت ازآن خود کرد.^[۲۰]

 

 

اوایل زندگی

مسی در روزاریو، سانتا فه به‌دنیا آمد. پدرش خورخه هوراکیو مسی، کارگر کارخانه بود و مادرش سلیا ماریا کوچیتینی، یک نظافتچی نیمه‌وقت بود.^{[۲۱][۲۲][۲۳][۲۴]} اصلیت والدین مسی ایتالیایی است و به شهر آنکونا باز می‌گردد. جد او، آنجلو مسی در سال ۱۸۸۳ به آرژانتین مهاجرت کرده‌است.^[۲۵][۲۶] لیونل دو برادر بزرگتر به نام‌های رودریگو و ماتیاس و یک خواهر به نام ماریا سل دارد.^[۲۷] او از پنج سالگی فوتبال خودش را در تیم گراندولی آغاز کرد؛ تیمی که پدرش در آن زمان مربیش بود.^[۲۸] او در سال ۱۹۹۵ به نیولز اولد بویز رفت تیمی که در همان شهر روزاریو قرار داشت.^[۲۸]مسی پس از مدتی به عنوان شخصی جوان به یک نقطهٔ قوت در آن تیم تبدیل شد؛ او تنها یک بازی را در چهارسال بعدی حضورش از دست داد و در آنجا به ماشین شماره ۸۷ مشهور شد. عدد ۸۷ از سال تولد او الهام گرفته شده بود.^[۲۹] در سن۱۱ سالگی تشخیص داده‌شد که او با کمبود هورمون رشد مواجه‌است.^[۳۰] ریور پلاته به پیشرفت مسی علاقه نشان داد اما تمایلی به پرداخت هزینه‌های درمان بیماری مسی که ۹۰۰ دلار در ماه بود، نداشت.^[۲۴]کارلس رکساچ، مدیر ورزشی وقت باشگاه بارسلونا، توسط بستگان مسی در لیدا و کاتالونیا، از استعداد او آگاه شده‌بود و مسی وخاله‌اش آماده برای ترتیب دادن مذاکره با او بودند.^[۲۴]رکساچ، بدون کاغذی در دست، پیشنهاد قرارداد مسی را بر روی دستمال کاغذی نوشت.^[۳۱][۳۲] بارسلونا پیشنهادِ پرداخت هزینه‌های درمانی را پذیرفت به شرط آنکه مسی حاضر به نقل مکان به اسپانیا باشد. مسی و پدرش به بارسلون نقل مکان کردند، جایی که او در آکادمی جوانان باشگاه ثبت نام کرد.^[۳۲][۲۸]

تیم‌های باشگاهی

بارسلونا

مسی بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۳ ابتدا در تیم نوجوانان بارسلونا و پس از آن در تیم مبتدیان A و B بارسلونا بازی کرد و در تیم مبتدیان A توانست ۳۷ گل را در ۳۰ بازی به ثمر رساند. وی در سال ۲۰۰۳ به دلیل مشکلات مالی باشگاه تا مرز جدایی از تیم بارسلونا پیش رفت. اما مربی تیم جوانان مدیریت را قانع کرد تا او را در باشگاه حفظ کند(سسک فابرگاس در طول این بحران از تیم جدا شد).^[۳۳] مسی در فصل ۰۴–۲۰۰۳ با رکوردی عجیب در ۵ تیم مختلف بازی کرد.^[۳۴] او اولین بازی اش در تیم مبتدیان B را با یک گل آغاز کرد و به تیم A ارتقاء یافت و در ۱۴ بازی ۲۱ گل به ثمر رساند. پس از آن در ۲۹ نوامبر ۲۰۰۳ در تیم C بارسلونا آغاز به کار کرد و سپس در ۶ مارس ۲۰۰۴ در تیم B بارسلونا مشغول به بازی شد. او در طول فصل برای هر دو تیم بازی کرد و در ۱۰ بازی پنج گل به ثمر رساند و در پنج بازی بعدی نتوانست گلی به ثمر رساند.^{[۳۵][۳۶][۳۷]} مسی اولین بازی رسمیش در ترکیب اصلی بارسلونا را در ۱۶ نوامبر ۲۰۰۳ زمانی که ۱۶ سال و ۱۴۵ روز داشت در دیداری دوستانه برابر پورتو انجام داد.^{[۳۸][۳۹][۴۰]} کمتر از یک سال بعد، در ۱۶ اکتبر ۲۰۰۴، فرانک ریکارد، مسی را در بازی مقابل اسپانیول به میدان فرستاد تا اولین بازیش را در لالیگا انجام دهد (در حالی که ۱۷ سال و ۱۱۴ روز سن داشت). او تاکنون سومین بازیکن جوان بارسا است که در لالیگا بازی کرده‌است. جوانترین بازیکنی که در لیگ برای باشگاه به میدان رفته‌است بویان کرکیچ است که این رکورد را در سپتامبر ۲۰۰۷ به‌دست‌آورد. وقتی لیونل نخستین گل خود برای باشگاه را در برابر آلباسته در تاریخ ۱ مه ۲۰۰۵ به‌ثمر رساند، تنها ۱۷ سال و ده ماه و هفت روز سن داشت و همین هم باعث شد که جوانترین گلزن تاریخ بارسلونا در لالیگا شود.^[۴۱] البته تا زمانی که کرکیچ با گل زدن روی پاس گل مسی در سال ۲۰۰۷ این رکورد را بشکند.^[۴۲] مسی در مورد سرمربی سابقش، فرانک رایکارد، گفته‌است:

واقعیت این است که ریکارد عامل اصلی پیشرفت من بود. اعتمادی که او در موقعی که من فقط شانزده یا هفده ساله بودم به من داشت را هرگز فراموش نخواهم کرد^[۴۳]

فصل ۲۰۰۵–۲۰۰۶

در ۱۶ سپتامبر، برای دومین بار در طول سه ماه، بارسلونا اعلام کرد که قرارداد مسی را تمدید کرده‌است: وقت آن رسیده‌است که قرارداد او را که دیگر یکی از بازیکنان ترکیب اصلی به‌شمار می‌آید بهبود ببخشیم؛ ما قرارداد مسی را تا ژوئن ۲۰۱۴ تمدید کرده‌ایم.^[۲۸] مسی در ۲۶ سپتامبر ۲۰۰۵ شهروند اسپانیایی شد.^[۴۵] او سپس آماده برای انجام دادن اولین بازی خود در فصل ۲۰۰۵–۲۰۰۶ لیگ دسته اول اسپانیا شد. مسی اولین بازی اروپایی‌اش را در تاریخ ۲۷ سپتامبر مقابل تیم ایتالیایی اودینزه در لیگ قهرمانان اروپا انجام داد^[۳۸] هواداران در ورزشگاه بارسلونا، نیوکمپ، مسی را به‌خاطر تسلط بر روی توپ و پاس‌های ترکیبی با رونالدینیو که باعث شده‌بود بارسلونا امتیاز لازم را کسب کند، تشویق کردند.^[۴۶]

مسی شش گل در هفده بازی لیگ زد و یک گل هم در لیگ قهرمانان در شش مسابقه به ثمر رساند. فصل بازی او قبل از موعد مقرر در ۷ مارس ۲۰۰۶ به‌پایان رسید؛ چونکه در دیدار مقابل چلسی در مرحله دوم لیگ قهرمانان دچار پارگی عضله در پای دومش شد و مصدوم شد.^[۴۷] و بارسلونا در پایان با رایکارد قهرمان اسپانیا و اروپا شد.^[۴۸][۴۹]

فصل ۲۰۰۶–۲۰۰۷

 

در فصل ۲۰۰۶–۲۰۰۷، مسی با زدن ۱۴ گل در ۲۶ بازی جایگاه خود را به عنوان یک بازیکن کلیدی تثبیت کرد.^[۵۰] در ۱۲ نوامبر، مسی در بازی مقابل ساراگوسا از ناحیه استخوان پا دچار مصدومیت شد که منجر به دوری ۳ ماهه او از حضور در زمین‌های فوتبال شد.^[۵۱][۵۲] پس از پایان مصدومیت، مسی در روز ۱۱ فوریه در مقابل ریسینگ سانتاندر در نیمهٔ دوم بازی به عنوان یار تعویضی به زمین آمد. در ۱۱ مارس، مسی با آمادگی کامل در ال‌کلاسیکو ظاهر شد و موفق به هت‌تریک شد تا نتیجهٔ تساوی ۳–۳ را برای بارسای ۱۰ نفره به ارمغان بیاورد.^[۵۳] با هت‌ریک در این بازی، او بعد از ایوان زامورانو–که برای رئال مادرید در فصل ۱۹۹۴–۱۹۹۵ موفق به هت‌تریک شده بود– اولین بازیکنی شد که توانست در ال‌کلاسیکو موفق به انجام این کار شود. او تا انتهای فصل گل‌های بیشتری زد. ۱۱ گل از ۱۴ گلی که او در طی فصل به ثمر رسانده‌بود در ۱۳ بازی آخر به ثمر رسید.^[۵۴]

از آنجا که او همواره با مارادونا مقایسه می‌شود، مسی توانست ثابت کند که این مقایسه عبث نبوده است. چرا که مسی در این فصل توانست یاد بعضی گل‌های ویژه مارادونا را زنده کند.^[۵۵]در ۱۸ آوریل ۲۰۰۷، او توانست در بازی مرحله نیمه نهایی کوپا دل ری مقابل ختافه دو گل بزند، که یکی از آن‌ها شباهت بسیاری به گل معروف دیه‌گو مارادونا در بازی مقابل انگلیس در چارچوب جام جهانی ۱۹۸۶ –گلی که با عنوان گل برتر قرن شناخته می‌شود– داشت.^[۵۶]خبرگزاری‌های ورزشی به بررسی شباهت بین گل او و گل مارادونا پرداختند و از آن سو رسانه‌های اسپانیایی به او لقب «مسی‌دونا» دادند.^[۵۷]او تقریباً به اندازه مارادونا یعنی ۶۲ متر (۲۰۳ فوت) در بازی دوید، تعداد یکسانی بازیکن را از پیش روی برداشت (شش بازیکن با احتساب دروازه‌بان)، از یک منطقه مشابه گل را به ثمر رساند و هم‌چنین از پرچم کرنر آغاز به دویدن کرد. این همانند کاری است که ۲۱ سال پیش مارادونا در مکزیک انجام داد.^[۵۵]در کنفرانس خبری بازی، دکو هم‌تیمی مسی گفت: این بهترین گلی بود که در طول زندگی‌ام دیده‌ام.^[۵۵]در بازی با اسپانیول نیز مسی گلی زد که شباهت قابل ملاحظه‌ای با گل دست خدای مارادونا مقابل تیم ملی انگلیس در نیمه نهایی جام جهانی داشت. مسی خود را به توپ رساند و به وسیلهٔ دستش توپ را به پشت سر کارلوس کامنی، دروازه‌بان حریف، هدایت کرد.^[۵۸]این گل او باعث اعتراض بازیکنان اسپانیول شد و نمایش دوباره این حرکت، نشان‌دهنده خطای هندِ لیونل مسی بود.^[۵۸] در آن زمان رایکارد تصمیم گرفت مسی را از جناح چپ به بال راست انتقال دهد تا بتواند از آن جناح به سمت مرکز محوطه جریمه گریز زند و با پای چپش شوت کند. تصمیمی که در ابتدا با مخالفت مسی روبرو شد.^[۵۹]

فصل ۲۰۰۷–۲۰۰۸

 

مسی در این فصل برای جایزهٔ تیم برتر ۱۱ نفرهٔ فیفا، برای پست مهاجم نامزد شد. یک نظرسنجی که در نسخهٔ آنلاین روزنامهٔ اسپانیایی مارکا انجام شد، نشان داد که لیونل مسی با رای ۷۷ درصدی بهترین بازیکن جهان شناخته می‌شود.^[۶۰] مقاله نویسان روزنامه‌های شهر بارسلونا، مانند ال موندو دیپورتیوو و اسپورت بر این عقیده بودند که توپ طلای اروپا باید به لیونل مسی داده شود. عقیده‌ای که مورد حمایت فرانتس بکن باوئر قرار گرفت.^[۶۱] شخصیتهای مهم فوتبالی، مانند فرانچسکو توتی بیان داشتند که آنها مسی را یکی از بهترین بازیکن‌های حال حاضر فوتبال دنیا می‌دانند.^[۶۲] مسی در آن فصل، برای دریافت توپ طلای اروپا پس از کاکا و کریستیانو رونالدو در جایگاه سوم قرار گرفت. وی همچنین برای عنوان بهترین بازیکن جهان سال ۲۰۰۷، برای بار دوم پس از کاکا در جایگاه دوم قرار گرفت. مسی برای جایزهٔ فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال بعد از کاکا و آندره آ پیرلو جای گرفت.^[۶۳]

در ۲۷ فبریه، مسی در در صدمین بازی رسمیش در بارسلونا، در برابر والنسیا^[۶۴] قرار گرفت؛ اما تنها چند روز بعد، به دلیل مصدیمیتی که در چهارم مارس در لیگ قهرمانان اروپا و در بازی برابر سلتیک گریبان گیر او شد، برای شش هفته از میادین دور ماند. مصدومیت مسی از نوع پارگی عضله در ران چپش بود. این چهارمین بار در سه فصل گذشته بود که مسی دچار این نوع از مصدومیت می‌شد.^[۶۵] مسی در آن فصل لیگ قهرمانان شش گل به ثمر رساند و یک پاس گل داد. درحالی که بارسلونا در نیمه نهایی برابر منچستر یونایتد، قهرمان آن فصل لیگ قهرمانان شکست خورد. مسی در پایان آن فصل، در تمامی رقابت‌ها ۱۶ گل به ثمر رسانده بود و ۱۳ بار پاس گل داده بود.

فصل ۲۰۰۸–۲۰۰۹

 

به محض خروج رونالدینیو از باشگاه، مسی پیراهن شماره ۱۰ او را به ارث برد. او در این فصل، برای جایزهٔ بهترین بازیکن جهان در سال ۲۰۰۸ با ۶۷۸ امتیاز در جایگاه دوم جای گرفت. وی همچنین برای جایزهٔ بهترین بازیکن بازی سازِ فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال، برای دومین سال متوالی در جایگاه دوم جای گرفت.^[۶۶]

مسی اولین هت تریک خود را در سال ۲۰۰۹، در کوپا دل ری و در بازی برابر اتلتیکو مادرید به انجام رساند، که در نهایت بارسلونا بازی را ۳ بر ۱ به سود خود به پایان برد.^[۶۷]مسی در یکم فبریه ۲۰۰۹ به عنوان بازیکن ذخیره در نیمهٔ دوم وارد زمین شد و دو گل به ثمر رساند و بازی ۱–۰ باختهٔ بارسلونا در برابر ریسینگ سانتاندر را به ۲–۱ تبدیل کرد، که در نهایت بارسلونا بازی را به سود خود به پایان برد. دومین گل مسی در این مسابقه، ۵۰۰۰امین گل بارسلونا در تاریخ لیگ برتر اسپانیا بود.^[۶۸] در ۸ آوریل ۲۰۰۹، او دومین گل خود را در برابر بایرن مونیخ و در لیگ قهرمانان اروپا به ثمر رساند و رکورد جدیدی را با ۸ گل زده در این رقابتها برای خود ثبت کرد.^[۶۹]

مسی در بازی در برابر رئال مادرید، در سانتیاگو برنابئو دو بار گلزنی کرد (۳۵امین و ۳۶امین گل او در آن فصل)، که موجبات باخت ۶–۲ رئال مادرید در آن بازی را فراهم آورد. شکستی که ستگینترین باخت رئال از سال ۱۹۳۰ قلمداد می‌شد.^[۷۰] مسی در بازی برابر اتلتیکو بیلبائو یک گل به ثمر رساند و ۲ پاس گل داد، که نهایتاً بارسلونا بازی را ۴–۱ به سود خود پایان برد و مسی اولین کپا دل ری خود را در ۱۳ می به بالای سر برد.^[۷۱] او به تیم خود کمک کرد تا دومین قهرمانی خود، یعنی قهرمانی در لالیگا را به دست آورد. در ۲۷ می، مسی با گل دقیقهٔ ۷۰ خود در فینال لیگ قهرمانان اروپا بارسلونا را قهرمان کرد. وی همچنین بهترین گلزن آن فصل لیگ قهرمانان، جوانترین آقای گل تاریخ رقابت‌ها با نه گل شد.^[۷۲] مسی در آن فصل مهاجم سال یوفاو بازیکن باشگاهی سال یوفا شد.^[۷۳] تیم بارسلونا در آن فصل کوپادل ری، لا لیگا و لیگ قهرمانان اروپا را فتح کرد.^[۷۴] این اولین بار در تاریخ بود که یک تیم اسپانیایی سه جام مختلف را در یک فصل به دست می‌آورد. مسی آن فصل را با ۳۸ گل و ۱۸ پاس گل به پایان برد.

فصل ۲۰۰۹–۲۰۱۰

 

بعد از فتح سوپرکاپ یوفا در سال ۲۰۰۹، سرمربی بارسلونا پپ گواردیولا اعلام کرد که احتمالاً مسی بهترین بازیکنی است که او تا به حال دیده است.^[۷۵] شاید به همین خاطر بود که گواردیولا در این فصل تصمیم گرفت مسی را از موقعیت بال راست به موقعیتی منتقل کند تا او به عنوان "۹ کاذب" در مرکز خط هجومی بارسلونا نقش ایفا کند.^[۷۶] در ۱۸ سپتامبر، مسی قراردادی جدید با بارسلونا امضاء کرد که با دستمزدی به میزان ۲۵۰ میلیون یورو تا سال ۲۰۱۶ اعتبار داشت. دستمزدی که مسی را همراه با زلاتان ابراهیموویچ با حقوق سالیانه ۹/۵ میلیون یورو به گرانترین بازیکن لالیگا بدل کرد.^[۷۷][۷۸]

مسی در ۱ دسامبر ۲۰۰۹ با اختلاف امتیاز قابل توجه در برابر کریستیانو رونالدو (۴۷۳ در برابر ۲۳۳) توپ طلای اروپا را تصاحب کرد.^{[۷۹][۸۰][۸۱]}وی همچنین برای جایزهٔ بهترین بازی ساز فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال بعد از ژاوی هرناندز در جایگاه دوم قرار گرفت.^[۸۲]

مسی در ۱۹ دسامبر، در فینال جام باشگاه‌های جهان در شهر ابوظبی گل برتری تیمش را مقابل تیم استودیانتس به ثمر رساند و ششمین افتخار باشگاه در آن سال را به بارسلونا هدیه کرد.^[۸۳]او دو روز بعد به عنوان بهترین بازیکن سال جهان معرفی شد و توانست کریستیانو رونالدو، ژاوی، کاکا و آندرس اینیستا را برای کسب این عنوان شکست دهد.^[۸۴]این اولین بار بود که او این جایزه را برنده شده بود و اولین آرژانتینی شد که به این اقتخار نائل آمد.^[۸۵] در ۱۰ ژانویه ۲۰۱۰، اولین هت تریک خود در این فصل را در مقابل تیم تنریفه به انجام رساند و پیروزی ۵–۰ تیمش را رقم زد؛ وی در ۱۷ ژانویه ۱۰۰امین گل فصل تیم را در برابر سویا به ثمر رساند و در پیروزی ۴–۰ تیمش سهیم شد.^[۸۶]

مسی با هت تریک برابر والنسیا تیمش را به پیروزی خانگی رساند و در نهایت با هت تریک دیگر برابر رئال زاراگوزا، موجبات برد ۴–۲ برابر آن تیم را فراهم نمود.^[۸۷] وی ۲۰۰امین بازی خود در لالیگا را در ۲۴ مارس ۲۰۱۰ مقابل تیم اوساسونا انجام داد.

در ۶ آوریل ۲۰۱۰ برای اولین بار در بازی حرفه‌ای خود، چهار گل در یک مسابقه به ثمر رساند و با گلزنی برابر آرسنال در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا، برد خانگی تیمش را تحقق بخشید.^[۸۸][۸۹]این گلزنی او باعث شد تا از ریوالدو سبقت بگیرد و بهترین گلزن باشگاه بارسلونا در لیگ قهرمانان اروپا در تمام ادوار شود.^[۹۰]مسی در بازی نهایی لیگ در آن فصل، دو گل در نیمهٔ دوم مقابل تیم وایادولید به ثمر رساند تا رکورد ۳۴ گل رونالدو در یک فصل در سال ۱۹۹۷ را بشکند.^[۹۱] وی در ۳ ژوئن ۲۰۱۰ برای بار دوم باریکن سال لالیگا لقب گرفت.^[۹۲] او فصل را با ۴۷ گل در تمام رقابت‌ها به پایان رساند و به رکورد رونالدو در فصل ۹۷–۱۹۹۶ رسید و ۱۱ پاس گل نیز داد.^[۹۳]

فصل ۲۰۱۰–۲۰۱۱

در ۲۱ اوت، مسی در اولین بازی‌اش در فصل، مقابل سویا در چارچوب سوپرکاپ اسپانیا –که با حساب ۴–۰ به سود بارسلونا به پایان رسید– هت‌تریک کرد و باعث شد که تیمش فاتح اولین جامش در فصل شود؛ با وجود اینکه بارسا بازی رفت را ۳–۱ واگذار کرده‌بود.^[۹۵] او در روز ۲۹ اوت ۲۰۱۰ لالیگا را با گل مقابل ریسینگ سانتاندر در تنها بعد از سه‌دقیقه از شروع بازی آغاز کرد.^[۹۶] او در لیگ قهرمانان نیز نمایش خوبی داشت و در مقابل پاناتینایکو در بازی‌ای که ۵–۱ به سود بارسلونا پایان یافته‌بود دو گل و دو پاس گل داد.^[۹۷]

در ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۰، مسی در بازی مقابل آتلتیکو مادرید (در چارچوب هفته سوم لالیگا) در دقیقه ۹۲ام بازی، به دلیل تکل خشن توماش اویفالوشی از ناحیهٔ مچ پا مصدوم شد. ابتدا به نظر می‌رسید که مچ پای مسی شکسته و به گفته برخی باید او را ۶ ماه از میادین فوتبال دور نگاه داشت، اما نتایج ام‌آرآی نشان داد که او دچار پیچ‌خوردگی رباط‌های داخلی و خارجی مچ پای راست خود شده‌است.^[۹۸]هم‌تیمی مسی، داوید ویا بعد از بازی و تماشای فیلم مسابقه گفت: «تکلی که به مسی زده شد وحشیانه بود». وی اضافه کرد که قبلاً فکر می‌کرد که مدافع اتلتیکو به قصد صدمه به مسی تکل نزده بود.^[۹۹]این شایعه بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها داشت و بحث مساوات در حمایت از تمام بازیکنان در بازی‌ها را داغ تر کرد. در بازی با آلمریا، او برای دومین بار در فصل موفق به هت تریک شد و برد ۸–۰ تیمش را رقم زد و توانست تعداد گل‌های خودش در لا لیگا را به عدد ۱۰۰ برساند.^[۱۰۰]

 

مسی در سال ۲۰۱۰ موفق به کسب جایزه توپ طلای فیفا شد و توانست بالاتر از هم‌تیمی‌هایش، ژاوی و اینسیتا قرار بگیرد.^[۱۰۱]مسی برای چهارمین بار پیاپی بود که در فهرست نامزدهای دریافت جایزه بهترین بازیکن سال جهان قرار گرفته بود.^[۱۰۲]در ۵ فوریه، بارسا توانست رکورد بیشترین پیروزی پیاپی در لیگ را با برد ۳ بر صفر آتلتیکو مادرید در نیوکمپ بشکند و به رکورد ۱۶ برد متوالی در لالیگا دست یابد.^[۱۰۳]مسی با به ثمر رساندن سه گل در بازی و تثبیت پیروزی برای بارسا، بعد از بازی اظهار داشت:

برای من افتخار است که رکورد بازیکن بزرگی چون دی استفانو را بشکنم. اگر این رکورد برای مدت طولانی دست نیافتنی بود، به این دلیل بود که دست یابی به آن بسیار پیچیده است و ما با شکست یک تیم بسیار قوی به آن دست یافتیم. تیمی که قرار است به شرایط بدی وارد شود؛ که این قضیه را سخت‌تر می‌کند.^[۱۰۴]

مسی برای یک ماه موفق به گلزنی نشد و سرانجام در بازی برابر آلمریا موفق به گلزنی شد و دومین گلش، ۴۷امین گل فصل او بود که رکورد باشگاهش را به رکورد فصل قبل رساند.^[۱۰۵] وی در ۱۲ آوریل ۲۰۱۱ با گلزنی در لیگ قهرمانان اروپا و در بازی مقابل شاختار دونتسک موفق به گلزنی شد و رکورد جدیدی برای خود رقم زد. مسی با این رکورد بهترین گلزن بارسلونا در یک فصل، در تمام ادوار لقب گرفت.^[۱۰۶] مسی هشتمین گلش در ال کلاسیکو را در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو به ثمر رساند. مسی در ۲۳ آوریل ۵۰امین گل فصلش را در برابر اوساسونا به ثمر رساند و برد خانگی ۲–۰ تیمش را رقم زد. وی در آن بازی در دقیقه ۶۰، به عنوان بازیکن ذخیره وارد میدان شده بود.^[۱۰۷] مسی آن فصل را با بیشترین میزان پاس گل(۱۸ پاس گل) به پایان برد.

در ۲۰ آوریل، بارسلونا در فینال کپادل ری در برابر تیم رئال مادرید شکست خورد. مسی در آن بازی یک پاس گل به پدرو داد که گل به دلیل آفساید، توسط داور مردود اعلام شد. کریستیانو رونالدو تنها گل بازی را در وقت‌های اضافه به ثمر رساند. مسی در آن رقابت‌ها به همراه کریستیانو رونالدو با ۷ گل بهترین گلزن شد.^[۱۰۸]

مسی در دور اول مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان درخشش خاطره انگیزی داشت و دو بار دروازهٔ رئال مادرید را فرو ریخت و موجبات برد ۲–۰ تیمش را فراهم ساخت. دومین گل او که با دریبل چندین بازیکن به ثمر رسید یکی از بهترین گل‌ها در نوع خود شناخته شد.^{[۱۰۹][۱۱۰]} مسی در فینال و در ورزشگاه ومبلی برای بارسلونا گلزنی کرد تا بارسلونا سومین افتخار خود در لیگ قهرمانان در شش سال گذشته را کسب کند. این چهارمین قهرمانی این تیم در لیگ قهرمانان اروپا در تمام ادوار بود.^[۱۱۱] این گل ۱۲امین گل مسی در این فصل از لیگ قهرمانان بود که او را به رکورد ۱۲ گل رود فان نیستلروی برای گلزنی در یک رقابت اروپایی رساند. چرا که این جام در سال ۱۹۹۲ به لیگ قهرمانان اروپا تغییر نام داده بود. رکورد بیشترین گل زده در یک رقابت اروپایی متعلق به خوزه آلتافینی(۱۴ گل) بود که البته مسی در فصل بعد به این رکورد دست پیدا کرد. مسی فصل ۱۱–۲۰۱۰ را با ۵۳ گل و ۲۴ پاس گل در تمامی رقابت‌ها به پایان رساند.

فصل ۲۰۱۱–۲۰۱۲

 

او توانست در دیدار سوپرکاپ اسپانیا مقابل رئال مادرید در دو دیدار رفت و برگشت سه گل و دو پاس گل بدهد تا تیمش در مجموع ۵–۴ پیروز شود.^[۱۱۲]درخشش او در بازی‌های بعد ادامه یافت و در بازی برابر پورتو از پاس ضعیف مدافع تیم مقابل یعنی فردی گوارین استفاده کرد و گلی دیگر به ثمر رساند. پس از آن به سسک فابرگاس یک پاس گل داد تا بارسلونا بازی را ۲–۰ به سود خود به پایان ببرد.^[۱۱۳] او توانست در سوپرکاپ اروپا (تنها رقابت رسمی که در آن موفق به گلزنی نشده بود) گلزنی کند.^[۱۱۴]

در اوت، مسی با پشت سر گذاشتن لادیسلائو کوبالا با ۱۹۴ گل دومین گلزن برتر شناخته شد. او در این عنوان بعد از سزار رودریگز آلوارز با ۲۳۲ گل قرار داشت. این آمار گل در تمامی بازی‌های رسمی محاسبه شده بود.^[۱۱۵]

مسی در ۲۸ سپتامبر اولین گل خود در لیگ قهرمانان را در بازی مقابل باته بوریزوف به ثمر رساند. مسی در آن بازی دو بار دروازهٔ تیم حریف را باز کرد.^[۱۱۶] وی در آن بازی دومین گلزن برتر تاریخ باشگاه بارسلونا شد و به رکورد لادیسلائو کوبالا با ۱۹۴ گل در بازی‌های رسمی رسید.^[۱۱۷] مسی بعد از گلزنی برابر تیم ریسینگ سانتاندر از رکورد کوبالا پیشی گرفت.^[۱۱۸] او ۲۰۰امین گل باشگاه بارسلونا در تاریخ لیگ قهرمانان اروپا را در بازی برابر ویکتوریا پلژن به ثمر رساند. مسی در آن بازی هت تریک کرد و دو گل دیگر وارد دروازهٔ تیم حریف کرد.^[۱۱۹]

 

مسی در بازی برابر سانتوس در فینال جام باشگاه‌های جهان موفق به گلزنی شد و به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شد و توپ طلایی آن رقابت‌ها را ازآن خود کرد.^[۱۲۰]

مسی جایزهٔ بهترین بازیکن سال یوفا در سال ۲۰۱۱ را با شکست هم تیمی خود ژاوی و بازیکن رئال کریستیانو رونالدو به دست آورد. مسی توپ طلای جهانِ فیفا را در همان سال با شکست ژاوی و کریستیانو رونالدو برنده شد. با بردن دوبارهٔ توپ طلا، مسی چهارمین نفری شد که این افتخار را سه بار کسب کرده است. قبل از مسی یوهان کرایف، میشل پلاتینی و مارکو فان باستن توانسته بودند سه بار توپ طلا را برنده شوند. وی همچنین بعد از پلاتینی دومین نفری بود که توانست سه بار متوالی این جایزه را برنده شود. پس از آن جایزهٔ برترین گلزن جهانِ سال ۲۰۱۱ را از فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال دریافت کرد.^[۱۲۱]

مسی در ۱۹ فبریه ۲۰۱۲ در ۲۰۰امین حضورش در لالیگا در برابر والنسیا چهار گل به ثمر رساند. بارسا در آن بازی ۵–۱ پیروز شد.^[۱۲۲] در ۷ مارس، مسی اولین بازیکنی شد که از زمان شکل گیری لیگ قهرمانان اروپا در سال ۱۹۹۲ توانسته است در یک بازی ۵ گل به ثمر برساند. تیم بارسلونا در آن بازی بایر لورکوزن را ۷–۱ شکست داد.^[۱۲۳]

در ۲۰ مارس، مسی سه گل برابر گرانادا به ثمر رساند و خود را به رکورد برترین گلزن تاریخ باشگاه بارسلونا و همچنین اسطورهٔ این تیم، یعنی سزار رودریگز رساند. رودریگز پیش از آن این رکورد را با ۲۳۲ گل در اختیار داشت.^[۱۲۵]

در ۳ آوریل مسی در دور دوم مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان برابر تیم آث میلان دو گل در ضربات پنالتی به ثمر رساند و رکورد خود، یعنی ۱۲ گل در یک فصل از لیگ قهرمانان اروپا را شکست. این گلها مسی را به رکورد ۱۴ گل خوزه آلتافینی رساند. آلتاقینی این گل‌ها را در جام باشگاه‌های اروپا قبل از تغییر آن به لیگ قهرمانان اروپا در در سال ۱۹۹۲، یعنی در فصل ۱۹۶۲–۶۳ به ثمر رسانده بود.^[۱۲۶] مسی نتوانست در مرحلهٔ نیمه نهایی گلی به ثمر برساند. البته او در دور دوم مرحله نیمه نهایی یک پاس گل داد. بارسلونا در آن مرحله با شکست برابر چلسی از صعود به فینال بازماند. مسی در بازی دوم یک پنالتی سرنوشت ساز را از دست داد. اگر آن پنالتی گل می‌شد بارسلونا می‌توانست با گل شماری به فینال برسد. چلسی در آن فصل از لیگ قهرمانان فاتح شد.

در ۱۱ آوریل، مسی ۶۱امین گل فصلش را برابر ختافه به ثمر رساند و دو پاس گل نیز داد.^[۱۲۷]لئو در ۲ می در بازی مقابل مالاگا هت تریک کرد و رکورد گرد مولر(۶۷ گل در فصل ۱۹۷۲–۷۳) را با ۶۸ گل شکست و بهترین گلزنِ تاریخِ لیگ‌های اروپا لقب گرفت. این رکورد برای تعداد گل‌ها در یک فصلِ تنها محاسبه شد.^[۱۲۸] مسی پس از آن در ۵ می چهار گل برابر اسپانیول به ثمر رساند تا آمار گل‌های خود را به رقم تکرار ناشدنی ۷۲ برساند و بعد از آرشی استارکِ تیم بتلهم استیل دومین بازیکنی باشد که رقم ۷۰ گل در یک فصل را پشت سر گذاشته باشد. استارک در فصل ۱۹۲۴–۲۵ به این مهم دست یافته بود.^[۱۲۹]

 

مسی در ۲۵ می در فینال کپادل ری گلزنی کرد و بارسلونا ۲۶امین جام اسپانیایی خود در تاریخ باشگاه را فتح کرد. مسی تعداد گل‌های خود را به ۷۳ گل در تمامی رقابت‌ها در آن فصل افزایش داد.^[۱۳۰] این آخرین بازی بود که گواردیولا به عنوان سرمربی حضور داشت. همچنین این قهرمانی دومین قهرمانی در کپادل ری برای مسی بود. درحالی که آن‌ها سال قبل در فینال جام را از دست داده بودند؛ همچنین ۱۴مین افتخار بارسلونا در چهار فصل سرمربی گری پپ گواردیولا به شمار می‌آمد. اگرچه در آن فصل بارسلونا چهارمین قهرمانی متوالی در لالیگا را تحت هدایت گواردیولا از دست داده بود و بعد از رئال مادرید در ردهٔ دوم جدول جای گرفته یود اما مسی فصل ۱۲–۲۰۱۱ را برای بار دوم به عنوان بهترین گلزن در لالیگا به پایان رساند و رکورد ۵۰ گل را برای خود رقم زد. او در آن فصل بیشترین پاس گل را بعد از مسعود اوزیل داده بود(۱۶ پاس گل). اوزیل در آن فصل ۱۷ پاس گل داده بود. وی همچنین برای چهارمین بار متوالی با ۱۴ گل آقای گل لیگ قهرمانان فوتبال اروپا شد.^[۱۳۱] او سرانجام با ۷۳ گل و ۲۹ پاس گل در تمام رقابت‌های باشگاهی بیش از هر بازیکن دیگری، فصل را به پایان رساند.

فصل ۲۰۱۲–۲۰۱۳

مسی در بازی اول بارسلونا در این فصل مقابل تیم رئال سوسیداد موفق به گلزنی شد تا در برد ۵–۱ تیمش در نیو کمپ سهیم باشد. او در ۲۳ اوت در دور اول سوپر کاپ اسپانیا، با یک ضربهٔ پنالتی گل دیگری را وارد دروازهٔ رئال مادرید کرد تا تیمش بازی را ۳–۲ به پایان ببرد.^[۱۳۲]او در بازی بعدی برابر اوساسونا گلزنی کرد و برد ۲–۱ تیمش را رقم زد. مسی در دور دوم سوپرکاپ اسپانیا با یک ضربهٔ آزاد دروازهٔ رئال مادرید را باز کرد. اما در نهایت بارسلونا که ۱۰ نفره شده بود بازی را به رئال واگذار کرد. گل برتری رئال را کریستیانو رونالدو به ثمر رساند.^[۱۳۳] گل مسی در آن بازی، ۱۵امین گلش در ال کلاسیکو بود که او را به برترین گلزن تاریخ بارسا در ال کلاسیکو و دومین گلزن برتر تاریخ رقابت‌های ال کلاسیکو بعد از آلفردو دی استفانو(۱۸ گل) بدل کرد. مسی در این رکورد به رائول اسپانیایی رسید.^[۱۳۴] مسی در آن فصل به همراه کریستیانو رونالدو (هرکدام با ۱۷ رای) برای عنوان بهترین بازیکن اروپا در سال ۲۰۱۲ در جایگاه دوم قرار گرفت. هم تیمی مسی، آندرس اینیستا این عنوان را به دست آورد.^[۱۳۵]او در ۲ سپتامبر برابر والنسیا از نقطهٔ کرنر به هم تیمی خود آدریانو کریا یک پاس گل داد و تنها گل بازی را رقم زد. مسی در ۱۵ سپتامبر برابر ختافه دو گل دیگر را به ثمر رساند.^[۱۳۶] او در ۲۰ سپتامبر در اولین بازیِ آن فصل لیگ قهرمانان اروپا برابر اسپارتاک موسکو گلزنی کرد تا بارسلونا بازی را ۳–۲ به پایان بَرَد. با گل مسی در آن بازی، تعداد گل‌های او در آن فصل در تمامی رقابت‌ها به ۱۰ گل رسید.^[۱۳۷]

مسی در ۱۱ نوامبر در بازی مقابل رئال مایورکا دو گل زد(۷۵امین و ۷۶امین گل فصلش) و رکورد ۷۵ گل پله در یک فصل را شکست. پله در سال ۱۹۵۸ این رکورد را از خود به جای گذاشته بود. مسی با فاصلهٔ ۹ گل از تعداد گل‌های اسطورهٔ آلمانی گرد مولر قرار گرفت. رکورد مولر در کتاب رکوردهای جهانی گینس قرار داشت و برای یک سالِ تمام محاسبه شده بود.^[۱۳۸] او ۷۷امین و ۷۸امین گلش را در ورزشگاه نیوکمپ برابر رئال زاراگوزا به ثمر رساند تا ۷ گل با رکورد مولر فاصله داشته باشد.^[۱۳۹]مسی در برابر اسپارتاک موسکو دو بار گلزنی کرد و ۷۹امین و ۸۰امین گلش را به ثمر رساند تا ۵ گل با رکورد مولر فاصله داشته باشد.^[۱۴۰]وی در ۲۵ نوامبر در بازی برابر لوانته ۲ گل به ثمر رساند و به فاصلهٔ سه گل از رکورد مولر آلمانی قرار گرفت.^[۱۴۱] او در ۱ دسامبر مقابل اتلتیکو بیلبائو دو گل دیگر زد تا تنها یک گل نیاز داشته باشد تا به رکورد اسطورهٔ آلمانی در سال ۱۹۷۲ برسد. البته او با این تعداد گل به برترین گلزن بارسلونا در تاریخ این باشگاه بدل شده بود. این رکورد پیش از آن در اختیار سزار رودریگز آلوارز با ۱۹۰ گل بود.^[۱۴۲] مسی در ۹ دسامبر مقابل رئال بتیس دو گل زد و تعداد گل‌های خود را به ۸۶ رساند و میراث ۸۵ گل مولر را پشت سر گذاشت. مولر در سال ۱۹۷۲ برای بایرن مونیخ و تیم ملی فوتبال آلمان این تعداد گل را به ثمر رسانده بود.^{[۱۴۳][۱۴۴]}مسی بعد از شکستن رکورد گرد مولر، یک پیراهن شمارهٔ دهِ امضاء شدهٔ خود را به عنوان "احترام و تحسین" برای او فرستاد.^[۱۴۵] در ۱۲ دسامبر مسی تعداد گل‌های خود را بعد زدن دو گل برابر کوردوبا در دور اول رقابت‌های کپادل ری به عدد ۸۸ رساند. وی در ۱۶ دسامبر دو بار دروازهٔ اتلتیکو مادرید را باز کرد تا تعداد گل‌هایش به ۹۰ برسد و برد ۴–۱ تیمش را رقم بزند. مسی سرانجام تعداد گل‌های آن سالش را با گلی که مقابل رئال وایادولید به ثمر رساند به ۹۱ رساند. گل مسی در آن بازی آخرین گل او در آن سال بود. البته فیفا به بهانهٔ مشکلات تصدیق و تأیید، از پذیرفتن رکورد بیشترین گل در یک سالِ تمام خودداری می‌کند.^[۱۴۶]باشگاه فوتبال بارسلونا در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲ اعلام کرد که قرار داد مسی را تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۸ تمدید خواهد کرد.^[۱۴۷] قرار داد در ۷ فبریه ۲۰۱۳ امضاء شد.^[۱۴۸]

مسی در ۷ ژانویه ۲۰۱۳ توپ طلای فیفا را برنده شد و برای بار دوم کریستیانو رونالدو را برای کسب عنوان بهترین بازیکن سال جهان شکست داد. آندرس اینیستا در آن سال در ردهٔسوم این عنوان قرار گرفت. مسی با کسب این افتخار تنها بازیکن تاریخ شد که چهار بار توپ طلای جهان را برنده شده است.^[۱۴۹]مسی بعد از کسب این افتخار گفت: "واقعاً باور نکردنیست" و اضافه کرد:"برای وصفش خیلی بزرگه!"^[۱۵۰] این افتخار بحث مقایسهٔ مسی با بزرگانی چون دیگو مارادونا و پله را در رسانه‌ها داغ تر کرد.^{[۱۵۱][۱۵۲]}

در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۳، مسی ۴ گل برابر اوساسونا به ثمر رساند و برد ۵–۱ تیم را رقم زد. یکی از این گل‌ها ۲۰۰امین گل او در لالیگا بود که او را در جایگاه هشتمین و جوانترین بازیکنی قرار داد که این تعداد گل را در لا لیگا به ثمر رساندند.^[۱۵۳] این تعداد گل‌های او در آن فصل لالیگا را به ۳۳، و تعداد گل‌های او در تمام رقابت‌ها را به ۴۴ رساند. او در ۱۶ فبریه ۲۰۱۳ تعداد گل‌های خود در بارسلونا را در بازی مقابل گرانادا به ۳۰۰ رساند و بعد از آن تعداد گل‌های خود در ۳۶۵ بازی رسمی برای بارسا را به عدد ۳۰۱ رساند.^{[۱۵۴][۱۵۵][۱۵۶]}او در ۲ مارس ۲۰۱۳ در برابر رئال مادرید یک گل به ثمر رساند و بارسلونا بازی را ۲–۱ برنده شد. با آن گل، مسی به رکورد ۱۸ گلِ آلفردو دی استفانو در ال کلاسیکو رسید.^[۱۵۷] لئو در ۹ مارس ۲۰۱۳ بعد از اینکه به عنوان بازیکن ذخیره وارد زمین شد، برابر دیپورتیو لاکرونیا در ۱۷امین بازی متوالی اش در لیگ گلزنی کرد و رکورد جهانی را جا به جا کرد.^[۱۵۸]رکورد گلزنی مسی در بازی برابر اتلتیکو مادرید به ۳۳ گل در ۲۱ بازی رسید.^[۱۵۹]

لئو در ۱۲ مارس در دور دوم یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان، دو گل مقابل آث میلان به ثمر رساند و موجبات برد ۴–۰ بارسلونا را فراهم ساخت.^[۱۶۰] گل اول مسی به میلان بحث مقایسهٔ او با دیگو مارادونا را داغ تر کرد. زیرا گل او به گل دیگو مارادونا به یونان در جام جهانی ۱۹۹۴ شباهت بسیاری داشت. او در ۱۷ مارس ۲۰۱۳، بعد از تعویض اینیستا در بازی برابر رایو والکانو برای اولین بار در یک بازی رسمی برای بارسلونا بازوبند کاپیتانی را پوشید.^[۱۶۱]مسی در ۳۰ مارس در ۱۹امین حضور متوالی اش در آن فصل لالیگا، دومین گل بارسا را برابر سلتا ویگو به ثمر رساند و اولین فوتبالیست در تاریخ لالیگا شد که در تمام بازی‌های متوالی مقابل همهٔ تیم‌ها گلزنی کرده است.^[۱۶۲]

مسی در ۲ آوریل ۲۰۱۳ بعد از به ثمر رساندن یک گل برابر پاریس سینت ژرمن دچار کشیدگیِ عضلهٔ پشت ران در پای چپش شد و در نیمهٔ اول تعویض شد.^[۱۶۳]سپس اعلام شد که او ممکن است به علت مصدومیت تا پایان فصل برای بارسا قادر به بازی نباشد.^[۱۶۴]در دور دوم یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان، بارسا از تیم پاریس سینت ژرمن یک گل دریافت کرد. اگرچه مسی برای تکمیل بازدرمانی مصدومیتش روی تیمکت بود، اما در نیمهٔ دوم وارد زمین شد و سرانجام بارسا با همکاری مسی و داوید ویا و گلزنی پدرو رودریگز بازی را به تساوی کشاند و پس از آن به نیمه نهایی صعود کرد.^[۱۶۵]بارسلونا در مرحلهٔ نیمه نهایی برابر فاتح آن فصل لیگ قهرمانان، یعنی بایرن مونیخ شکست خورد. بارسلونا همچنین در نیمه نهایی کوپادل ری برابر رئال مادرید شکست خورد. اما بارسا همچنان برای قهرمانی در لالیگا تلاش می‌کرد و به رکورد ۱۰۰ امتیازش که در فصل قبل به دست آمده بود دست یافت.^[۱۶۶] مسی بار دیگر برای دومین سال متوالی با ۴۶ گل، آقای گل لالیگا شد. او همچنین در آن فصل ۱۲ پاس گل داده بود. مسی در آن فصل، در تمام رقابت‌های باشگاهی اش ۶۰ گل به ثمر رساند و ۱۶ پاس گل داد.

فصل ۲۰۱۳–۲۰۱۴

 

مسی برای سومین سال متوالی، به همراه فرانک ریبری و کریستیانو رونالدو برای جایزهٔ بهترین بازیکن سال یوفا نامزد شد.^[۱۶۷]ریبری جایزه را با ۳۶ رای برنده شد. مسی با ۱۴ رای در جایگاه دوم قرار گرفت. درحالی که رونالدو توانست تنها ۳ رای را به خود اختصاص دهد.^{[۱۶۸][۱۶۹]}او در ۱۸ اوت ۲۰۱۳ فصل ۲۰۱۳–۱۴ را با دو گل و یک پاس گل برابر لوانته آغاز کرد و بارسلونا توانست بازی را ۷–۰ به سود خود به پایان ببرد.^[۱۷۰]بارسلونا در ۲۸ اوت، به دلیل بیشتر بودن گل‌های زدهٔ این تیم در خانهٔ حریف، برای بدست آوردن سوپر کاپ اسپانیا اتلتیکو مادرید را پشت سر گذاشت.

لئو بیست و سومین هت تریکش را برابر والنسیا در ۱ سپتامبر انجام داد. این گل‌ها مسی را ششمین گلزن برترِ تاریخ لالیگا لقب داد. مسی در کسب این عنوان کوئینی را با ۲۱۹ گل پشت سر گذاشت.^[۱۷۱]او در ۱۸ سپتامبر در اولین برد بارسلونا در لیگ قهرمانان اروپا بیست و چهارمین هت تریکش را در خانه و مقابل آژاکس آمستردام به انجام رساند. بارسلونا در آن بازی با نتیجهٔ ۴–۰ به پیروزی رسید. این گل‌ها مسی را به دومین گلزن برتر تاریخ لیگ قهرمانان اروپا با ۶۲ گل تبدیل کرد. بهترین گلزن تاریخ لیگ قهرمانان اروپا رائول گونزالس است. او همچنین با ۶۲ گل، چهارمین گلزن برتر تاریخ رقابت‌های اروپایی لقب گرفت. لئو با این هت تریکش، تنها بازیکنی شد که در لیگ قهرمانان اروپا چهار بار هت تریک کرده است.^[۱۷۲]او در ۱۰ نوامبر در بازی برابر رئال بتیس دچار مصدومیت شد و تا ژانویه ۲۰۱۴ از میادین دور ماند. این سومین مصدومیت فصلش بود. بارسلونا در آن بازی ۴–۱ پیروز شد.^[۱۷۳]

لئو در ۸ ژانویه ۲۰۱۴ به میادین بازگشت و در بازی مقابل ختافه در کپادل ری دو بار گلزنی کرد و برد ۴–۰ بارسا را رقم زد.^[۱۷۴]مسی در ۱۳ ژانویه برای کسب توپ طلای فیفا در سال ۲۰۱۳، بعد از کریستیانو رونالدو در جایگاه دوم قرار گرفت.^[۱۷۵]او در ۱۵ فبریه دو بار برابر رایو والکانو گلزنی کرد و برد ۶–۰ بارسلونا در آن بازی را رقم زد. مسی با این دو گل رکورد هم وطنش، آلفردو دی استفانو را شکست و با ۲۲۸ گل به رائولِ اسپانیایی رسید و سومین گلزن برتر تاریخ لالیگا لقب گرفت.^[۱۷۶]

مسی در ۱۶ مارس ۲۰۱۴، در بازی ای که بارسا ۷–۰ پیروز شد، مقابل اوساسونا هت تریک کرد و با شکستن رکورد پائولینو آلکانترا، بهترین گلزن بارسا در تمامی رقابت‌ها (با احتساب بازی‌های دوستانه) لقب گرفت.^[۱۷۷]لئو در ۲۳ مارس، در بازی مقابل رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو هت تریک کرد و با پیشی گرفتن از دی استفانو بهترین گلزن تاریخ بازی‌های ال کلاسیکو لقب گرفت. بارسلونا در آن بازی ۴–۳ پیروز شد.^[۱۷۸]این گل‌ها مسی را به دومین گلزن برتر لالیگا، بعد از هوگو سانچز بَدَل کرد.^[۱۷۹]

مسی آن فصل را تنها با یک افتخار، یعنی سوپر کاپ اسپانیا به پایان رساند. بارسلونا در لالیگا، بعد از اتلتیکو مادریدی که آن‌ها را در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا شکست داد، دوم شد. بارسا همچنین در کوپادل ری برابر رئال مادرید شکست خورد. البته او در آن رقابت‌ها آقای گل شد. مسی فصل را با ۴۱ گل و ۱۵ پاس گل در تمام رقابت‌ها به پایان رساند. اما ۲۸ گلِ او در لالیگا برای دفاع از عنوان آقای گلیِ او کافی نبود و این عنوان را به کریستیانو رونالدو واگذار کرد. رونالدو در آن فصل ۳۱ گل به ثمر رسانده بود.^[۱۸۰]مسی در ۱۶ می ۲۰۱۴، برای یک قرار داد جدید با بارسلونا به توافق رسید.^[۱۸۱]

فصل ۲۰۱۴–۲۰۱۵

 

مسی فصل ۲۰۱۴–۲۰۱۵ لالیگا را با گلزنی برابر الچه آغاز کرد و توانست دو بار دروازهٔ این تیم را باز کند.^[۱۸۲] لئو در بازی بعدی تیمش مقابل ویارئال به ساندرو رامیرز یک پاس گل داد و تنها گل بازی را رقم زد؛ اگرچه در این بازی از ناحیهٔ عضلهٔ رانِ پای راستش دچار مصدومیت شد.^[۱۸۳]مسی در ۲۷ سپتامبر چهارصدمین گل دوران حرفه‌ای فوتبال خود را در بازی مقابل گرانادا به ثمر رساند؛ او گل دوم تیمش در آن بازی را دقایقی بعد به ثمر رساند و دو پاس گل نیز داد و برد ۶–۰ تیمش را رقم زد.^[۱۸۴] وی در کنفرانس خبری بعد از بازی توسط سرمربی تیمش لوییز انریکه مورد تمجید قرار گرفت. انریکه بیان کرد: "گویا مسی توسط یک عصای جادویی لمس شده است."^[۱۸۵] مسی در ۱۸ اکتبر ۲۵۰امین گل خود در رقابت‌های لالیگا را به ثمر رساند و برد ۳–۰ تیمش مقابل ایبار را رقم زد. او در آن بازی یک پاس گل نیز فراهم کرد. این گل مسی را به فاصلهٔ یک قدمیِ تلمو زارا که با ۲۵۱ گل رکورد گلزن‌ترین بازیکن تاریخ رقابت‌های لالیگا را یدک می‌کشد قرار داد.^[۱۸۶] مسی در همان هفته در ۱۶ اکتبر دهمین سالگرد حضورش در باشگاه بارسلونا را جشن گرفت.^[۱۸۷] او در ۵ نوامبر هردو گل تیم خود در بازی مقابل آژاکس را به ثمر رساند و تیم بارسلونا را به مرحلهٔ حذفی لیگ قهرمانان رساند. این گلِ مسی او را با ۷۱ گل در این رقابت‌ها به رکورد رائول رساند.^[۱۸۸] لیونل مسی با انجام بیست و چهارمین هت تریک خود در لالیگا در هفته بیست و ششم در برابر رایو وایکانو رکورد تلمو زارا را شکست و رکورددار هت تریک لالیگا شد.^[۱۸۹]

سابقه ملی

معمولاً از لیونل مسی به عنوان یک بازیکن آرژانتینی-اسپانیایی یاد می‌شد؛ بحث دورگه بودن او زمانی به اوج خود رسید که در سال ۲۰۰۴ از وی برای بازی در تیم ملی زیر ۲۰ سال اسپانیا دعوت شد. او این درخواست را برای اصلیت آرژانتینی خود رد کرد و به او فرصت بازی در تیم ملی زیر ۲۰ ساله‌های آرژانتین داده شد و در ژوئن ۲۰۰۴ در یک بازی دوستانه مقابل پاراگوئه به میدان رفت.^[۱۹۰]مسی یک بار مقابل پاراگوئه گلزنی کرد و در یک بازی دوستانه در ژوئیه ۲۰۰۴ برابر اروگوئه دو بار موفق به گلزنی شد.^{[۱۹۱][۱۹۲]}او در سال ۲۰۰۵ یکی از اعضای تیم ملی جوانان آرژانتین در جام جهانی جوانان بود که در هلند قهرمان آن مسابقات شده‌بودند. او در آن مسابقات در مجموع ۶ گل به ثمر رساند و بهترین بازیکن و هم‌چنین بهترین گلزن آن مسابقات شد.^[۱۹۳]

مسی در ۱۷ اوت ۲۰۰۵ اولین بازی خودش در رده بزرگسالان را مقابل مجارستان، زمانی که فقط ۱۸ سال داشت انجام داد. او در دقیقه ۶۳ به زمین بازی آمد ولی داور بازی، مارکوس مرک او را در دقیقه ۶۵ به‌خاطر ضربه زدن به مدافع مجارستان، ویلموش وانکزاک از زمین بازی اخراج کرد. هر چند مدافع مجارستان پیراهن مسی را می‌کشید. این تصمیم بحث برانگیز بود و مارادونا نیز حتی ادعا کرد که این تصمیم داور از پیش برنامه‌ریزی شده بود. بعد از اخراج مسی نقل شد که او در رختکن گریه کرد^{[۱۹۴][۱۹۵]} مسی دوباره در روز ۳ سپتامبر در بازی با پاراگوئه در مقدماتی جام جهانی آلمان در ترکیب تیم قرار گرفت و در نهایت بازی با نتیجه ۱–۰ به سود آرژانتین به پایان رسید. او پیش از این بازی گفته بود:

مدت حضورم در بازی اول بسیار کوتاه بود، این بازی برای من بازی اول محسوب می‌شود.^[۱۹۶]

او دومین بازی خود را برای آرژانتین در برابر پرو انجام داد. مسی در این بازی می‌توانست یک پنالتی قطعی بگیرد. پس از این بازی، پکرمن، سرمربی وقت آرژانتین، مسی را «جواهر» نامید.^[۱۹۷]او اولین گل خود برای تیم ملی آرژانتین را در ۱ مارس ۲۰۰۶ در یک بازی دوستانه مقابل کرواسی به ثمر رساند.^[۱۹۸]

جام جهانی ۲۰۰۶

مصدومیتی که در اواخر فصل ۰۶–۲۰۰۵ گریبان گیر مسی شد و او را برای ۲ ماه از میادین دور کرد، بر حضور او در جام جهانی ۲۰۰۶ اثر نامطلوب گذاشت. مسی در ۱۵ می ۲۰۰۶ در ترکیب انتخابی آرژانتین برای جام جهانی جای گرفت. او قبل از جام جهانی در بازی دوستانه مقابل آنگولا برای ۶۴ دقیقه بازی کرد.^{[۱۹۹][۲۰۰]}او در اولین بازی آرژانتین از روی نیمکت ذخیره‌ها شاهد پیروزی تیمش بر ساحل عاج بود.^[۲۰۱]

در بازی بعدی آرژانتین مقابل صربستان، مسی به عنوان جوانترین بازیکن آرژانتین در جام جهانی، در دقیقه ۷۴ به جای ماکسی رودریگز وارد زمین شد.^{[۲۰۲][۲۰۳]}مسی در همان دقایق اولیهٔ حضورش در بازی به هرنان کرسپو یک پاس گل داد و در نهایت گل ششم تیمش را به ثمر رساند تا جوانترین گلزن مسابقات لقب بگیرد. وی همچنین با گل خود در آن بازی در لیست جوانترین گلزنان تاریخ جام جهانی در جایگاه ششم جای گرفت.^[۲۰۴]مسی در بازی ای که آرژانتین در آن ۰–۰ با هلند مساوی کرد حضور داشت.^[۲۰۵]مسی در بازی بعدی برابر مکزیک زمانی که بازی ۱–۱ بود، به عنوان بازیکن ذخیره در دقیقه ۸۴ وارد زمین شد.^[۲۰۶]خوزه پکرمن در بازیِ مرحلهٔ یک چهارم نهایی مقابل آلمان از مسی استفاده نکرد. آرژانتین در ضربات پنالتی بازی را به آلمان واگذار کرد.^[۲۰۷]

کوپا آمریکا ۲۰۰۷

 

مسی اولین بازی‌اش را در کوپا آمریکا در سال ۲۰۰۷ در مقابل ایالات متحده آمریکا انجام داد، در بازی‌ای که آرژانتین با نتیجهٔ ۴–۱ بر حریفش چیره شد. در آن بازی، مسی توانایی‌های خود را در نقش بازی‌ساز نشان داد؛ او یک پاس گل داد که توسط هرنان کرسپو تبدیل به گل شد و نیز چندین شوت در چارچوب زد. توز در دقیقهٔ ۷۹ به بازی آمد و جای مسی را در زمین بازی گرفت و چند دقیقهٔ بعد او نیز موفق به گلزنی شد.^[۲۰۸]

دومین بازی او در برابر کلمبیا بود که در آن بازی یک پنالتی گرفت و در نهایت کرسپو آن را تبدیل به گل مساویِ بازی کرد و نتیجهٔ نهایی ۱–۱ شد. او همچنین در گل دوم آرژانتین نقش مهمی ایفا کرد. در واقع در خارجِ محوطهٔ جریمه یک خطا گرفت و خوان رومان ریکلمه آن را تبدیل به گل کرد. سرانجام آرژانتین بازی را ۴–۲ برد تا به مرحلهٔ یک چهارم نهایی صعود کند.^[۲۰۹]

در بازی سوم برابر پاراگوئه، از آنجا که تیم به مرحلهٔ بعد صعود کرده بود، سرمربی به مسی استراحت داد. او زمانی که بازی ۰–۰ بود، در دقیقهٔ ۶۴ به جای استبان کامبیاسو وارد زمین شد و در دقیقهٔ ۷۹ یک پاس گل به خاویر ماسکرانو داد.^[۲۱۰]آرژانتین در مرحلهٔ یک چهارم نهایی با پرو روبرو شد و مسی از پاس ریکلمه استفاده کرد و دومین گل بازی را به ثمر رساند. آرژانتین در نهایت ۴–۰ پیروز شد.^[۲۱۱]لئو در نیمه نهایی و در مقابل مکزیک گلزنی کرد تا آرژانتین با برد ۳–۰ خود را یکی از فینالیست‌های جام ببیند.^[۲۱۲]آرژانتین در فینال برابر برزیل با نتیجهٔ ۳–۰ شکست خورد.^[۲۱۳]مسی به عنوان بازیکن جوان تورنمنت لقب گرفت.^[۲۱۴]

المپیک تابستانی ۲۰۰۸

 

مسی از حضور در بازی‌های آرژانتین در المپیک تابستانی ۲۰۰۸ منع شده‌بود.^[۲۱۵] بارسلونا با مشورت با مربی تازه منصوب‌شده، جوزپ گواردیولا، اجازه داد که مسی بتواند تیم کشورش را در المپیک همراهی کند.^[۲۱۶]او به تیم ملی المپیک کشورش ملحق شد و توانست گل اول بازی با ساحل عاج را در بازی‌ای که ۲–۱ به سود آرژانتین به پایان رسیده‌بود به ثمر برساند.^[۲۱۶]او در بازی با هلند هم گل اول بازی را به ثمر رساند و پاس گل دوم را هم به آنخل دی ماریا داد. آن بازی نیز در نهایت در پایان وقت اضافه ۲–۱ به سود آرژانتین به پایان رسید.^[۲۱۷] مسی باز هم در مرحله نیمه نهایی بهترین بازیکن میدان لقب گرفت. در دیداری که تیم کشورش با ۳ گل مقابل برزیل پیروز شد و توانست به دیدار فینال راه پیدا کند. مسی با دادن پاس گل به دی ماریا باعث شد که تیمش در دیدار فینال نیز ۱–۰ بازی را از نیجریه ببرد و تیم آرژانتین قهرمان آن مسابقات شود.^[۲۱۸]

مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰

مسی در ۲۸ مارس ۲۰۰۹ و در بازی مقابل ونزوئلا در مرحله مقدماتی جام جهانی برای اولین بار پیراهن شماره ۱۰ را برای آرژانتین به تن کرد. او در آن بازی که اولین بازی آرژانتین در آن تورنمنت بود به طور کامل حضور داشت. این بازی اولین حضور دیگو مارادونا به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال آرژانتین بر روی نیمکت بود. مسی اولین گل آرژانتین را به ثمر رساند و درنهایت تیمش را با نتیجهٔ ۴–۰ پیروز میدان کرد.^[۲۱۹]مسی در مجموع در ۱۸ حضورش در مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ چهار گل به ثمر رساند.^[۲۲۰]

جام جهانی ۲۰۱۰

 

مسی در جام جهانی ۲۰۱۰، برای اولین بار در یک تورنمنت اصلی پیراهن شمارهٔ ۱۰ را برای آرژانتین به تن کرد. او در بازی اولِ تیمش در آن تورنمنت، مقابل نیجریه به طور کامل حضور داشت و موقعیت‌های متعددی برای گلزنی پیدا کرد؛ اما دروازه بان نیجریه، وینسنت انیما که در آن بازی بهترین بازیکن زمین شد، مکرراً شوت‌های او را دفع می‌کرد.^{[۲۲۱][۲۲۲]}مسی در برد ۴–۱ تیمش مقابل کره جنوبی حضور داشت و در نقشی فراتر از پستِ هافبک هجومی و بازی ساز، که مارادونا برای او در نظر گرفته بود بازی کرد^[۲۲۳] و در همهٔ گل‌های تیمش نقش داشت و به گونزالو ایگواین کمک کرد تا در آن بازی هت تریک کند.^[۲۲۴]مسی در بازی سوم مرحلهٔ گروهی به عنوان کاپیتان حضور داشت و آرژانتین بازی را ۲–۰ مقابل یونان به سود خود به پایان برد. وی در این بازی نیز راهگشای آرژانتین بود و در به ثمر رساندن گل‌ها نقش مهمی ایفا کرد^[۲۲۵] و به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شد.^[۲۲۶]

لئو در مرحلهٔ بعدِ رقابت‌ها در بازی مقابل مکزیک یک پاس گل به کارلوس توز داد و در گلِ اول بازی ای که آرژانتین در نهایت ۳–۱ به سود خود به پایان برد، نقش مهمی ایفا کرد. جام جهانی برای آرژانتین در مرحلهٔ یک چهارم نهایی با باخت ۴–۰ مقابل آلمان به پایان رسید.^[۲۲۷]

مسی توسط گروه تحقیقاتی فنی فیفا، برای جایزهٔ توپ طلایی نامزد شد و در لیست ۱۰ نفرهٔآنها قرار گرفت. این گروه با این توصیف مسی را انتخاب کردند: «حرکت‌های شاخص او و خلاقیت برای تیمش، دریبلینگ، شوت کردن، پاس دادن-منحصر به فرد و کارا».^[۲۲۸]

کوپا آمریکا ۲۰۱۱

مسی در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۰ در آخرین دقیقهٔ بازیِ دوستانه مقابل برزیل گلزنی کرد و به تیمش کمک کرد تا آن بازی را که در شهر دوحه برگزار می‌شد، با نتیجهٔ ۱–۰ ببرد. این اولین بار بود که مسی در ردهٔ بزرگسالان مقابل برزیل گلزنی می‌کرد.^[۲۲۹]او در ۹ فبریه ۲۰۱۱ یک گل دقیقه آخریِ دیگر از روی نقطهٔ پنالتی، در بازی دوستانه مقابل پرتغال به ثمر رساندو نتیجهٔ بازی که مساوی بود را به ۲–۱ تغییر داد. البته گل اول آن مسابقه که در ژنو برگزار می‌شد را نیز مسی به ثمر رسانده بود.

مسی در کوپا آمریکای ۲۰۱۱ در آژانتین حضور داشت؛ ولی نتوانتست هیچ گلی به ثمر برساند. البته او در آن مسابقات ۳ پاس گل داد و از این لحاظ بیشترین پاس گل را در بین بازیکنانِ آن تورنمنت داده بود.^[۲۳۰]او در بازی‌های مرحلهٔ گروهی مقابل کاستاریکا(۳–۰) و بولیوی(۱–۱) بهترین بازیکن زمین شد. آرژانتین در مرحلهٔ یک چهارم نهایی مقابل اروگوئه در ضربات پنالتی شکست خورد(۱–۱ بعد از وقت اضافه). مسی اولین پنالتی را زد؛ همچنین اوروگوئه در نهایت قهرمان آن تورنمنت شد.^[۲۳۱]مسی در آن بازی در دقیقهٔ ۱۷ به ایگواین پاس گل داده بود.^[۲۳۲]

مسی در مسابقات کوپا آمریکا ۲۰۱۱ کمتر از یک ستاره حاضر شد. او در نهایت در این مسابقات برای تیم ملی آرژانتین هیچ گلی به ثمر نرساند و فقط دو شوت در چارچوب داشت.^[۲۳۳]

مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴

 

بعد از عملکرد ضعیف آرژانتین در کوپا آمریکا، آلخاندرو سابه یا جای سرخیو باتیستا را به عنوان سرمربی جدید تیم ملی فوتبال آرژانتین گرفت. سابه یا در اوت ۲۰۱۱ اعلام کرد که مسی کاپیتان دائمی تیم ملی فوتبال آرژانتین است.^[۲۳۴]اولین هت تریک مسی برای آرژانتین در ۲۹ فبریه ۲۰۱۲ در یک بازی دوستانه مقابل سوئیس انجام شد. آرژانتین در نهایت آن بازی را ۳–۱ به سود خود به پایان برد.

مسی در ۹ ژوئن ۲۰۱۲ سومین هت تریک بین‌المللی اش را در یک بازی دوستانه مقابل برزیل انجام داد. گل پیروزی آرژانتین یکی از آن سه گل بود و در نهایت مسی در بازی ای که ۴–۳ به سود آرژانتین به پایان رسید، بهترین بازیکن مسابقه شد.^[۲۳۵]این گل‌ها، تعداد گل‌های بین‌المللی او را به ۲۶ گل در ۷۰ مسابقه رساندند. همچنین تعداد گل‌های او در سال ۲۰۱۲ به ۷ گل در ۳ مسابقه افزایش یافت. البته او رکورد تعداد گل‌های خود در آن سال (هم در ردهٔ باشگاهی و هم ملی) را با ۸۲ گل بهبود بخشید.^[۲۳۶]این گل‌ها مسی را به عنوان چهارمین گلزن برتر تیم ملی فوتبال آرژانتین مطرح کردند.^[۲۳۷]

لئو در ۷ سپتامبر ۲۸امین گل ملی اش را در مرحلهٔ مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ و در بازی مقابل پاراگوئه به ثمر رساند و مقدمات برد ۳–۱ تیمش را فراهم ساخت و آرژانتین در جدول مرحله مقدماتی جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴ (کونمبول) به صدر جدول صعود کرد. این چهارمین گل او در این مرحله از مسابقات در سال ۲۰۱۴ و در مجموع هشتمین گل او در مسابقات مقدماتی جام جهانی بود و او را سومین گلزن برتر آرژانتین در مسابقات مقدماتی جام جهانی در ادوار مختلف کرد. این گل همچنین دهمین گل او برای آرژانتین در شش بازی گذشته و نهمین گلش در پنج بازی گذشته در سال ۲۰۱۲ بود.^[۲۳۸]مسی بعد از گلزنی مقابل اروگوئه و همچنین شیلی در اکتبر، سال ۲۰۱۲ را با ۱۲ گل در ۹ حضورش برای تیم ملی آرژانتین به پایان رساند.^[۲۳۹]

مسی در ۲۲ مارس ۲۰۱۳، اولین گل ملی اش در سال ۲۰۱۳ را در مرحلهٔ مقدماتی جام جهانی مقابل ونزوئلا از روی نقطهٔ پنالتی به ثمر رساند. او در همان بازی ۳ پاسِ گل به گونزالو ایگواین داد تا آرژانتین در نهایت بازی را با نتیجهٔ ۳–۰ به سود خود به پایان ببرد.^[۲۴۰]او در ۱۴ ژوئن ۲۰۱۳ در یک بازی دوستانه مقابل گواتمالا هت تریک کرد و در لیست بهترین گلزنانِ ردهٔ ملی در آرژانتین، رکورد دیگو مارادونا را با ۳۴ گل شکست و بعد از هرنان کرسپو (با ۳۵ گل) قرار گرفت.^[۲۴۱]مسی در بازی مقابل پاراگوئه در مرحلهٔ مقدماتی جام جهانی با دو گلی که از روی نقطهٔ پنالتی به ثمر رساند رکورد کرسپو را شکست. او در آن بازی به سرخیو آگوئرو یک پاس گل هم داد و در نهایت آرژانتین ۵–۲ پیروز مسابقه شد و صعود آرژانتین به جام جهانی ۲۰۱۴ قطعی شد و دو بازی آخر آن‌ها تشریفاتی شد. مسی مسابقات مرحلهٔ مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ را با ۱۰ گل به عنوان دومین گلزن برترِ منطقهٔ آمریکای جنوبی به پایان برد.^[۲۴۲]لئو در ۷ ژوئن ۲۰۱۴ در بازی دوستانه قبل از جام جهانی مقابل اسلوونی به عنوان بازیکن ذخیره وارد زمین شد و اولین گلش در سال ۲۰۱۴ را وارد دروازهٔ حریف کرد.^[۲۴۳]

جام جهانی ۲۰۱۴

 

مسی در ۱۵ ژوئن و در بازی اول تیمش در مرحلهٔ گروهیِ جام جهانی ۲۰۱۴ مقابل بوسنی و هرزگوین که با بردِ ۲–۱ به سود آرژانتین به پایان رسید، کاپیتان تیم بود.^[۲۴۴]آرژانتین در دقیقهٔ سوم صاحب یک ضربهٔ ایستگاهی شد که پس از برخورد به مدافع بوسنی مارکوس روخو، به پای سئاد کولاشیناس برخورد کرد و وارد دروازهٔ بوسنی شد.^[۲۴۵]مسی در دقیقهٔ ۶۵ با دریبل ۳ بازیکن و یک-دو کردن با ایگواین گل دوم آرژانتین را به ثمر رساند.^[۲۴۶]این دومین گل مسی در رقابت‌های جام جهانی بود. لئو اولین گل خود در جام جهانی را در جام جهانی ۲۰۰۶ و در بازی ای که آرژانتین با ۶ گل صربستان را شکست داده بود به ثمر رساند. مسی در بازی دوم آرژانتین مقابل ایران در دقیقهٔ ۹۱ از فاصلهٔ ۲۵ یاردی به سمت دروازهٔ ایران شوت زد و درنهایت توپ در گوشهٔ سمت چپ دروازهٔ ایران جای گرفت و آرژانتین در آن بازی به پیروزی رسید.^[۲۴۷]گل مسی به ایران چهلمین گلِ بین‌المللی او بود و برد آرژانتین در آن بازی، صعود این تیم را به مرحله حذفی قطعی کرد.^{[۲۴۸][۲۴۹]}مسی در سومین بازی تیم در مرحلهٔ گروهی مقابل نیجریه دو بار گلزنی کرد و تعداد گل‌های خود در رقابت‌های جام جهانی ۲۰۱۴ را به عددِ ۴ رساند. گل دوم مسی و آرژانتین از روی یک ضربهٔ آزاد زده شد و در نهایت آرژانتین بازی را ۳–۲ برد و به عنوان تیم اولِ گروه صعود کرد.^[۲۵۰]مسی در تمام سه بازیِ مرحلهٔ گروهیِ آرژانتین، به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شد.^{[۲۵۱][۲۵۲][۲۵۳]}

لئو در مرحلهٔ یک هشتم نهایی در بازی مقابل سوئیس، در دقیقهٔ ۱۱۸ به آنخل دی ماریا یک پاس گل داد و در نهایت آرژانتین بازی را بعد از وقت‌های اضافی با نتیجهٔ ۱–۰ به سود خود به پایان برد. مسی بعد از دریافت پاسی که رودریگو پالاسیو به او داد دریبل زنی را شروع کرد و پس از گذر از فابیان شار به دی ماریا پاس داد و آرژانتین به گل پیروزی رسید.^[۲۵۴] مسی بار دیگر به عنوان بهترین بازیکن زمین در آن مسابقه انتخاب شد.^[۲۵۵]لئو در مرحلهٔ یک چهارم نهایی در بازی مقابل بلژیک حضور داشت و در نهایت تیم آرژانتین با گل ایگواین برای اولین بار بعد از سال ۱۹۹۰ به مرحلهٔ نیمه نهایی جام جهانی راه یافت.^[۲۵۶]آرژانتین در مرحلهٔ نیمه نهایی در بازی مقابل هلند بعد از وقت‌های اضافه به نساوی ۰–۰ رسید و در نهایت توانست در ضربات پنالتی هلند را با نتیجهٔ ۴–۲ شکست دهد و برای اولین بار بعد از زمانی که مارادونا آن‌ها را به فینال رسانده بود به بازی پایانی رسید. اگرچه مسی نتوانست در آن بازی گلی به ثمر برساند، اما پنالتی اول آرژانتتین را او به گل تبدیل کرد.^[۲۵۷]

 

مسی در ۱۱ ژوئیه در لیست ۱۰ نفره برای جایزهٔ کفش طلایی فیفا و کسب عنوان بهترین بازیکن تورنمنت قرار گرفت.^[۲۵۸]آرژانتین در ۱۳ ژوئیه، با گلی که بازیکنِ تعویضیِ آلمان ماریو گوتسه در دقیقهٔ ۱۱۳ وارد دروازهٔ آن‌ها کرد، همانند فینالِ سال ۱۹۹۰ بازی را بعد از وقت‌های اضافه با نتیجهٔ ۱–۰ به آلمان باخت. مسی در دقیقهٔ ۲۹ حرکتی را آغاز کرده بود که توسط ایگواین به گل تبدیل شد؛ اما توسط داور به دلیل قرارگیری ایگواین در موقعیت آفساید، به درستی مردود اعلام شد. لئو در آن مسابقه فرصت‌های بسیاری را برای گلزنی به خصوص در دقیقهٔ ۴۷ از دست داد.^[۲۵۹]

مسی تورنمنت را با چهار گل و یک پاس گل به عنوان سومین گلزن برترِ جام به پایان رساند. نیمار که تعداد گل‌های زده اش با مسی برابر بود، به علت تعداد بازی‌های کمتری که نسبت به مسی انجام داده بود، کفش برنزی را تصاحب کرد. مسی در آن تورنمنت چهار بار بهترین بازیکن زمین شد که از این حیث بالاتر از تمام بازیکنان آن تورنمنت قرار گرفت.^[۲۶۰]لئو بعد از بازی فینال جلوتر از توماس مولر و آرین روبن به عنوان بهترین بازیکن تورنمنت، توپ طلا را برنده شد. اگرچه مسی در مرحلهٔ حذفی هیچ گلی را به ثمر نرسانده بود اما موقعیت‌های زیادی را خلق کرده بود، موفق‌ترین حرکات با توپ و دریبل‌ها را داشت، بیشترین پاس صحیح در محوطهٔ جریمه را داده بود و رکورد بیشترین پاس در عمق را بیش از هر بازیکن دیگری در آن تورنمنت دارا شد.^[۲۶۱]البته تصمیمِ اهدای توپ طلا به مسی از آن جا که او در دور حذفی هیچ گلی به ثمر نرسانده بود و فقط یک پاس گل داده بود در رسانه‌ها مورد بحث و نقد قرار گرفت. سپ بلاتر رئیس فیفا بعد از اهدای توپ طلا به مسی اظهار داشت که او وقتی دید مسی توپ طلا را دریافت می‌کند شگفت زده شده است.^{[۲۶۲][۲۶۳][۲۶۴]}همچنین دیگو مارادونا اسطورهٔ آرژانتینی بعد از برنده شدن توپ طلا توسط مسی در یک برنامهٔ تلویزیونی اعلام کرد که توپ طلا حق مسی نبوده است و او توپ طلا را به دلیل طرح تبلیغاتی برنده شد و بازاری‌ها شخص اشتباهی را انتخاب کردند.^{[۲۶۵][۲۶۶][۲۶۷][۲۶۸]} لئو پس از مسابقهٔ فینال در مورد موفقیتش در برنده شدن توپ طلا اظهار نظر کرد و گفت: "من به توپ طلا اهمیتی نمی‌دهم. من فقط به خاطر شانس‌های از دست رفته عصبانی هستم. ما بهترین شانس را داشتیم. ما می‌دانستیم که نمی‌توانیم به بازی تسلط کامل داشته باشیم اما می‌دانستیم که چه کاری می‌خواهیم انجام دهیم. من در حال حاضر به جایزه‌ام اهمیتی نمی‌دهم. من فقط می‌خواستم جام را بالای سرم ببرم و آن را به آرژانتین ببرم. درد و رنجی که من دارم خیلی زیاد است."^[۲۶۹]

شیوه بازی

 

مسی به دلیل شباهتِ بازی و قد و قامتش با هموطنش دیگو مارادونا، با او مقایسه می‌شود.^{[۲۷۰][۲۷۱]}این قد و قامت مسی برای او نسبت به بازیکنان دیگر مرکز ثقل کمتری ایجاد می‌کند و او را فِرزتر و تغییر جهت‌هایش را سریع تر می‌کند و به او در گریز از تکل‌ها کمک زیادی می‌کند.^[۲۷۲]پاهای کوتاه و قوی او در رقابت‌های کوتاهِ سرعتی به وی امکان برتری می‌دهد و پاهای سریعش باعث می‌شود که او به هنگام دریبل زنی با سرعت زیاد کنترلِ بهتری روی توپ داشته باشد.^[۲۷۳]پپ گواردیولا مربی سابق مسی در بارسلونا بیان کرده که: "مسی تنها بازیکنی است که با توپ سریعتر از بدون توپ می‌دود."^[۲۷۴]مسی همانند مارادونا یک بازیکنِ چپ پا است.^[۲۷۵]او معمولاً دریبل زنیِ خود را با بیرونِ پای چپش آغاز می‌کند؛ درحالی که با داخل پایش آن را به پایان می‌برد و به هم تیمی‌هایش پاس یا پاس گل می‌دهد.^[۲۷۶]مسی به همراه مهاجم پرتغالی کریستیانو رونالدو به طور گسترده به عنوان یکی از دو بازیکن برتر جهان از نسل خود و یکی از بهترین بازیکن‌های تاریخ فوتبال شناخته می‌شود.^{[۲۷۷][۲۷۸][۲۷۹][۲۸۰][۲۸۱]}

مسی معمولاً در ضدّ حمله‌ها دریبل زنی به سمت دروازه را بر عهده می‌گیرد و در بسیاری از موارد از نیمهٔ زمین یا از جناح راست این کار را آغاز می‌کند؛ اگرچه از او به عنوان بازیکنی با استعدادِ بازیِ تیمی به همراه دیدِ خوب یاد می‌شود و همواره برای پاس کاری او و ترکیب شدن فوق‌العاده اش به خصوص با ژاوی و اینیستا در تیم بارسلونا شناخته می‌شود.^{[۲۸۲][۲۸۳][۲۸۴]}او همچنین پاس‌های دقیقی می‌دهد و یک پنالتی گیرِ ماهر است.^[۲۸۵]مارادونا در مورد تواناییِ دریبل زنی مسی می‌گوید:"توپ به پایش می‌چسبد؛ من در حرفه‌ام بازیکنان بزرگی دیده‌ام، اما هیچ‌کس با قدرت کنترل توپ مسی ندیده‌ام."^[۲۸۶]مارادونا بیان کرده است که او اعتقاد دارد مسی در حال حاضر بهترین بازیکن جهان است.^{[۲۸۷][۲۸۸]}

مسی از لحاظ فنی نقش یک مهاجم آزاد و بازی سازِ مناسب را بازی می‌کند و برای ضربهٔ آخرهایش، سرعت حرکتش، دریبل زنی اش، تعادلش، جایگیری‌هایش، دید و توانایی پاسکاری اش شناخته می‌شود.^{[۲۸۹][۲۹۰]}او توانایی حمله از هر دو جناح و همچنین از مرکز محوطه جریمه را دارد.^[۲۹۱]او حرفه اش را به عنوان مهاجم و بال چپ آغاز کرد اما توسط فرانک رایکارد مربی سابقش به جناح راست منتقل شد؛ چرا که رایکارد معتقد بود مسی از آن ناحیه می‌توانست در دفاع نفوذ کند و به سمت مرکز محوطه جریمه حرکت کند و با پای چپش به سمت دروازه شوت کند یا اینکه ترجیحاً به هم تیمی‌هایش پاس دهد.^[۲۹۲]او اخیراً زیر نظر مربی اش گواردیولا در نقش ۹ کاذب بازی کرده است.^[۲۹۳]این نقش بر اساس تمایل مسی برای نمایاندن خود به عنوان مهاجم وسط یا یک مهاجم تنها تعریف می‌شود؛ اگرچه او معمولاً به عمقِ موقعیت‌هایی بر می‌گردد که به مدافعان کمک می‌کند و همچنین برای بال‌های تیم، دیگر مهاجمین و هافبک‌های هجومی فضا ایجاد می‌کند تا به سمت جلو حرکت کنند. این نقش به مسی کمک می‌کند تا بتواند به هم تیمی‌هایش پاس گل دهد یا با فضایی که برایش ایجاد می‌شود شروع به دریبل زنی سریع کند، گلزنی نماید یا بازیِ هجومی بسازد.^[۲۹۴]لئو در تیم ملی آرژانتین معمولاً در هرجای خط حمله بازی می‌کند. او بازی اش در تیم ملی را با به عنوان مهاجم یا بال شروع کرد اما تاکنون به خصوص تحت مربی گری مارادونا در نقش‌های عمقی تر بازی کرده است و در پست‌های هافبک هجومی و بازی ساز ایفای نقش کرده است.^{[۲۹۵][۲۹۶]}

مقایسه با کریستیانو رونالدو

 

هردو بازیکن در دو فینال لیگ قهرمانان اروپا گلزنی کرده‌اند و همچنین رکورد ۵۰ گل در یک فصل را به نام خود ثبت کرده‌اند. این دو بازیکن بیش از ۴۰۰ گل برای باشگاه و تیم ملی کشورشان به ثمر رسانده‌اند.^{[۱۸۵][۲۹۷]} کارشناسان و روزنامه‌نگاران ورزشی همواره در مورد شایستگی‌های این دو بازیکن بحث دارند و تلاش می‌کنند تا به اثبات برسانند که چه کسی از نظر آن‌ها بهترین بازیکن فوتبال مدرن است.^[۲۹۸] این مقایسه به تقابل افسانه‌های ورزشی تاریخ، مانند رقابت محمد علی کلی و جو فریزیر در بوکس، تقابل بیورن بوری و پاتریک مک‌انرو در تنیس و هماوردیِ آیرتون سنا و آلن پروست در فرمول یک تشبیه شده است.^[۲۹۹]

بعضی مفسران ورزشی ترجیح می‌دهند تفاوت‌های فیزیکی این دو بازیکن را مورد بررسی قرار دهند، درحالی که محور بخشی از مناظره‌ها حولِ تقابل خلاقیت‌های این دو بازیکن می‌چرخد: رونالدو به عنوان یک بازیکن خودمحور و نمایشی توصیف می‌شود، در حالی که مسی به عنوان یک شخصیت خجالتی و متواضع معرفی می‌شود.^{[۳۰۱][۳۰۲][۳۰۳][۳۰۴]}

علاوه بر رقابت تنگاتنگ مسی و رونالدو در دو تیم بارسلونا و رئال مادرید، این دو بازیکن هر فصل حداقل دو بار در بزرگترین رقابت باشگاهی دنیا، الکلاسیکو که در مارس ۲۰۱۴ دارای ۴۰۰ میلیون بیننده در سراسر جهان بود با یکدیگر مواجه می‌شوند.^[۳۰۵] آن‌ها بیرون از زمین فوتبال چهرهٔ اصلی دو غول پوشاک ورزشی هستند. (مسی برای آدیداس و رونالدو برای نایک)^[۳۰۶] رونالدو و مسی که دارای بالاترین دستمزد در فوتبال هستند در میان ثروتمندترین ستاره‌های ورزشی جهان قرار دارند: رونالدو در سال ۲۰۱۳ با ۸۰ میلیون دلار دستمزد در جایگاه دوم و مسی با ۶۴/۷ میلیون دلار دستمرد در جایگاه چهارم قرار دارد.^[۳۰۷] این دو بازیکن در مجموع با ۱۳۸ میلیون طرفدار در فیسبوک، تا مه ۲۰۱۴ بیشترین دنبال کننده‌های رسانه‌های اجتماعی در جهان را میان شخصیت‌های ورزشی دارا هستند.^[۳۰۵]

بسیاری از شخصیت‌های ورزشی دنیا از مسی و رونالدو به عنوان بهترین بازیکنان نسل خود یاد می‌کنند؛ از جمله یوهان کرایف،^[۳۰۸] دیگو مارادونا،^[۳۰۹] و رونالدوی برزیلی.^[۳۱۰] هر دو بازیکن از سال ۲۰۰۸ هر سال به عنوان بهترین بازیکن جهان توسط فیفا انتخاب شده‌اند: بازیکن سال فوتبال جهان (رونالدو ۲۰۰۸، مسی ۲۰۰۹) و توپ طلای فیفا (مسی ۲۰۱۲٬۲۰۱۱٬۲۰۱۰ و رونالدو ۲۰۱۳).^[۳۱۱] سرمربی سابق کریستیانو رونالدو در رئال مادرید، خوزه مورینیو بیان کرده است: "اگر مسی و رونالدو در دوره‌های زمانی متفاوتی متولد شده بودند، می‌توانستند بر صحنهٔ فوتبال حکمرانی کنند و هرکدام ۱۰ توپ طلای فیفا را تصاحب کنند."^[۳۱۲]

خارج از زمین فوتبال

زندگی شخصی

 

او مدتی با ماکارنو لموس (که او هم اهل روزاریو بود) رابطهٔ عاطفی داشت. گفته می‌شود چند روز بعد از بهبود یافتن مسی از بند مصدومیت و چند روز مانده به جام جهانی ۲۰۰۶، این دختر توسط پدرش به او معرفی شده‌است.^{[۳۱۳][۳۱۴]}هم‌چنین او رابطه‌ای با مدل آرژانتینی، لوچیانو سالازار داشته‌است.^{[۳۱۵][۳۱۶]}

مسی در ژانویهٔ ۲۰۰۹ در برنامه «هت‌تریک بارسا» که از کانال ۳۳ پخش می‌شد گفت: "من یک دوست‌دختر دارم که در آرژانتین زندگی می‌کند. من راحت و خوشحال هستم."^[۳۱۷]لئو در کارناوالی در شهر سیتخس بعد از داربی بارسلونا-اسپانیول با دختری به نام آنتونلا روکازو دیده شد.^[۳۱۸] روکازو نیز اهل روزاریو است.^[۳۱۹]مسی در ۲ ژوئن ۲۰۱۲ در بازی در مرحلهٔ مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ مقابل اکوادور گلزنی کرد و یک پاس گل داد و برد ۴–۰ آرژانتین را رقم زد. او در بازی و بعد از به ثمر رساندن گل، بیست و سومین گلی ملی اش برای آرژانتین را هنگامی که دوست دخترش در هفتهٔ دوازدهمِ حاملگی اش به سر می‌برد، با قرار دادن یک توپ زیر تی شرتش جشن گرفت.^{[۳۲۰][۳۲۱]}روکازو در پستی در توییتر اعلام کرد که انتظار دارد فرزندش در ماه سپتامبر به دنیا بیاید.^[۳۲۲]

سرانجام فرزند مسی که او و دوست دخترش نام او را تیاگو گذاشته بودند در ۲ نوامبر ۲۰۱۲ به دنیا آمد و او برای اولین بار پدر شد.^{[۳۲۳][۳۲۴][۳۲۵][۳۲۶][۳۲۷]}مسی در صفحهٔ فیسبوکش پستی در مورد پدر شدنش گذاشت: "امروز من خوشبخت‌ترین مرد دنیا هستم، پسرم به دنیا آمد و خدا را برای این هدیه شکر می‌کنم!"^[۳۲۸]لئو نام پسرش و همچنین اثر دست او را بر ساق پای چپش خالکوبی کرد.^{[۳۲۹][۳۳۰]}

مسی برای جشن گرفتن تولد پسر اولش، خود و پسرش را عضو کمپین تبلیغاتی یونیسف کرد. کسانی که در کمپینِ رسانه‌ای-اجتماعی ثبت نام و شرکت می‌کردند شانس این را داشتند تا یک جفت از کفش‌های مسی یا تی شرت امضاء شدهٔ او را برنده شوند.^[۳۳۱]

مسی سه پسر خاله دارد که آن‌های هم فوتبالیست هستند: ماکسی بیانکوچی که در تیم باهیای برزیل^[۳۳۲] در پست بال بازی می‌کند و همانند مسی اهل روزاریو است و فرزند مارسلا کوچیتینی، خواهرِ سلیا ماریا مادر مسی است که تقریباً سه سال از مسی کوچک‌تر است. پسرخاله دیگر لئو، برونوی ۱۴ ساله است که در تیم جوانان نیوول بازی می‌کند.^[۳۳۳]امانوئل بیانکوچی پسر خالهٔ دیگر مسی است که در پست هافبک برای تیم باهیا در برزیل در کنار برادر خود ماکسی مشغول به بازی است.^[۳۳۴]

مسی که یک مسیحی کاتولیکِ معتقد است در سال ۲۰۱۳ به همراه بوفون دروازه بان تیم ملی ایتالیا، با پاپ فرانسیس که خود طرفدار یک تیم آرژانتینی به نام سن لورنزو است در واتیکان دیدار کرد و گفت:"بی شک امروز یکی از خاصترین روزهای زندگی من است. ما باید هم داخل و هم بیرون زمین فوتبال بهتر باشیم."^{[۳۳۵][۳۳۶][۳۳۷][۳۳۸]}

مسی از زمانی که به اسپانیا رفته است رابطهٔ نزدیک خود را با روزاریو و خانواده اش حفظ کرده است و برای حمایت از آن‌ها گام‌های بلندی برداشته است. او روزانه از طریق تلفن و پیام‌های متنی با دوستان و خانوادهٔ خود در ارتباط است. یک بار زمانی که او در بوینس آیرس در حال تمرین با تیم ملی آرژانتین بود بلافاصله بعد از تمرین فاصلهٔ سه ساعته تا روزاریو را با ماشین پیمود و شام را با خانواده اش صرف کرد و شب را با آن‌ها گذراند و روز بعد برای تمرین به بوینس آیرس بازگشت. لئو همچنین مالکیت خانهٔ قدیمیش در روزاریو را حفظ کرده است؛ اگرچه خانواده اش دیگر در آنجا زندگی نمی‌کنند. او یک پنت هاوس در یک ساختمان مسکونیِ اختصاصی تهیه کرده که مادرش در آن زندگی می‌کند (پدرش بیشتر وقتش را با او در اسپانیا صرف می‌کند).^[۳۳۹]

امور خیریه

مسی در سال ۲۰۰۷ بنیاد لئو مسی را تأسیس کرد. این بنیاد یک مؤسسهٔ خیریه است که وظیفهٔ حمایت از امور درمانی و تحصیلیِ کودکان آسیب پذیر را برعهده دارد.^[۳۴۰]با توجه به سختی‌های درمانی-پزشکی که لیونل مسی در دوران کودکی با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کرد، بنیاد لئو مسی پیشنهاد حمایت از درمانِ کودکانی که در اسپانیا نیازمندِ درمان تشخیص داده شده‌اند را مطرح کرد و حمایت مالی برای هزینه‌های انتقال، بیمارستان و بهبودی را بر عهده گرفت.^[۳۴۱]بنیاد مسی توسط سرمایهٔ شخصی خود او و با کمکِ شرکت هربالایف تأمین می‌شود.^[۳۴۲]

مسی در ۱۱ مارس ۲۰۱۰ به عنوان سفیر صلح یونیسف انتخاب شد. فعالیت‌های مسی به عنوان سفیر صلحِ یونیسف شامل حمایت از حقوق کودکان می‌شود. مسی در این زمینه توسط بارسلونا که خود همکاری زیادی با یونیسف دارد حمایت می‌شود.^[۳۴۳]

او و نیولز اختلاف عمومی طولانی مدت خود را پایان بخشیده‌اند. مسی برای آکادمی جوانانِ باشگاه، ساختمان یک خوابگاه شبانه‌روزی را در استادیوم نیوولز احداث نموده است. وی همچنین یک ورزشگاهِ کوچک نیز برای باشگاه ساخته است. نیوولز نیز برای ابراز خوشنودی از پایان اختلافشان با مسی برنامه دارد تا یک کارتِ خاصِ عضویت در باشگاه را به نام پسر مسی تدوین و چاپ نماید.^[۳۴۴]

مسی در مارس ۲۰۱۳ ششصد هزار یورو برای بازسازی یک بیمارستانِ کودکان در زادگاهش روزاریو در آرژانتین اهدا کرد.^[۳۴۵]این پول برای بازسازی واحد تومور شناسی و غده شناسی در بیمارستان کودکان جِی ویلِلا به کار رفت و هم چنین به عنوان هزینهٔ سفر پزشکان به بارسلونا جهت درمان بیماران به کار گرفته شد.^[۳۴۶]

ثروت

مجلهٔ فرانس فوتبال در مارس ۲۰۱۰ مسی را با ۳۳ میلیون یورو(۴۵ میلیون دلار) درآمد حاصل از حقوق، پاداش‌ها و درآمدهای غیر فوتبالیِ او در ۱۲ ماه گذشته، در ردیف اول پولدارترین فوتبالیست‌های دنیا، بالاتر از دیوید بکهام و کریستیانو رونالدو قرار داد.^{[۳۴۷][۳۴۸]}مجلهٔ فوربز در می ۲۰۱۴ مسی را با ۶۵ میلیون دلار دستمزد در ۱۲ ماه گذشته، در ردهٔ دوم لیستِ پردرآمدترین بازیکنان فوتبال پایین‌تر از کریستیانو رونالدو قرار داد.^[۳۴۹]

دستمزد

بارسلونا در دسامبر ۲۰۱۲ اعلام کرد که یک قرارداد پنج ساله را با مسی امضاء خواهد کرد که او را تا سال ۲۰۱۸ در باشگاه نگه خواهد داشد و حقوق پایهٔ او تا ۱۶ میلیون یورو(۲۱/۲ میلیون دلار) افزایش می‌یابد که در نتیجه او بیشترین حقوق را در بین بازیکنانِ فوتبال جهان خواهد داشت.^[۳۵۰]ارزش مالی رسمیِ مسی برای باشگاه ۲۵۰ میلیون یورو باقی ماند.^[۳۵۱]

ضمانت‌های تبلیغاتی

مسی در سپتامبر ۲۰۱۲ سفیر جهانی تبلیغاتی تورکیش ایرلاینز شد.^[۳۵۲]او به همراه کوبی برایانت، ستارهٔ اتحادیه ملی بسکتبال (اِن-بی-اِی) برای این خط هوایی در یک آگهی تبلیغاتی حضور پیدا کرد. در آخرین آگهی تبلیغاتی این خط هوایی، این دو با هم بر سرِ جلب توجهِ یک پسر رقابت می‌کنند.^[۳۵۳]لئو در سال ۲۰۱۲ در یک آگهی تلویزیونی برای شویندهٔ صورتِ ژاپنیِ اسکالپ-دی حضور داشت.^[۳۵۴] وی در دسامبر ۲۰۱۳ به همراه ۱۰ بازیکن دیگر از سراسر جهان در یک آگهی تبلیغاتی متعلق به شرکت کرهایِ سامسونگ، به عنوان کاپیتان تیم گالاکسی ۱۱ که توسط فرانتس بکن‌باوئر هدایت می‌شد حضور پیدا کرد.^[۳۵۵]

مسی در فوریه ۲۰۱۴ به همراه ستارهٔ تنیس راجر فدرر در یگ آگهی تبلیغاتی متعلق به ژیلت حضور پیدا کرد. او به عنوان چهرهٔ جهانیِ کمپین بین‌المللی فوتبالِ شرکت اعلام شد. ژیلت همچنین به عنوان حامی مالی، شریکِ بنیاد لئو مسی شده است.^[۳۵۶]

تخلف مالیاتی

پدر مسی، خورخه هوراسیو مسی به دلیل عدم پرداختِ چهار میلیون یورو از مالیاتش در خلال سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹، مورد پیگرد قانونی قرار گرفت. مسی و پدرش متهم شده‌اند که به وسیلهٔ انتقال سرمایهٔ خود از طریق کشورهای پادشاهی متحده و سوئیس، به تعدادی از شرکت‌های پوششیِ مالیات در اروگوئه و بلیز و پوششِ مالیات بر درآمدهای بازرگانی و تبلیغاتیِ خود در اسپانیا، از پرداخت حدود ۴ میلیون و ۱۶۵ هزار یورو امتناع کرده‌اند.^{[۳۵۷][۳۵۸]}

پدر مسی در اوت ۲۰۱۳ برای پوششِ مالیات‌های پرداخت نشدهٔ خود بیش از ۵ میلیون یورو به همراه بهره‌اش پرداخت کرد. بازرس پرونده موافقت کرد که خورگه مسئول طرح مالیاتی بوده و پیشنهاد کرد تا اتهامات بر لئو ملغی شوند. البته دادگاهی در بارسلون اظهار کرد مدارک کافی در اختیار دارد که ثابت می‌کند مسیِ جوان از این طرح فرار مالیاتی با خبر بوده و رضایت داشته است و هردوی آن‌ها را برای پاسخگویی به اتهامات وارده در پاییز ۲۰۱۴ فراخواند.^{[۳۵۹][۳۶۰][۳۶۱]}

حضور در رسانه‌ها

 

تصاویر او به شکلی برجسته روی جلد بازی‌های فوتبال تکاملی حرفه‌ای ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱ و فیفا ۱۳ بوده‌اند.^{[۳۶۲][۳۶۳]}همچنین تصویر مسی به همراه فرناندو تورس^[۳۶۴] بر جلد بازی فوتبال تکاملی حرفه‌ای ۲۰۱۰ بود و او در فرآیندِ موشن کپچرینگ و تریلرِ بازی حضور داشت.^{[۳۶۵][۳۶۶]}همچنین تصویر مسی در سال ۲۰۱۱ به عنوان عکس روی جلدِ رقیب سری بازی‌های فوتبال تکاملی حرفه‌ای یعنی فیفا معرفی شد و شروع حضور او، نقش بستن عکس او بر کاورِ بازی فیفا خیابانی بود که در سال ۲۰۱۲ عرضه شد. لئو برای کاورِ بازی‌های فیفا ۱۳ و فیفا ۱۴ نیز انتخاب شد.^[۳۶۷]شرکت آلمانیِ پوشاک ورزشیِ آدیداس حامی تبلیغاتی لیونل مسی است و او در تبلیغات تلویزیونی این شرکت حضور دارد.^[۳۶۸]لئو در ژوئن ۲۰۱۰ یک قرارداد سه ساله با هربالایف امضاء کرد که قبل از آن حامی بنیاد لئو مسی نیز بود.^[۳۶۹]

مسی در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ دوبار در تایم ۱۰۰، لیست سالانهٔ تاثیرگذارترین اشخاصِ جهان در مجلهٔ تایم جای گرفت.^{[۳۷۰][۳۷۱]}

صفحهٔ رسمی لیونل مسی در فیسبوک در آپریل ۲۰۱۱ در چند ساعت اولیهٔ آغاز به کارش بیش از شش میلیون دنبال‌کننده پیدا کرد^[۳۷۲] و در سال ۲۰۱۳ بعد از کریستیانو رونالدو دومین شخصیت ورزشی شد که در فیسبوک بیش از ۵۰ میلیون دنبال کننده دارد.^[۳۷۳]

مسی در سال ۲۰۱۳ از سوی مجلهٔ اسپورتزپرو در لیستِ پولسازترین ورزشکاران جهان بعد از نیمار در جایگاه دوم قرار گرفت.^[۳۷۴]

جواهرساز ژاپنی گینزا تاکانا با استفاده از قالبِ پای چپ مسی یک تندیس طلا به وزن ۲۵ کیلوگرم(۵۵پوند) ساخت که در مارس ۲۰۱۳ برای کمک به قربانیان زمین‌لرزه و سونامی توهوکو در سال ۲۰۱۱ در ژاپن به مبلغ ۵/۲۵ میلیون دلار به فروش رفت.^[۳۷۵]

حمله سایبری به صفحه فیسبوک

بعد از مشخص شدن قرعه رقابتهای جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴ و هم گروه شدن ایران، نیجریه، بوسنی و آرژانتین در گروه اف رقابتها، صفحه فیسبوک لیونل مسی مورد هجوم بیش از ۳۰ هزار کامنت‌های توهین آمیز به زبان فارسی قرار گرفت.^{[۳۷۶][۳۷۷][۳۷۸][۳۷۹][۳۸۰][۳۸۱]}پس از هجوم برخی هواداران افراطی به صفحه فیس بوک مسی، صدها ایرانی هم در صفحه مسی از او به خاطر رفتارهای آنها عذرخواهی کردند و صفحات جدیدی برای عذرخواهی از او ایجاد شد.^{[۳۸۲][۳۸۳][۳۸۴][۳۸۵]}

این حرکت ناپسند بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های بین‌المللی داشت. روزنامه «ال‌موندو» یکی از روزنامه‌های معتبر اسپانیایی در گزارشی اعلام کرد که هواداران ایرانی با حمله به صفحه شخصی مسی جملات ناپسندی را به این بازیکن نسبت دادند.^[۳۸۶] بعضی دیگر از رسانه‌های آلمانی و اسپانیایی نظیر اسپورت و اشپیگل نیز به حمله برخی از ایرانی‌ها به صفحه لیونل مسی در فیس‌بوک پرداختند.^[۳۸۷]

آمار

باشگاهی

به‌روز شده در ۲۶ مه ۲۰۱۲^{[۴۰][۳۸۸][۳۸۹]}

ملی

به‌روزرسانی در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۳^{[۳۹۱][۳۹۲][۳۹۳][۳۹۴]}

افتخارات

باشگاهی

Barcelona^[۳۹۵]

• لا لیگا: 2004–05, 2005–06, ۲۰۰۸–۰۹, لا لیگا ۱۰–۲۰۰۹, لا لیگا ۱۱–۲۰۱۰, 2012–13, ۲۰۱۴–۱۵
• کوپا دل ری: 2008–09, 2011–12, ۲۰۱۴–۱۵
• سوپرجام فوتبال اسپانیا: 2005, 2006, 2009, 2010, 2011, 2013
• لیگ قهرمانان اروپا: ۲۰۰۵–۰۶, لیگ قهرمانان اروپا ۰۹–۲۰۰۸, ۲۰۱۰–۱۱, لیگ قهرمانان اروپا ۱۵–۲۰۱۴
• سوپرجام اروپا: سوپر جام اروپا ۲۰۰۹, سوپر جام اروپا ۲۰۱۱
• جام باشگاه‌های فوتبال جهان: 2009, ۲۰۱۱

بین‌المللی

Argentina^[۳۹۵]

• جام جهانی فوتبال زیر ۲۰ سال: 2005^[۳۹۵]
• بازی‌های المپیک تابستانی: 2008^[۳۹۵]

شخصی

Personal^[۳۹۵]

• FIFA Ballon d'Or: 2010, 2011, 2012
• توپ طلای اروپا: 2009
• بازیکن سال فوتبال جهان: ۲۰۰۹
• مجله ورلد ساکر: ۲۰۰۹, ۲۰۱۱, ۲۰۱۲
• مجله ورلد ساکر: ۲۰۱۳
• Onze d'Or: 2009, 2011, 2012
• کفش طلای اروپا: ۲۰۱۰, ۲۰۱۲, ۲۰۱۳
• جایزه بهترین بازیکن سال اروپا: جایزه بهترین بازیکن سال اروپا
• بهترین بازیکن سال یوفا: بهترین بازیکن سال یوفا
• UEFA Champions League Forward of the Year: 2009
• UEFA Champions League Top Goalscorer: لیگ قهرمانان اروپا ۰۹–۲۰۰۸, لیگ قهرمانان اروپا ۱۰–۲۰۰۹, ۲۰۱۱, لیگ قهرمانان اروپا ۱۲–۲۰۱۱, لیگ قهرمانان اروپا ۱۵–۲۰۱۴
• لیگ قهرمانان اروپا: لیگ قهرمانان اروپا ۱۲–۲۰۱۱,^[۳۹۶] لیگ قهرمانان اروپا ۱۵–۲۰۱۴^[۳۹۷]
• لیگ قهرمانان اروپا: لیگ قهرمانان اروپا ۱۵–۲۰۱۴^[۳۹۸]
• تیم سال یوفا: تیم سال یوفا، تیم سال یوفا، تیم سال یوفا، تیم سال یوفا، تیم سال یوفا، تیم سال یوفا
• فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۱: Man of the Match
• جام باشگاه‌های فوتبال جهان: 2009, ۲۰۱۱
• L'Équipe Champion of Champions: 2011
• لاگاتزتا دلو اسپورت: ۲۰۱۱
• جام جهانی فوتبال زیر ۲۰ سال: 2005^[۳۹۹]
• جام جهانی فوتبال زیر ۲۰ سال: ۲۰۰۵
• LFP Best Player: 2009, 2010, 2011, 2012, 2013
• La Liga Foreign Player of the Year: 2007, 2009, 2010
• جایزه پیچیچی: لا لیگا ۱۰–۲۰۰۹, 2012, ۲۰۱۳
• لا لیگا: لا لیگا ۱۱–۲۰۱۰,^[۴۰۰] 2012–13,^[۴۰۱] 2014–15^[۴۰۲]
• LFP Best Forward: 2009, 2010, 2011, 2012, 2013
• La Liga Ibero-American Player of the Year: 2007, 2009, 2010, 2011, 2012
• FIFPro World Young Player of the Year: 2006, 2007, 2008
• مجله ورلد ساکر: مجله ورلد ساکر، مجله ورلد ساکر، مجله ورلد ساکر
• Bravo Award: 2007
• Golden Boy: 2005
• Marca Legend Award: 2009
• جایزه آلفردو دی استفانو: ۲۰۰۸–۰۹, لا لیگا ۱۰–۲۰۰۹, ۲۰۱۰–۱۱
• ESPY Awards Best International Athlete: 2012
• El País King of European Soccer: 2009, 2010, 2011, 2012^[۴۰۳]
• فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال World's Top Goal Scorer: 2011, 2012^[۴۰۴]
• فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال World's best Top Division Goal Scorer: 2012^[۴۰۵]
• FIFA/FIFPro World XI: 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, توپ طلای فیفا ۲۰۱۴
• اروپا اسپورت مدیا: اروپا اسپورت مدیا، اروپا اسپورت مدیا، اروپا اسپورت مدیا، اروپا اسپورت مدیا، اروپا اسپورت مدیا، اروپا اسپورت مدیا، اروپا اسپورت مدیا
• کوپا آمریکا: 2007
• کوپا آمریکا: کوپا آمریکا ۲۰۱۱, کوپا آمریکا ۲۰۱۵^[۴۰۶]
• کوپا دل ری: 2010–11, ۲۰۱۳–۱۴
• Argentine Sportsperson of the Year Award: 2011
• Olimpia de Plata: 2005, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013
• بهترین‌های جام جهانی فوتبال: جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴^[۴۰۷]
• FIFA World Cup Dream Team: جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴^[۴۰۸]
• لا لیگا Team of the Season: 2014–15^[۴۰۹]
• کوپا آمریکا: کوپا آمریکا ۲۰۱۵^[۴۱۰]

سرجیو (کون) آگوئرو

شناسنامه
نام کامل	سرجیو لئونل آگوئرو دل کاستییو
زادروز	۲ ژوئن ۱۹۸۸ ‏(۲۷ سال)
زادگاه	کیلمس، آرژانتین
قد	۱۷۲ سانتی‌متر
نام مستعار	کون اگوئرو
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی	منچستر سیتی
شمارهٔ پیراهن	۱۶
پُست	مهاجم
باشگاه‌های جوانان
۱۹۹۷-۲۰۰۳	ایندپندینته
باشگاه‌های حرفه‌ای
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی (گل)
۲۰۰۳-۲۰۰۶ ۲۰۰۶-۲۰۱۱ ۲۰۱۱-	ایندپندینته اتلتیکو مادرید منچستر سیتی	۵۴ (۲۳) ۱۷۵ (۷۴) ۱۰۷ (۶۸)
تیم ملی
۲۰۰۶–	آرژانتین	۵۹ (۲۲)

سرجیو آگوئرو (به اسپانیایی: Sergio Agüero) (زاده ۲ ژوئن ۱۹۸۸ - کیلمس) بازیکن فوتبال اهل آرژانتین است که در تیم باشگاهی منچستر سیتی بازی می‌کند. سرجیو در یک خانواده متوسط در جنوب بوینس آیرس به دنیا آمد و تنها ۸ سال داشت که پدرش او را به مدرسه ایندیپندنته معرفی کرد. او به تیم زیر ۱۱ ساله‌های این باشگاه راه یافت و با این تیم قهرمان زیر ۱۱ ساله‌های آرژانتین شد. اولین بازی رسمی خود را برای تیم بزرگسالان ایندیپندنته در سن ۱۶ سالگی انجام داد و جوانترین بازیکن تاریخ باشگاه لقب گرفت.

در سال ۲۰۰۵ (۱۷ سالگی) بهترین بازیکن و گلزن تیم بود و در همین سن جایزه بهترین بازیکن لیگ را از آن خود کرد. تابستان ۲۰۰۵ برای شرکت در جام جهانی جوانان به تیم ملی دعوت شد که به گفته خودش مهمترین اتفاق زندگیش را تجربه کرد. در این جام در کنار لیونل مسی توانست قهرمانی جهان را بدست آورد.

پس از درخشش در جام جهانی جوانان مورد توجه بسیاری از باشگاههای اروپایی از جمله چلسی واتلتیکو مادرید قرار گرفت که سرانجام این تیم اتلتیکو مادرید بود که با پرداخت مبلغ هنگفتی توانست این بازیکن جوان را به خدمت بگیرد. طی یک فصل حضور در اتلتیکو مادرید و با وجود مصدومیت‌های مکرر کوتاه مدت توانست ۷ گل بزند و بعد از تورس دومین گلزن تیمش باشد. وی در سال ۲۰۰۷ بار دیگر به تیم جوانان آرژانتین دعوت شد و با درخشش در این مسابقات تمام افتخارات ممکن از قبیل قهرمانی وجایزه بهترین بازیکن و گلزن این مسابقات را از آن خود کرد.

وی در سال ۲۰۰۷ به عنوان بهترین بازیکن جوان سال جهان انتخاب شد.

آگوئرو در سال ۲۰۰۸ به همراه تیم المپیک آرژانتین راهی پکن محل مسابقات شد و در آنجا به قهرمانی این مسابقات دست یافت که می‌توان بهترین بازی وی در این مسابقات را بازی در برابر برزیل دانست که دو گل برای آرژانتین به ثمر رساند.

اگوئرو توپ طلای سال ۲۰۰۸ اسپانیا را مال خود کرد. اگوئرو از سال ۲۰۰۹ به تیم منچستر سیتی انگلیس پیوست و یکی از بهترین گلزنان این تیم است.

او در دیدار دوستانه تیم ملی آرژانتین در برابر بولیوی در سال ۲۰۱۵ که با برتری پنج بر صفر آرژانتین همراه شد، سه گل زد و بدین ترتیب اولین هت تریکش را در دیدارهای ملی رقم زد.^[۱]

لوییس سوارز

شناسنامه
نام کامل	لوییز آلبرتو سوارز دیاز
زادروز	۲۴ ژانویهٔ ۱۹۸۷ ‏(۲۸ سال)
زادگاه	سالتو، اروگوئه
قد	۱۸۱ سانتی‌متر
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی	بارسلونا
شمارهٔ پیراهن	۹
پُست	مهاجم
باشگاه‌های جوانان
۲۰۰۵–۲۰۰۳	ناسیونال
باشگاه‌های حرفه‌ای
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی (گل)
۲۰۰۵–۲۰۰۶ ۲۰۰۶–۲۰۰۷ ۲۰۰۷–۲۰۱۱ ۲۰۱۱–۲۰۱۴ ۲۰۱۴-تاکنون	ناسیونال گرونیگن آژاکس لیورپول بارسلونا	۲۷ (۱۰) ۲۹ (۱۰) ۱۱۰ (۸۱) ۱۱۰ (۶۹) 32(20)
تیم ملی
	اروگوئه	۸۲ (۴۳)

لوییس آلبرتو سوارز دیاز (به اسپانیایی: Luis Alberto Suárez) (زادهٔ ۲۴ ژانويه ۱۹۸۷) که بیشتر با نام لوییس سوارز شناخته می‌شود؛ فوتبالیست اهل اروگوئه است. او هم اکنون در تیم باشگاهی بارسلونا است. در رقابت‌های کوپا آمریکا ۲۰۱۱ به عنوان بهترین بازیکن انتخاب شد. او در فینال این رقابت ها گل اول بازی را به ثمر رساند و به اروگوئه کمک کرد تا با پیروزی سه بر صفر مقابل پاراگوئه، قهرمان شود.^[۱]

• قهرمان کوپا آمریکا ۲۰۱۱
• بهترین بازیکن کوپا آمریکا ۲۰۱۱
• بهترین بازیکن لیگ برتر انگلیس ۲۰۱۳–۲۰۱۴
• آقای گل لیگ برتر انگلیس ۲۰۱۳–۲۰۱۴
• کفش طلای اروپا ۲۰۱۳–۲۰۱۴ (۳۱ گل)
• قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا سال 2014-2015
• قرمانی در لالیگا فصل2014-2015
• قهرمانی در جام حذفی اسپانیا سال 2014-2015

جنجال‌ها

در خلال مسابقه تیم ملی فوتبال اروگوئه و تیم ملی فوتبال ایتالیا، از سری مسابقات مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، سوارز اقدام به گازگرفتن از کتف جورجو کیه‌لینی نمود. ۲ روز بعد از این اتفاق، کمیته انضباطی فیفا مورخ ۵ تیر ۱۳۹۳ تشکیل جلسه داد و سوارز را به دلیل این عمل غیرورزشی، به محرومیت از حضور در ۹ بازی ملی و ۴ ماه محرومیت از هرنوع فعالیت فوتبالی، رای داد.^[۲]

این سومین باری بود این بازیکن در طی یک مسابقه رسمی فردی را گاز میگرد. او قبلاً دست ایوانوویچ بازیکن چلسی را نیز گاز گرفته بود. قبلاً هم یکبار با پیراهن آژاکس اقدام به گاز گرفتن گوش حریف کرده بود. وی در زمان برنامه معارفه به عنوان بازیکن جدید بارسلونا، اعلام کرد که برای ترک عادت گاز گرفتن، در حال درمان در نزد روانپزشکان می‌باشد.^[۳]

کریستیانو رونالدو

شناسنامه
نام کامل	کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو
زادروز	۵ فوریهٔ ۱۹۸۵ ‏(۳۰ سال)
زادگاه	فونچال، مادیرا، پرتغال
قد	۱٫۸۵[۱]
پست	مهاجم
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی	رئال مادرید
شمارهٔ پیراهن	۷
باشگاه‌های جوانان
۱۹۹۳–۱۹۹۵	آندورینها
۱۹۹۵–۱۹۹۷	دیپورتیوو ناسیونال
۱۹۹۷–۲۰۰۲	اسپورتینگ
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی†	(گل)†
۲۰۰۲–۲۰۰۳	اسپورتینگ	۲۵	(۳)
۲۰۰۳–۲۰۰۹	منچستر یونایتد	۱۹۶	(۸۴)
۲۰۰۹–	رئال مادرید	۲۰۰	(۲۲۵)
تیم ملی‡
۲۰۰۱–۲۰۰۲	زیر ۱۷ سال پرتغال	۹	(۶)
۲۰۰۲–۲۰۰۳	زیر ۲۰ سال پرتغال	۵	(۳)
۲۰۰۳	زیر ۲۱ سال پرتغال	۶	(۱)
۲۰۰۴	زیر ۲۳ سال پرتغال	۳	(۱)
۲۰۰۳–	پرتغال	۱۱۹	(۵۲)
*تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است و آمار به روز شده در تاریخ ۲۵ مه ۲۰۱۵. ‡ آمار بازی‌ها و گل‌های ملی به‌روز شده در تاریخ ۵ آوریل ۲۰۱۵

کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو (به پرتغالی: Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro) (زادهٔ ۵ فوریه ۱۹۸۵)،^[۲] که عموماً با نام کریستیانو رونالدو شناخته می‌شود، بازیکن فوتبال اهل کشور پرتغال است که در پست مهاجم برای باشگاه فوتبال رئال مادرید و تیم ملی پرتغال بازی می‌کند.

او در سال ۲۰۰۹ با انتقال ۸۰ میلیون پوندی‌اش (۹۴ میلیون یورو، ۱۳۱٫۶ میلیون دلار) از منچستر یونایتد به رئال مادرید، به گران‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال جهان تبدیل شد. رکوردی که بر اساس گزارش‌های منتشر شده، با انتقال ۱۰۰ میلیون یورویی گرت بیل از تاتنهام به رئال مادرید در سال ۲۰۱۳، شکسته شد.^[۳] با حقوق سالیانه ۲۱ میلیون یورو، دارای بالاترین درآمد بین بازیکنان فوتبال جهان است^[۴] و رقم قیدشده در قراردادی وی برای جدایی از رئال مادرید، ۱ میلیارد یورو می‌باشد.^[۵] در حال حاضر، برخی وی را بهترین بازیکن فوتبال در جهان^{[۶][۷][۸][۹]} و یکی از بهترین‌های تاریخ فوتبال می‌دانند.^{[۱۰][۱۱][۱۲]}

او فوتبالش را در نوجوانی در تیم آندورینها آغاز کرد. بعد از دو سال به ناسیونال پیوست و پس از آن، به باشگاه اسپورتینگ لیسبون ملحق شد. او در این تیم، نظر الکس فرگوسن سرمربی وقت منچستر یونایتد را به خود جلب کرد و در سال ۲۰۰۳ با قراردادی به ارزش ۱۳٫۲۴ میلیون پوند (۱۶ میلیون یورو) به منچستر یونایتد پیوست. او نخستین جامش در منچستر یونایتد را با قهرمانی در جام حذفی سال ۲۰۰۴ به دست آورد.

وی تا سال ۲۰۰۹ با منچستری‌ها هم‌بازی بود و چندین بار جام حذفی و لیگ برتر انگلستان را با آنان فتح‌کرد. او با شیاطین سرخ قهرمان لیگ قهرمانان اروپا، جام خیریه انگلستان و جام باشگاه‌های جهان و هم‌چنین برندهٔ جایزهٔ انفرادی کفش طلای اروپا شد و آرزوی چهل‌سالهٔ منچستر را برآورده‌کرد.^[۱۳][۱۴] رونالدو در فصل ۰۸–۲۰۰۷، با ۴۲ گل در طول فصل، رکورد ۴۰ سالهٔ تاریخ باشگاه که دست جورج بست با ۳۳ گل بود را شکست.^[۱۵] در همان سال، کفش طلای اروپا را با هشت امتیاز جلوتر از مهاجم اسپانیایی، دنیل گویزا کسب‌کرد.^[۱۶]

رئال مادرید در تابستان سال ۲۰۰۹ با قراردادی ۹۴ میلیون یورویی، با کریس به توافق رسید و رکورد گران‌قیمت‌ترین فوتبالیست جهان را شکست. بزرگ‌ترین موفقیت او در باشگاه مادریدی جدید خود، فتح لا لیگا و همچنین جام باشگاه‌های اروپا بوده است. او در فصل ۱۱–۲۰۱۰، رکورد ۴۰ گل تلمو زارا و ۳۸ گل هوگو سانچز در یک فصل رئال را شکست. او با به‌ثمر رساندن ۵۱ گل در یک فصل، رکورد تاریخ باشگاه که دست فرانس پوشکاش با ۴۹ گل بوده‌است را شکست. او با زدن ۳۰۸ گل برای رئال در همه رقابت ها، پس از رائول ۳۲۴ گله و آلفردو دی استفانو ۳۰۹ گله، سومین گلزن برتر تاریخ رئال مادرید است.^[۱۷]

رونالدو در فصل ۲۰۱۴–۲۰۱۵ لیگ قهرمانان اروپا با دو گلی که در مرحله یک هشتم نهایی رقابت ها در بازی برگشت در مقابل شالکه به ثمر رساند، رکورد رائول و لیونل مسی را شکست و با ۷۸ گل رکورددار گل تمام رقابت های اروپایی شد. همچنین با این دو گل با ۷۵ گل زده مشترکاً به همراه لیونل مسی رکورددار گل لیگ قهرمانان اروپا شد.^[۱۸]

رونالدو در سال ۲۰۰۳ به تیم ملی پرتغال راه‌یافت و در سال ۲۰۱۰، کاپیتانی تیم ملی‌اش را بر عهده‌گرفت. او ۱۱۴ بازی در تیم ملی پرتغال بازی‌کرده و ۵۰ گل به‌ثمر رسانده‌است. موفق‌ترین سال‌های حضور او در تیم ملی، سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۶ بوده‌است که در آن سال‌ها پرتغال نایب قهرمان جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ و چهارم جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان شده‌است. رونالدو آمیزه‌ای از سرعت، قدرت بدنی، شوت‌های پر قدرت، تکنیک و حرکات نمایشی است، او سریعترین بازیکن جهان است و رکوردار بلندترین پرش در بین فوتبالیست‌های جهان است.^[۱۹][۲۰]

کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو (۵ فوریه ۱۹۸۵، فونچال) کوچک‌ترین فرزند خوزه دینیس آویرو و ماریا دولورس دوس سانتوس آویرو است. او برادری به‌نام هوگو و دوخواهر به‌نام‌های الما و لیلیانا کاتیا دارد.^[۲][۲۱] پدرش نام رونالدو را از روی نام رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا در آن زمان، رونالد ریگان برگرفته‌است؛ زیرا او بازیگر موردعلاقهٔ پدرش بوده‌است.

زندگی حرفه‌ای

آغاز

رونالدو برای نخستین‌بار در هشت‌سالگی برای باشگاه فوتبال آندورینها توپ‌زد؛ باشگاهی که پدرش مدیر تدارکات آن بوده‌است. در سال ۱۹۹۵، در ده‌سالگی به باشگاه ناسیونال مادیرا پیوست و موفق به کسب عنوان قهرمانی لیگ جوانان شد.^[۲۲] پس از آن با اسپورتینگ لیسبون قرارداد امضاکرد. هیچ اطلاعات دقیقی از مبلغ قرارداد او با اسپورتینگ در دست رهبران باشگاه و عموم مردم نیست.^[۲۳]

اسپورتینگ لیسبون

او در آکادمی اسپورتینگ لیسبون پیوست، در مجموعه ورزشی آلکوچته آموزش‌دید. او تنها فوتبالیست پرتغالی است که در رده‌های سنی نوجوانان، زیر ۱۶ سال، زیر ۱۷ سال و زیر ۱۸ سال بازی‌کرده و در نخستین حضور خود در «تیم ب» بازی داده‌شد.^[۲۴] او در نخستین بازی لیگ خود در ردهٔ زیر ۱۶ سال، دوگل به باشگاه فوتبال موریرنز زد. او در تیم ملی زیر ۱۷ سال نیز به‌خوبی ایفای نقش کرده‌است.

او در ۱۵ سالگی گرفتار بیماری قلبی شد و به‌نظر می‌رسید که باید فوتبال را کنار می‌گذاشت. باشگاه از او و خانواده‌اش پشتیبانی‌کردند و رونالدو زیر یک عمل جراحی با لیزری حساس قرار گرفت و مشکلش حل‌شد و دوباره به فوتبال بازگشت.^[۲۵]

او در سال ۲۰۰۳ قصد ورود به باشگاه فوتبال بارسلونا را داشت.^[۲۶] اما سرانجام به منچستر یونایتد پیوست و الکس فرگوسن او را به یک اسطورهٔ فوتبالیست تبدیل‌کرد.^[۲۷]

منچستر یونایتد

۲۰۰۵–۲۰۰۳

 

رونالدو در فصل ۰۴–۲۰۰۳ با مبلغ ۱۲ میلیون پوند به باشگاه فوتبال منچستر یونایتد پیوست. او نخستین فوتبالیست پرتغالی این باشگاه بود.^[۲۸] او قصد داشت در منچستر پیراهن شمارهٔ ۲۸ را بپوشد، اما الکس فرگوسن درخواست او را نپذیرفت و گفت: «تو باید پیراهن شمارهٔ ۷ را بپوشی که پیش از این، بازیکنان افسانه‌ای باشگاه از جمله جورج بست، برایان رابسون، اریک کانتونا و دیوید بکهام آن را می‌پوشیدند و این برای تو یک افتخار است. »^[۲۹]

او در نخستین مسابقهٔ خود در منچستر، ۶۰ دقیقه مقابل بولتون واندررز بازی‌کرد. وی نخستین گل خود در این باشگاه در ماه نوامبر، در یک ضربهٔ آزاد مقابل پورتسموث به‌ثمر رساند. پس از ماه نوامبر، رونالدو هزارمین گل تاریخ باشگاه مقابل میدلزبورو به‌ثمر رساند؛ اگرچه منچستر در این بازی به‌شدت شکست‌خورد.^[۳۰]

۲۰۰۷–۲۰۰۶

 

در نوامبر و دسامبر ۲۰۰۶، رونالدو به‌عنوان بازیکن برتر ماه لیگ انگلستان برگزیده‌شد. او پس از دنیس برکمپ و رابی فاولر سومین بازیکن تاریخ لیگ انگلستان است که دوماه متوالی به‌عنوان بازیکن برتر برگزیده شده‌است.^[۳۱][۳۲]

در فصل بهار سال ۲۰۰۷، خبر ورود رونالدو به رئال مادرید منتشر گردید. رئال آماده بود تا ۸۰ میلیون یورو برای خرید او پرداخت‌کند.^[۳۳] با این حال، او پیشنهاد رئال را نپذیرفت و قراردادی معادل ۱۲۰ هزار یورو به‌شکل هفتگی با منچستر تمدید کرد. او گران‌قیمت‌ترین بازیکن تاریخ باشگاه منچستر یونایتد بوده‌است.^[۳۴][۳۵]

در این فصل، جوایزی از جمله بازیکن جوان سال به او اهدا گردید. طرفداران منچستر، او را بهترین در جهان فوتبال می‌دانستند.^[۳۶]

۲۰۰۸–۲۰۰۷

 

در فصل ۰۸–۲۰۰۷، رونالدو با خطایی که بر روی ریچارد هیوز انجام‌داد، کارت قرمز گرفت و از سه‌بازی بعدی منچستر محروم‌شد.^[۳۷][۳۸] در بازی منچستر و اسپورتینگ لیسبون در لیگ قهرمانان اروپا ۰۸–۲۰۰۷، هردوگل منچستر را رونالدو به‌باشگاه پیشین خود زد.^[۳۹]

در ماه دسامبر همین سال، توپ طلای فوتبال به ریکاردو کاکا داده‌شد و رونالدو بر جایگاه دوم ایستاد؛ اما لیونل مسی را پشت سر گذاشت و او سوم شد.^[۴۰][۴۱]

در ۱۲ ژانویه، باشگاه فوتبال نیوکاسل یونایتد با نتیجه ۰–۶ از منچستر یونایتد شکست‌خورد که گل نخست را رونالدو به‌ثمر رساند.^[۴۲] او در این فصل در لیگ قهرمانان اروپا، در ۱۱ بازی، ۸ گل به‌ثمر رساند.^[۴۳] در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی این جام میان منچستر و المپیک لیون، شخصی ناشناس از هواداران لیون مداوم بر روی صورت رونالدو و وین رونی لیزر سبز می‌انداخت و یوفا پرونده‌ای علیه لیون درست‌کرد.^[۴۴] در نتیجه، لیون را ۵۰۰۰ فرانک سوئیس مجازات‌کرد.^[۴۵]

در ۱۹ مارس، رونالدو نخستین‌بار در بازی با بولتون واندررز، بازوبند کاپیتانی منچستر را بر بازو بست. این بازی با پیروزی ۰–۲ منچستر خاتمه‌یافت که هر دو گل را رونالدو به‌ثمر رساند.^[۴۶] او با به‌ثمر رساندن ۳۳ گل در این فصل، رکورد جورج بست با ۳۲ گل را شکست.^[۴۷]

در پایان فصل، او کفش طلای اروپا را به‌دست‌آورد و با هشت امتیاز بیشتر نسبت به دنیل گویزا، بر جایگاه نخست ایستاد.^[۴۸]

منچستر در دیدار پایانی لیگ قهرمانان اروپا ۰۸–۲۰۰۷ با باشگاه فوتبال چلسی بازی‌کرد. منچستر در آغاز، بازی را به‌دست گرفت و گل نخست را به‌ثمر رساند؛ چلسی گل تساوی را زد و نود دقیقه با تساوی ۱–۱ دو تیم خاتمه‌یافت. سی دقیقهٔ وقت‌های اضافه نیز بدون گل سپری‌شد و بازی به ضربات پنالتی کشیده‌شد. رونالدو نخستین کسی بود که پنالتی را وارد دروازه‌نکرد؛ جان تری و نیکولا آنلکا پنالتی‌هایشان را گل‌نکردند و در پایان، منچستر قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد.^[۴۹] در پایان فصل، با حساب همهٔ مسابقات، او ۴۲ گل به‌ثمر رسانده‌است که هنوز هم در زندگی حرفه‌ای او یک رکورد محسوب می‌شود. رکورد بهترین گلزن منچستر در یک فصل، دست دنیس لا است که رونالدو موفق‌نشد این رکورد را بشکند.^[۵۰]

۲۰۰۹–۲۰۰۸

 

اسکای اسپورت در ۵ ژوئن گزارش‌دادند: «رئال مادرید با قیمت سال گذشته باری دیگر به رونالدو پیشنهاد پیوستن به کهکشانی‌های مادریدی را داد. »^[۵۱] بنابراین، منچستر یونایتد این درخواست غیرقانونی رئال را به فیفا گزارش‌داد.^[۵۲][۵۳] حدس‌ها و گمانه‌زنی‌ها در ۶ اوت به پایان‌رسید؛ هنگامی که رونالدو اعلام‌کرد که تنها یک سال دیگر در منچستر خواهد ماند.^[۵۴]

در اوایل سال، او به‌دلیل مصدومیت مچ پا سفر به آمستردام را از دست‌داد.^[۵۵] در ۱۷ سپتامبر، مصدومیت او رفع‌شد و در بازی با ویارئال در لیگ قهرمانان اروپا، جایگزین پارک جی سونگ شد.^[۵۶] در روز ۲۴ سپتامبر، نخستین گل خود در لیگ را مقابل میدلزبورو به‌ثمر رساند.

در ۱۵ نوامبر، او ۱۰۰مین و ۱۰۱مین گل خود در منچستر را مقابل استوک سیتی به‌ثمر رساند و در پیروزی ۰–۵ منچستر سهیم‌بود و این روز را جشن‌گرفت.^[۵۷] او با سه‌رقمی‌شدن تعداد گل‌های خود در این باشگاه، در فهرست ماندگارترین بازیکنان منچستر قرار گرفت.^[۵۸] در ۲ دسامبر، توپ طلای اروپا به او تعلق‌گرفت و با کسب ۴۴۶ امتیاز در مجموع و ۱۶۵ امتیاز بالاتر از لیونل مسی، بر جایگاه نخست ایستاد. پیش از او، واپسین کسی که توپ طلای اروپا را به‌دست آورده‌بود، جورج بست بود که این موفقیت را در سال ۱۹۶۸ به‌دست آورده‌بود.^[۵۹]

او در روز ۸ ژانویه، با خودروی فراری خود تصادفی جدی داشت و جلوی خودرو به‌کلی از بین رفت؛ اما آسیبی به وی نرسید. چهار روز بعد، او به‌عنوان بازیکن سال فوتبال جهان برگزیده‌شد؛^[۶۰] افتخاری که پیش از او واپسین‌بار برای پرتغال، لوئیس فیگو در سال ۲۰۰۱ کسب کرده‌بود.^[۶۱]

او نخستین گل خود در این فصل لیگ قهرمانان اروپا را مقابل اینترمیلان در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی به‌ثمر رساند.^[۶۲] در مرحلهٔ بعد، از فاصلهٔ ۴۰ متری به پورتو پرتغال گل‌زد و به یکی از بهترین گل‌هایش در زندگی حرفه‌ای تبدیل‌شد و هم‌چنین، جایزه پوشکاش فیفا را دریافت‌کرد.^[۶۳][۶۴] منچستر دوباره به مرحلهٔ پایانی رسید؛ اما ۰–۲ از بارسلونا شکست‌خورد و نایب‌قهرمان شد.^[۶۵]

در ۱۱ ژوئن، منچستر یونایتد پیشنهاد بی قید و شرط ۸۰ میلیون پوندی رئال مادرید را پذیرفت و رونالدو به کهکشانی‌های مادریدی پیوست.^[۶۶] رونالدو پس از رفتن به رئال مادرید دربارهٔ الکس فرگوسن گفت: «الکس فرگوسن، پدر من در ورزش بوده‌است، یکی از مهم ترین عوامل موثر در زندگی من است. »^[۶۷][۶۸]

رئال مادرید

۲۰۱۰–۲۰۰۹

 

در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹، باشگاه فوتبال رئال مادرید تأیید کرد که رونالدو در ۱ ژوئیه به این باشگاه خواهد پیوست. رونالدو شش سال با این باشگاه قرارداد امضا کرده‌است.^[۷۰] این باشگاه هر فصل ۱۳ میلیون یورو و در مجموع شش سال، ۹۴ میلیون یورو به او پرداخت خواهدکرد و قیمت خروج او از رئال ۱ میلیارد یورو تعیین‌شده که یک رکورد است.^[۷۱][۷۲] طی مراسم استقبال از او در ۶ ژوئیه، ۸۰ هزار نفر به ورزشگاه سانتیاگو برنابئو آمدند که این تعداد استقبال‌کننده نیز یک رکورد به‌شمار می‌رود. این تعداد استقبال‌کننده، رکورد ورود دیگو آرماندو مارادونا به باشگاه فوتبال ناپولی را شکست. پیش از این، رکورد استقبال‌کنندگان مادریدی دست خاویر ساویولا بوده‌است.^{[۷۳][۷۴][۷۵][۷۶]}

برای آماده‌سازی رونالدو در رئال، یک بازی میان رئال و شامروک روورز انجام‌گرفت. این بازی با گل دقایق پایانی کریم بنزما پایان‌یافت. رونالدو نخستین گلش در باشگاه جدید خود را مقابل باشگاه فوتبال ال‌دی‌یو کیتو در اکوادور به‌ثمر رساند.^[۷۷] نخستین گل او در لا لیگا، مقابل باشگاه فوتبال دپورتیوو لاکرونیا بود و گل دوم باشگاهش را به‌ثمر رساند.^[۷۸] او فصل خوبی را با رئال در لیگ قهرمانان اروپا ۱۰–۲۰۰۹ تجربه‌کرد و در مرحلهٔ گروهی، دوبار در ضربهٔ آزاد به باشگاه زوریخ گل‌زد و در پایان، رئال بازی را ۲–۵ برد.^[۷۹] این دوگل، نخستین گل‌های او در رئال در لیگ قهرمانان اروپا بوده‌است. سپس با به‌ثمر رساندن دوگل مقابل ویارئال، به اولین بازیکنی تبدیل شد که در چهار بازی اول لالیگایی‌اش موفق به گلزنی می‌شود.^[۸۰][۸۱] در بازی بعدی لیگ قهرمانان اروپا، دوگل را مقابل باشگاه فوتبال المپیک مارسی به‌ثمر رساند.^[۸۲] سپس دچار آسیب‌دیدگی مچ پا شد و به‌سختی مقابل باشگاه سویا بازی‌کرد.^[۸۳]

در ماه اکتبر، در بازی با تیم ملی فوتبال مجارستان در مسابقات مقدماتی جام جهانی، دوباره مچ پای او آسیب‌دید و نتوانست تا ماه نوامبر فوتبال بازی‌کند.^[۸۴] او هم‌چنین در بازی ال کلاسیکو که رئال بازی را ۰–۱ به بارسلونا واگذار کرد، از مصدومیت مچ پا رنج می‌برد.^[۸۵] رئال در این فصل در لا لیگا به مقام دوم رسید و در یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا از المپیک لیون شکست‌خورد و نتوانست به مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی راه پیداکند.^[۸۶]

۲۰۱۱–۲۰۱۰

 

با خروج رائول گونزالس از رئال، پیراهن شمارهٔ ۷ این باشگاه به رونالدو واگذار شد.^[۸۷] در ۲۳ اکتبر، او رکورد فردی خود را در بازی مقابل ریسینگ سانتاندر افزایش‌داد و چهار بار گلزنی‌کرد.^[۸۸][۸۹] رکورد تعداد گل‌های او در یک ماه، ۱۱ است که سه‌گل را نیز در لیگ قهرمانان اروپا به‌ثمر رسانده‌است. پیش از شکست سنگین ۰–۵ رئال در ال کلاسیکو، او برای دومین بار اتلتیک بیلبائو را هت‌تریک کرد.^[۹۰] رئال هم‌چنین در مسابقات کوپا دل ری ۱۱–۲۰۱۰، باشگاه لوانته را ۰–۸ شکست‌داد.^[۹۱]

رئال در این فصل، آغاز موفقی‌داشت و چندین رکورد باشگاه را شکست.^[۹۲][۹۳] رئال فصل جدید لا لیگا را با پیروزی مقابل ختافه و ویارئال آغاز نمود. رونالدو در بازی مقابل ویارئال، روی پاس ریکاردو کاکا، رئال را به‌گل رساند.^[۹۴][۹۵] بعدها، آمار گلزنی او بارها افزایش و کاهش‌یافت.^[۹۶] در ۳ مارس، او باشگاه مالاگا را هت‌تریک کرد و طی یک جراحی جزئی، مجبور شد دو هفته فوتبال بازی‌نکند. در ماه آوریل، او باری دیگر به فوتبال بازگشت و در پایان ماه، چهلمین گل فصل خود را به‌ثمر رساند. سپس در مسابقهٔ پایانی جام حذفی اسپانیا، رئال با تک گل رونالدو بارسلونا را شکست‌داد و قهرمان جام حذفی شد.^[۹۷] در هر دو وب‌گاه اینترنتی مارکا و رئال مادرید، رأی‌دهندگان او را به‌عنوان برترین گلزن سال برگزیدند.^[۹۸][۹۹] رونالدو با به‌ثمر رساندن چهل گل در لا لیگا، رکوردهای تلمو زارا و هوگو سانچز با ۳۸ گل را شکست. در طول این فصل، رونالدو ۵۳ گل در مجموع مسابقات به‌ثمر رساند و رکورد تاریخ باشگاه با ۴۹ گل توسط فرانس پوشکاش را شکست.^[۱۰۰]

۲۰۱۲–۲۰۱۱

 

ژوزه مورینیو، سرمربی رئال مادرید، در ماه مه ۲۰۱۲ گفته‌است:

رئال مادرید در سال‌های گذشته برای آماده‌سازی خود با باشگاه‌های ایالات متحده آمریکا بازی می‌کرده‌است. رونالدو در هر دو بازی با لس‌آنجلس گلکسی و گوادالاخارا گلزنی‌کرد؛ به‌ویژه این که سه‌بار به گوادالاخارا گل‌زد و هت‌تریک کرد.^{[۱۰۲][۱۰۳]} او در ۲۳ و ۲۹ اوت در سوپرجام فوتبال اسپانیا، دوگل مقابل باشگاه فوتبال بارسلونا به‌ثمر رساند.^[۱۰۴] سرانجام لا لیگا در ۲۸ اوت با بازی رئال مادرید و رئال ساراگوسا آغاز گردید.^[۱۰۵]

در ۲۴ سپتامبر، او نهمین هت‌تریک خود در رئال را مقابل رایو والکانو به‌عمل آورد. در ۲۲ اکتبر، باری دیگر مقابل مالاگا هت‌تریک کرد. با پیروزی ۱–۷ رئال مقابل اوساسونا در ۶ نوامبر، ثابت‌شد که گارد سلطنتی نیمه‌راه قهرمانی را رفته‌است.^[۱۰۶] در ۲۶ نوامبر، رونالدو دوبار در دربی مادرید مقابل اتلتیکو مادرید گلزنی‌کرد. او یکی از سه‌نامزد پایانی کسب توپ طلای فوتبال بود، اما در پایان لیونل مسی این توپ را به‌دست‌آورد. نامزد دیگر این توپ، ژاوی هرناندز بود. رونالدو یک‌صدمین گل رسمی خود در رئال را مقابل لیون به‌ثمر رساند.^[۱۰۷]

رونالدو هم‌اکنون از بهترین و سریع‌ترین فوتبالیست‌های جهان است و قهرمانی در لا لیگا ۱۲–۲۰۱۱ را با رئال مادرید تجربه‌کرد. رونالدو در پایان کار خود در رئال مادرید گفته‌است: «من دوست دارم تا آخر عمرم در رئال مادرید بمانم و ۱۰ سال دیگر با رئال مادرید قرار داد امضا کنم. »^{[۱۰۸][۱۰۹]}

۲۰۱۳–۲۰۱۲

در ۲۳ اوت ۲۰۱۲، رونالدو نخستین گل در فصل را مقابل بارسلونا در ورزشگاه نیوکمپ طی یکی دیگر از بازی‌های ال کلاسیکو به‌ثمر رساند.^[۱۱۰] در بازی برگشت که در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو انجام می‌گرفت، رئال با گل رونالدو بازی را ۱–۲ برد و قهرمان سوپرکوپا د اسپانیا شد. رکورد رونالدو آن‌زمان درمورد گلزنی در پنج بازی متوالی ال کلاسیکو با رکورد ایوان زامورانو برابری می‌کند.^[۱۱۱] او جهت کسب جایزه بهترین بازیکن سال اروپا در فصل ۱۲–۲۰۱۱، رقابت تنگاتنگی با لیونل مسی داشت؛ در حالی که آندرس اینیستا این جایزه را به‌دست‌آورد.^[۱۱۲]

در ۲ سپتامبر ۲۰۱۲، رونالدو گلی که مقابل گرانادا به‌ثمر رساند، ۲۰۰مین گل او در لیگ‌های برتر انگلستان، لا لیگا و لیگ برتر پرتغال محسوب می‌شود. وی افزود: «من طی ۱۴۹ بازی که در رئال انجام داده‌ام، ۱۵۰ گل به‌ثمر رسانده‌ام. » او یکی از بهترین گلزنان تاریخ Real Madrid C.F. در همهٔ مسابقات به‌شمار می‌رود. او در یکی از بازی‌هایش در این فصل، با برخورد به هم‌باشگاهی خود، گونسالو ایگواین، گرفتار مصدومیت جزئی ران شد.^[۱۱۳]

پس از بازی، رونالدو ادعا کرد که از موضوع حرفه‌ای‌بودن خود ناخشنود است و به‌دلیل ۱۴۹مین و ۱۵۰مین گل خود در این باشگاه، جشن‌گرفت.^[۱۱۴] چند تن از هم‌باشگاهی‌های او ادعا می‌کنند که رونالدو به‌شدت از باشگاه و اعضای آن پشتیبانی می‌کند.^{[۱۱۵][۱۱۶][۱۱۷]} نمایندهٔ او، خورخه مندس، اصرار دارد که رونالدو بازی در رئال مادرید را ناخشنود می‌داند.^[۱۱۸] رونالدو این موضوع را رد کرد و ادعا کرد که میل به یک قرارداد جدید با این باشگاه دارد.^[۱۱۹] رئیس باشگاه رئال مادرید، فلورنتینو پرز، ادعا کرده‌است که رونالدو قصد ترک باشگاه را ندارد و به دلایلی دیگر ناخشنود است.^[۱۲۰] رئیس پیشین بارسلونا، خوآن لاپورتا، اظهار داشت که رونالدو تحت فشار است و پس از انجام بازی‌های ملی، بیشتر بر روی موفقیت‌های خود در باشگاه متمرکز شده‌است.^{[۱۲۱][۱۲۲][۱۲۳]} سرمربی رئال مادرید، ژوزه مورینیو می‌گوید: «اگرچه رونالدو پر از غم و اندوه‌است، اما نقش خود را برای من به‌عنوان یک بازیکن به‌طور کامل بازی می‌کند^[۱۲۴] و برگزیدن آندرس اینیستا به‌عنوان بازیکن سال اروپا، یکی از دلایل ناخشنودی او است. »^[۱۲۵]

در ۱۵ سپتامبر، رونالدو فرصت مهمی را در بازی مقابل سویا از دست داد و رئال بازی را ۰–۱ به سویا واگذار کرد.^[۱۲۶] در ۱۸ سپتامبر، او نخستین گل خود در لیگ قهرمانان اروپا را مقابل منچستر سیتی به‌ثمر رساند و رئال بازی را ۲–۳ از منچستر سیتی برد.^[۱۲۷] در ۳۰ سپتامبر، رونالدو باری دیگر در لا لیگا، این بار مقابل دپورتیوو لاکرونیا هت‌تریک کرد و بازی با پیروزی ۱–۵ رئال به‌پایان رسید.^{[۱۲۸][۱۲۹]} در روز ۴ اکتبر، رونالدو باری دیگر در لیگ قهرمانان اروپا مقابل آژاکس آمستردام هت‌تریک کرد و رئال بازی را ۱–۴ برد.^[۱۳۰] در هفتهٔ بعد، رونالدو دوگل در ورزشگاه نیوکمپ به بارسلونا زد و بازی با نتیجهٔ ۲–۲ به‌پایان رسید. دوگل بارسلونا را نیز لیونل مسی به‌ثمر رساند. رونالدو هم‌اکنون تنها بازیکنی است که توانسته‌است در ۶ بازی متوالی ال کلاسیکو، گل بزند.^[۱۳۱] در ۲۴ اکتبر ۲۰۱۲، او پنجمین گل خود در لیگ قهرمانان اروپا را مقابل بروسیا دورتموند به‌ثمر رساند. این بازی با شکست ۱–۲ رئال مقابل دورتموند به‌پایان رسید.^[۱۳۲] در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۲، او در پیروزی ۰–۵ رئال مادرید مقابل رئال مایورکا نیز گل دوم و چهارم رئال را به‌ثمر رساند.^[۱۳۳]

تیم ملی

رونالدو در نخستین بازی ملی خود در تاریخ ۲۰ اوت ۲۰۰۳ در برابر تیم ملی فوتبال قزاقستان بازی‌کرد.^[۱۳۴] او در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ پرتغال، دوگل برای تیم ملی خود به‌ثمر رساند: نخستین گل او در بازی‌های گروهی مقابل یونان^[۱۳۵] و گل دوم او مقابل هلند در مرحلهٔ نیمه‌نهایی بود.^[۱۳۶] با گل او به هلند، پرتغال به مرحلهٔ پایانی راه‌یافت؛ اما در نهایت از یونان شکست‌خورد و نایب‌قهرمان شد.^[۱۳۷] در همان سال، با تیم ملی خود در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۴ شرکت‌کرد.^{[۱۳۸][۱۳۹]}

جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴

رونالدو در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴،^[۱۴۰] نخستین گل ملی خود را در مرحلهٔ گروهی مقابل یونان به‌ثمر رساند و پرتغال بازی را ۱–۲ از یونان باخت.^[۱۴۱] او دومین گل ملی خود را نیز در نیمه‌نهایی این مسابقات مقابل هلند به‌ثمر رساند و پرتغال بازی را ۱–۲ از هلند برد.^[۱۴۲] او در ستارگان تیم‌های فینالیست جام ملت‌های اروپا، با به‌ثمر رساندن دوگل از نامزدهای برجسته به‌شمار می‌رفت.^[۱۳۷] او هم‌چنین نمایندهٔ پرتغال در المپیک تابستانی ۲۰۰۴ بود.^{[۱۴۳][۱۴۴]}

جام جهانی ۲۰۰۶

رونالدو در مقدماتی جام جهانی فوتبال، دومین گلزن برتر اروپا با به‌ثمر رساندن هفت‌گل بوده‌است.^[۱۳۷] او نخستین گل خود در جام جهانی فوتبال را در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان مقابل تیم ملی فوتبال ایران در یک ضربهٔ پنالتی به‌ثمر رساند.^[۱۴۵]

در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۲۰۰۶، رونالدو مقابل تیم ملی فوتبال انگلستان و هم‌باشگاهی خود در منچستر یونایتد، وین رونی بازی‌کرد. رونی بر روی مدافع پرتغال، ریکاردو کاروالیو خطاکرد؛ با رونالدو درگیر شد و توسط داور اخراج‌شد. رسانه‌های انگلیسی بر این باورند که رونالدو پس از کارت قرمز گرفتن رونی، به‌داور بازی، هوراسیو الیزوندو اعتراض کرده‌است؛ اما پس از اخراج رونی به نیمکت پرتغال چشمک زده‌است و این مسئله کمی مشکوک به‌نظر می‌رسد. پس از مسابقه، رونالدو اصرار داشت که رونی دوست او بوده‌است.^[۱۴۶] در ۴ ژوئیه، الیزوندو اعلام کرد که اخراج رونی به علت درگیری او با رونالدو نبوده‌است.^[۱۴۷]

واکنش‌های رسانه‌های انگلیسی سبب شد رونالدو، منچستر را ترک‌کند.^[۱۴۸] او در مصاحبه با یک روزنامهٔ ورزشی اسپانیایی به‌نام مارکا گفته‌است که قصد دارد به رئال مادرید بپیوندد.^[۱۴۹] فرگوسن دستیار پرتغالی خود، کارلوس کیروش را پیش رونالدو فرستاد تا ذهنیت او را عوض‌کند.^{[۱۵۰][۱۵۱]} سرانجام، رونالدو در آوریل ۲۰۰۷ قراردادی پنج‌ساله با منچستر امضاکرد.^[۱۵۲]

پرتغال در نیمه‌نهایی جام جهانی ۲۰۰۶، از تیم ملی فوتبال فرانسه شکست‌خورد^[۱۵۳] و در مرحلهٔ رده‌بندی نیز از میزبان بازی‌ها، آلمان شکست‌خورد و به‌مقام چهارم نائل‌آمد.^[۱۵۴] رونالدو شانس کسب جایزهٔ بهترین بازیکن جوان سال را با رایانامههای مبارزاتی انگلیسی‌ها از دست داد. رأی‌گیری آنلاین فقط تحت تأثیر تعداد آرا انجام نمی‌گیرد؛ بلکه، گروه مطالعات فیفا به مطالعات فنی می‌پردازند و آن زمان، لوکاس پودولسکی از تیم ملی فوتبال آلمان را لایق کسب این جایزه دانستند.^[۱۵۵]

 

رونالدو یک روز پس از تولد ۲۲ سالگی خود، در یک بازی دوستانه میان پرتغال و برزیل، برای نخستین‌بار در تاریخ ۶ فوریه ۲۰۰۷، بازوبند کاپیتانی تیم ملی خود را بر بازو بست.^[۱۵۶] این کاپیتانی به‌شکل مستقیم توسط رئیس کنفدراسیون فوتبال پرتغال، کارلوس سیلوا دو روز پیش از مرگ خود صادر گردیده‌بود. لوئیس فیلیپه اسکولاری می‌گوید: «آقای سیلوا از من خواست تا[رونالدو] را به‌عنوان کاپیتان پرتغال برگزینم...[او] بیش از حد جوان بود، اما آقای سیلوا از من درخواست‌داشت و هم‌اکنون دیگر پیش ما نیست. »^[۱۵۷]

جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸

رونالدو هشت گل برای پرتغال در مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ به‌ثمر رساند^[۱۵۸] و در پشت فوتبالیست لهستانی، اوزیبیوس اسمولارک جای‌گرفت؛ اما در مسابقات جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸، فقط ۱ گل مقابل تیم ملی فوتبال آلمان در یک‌چهارم نهایی به‌ثمر رساند.^[۱۵۹] هنگامی که کارلوس کیروش به‌عنوان سرمربی جدید پرتغال در ژوئیه ۲۰۰۸ برگزیده‌شد،^[۱۶۰] رونالدو را به‌عنوان کاپیتان تیم ملی پرتغال منصوب‌کرد.^[۱۶۱]

رونالدو هم‌چنین به‌عنوان مرد بازی پرتغال و جمهوری چک در گروه A جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ برگزیده‌شد.^[۱۶۲]

جام جهانی ۲۰۱۰

در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۰، پرتغال در افتتاحیهٔ جام جهانی، مقابل ساحل عاج بازی‌کرد و با انجام یک خطا بر روی گای دمل، از داور کارت زرد گرفت. روز بعد، پرتغال با فیفا تماس‌گرفت و درخواست‌کرد که کارت زرد رونالدو را ببخشد؛ اما درخواست پرتغال توسط فیفا ردشد.^[۱۶۳]

رونالدو در هرسه بازی پرتغال در گروه G جام جهانی، به‌عنوان بهترین بازیکن میدان برگزیده‌شد.^{[۱۶۴][۱۶۵][۱۶۶]} او در مسابقات جام جهانی ۲۰۱۰، فقط یک گل مقابل کره شمالی در ۲۱ ژوئن به‌ثمر رساند.^[۱۶۷] این بازی را پرتغال ۰–۷ از کرهٔ شمالی برد. این گل، نخستین گل ملی او پس از ۱۶ ماه بوده‌است.^[۱۶۸] سرانجام، پرتغال توسط اسپانیا در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی حذف‌شد.^[۱۶۹]

جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲

 

رونالدو هفت گل برای پرتغال در مرحله مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ به‌ثمر رساند؛ از جمله، دو گل مقابل بوسنی و هرزگوین در مرحلهٔ پلی‌آف به‌ثمر رساند. در قرعه‌کشی جام ملت‌های اروپا، پرتغال به‌همراه هلند، دانمارک و آلمان در گروه B موصوف به گروه مرگ قرارگرفت.^[۱۷۰] در مصاحبه با مجلهٔ ورزشی کیکر، رونالدو اظهار داشت: «من با این زندگی حرفه‌ای سراسر فوتبالی که دارم، برای پرتغال یک غنیمت محسوب می‌شود. »^{[۱۷۱][۱۷۲][۱۷۳][۱۷۴]}

پس از شکست مجدد پرتغال مقابل آلمان، رونالدو مورد انتقاد قرارگرفت و بر اثر ناامیدی و اشتباهات خود در بازی و پیاده‌روی در زمین، پس از پایان مسابقه، بدون تشکر از هم‌تیمی‌های خود به اتاق‌های پرتغال رفت. هم‌تیمی او، نانی بیان‌کرده‌است: «او خشمگین زمین را ترک‌کرد و نیاز به درمان دارد. او به‌خوبی کار تیمی را انجام‌داد و به‌شدت تحت فشار بوده‌است و به‌زودی منتقدان خود را ساکت خواهدکرد. » لوئیس فیگو باتوجه به انتقاد از رونالدو و رفتار او، بیان‌کرد: «او باید همیشه کاپیتان موفقی برای تیم ملی خود باشد؛ اگرچه این نتیجه حاصل شده‌است. »^[۱۷۵]

در طول مسابقهٔ پرتغال و دانمارک، هرگاه توپ به‌پای رونالدو می‌رسید، طرفداران دانمارک شعار می‌دادند و نام لیونل مسی را تکرار می‌کردند. او دو فرصت عالی و یک فرصت معمولی را ازدست‌داد و ناامید شد.^[۱۷۶] در پاسخ به پرسش دربارهٔ شعارهای مسی، رونالدو گفت:

در واپسین مسابقهٔ گروهی میان، رونالدو دو گل مقابل هلند به‌ثمر رساند و صعود پرتغال به مرحلهٔ بعدی را تضمین‌کرد. این بازی با پیروزی ۱–۲ پرتغال مقابل هلند به‌پایان رسید. او هم‌چنین دوبار در مسابقات گروهی، به‌عنوان بهترین بازیکن میدان شناخته‌شد.^{[۱۸۰][۱۸۱]}

رونالدو برای عملکرد خود مقابل جمهوری چک در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی، مورد تقدیر قرارگرفت. روی ارسال توپ ژوآئو موتینیو و ضربهٔ سر رونالدو، پرتغال بازی را ۰–۱ مقابل جمهوری چک برد و به نیمه‌نهایی راه‌یافت. او پس از به‌ثمر رساندن گل، جلوی دوربین دوید و ریش‌خندان شعار مسی را داد.^{[۱۸۲][۱۸۳]}

او شانس‌های متعددی را برای پرتغال مقابل اسپانیا در نیمه‌نهایی ازدست‌داد؛ اما، سه‌بار شوت او به تیر دروازه برخورد کرد^[۱۸۴] و بهترین شانس خود را در دقیقهٔ ۹۰ ازدست‌داد.^[۱۸۵] این بازی با ضربات پنالتی به‌سود اسپانیا خاتمه‌یافت. رونالدو نامزد شده‌بود تا پنجمین ضربهٔ پنالتی پرتغال را بزند و پرتغال با شوت او به مسابقهٔ پایانی برسد؛ اما، نوبت به او نرسید و پرتغال در ضربات پنالتی از اسپانیا شکست‌خورد.^[۱۸۶] سرمربی پرتغال، پائولو بنتو گفت: «این طرح من بوده‌است که رونالدو پنجمین ضربه را بزند و پرتغال با ضربهٔ او، به مسابقهٔ پایانی برسد. »^{[۱۸۷][۱۸۸]}

رونالدو پیش از مسابقات و در طول آن، بارها و بارها به‌خصوص توسط دیه‌گو آرماندو مارادونا مورد ستایش قرارگرفت. مارادونا گفته‌است: «رونالدو بهترین بازیکن بر روی این سیاره‌است و هم‌میهنان او، باید برای او یک بنای تاریخی در لیسبون بسازند. »^{[۱۷۹][۱۸۹]} رونالدو به‌همراه پنج بازیکن دیگر، جزء بهترین گلزنان مشترک این جام با سه گل قرارگرفت؛ اگرچه فرناندو تورس، کفش طلای اروپا را به‌دست‌آورد.^[۱۹۰]

بیرون از فوتبال

زندگی شخصی

پدر رونالدو، به دلیل بیماری کبد ناشی از اعتیاد به الکل، در سپتامبر ۲۰۰۵ و زمانی که رونالدو ۲۰ سال داشت، درگذشت.^{[۱۹۱][۱۹۲]} رونالدو اعلام کرده که الکل نمی‌نوشد و خبر روزنامه دیلی میرر مبنی بر مصرف زیاد الکل در هنگام بهبودی مصدومیتش در ژوئیه ۲۰۰۸، افترا بوده است.^[۱۹۳]

در اکتبر ۲۰۰۵، یک ماه پس از مرگ پدرش، رونالدو به اتهام تجاوز جنسی به زنی در هتلی در لندن بازداشت شد و با قید وثیقه آزاد شد.^[۱۹۴] رونالدو این اتهام را تکذیب کرد و در نوامبر ۲۰۰۵، او در اسکاتلندیارد به دلیل «ناکافی بودن مدارک» از این اتهام تبرئه شد. رونالدو در بیانیه‌ای اعلام کرد: «من همیشه قویاً بر بی‌گناهی‌ام تأکید داشته‌ام و خوشحالم که این ماجرا به پایان رسید تا بتوانم روی بازی کردن در منچستر یونایتد تمرکز کنم.»^[۱۹۵]

رونالدو در ۱۷ ژوئن ۲۰۱۰ پدر شد.^[۱۹۶] پسر او، کریستانو نامیده شد و خانواده‌اش، نام مستعار کریستیانینو را بر روی او گذاشتند.^[۱۹۷] او در ایالات متحده به دنیا آمده^[۱۹۸] و رونالدو اعلام کرد که حضانت کامل وی در اختیار اوست.^[۱۹۹] رونالدو هرگز به صورت عمومی هویت مادر پسرش را فاش نکرده است.^[۲۰۰]

رونالدو در سال ۲۰۱۰ رابطه‌ای را با ایرینا شایک آغاز کرد. این زوج در ژانویه ۲۰۱۵ به رابطهٔ خود پایان دادند.^[۲۰۱] رونالدو یک مسیحی کاتولیک است.^[۲۰۲]

او پس از سونامی ۲۰۰۴ در اندونزی و زنده پیدا کردن پسری که پیراهن تیم ملی پرتغال را بر تن داشت یک خانه برای او خرید.نام این پسر مارتونیز است و هم اکنون در تیم اسپورتینگ لیسبون بازی می کند.^[۲۰۳]

آمار و ارقام

آمار باشگاهی

به‌روزرسانی در ۲۳ ژانویه ۲۰۱۵.

آمار ملی

تا ۱۸ نوامبر ۲۰۱۴^{[۲۱۲][۲۱۳]}

 

افتخارات

باشگاهی

منچستر یونایتد^[۲۱۵]

• لیگ برتر فوتبال انگلستان: ۰۷–۲۰۰۶، ۰۸–۲۰۰۷، ۰۹–۲۰۰۸
• جام حذفی فوتبال انگلستان: ۰۴–۲۰۰۳؛ نایب قهرمانی: ۰۵–۲۰۰۴، ۰۷–۲۰۰۶
• کارلینگ کاپ: ۰۶–۲۰۰۵، ۰۹–۲۰۰۸
• جام خیریه انگلستان: ۲۰۰۷
• لیگ قهرمانان اروپا: ۰۸–۲۰۰۷؛ نایب قهرمانی: ۰۹–۲۰۰۸
• نایب قهرمانی سوپرجام اروپا: ۲۰۰۸
• جام باشگاه‌های فوتبال جهان: ۲۰۰۸

رئال مادرید^[۲۱۵]

• لا لیگا: ۱۲–۲۰۱۱
• کوپا دل ری: ۱۱–۲۰۱۰، ۱۴–۲۰۱۳؛ نایب قهرمانی: ۱۳–۲۰۱۲
• سوپرکوپا د اسپانیا: ۲۰۱۲؛ نایب قهرمانی: ۲۰۱۱، ۲۰۱۴
• لیگ قهرمانان اروپا: ۱۴–۲۰۱۳
• سوپرجام اروپا: ۲۰۱۴
• جام باشگاه‌های فوتبال جهان: ۲۰۱۴

ملی

پرتغال

• جام ملت‌های اروپا: نایب‌قهرمانی: ۲۰۰۴
• جام جهانی: مقام چهارم: ۲۰۰۶

انفرادی

• توپ طلای فیفا: ۲۰۱۳،^[۲۱۵] ۲۰۱۴^[۲۱۶]
• بازیکن سال فوتبال جهان: ۲۰۰۸^[۲۱۵]
• تیم منتخب جام ملت‌های اروپا: ۲۰۰۴، ۲۰۱۲
• تیم سال یوفا: ۲۰۰۴، ۲۰۰۷، ۲۰۰۸، ۲۰۰۹، ۲۰۱۰، ۲۰۱۱، ۲۰۱۲، ۲۰۱۳، ۲۰۱۴
• بهترین بازیکن سال سر مت بازبی: ۰۴–۲۰۰۳، ۰۷–۲۰۰۶، ۰۸–۲۰۰۷
• بازیکن جوان سال پی‌اف‌ای: ۰۷–۲۰۰۶
• بازیکن سال پی‌اف‌ای: ۰۷–۲۰۰۶، ۰۸–۲۰۰۷
• بازیکن سال اتحادیه نویسندگان فوتبالی: ۰۷–۲۰۰۶، ۰۸–۲۰۰۷
• بازیکن فصل لیگ برتر انگلستان: ۰۷–۲۰۰۶، ۰۸–۲۰۰۷
• آقای گل لیگ برتر انگلستان: ۰۸–۲۰۰۷
• کفش طلای اروپا: ۰۸–۲۰۰۷، ۱۱–۲۰۱۰، ۱۴–۲۰۱۳^[۲۱۵]
• توپ طلای اروپا: ۲۰۰۸
• جایزه بهترین بازیکن سال اروپا: ۱۴–۲۰۱۳
• بازیکن سال ورلد ساکر: ۲۰۰۸، ۲۰۱۳، ۲۰۱۴
• جایزه پوشکاش فیفا: ۲۰۰۹
• آقای گل لا لیگا: ۱۴–۲۰۱۳، ۱۱–۲۰۱۰

جستارهای وابسته

• الکس فرگوسن
• ژوزه مورینیو
• لیونل مسی
• تیم ملی فوتبال پرتغال
• باشگاه فوتبال رئال مادرید

یادداشت

• [الف] ^  توجه: در لا لیگا ۱۱–۲۰۱۰، در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۲، رونالدو یک گل مقابل رئال سوسیداد به‌ثمر رساند که در جدول ثبت نشده‌است. مارکا، جایزه پیچیچی را به رونالدو نسبت‌دادند اما لا لیگا و یوفا، این جایزه را به رونالدو اهداکردند.^[۲۱۷]
• [ب] ^  این بخش، مسابقاتی از جمله سوپر جام فوتبال پرتغال، جام خیریه انگلستان، سوپرجام اروپا، جام باشگاه‌های جهان، و سوپرکوپا د اسپانیا را شامل می‌شود.

دیگو آرماندو

مارادونا باشگاه فوتبال الوصل امارات در سال ۲۰۱۲
شناسنامه
نام کامل	دیگو آرماندو مارادونا فرانکو
زادروز	۳۰ اکتبر ۱۹۶۰ ‏(۵۴ سال)
زادگاه	لانوس, ایالت بوئنوس آیرس, آرژانتین
قد	۱٫۶۵ متر (۵ فوت ۵ اینچ)
پست	هافبک مهاجم[۱][۲][۳][۴]
باشگاه‌های جوانان
۱۹۶۸–۱۹۶۹	استرژا روجا
۱۹۷۰–۱۹۷۴	لوس سبویاتاس
۱۹۷۵–۱۹۷۶	آرژانتینوس جونیورز
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی†	(گل)†
۱۹۷۶–۱۹۸۱	آرژانتینوس جونیورز	۱۶۶	(۱۱۶)
۱۹۸۱–۱۹۸۲	بوکا جونیورز	۴۰	(۲۸)
۱۹۸۲–۱۹۸۴	بارسلونا	۳۶	(۲۲)
۱۹۸۴–۱۹۹۱	ناپولی	۱۸۸	(۸۱)
۱۹۹۲–۱۹۹۳	سویا	۲۶	(۵)
۱۹۹۳–۱۹۹۴	نیولز اولد بویز	۵	(۰)
۱۹۹۵–۱۹۹۷	بوکا جونیورز	۳۰	(۷)
مجموع		۴۹۱	(۲۵۹)
تیم ملی
۱۹۷۷-۱۹۷۹	زیر ۲۱ سال آرژانتین	۲۴	(۱۳)
۱۹۷۷–۱۹۹۴	آرژانتین	۹۱	(۳۴)
دوران مربیگری
۱۹۹۴	تکستایل ماندیو
۱۹۹۵	ریسینگ کلاب
۲۰۰۸–۲۰۱۰	آرژانتین
۲۰۱۱–۲۰۱۲	الوصل امارات
افتخارات[نمایش]
*تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

دیگو آرماندو مارادونا (به اسپانیایی: Diego Armando Maradona) (زاده ۳۰ اکتبر ۱۹۶۰) فوتبالیست سابق آرژانتینی و مربی کنونی فوتبال است. در سال ۲۰۰۲ مارادونا در رای‌گیری اینترنتی فیفا به عنوان بهترین بازیکن فوتبال سده بیستم توسط طرفداران فوتبال جهان انتخاب شد. گل دوم وی به انگلستان در جام جهانی ۱۹۸۶ نیز عنوان برترین گل قرن را به دست‌آورد.