محمدرضا حیدری

رافائل بنیتز

شناسنامه
نام کامل	رافائل بنیتز مائودس
زادروز	۱۶ آوریل ۱۹۶۰ ‏(۵۵ سال)
زادگاه	مادرید، اسپانیا
قد	۵ فوت ۹ اینچ (۱٫۷۵ متر)[۱]
پست	مدافع[۲]
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی	رئال مادرید
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی†	(گل)†
۱۹۷۴–۱۹۸۱	کاستیا	۲۴۷	(۷)
۱۹۸۱	← گواردامار (قرضی)
۱۹۸۱–۱۹۸۵	پارلا	۱۲۴	(۸)
۱۹۸۵–۱۹۸۶	لینارس	۳۴	(۷)
مجموع		۴۰۵	(۲۲)
تیم ملی
۱۹۷۹–۱۹۸۱	دانشگاه‌های اسپانیا	۵	(۰)
دوران مربیگری
۱۹۹۴–۱۹۹۵	کاستیا
۱۹۹۵–۱۹۹۶	رئال وایادولید
۱۹۹۶–۱۹۹۷	اوساسونا
۱۹۹۷–۱۹۹۹	اکسترمادورا
۲۰۰۰–۲۰۰۱	تنریف
۲۰۰۱–۲۰۰۴	والنسیا
۲۰۰۴–۲۰۱۰	لیورپول
۲۰۱۰	اینتر میلان
۲۰۱۲–۲۰۱۳	چلسی
۲۰۱۳–۲۰۱۵	ناپولی
۲۰۱۵–	رئال مادرید
*تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

رافائل "رافاً بنیتز مائودس (به اسپانیایی: Rafael "Rafa" Benítez Maudes) (متولد ۱۹ آوریل ۱۹۶۰ در مادرید) بازیکن سابق و مربی فوتبال اهل اسپانیا است.

وی فوتبال را از جوانی شروع کرد و به آکادمی رئال مادرید پیوست، سپس به تیم‌های پارلا و لینارس پیوست. وی در حال حاضر سرمربی تیم رئال مادرید می‌باشد.

 

 

مربی‌گری

والنسیا

رافا با پیوستن به باشگاه فوتبال والنسیا در سال ۲۰۰۱ و رساندن این تیم به قهرمانی لالیگا در همان سال خود را به عنوان یکی از مربیان برتر فوتبال دنیا تثبیت کرد. وی در سال ۲۰۰۳ به همراه والنسیا قهرمان لالیگا و جام یوفا شد.

لیورپول

بینیز در سال ۲۰۰۴ میلادی جانشین ژرارد هولیه در باشگاه فوتبال لیورپول شد.^[۳] در سال ۲۰۰۵ این تیم پنجمین قهرمانی خود در لیگ قهرمانان اروپا را به مربیگری او بدست آورد.^[۴] بعد از آن لیورپول ۱ قهرمانی سوپر جام اروپا، ۱ قهرمانی جام حذفی انگلستان و ۱ قهرمانی جام اتحادیه را به‌دست‌آورد. تیم لیورپول با مربی‌گری بنیتز ۲ فینال لیگ قهرمانان اروپا را تجربه کرد و ۲ بار هم در نیمه نهایی حذف شد. وی همچنین لیورپول رادر سال ۲۰۰۹ تنها با یک باخت نایب قهرمان لیگ برتر انگلیس کرد.

رافائل بنیتز در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ به عنوان بهترین مربی فوتبال اروپا انتخاب شد.

اینتر میلان

بنیتز سرانجام در سال ۲۰۱۰ و پس از کسب نتایجی ضعیف در لیورپول از این تیم اخراج شد و پس از آن به باشگاه فوتبال اینتر میلان پیوست^[۵] ولی در این تیم هم موفق نبود و پس از شکست در سوپر جام اروپا ۲۰۱۰^[۶] و همچنین نتایج ضعیف در سری آ و علی‌رغم قهرمان کردن اینتر در جام باشگاه‌های جهان در سال ۲۰۱۰^[۷] از این تیم کنار گذاشته شد.^[۸]

چلسی

در فصل ۱۳–۲۰۱۲ لیگ برتر انگلستان و پس از اخراج دی ماتئو از سرمربی‌گری چلسی بنیتز از سوی باشگاه چلسی در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۲ به عنوان جانشین وی برای رهبری این تیم انتخاب شد.^{[۹][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳]} وی در ۲۲ نوامبر ۲۰۱۲ در یک کنفرانس مطبوعاتی به عنوان مربی چلسی معرفی شد.^{[۱۴][۱۵][۱۶]}

وی در اولین بازی رسمی به خود در مقابل باشگاه فوتبال منچستر سیتی در ۲۵ نوامبر ۲۰۱۲ به تساوی بدون گل رسید،^[۱۷] در این بازی هواداران تیم چلسی استقبال معترضانه‌ای از بنیتز در ورزشگاه نشان دادند و اعلام کردند که به اعتراض خود ادامه خواهند داد.^[۱۸] اعتراض طرفدارن به این دلیل بود که بنیتز در زمان مربیگری لیورپول و در واکنش به مورینیو (مربی وقت چلسی) رفتار طرفداران چلسی را مسخره کرده بود و گفته بود که هیچگاه حاضر نیست مربی این تیم شود.^[۱۹][۲۰]

آمار مربی‌گری

تیم	کشور	از	تا	آمار
				بازی	برد	تساوی	باخت	برد %
اکسترمادورا		۱ ژوئیه ۱۹۹۷	۳۰ ژوئن ۱۹۹۹	۹۰	۳۶	۲۶	۲۸	۴۰٫۰۰
تنریف		۱۹ ژوئیه ۲۰۰۰	۳۰ ژوئن ۲۰۰۱	۴۲	۲۱	۱۱	۱۰	۵۰٫۰۰
والنسیا		۱ ژوئیه ۲۰۰۱	۱۴ ژوئن ۲۰۰۴	۱۶۳	۸۷	۴۳	۳۳	۵۳٫۳۷
لیورپول		۱۶ ژوئن ۲۰۰۴	۳ ژوئن ۲۰۱۰	۳۵۰	۱۹۴	۷۷	۷۹	۵۵٫۴۳
اینتر میلان		۱۰ ژوئن ۲۰۱۰	۲۳ دسامبر ۲۰۱۰	۲۵	۱۲	۶	۷	۴۸٫۰۰
چلسی		۲۱ نوامبر ۲۰۱۲	۲۷ مه ۲۰۱۳	۴۸	۲۸	۱۰	۱۰	۵۸٫۳۳
ناپولی		۲۷ مه ۲۰۱۳	۲۰۱۵	۸۸	۵۰	۲۱	۱۷	۵۶٫۸۲
رئال مادرید		۲۰۱۵		۰	۰	۰	۰	—
مجموع				۹۱۲	۴۶۴	۲۲۲	۲۲۶	۵۰٫۸۸

دنی آلوز
شناسنامه
نام کامل	دانیل آلوز داسیلوا
تاریخ تولد	۶ می ۱۹۸۳ (۳۱ سال سن)
محل تولد	جوازیرو، برزیل
قد	۱٫۷۱ متر (۵ فوت و ۷ اینچ)
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی	بارسلونا
شمارهٔ پیراهن	۲۲
پُست	دفاع راست
باشگاه‌های جوانان
	باهیا
باشگاه‌های حرفه‌ای
۲۰۰۱-۲۰۰۲ ۲۰۰۲-۲۰۰۸ ۲۰۰۸-	باهیا باشگاه فوتبال سویا بارسلونا	(۲) ۲۵ (۱۱) ۱۷۵ (۱۴) ۱۷۲
تیم ملی
۲۰۰۶-	تیم ملی برزیل	۳

دانیل آلوز داسیلوا (متولد ۶ می ۱۹۸۳ در جوازیرو)، که به دنی آلوز معروف است، فوتبالیستی برزیلی است که در حال حاضر در پست دفاع راست هجومی، برای تیم فوتبال بارسلونا در رقابت‌های لالیگا، و همچنین تیم ملی فوتبال برزیل بازی می‌کند. قبل از پیوستن به تیم کاتالونیایی، آلوز به مدت ۶ سال در تیم سویا بازی می‌کرد و با دو عنوان قهرمانی در جام یوفا و یک قهرمانی در کوپا دل ری، دوران موفقیت آمیزی را در این تیم گذراند. او با مبلغ ۲۹ میلیون یورو به علاوه مقدار ۶ میلیون یورو اضافی، به بارسلونا پیوست، تا به عنوان گران‌ترین هافبک راست تاریخ شناخته شود و همچنین بتواند در اولین فصل حضور خود در این تیم، سه‌گانه را ببرد.

 

 

سوابق باشگاهی

سویا

در سال ۰۳-۲۰۰۲، بعد از این که دنی آلوز به صورت قرضی از باهیا به سویا منتقل شد، به عنوان یکی از بازیکنان تیم ملی جوانان برزیل در جام جهانی جوانان ۲۰۰۳ بازی کرد و با این تیم به مقام قهرمانی رسید. در پایان این مسابقات، آلوز به عنوان سومین بازیکن برتر جام شناخته شد، اتفاقی که باعث دائمی شدن قرارداد او با باشگاه سویا شد.

در ماه ژوئن ۲۰۰۶، سویا با انتقال آلوز به لیورپول موافقت کرد، اما مذاکرات به دلیل این که باشگاه انگلیسی نتوانست رقم خود را به رقم درخواستی آلوز برساند، به نتیجه نرسید^[۱]. در دسامبر ۲۰۰۶، آلوز قراردادی با سویا به امضا رساند که او را تا سال ۲۰۱۲ در سویا ماندگار می‌کرد^[۲]. او فصل ۰۷-۲۰۰۶ را با موفقیت پشت سر گذاشت و با ۴۷ بار حضور در ترکیب سویا و به ثمر رساندن ۵ گل، از بازیکنان مهم تیم به شمار می‌آمد. او همچنین در تمام بازی‌های سویا در جام یوفا که سرانجام با قهرمانی تیمش به پایان رسید، حضور داشت.

در سال‌های حضور در اسپانیا، آلوز توانست تابعیت اسپانیایی نیز بگیرد، موضوعی که باعث می‌شد محدودیت های کشورهای خارج از اتحادیه اروپا برای او از بین برود و برای بازی در تیم های کشورهای اتحادیه اروپا، به مجوز کار نیازی نداشته باشد^[۳].

در اوت ۲۰۰۷، آلوز در مصاحبه‌ای در شبکه ورزشی اسپور تیوی کشور برزیل اعلام کرد که قصد جدایی از سویا و پیوستن به باشگاهی قدرتمند در اروپا را دارد^[۴]، و مدتی بعد نیز در گفتگویی با روزنامهٔ اسپانیایی مارکا، از علاقهٔ خود به ترک سویا خبر داد و اعلام کرد که باشگاه چلسی علاقه‌مند به استخدام اوست و او نیز هرگز نمی‌تواند این شانس بزرگ را نادیده بگیرد^[۵]. در مصاحبه‌ای با شبکهٔ اسپانیایی آنتنا 3 در ۸ اوت، دنی آلوز گفت که مدیر برنامه‌هایش در انگلیس حضور دارد و در حال بررسی پیشنهاد چلسی است، و نیز از مسئولان سویا درخواست کرد که حداقل این پیشنهاد مناسب را بررسی کنند^[۶].

در ۱۶ اوت ۲۰۰۷، سویا پیشنهاد چلسی برای خریدن آلوز را رد کرد، و شش روز بعد نیز دومین پیشنهاد چلسی را نپذیرفت، با این استدلال که «آنها بسیار پایین تر از چیزی بودند که انتظار می‌رفت»^[۷][۸]. بعد از آن که مذاکرات آلوز با چلسی به دلیل مخالفت باشگاه سویا به بن بست رسید، آلوز از رئیس باشگاه سویا، خوزه ماریا دل نیدو، به دلیل مخالفت با پیشنهاد چلسی، به شدت انتقاد کرد، مخصوصاً این که بعد از منتفی شدن حضور او در استمفورد بریج، باشگاه انگلیسی با قیمت پایین تری مدافعی برزیلی دیگری به نام جولیانو بلتی را به خدمت گرفت^[۹]. بعد از درگیری هایی مطبوعاتی بین آلوز و دل نیدو^[۱۰]، و نیز بعد از مرگ هم تیمی‌اش آنتونیو پوئرتا، آلوز تصمیم به ماندن در سویا گرفت، و در نتیجه بازیکن و رئیس سویا با یکدیگر آشتی کردند^[۱۱].

بارسلونا

 

آلوز در تاریخ ۲ ژوئیه ۲۰۰۸ رسماً به بارسلونا پیوست. او سویا را با اندوه فراوان ترک کرد و اعلام کرد علاقه‌مند به بازگشت دوباره به باشگاه است. او گفت که به عنوان یک «پسربچه» وارد سویا شده و اکنون به عنوان یک «مرد» تیم را ترک می‌کند، و نیز در کنفرانس مطبوعاتی مربوط به خداحافظی از باشگاه به گریه افتاد^[۱۲]. رقم رسمی این انتقال ۲۹ میلیون یورو اعلام شد، که به همراه ۶ میلیون یورو اضافه مرتبط با عملکرد او در بارسا، آلوز را تبدیل به گران‌ترین دفاع راست دنیا می کرد^[۱۳]، و همچنین نام او را به عنوان سومین بازیکن گرن قیمت بارسا در طول تاریخ این باشگاه قرار می‌داد. او با بارسا قراردادی ۴ ساله به امضا رساند که رقم فسخ آن ۹۰ میلیون یورو تعیین شده بود. تا ۸ اوت، او به عنوان گران‌ترین بازیکن انتقال یافته در بازار نقل و انتقالات تابستان ۲۰۰۸ محسوب می‌شد، اما این رکورد هنگامی که روبینیو، فوروارد رئال مادرید، با رقمی در حدود ۴۰ میلیون یورو در روز پایانی نقل و انتقالات به منچسترسیتی انتقال یافت، شکسته شد.

دنی آلوز بازی خود در بارسلونا را با بازی مقابل ویستا کراکوف در دور سوم مقدماتی فصل ۰۹-۲۰۰۸ لیگ قهرمانان اروپا در تاریخ ۱۳ اوت ۲۰۰۸ آغاز کرد^[۱۴]. او همچنین اولین بازی خود در لا لیگا با پیراهم بارسا را مقابل نومانسیا در ۳۱ اوت ۲۰۰۸ انجام داد^[۱۵]. آلوز به دلیل کارت زردی که مقابل چلسی در نیمه نهایی لیگ قهرمانان گرفت، از بازی در فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل منچستر یونایتد محروم شد، جایی که یارسا موفق شد بازی را با نتیجه ۰ - ۲ به سود خود به پایان برده و سه‌گانه خود را کامل کند. آلوز پس از شایعه هایی مبنی بر اینکه قصد ترک باشگاه را دارد ، قرارداد خود را تا 2017 با باشگاه بارسلونا تمدید کرد.

سوابق ملی

دنی آلوز اولین بازی خود با پیراهن تیم ملی فوتبال برزیل را در مسابقه‌ای دوستانه و غیررسمی مقابل تیم منتخب «الکویت» کویت در ۷ اکتبر ۲۰۰۶ انجام داد. ۳ روز بعد، او برای اولین بار به طور رسمی برای بازی دوستانه مقابل اکوادور به تیم ملی دعوت شد. او همچنین جزو نفرات تیم ملی برزیل در مسابقات کوپا آمریکا ۲۰۰۷ قرار داشت. او در ۴ مسابقه در این رقابت‌ها بازی کرد، و نیز در فینال رقابت‌ها مقابل آرژانتین نیز به میدان رفت، جایی که موفق شد با یک گل و یک پاس گل نقش مهمی در پیروزی ۰ - ۳ تیمش داشته باشد.

اگرچه آلوز به عنوان گران قیمت‌ترین مدافع تاریخ شناخته می‌شود، اما در تیم ملی هرگز نتوانسته جایی ثابت برای خود به دست آورد، و هم تیمی‌اش مایکون در صورت حضور، انتخاب اول پست دفاع راست است. در نیمه نهایی جام کنفدراسیون ها در سال ۲۰۰۹، آلوز در بازی مقابل آفریقای جنوبی به عنوان یار ذخیره به میدان رفت و موفق شد در دقیقهٔ ۸۸ گل برتری تیمش را از روی ضربه‌ای آزاد به ثمر برساند^[۱۶].

و او در مصاحبه ای باروز نامه as بالا ترین افتخار خود را گل زدن به تیم ملی ایران میداند

رایان گیگز

شناسنامه
نام کامل	رایان ژوزف ویلسون گیگز
زادروز	۲۹ نوامبر ۱۹۷۳ ‏(۴۱ سال)
زادگاه	کاردیف، ولز
قد	۱۷۹ سانتی‌متر
پست	هافبک
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی	منچستر یونایتد
شمارهٔ پیراهن	۱۱
باشگاه‌های جوانان
۱۹۸۵–۱۹۸۷	منچستر سیتی
۱۹۸۷–۱۹۹۱	منچستر یونایتد
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی†	(گل)†
۱۹۹۱–۲۰۱۴	منچستر یونایتد	۶۷۲	(۱۱۴)
تیم ملی
۱۹۸۹	انگلستان زیر ۱۶ سال	۱	(۱)
۱۹۸۹	ولز زیر ۱۸ سال	۳	(۰)
۱۹۹۱	ولز زیر ۲۱ سال	۱	(۰)
۱۹۹۱–۲۰۰۷	ولز	۶۴	(۱۲)
۲۰۱۲	بریتانیای کبیر	۴	(۱)
دوران مربیگری
۲۰۱۴–	منچستر یونایتد (موقت)
*تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است و آمار به روز شده در تاریخ ۲۲ آوریل ۲۰۱۴.

رایان ژوزف ویلسون گیگز (زادهٔ ۲۹ نوامبر ۱۹۷۳) مربی و فوتبالیست پیشین ولزی می‌باشد که از سال ۱۹۹۰ عضو تیم فوتبال منچستریونایتد و در حال حاضر دستیار مربی این تیم است و به عنوان پرافتخارترین فوتبالیست تاریخ بریتانیا شناخته می‌شود. گیگز در طی سال‌های حضورش در تیم اصلی منچستریونایتد توانسته است به ۱۳ عنوان قهرمانی لیگ برتر انگلیس، ۲ عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، ۴ عنوان قهرمانی جام حذفی انگیس، ۸ عنوان قهرمانی جام اتحادیه، ۱ عنوان قهرمانی سوپر کاپ اروپا، ۱ عنوان قهرمانی جام بین قاره‌ای و ۱ عنوان قهرمانی جام باشگاه‌های جهان دست یابد. در نظرسنجی اینترنتی سایت اتحادیه فوتبال انگلیس که به مناسبت بیستمین سال برگزاری لیگ برتر انگلیس در سال ۲۰۱۲ برگزار شد رایان گیگز به عنوان بهترین بازیکن تاریخ لیگ برتر انگلیس انتخاب شد. او پس از برکناری دیود مویس در آوریل ۲۰۱۴ به صورت موقت هدایت و سر مربیگری منچستر یونایتد را در ۴ بازی پایانی لیگ برتر به عهده گرفته است. گیگز سرانجام در پایان فصل ۲۰۱۳/۱۴ و همزمان با اعلام سرمربیگری لوئیس فن خال در منچستریونایتد با نوشتن نامه‌ای به طور رسمی خداحافظی اش از میادین فوتبال را علام کرد و هم اکنون به عنوان دستیار اول فن خال در باشگاه منچستریونایتد مشغول به کار است.

 

 

دوران کودکی

رایان گیگز در ۲۹ نوامبر ۱۹۷۳ در بیمارستان سنت دیوید شهر کانتون، کاردیف متولد شد او فرزند دنی گیگز بازیکن تیم راگبی ولز و لین جانسون است. گیگز در ELY (حومه غربی شهر کاردیف) بزرگ شد. زمانی که رایان ۶ ساله بود پدر او قراردادی با تیم سویونتون لاینز امضا کرد در نتیجه آنها مجبور به مهاجرت به سالفورد در Great Manchester شدند (Great Manchester به منطقه‌ای در شمال غرب انگلستان اطلاق می‌شود که شامل شهرهایی مانند بولتون، راچدیل، تام ساید، استوک فورد، ترافورد، ویگان، منچستر و سالفورد است). این جابجایی به روحیه رایان آسیب وارد کرد زیرا او از پدربزرگ و مادر بزرگ خود که به شدت به آنها وابسته بود بسیار دور شده بود ولی آنها در تعطیلات آخر هفته و یا ایام تعطیلی مدرسه به دیدار آنها در کاردیف می‌رفتند.

گیگز در این زمان به تیم محلی دینز پیوست که توسط یکی از مربیان باشگاه منچسترسیتی به نام دنیس اسکافیلد مربیگری می‌شد. اولین بازی او برای دینز با شکست ۹ بر صفر آنها همراه بود. ولی همگان اعتقاد داشتند که گیگز بهترین بازیکن زمین در آن بازی بود. اسکافیلد تصمیم گرفت گیگز را به مدرسه فوتبال منچسترسیتی ببرد. گیگز همچنین کاپیتان تیم پسران سالفورد در مسابقات مدارس جام گرانادا بود و با این تیم در فینال جام گرانادا در استادیوم آنفیلد تیم مدرسه بلکبرن را شکست دادند. یکی از استعدادیاب‌های باشگاه لیورپول به نام ران یتس که از عملکرد گیگز به شدت تحت تاثیر قرار گرفته بود او را به باشگاه لیورپول پیشنهاد داد ولی کنی دگلیش از به خدمت گرفتن او امتناع کرد در نتیجه او به منچستر یونایتد پیوست.

زمانی که گیگز در تیم دینز بازی می‌کرد یکی از ایجنت‌های اولدترافورد به نام استیوارد هارولد وود او را زیر نظر داشت. او که در مورد استعداد رایان گیگز شنیده بود شخصاً نزد الکس فرگوسن رفت و به او گفت که اگر گیگز را دست بدهیم در آینده تاسف خواهیم خورد. فرگوسن که تحت تاثیر قرار گرفته بود تصمیم گرفت بازی گیگز را ببینید. گیگز در در ترکیب پسران سالفورد مقابل تیم زیر ۱۵سال یونایتد هت تریک کرد در حالی که فرگوسن بازی او را از پنجره دفتر کارش می‌دید. در ۲۹ نوامبر ۱۹۸۷ (تولد ۱۴ سالگی گیگز) فرگوسن به همراه جو براون به خانه گیگز رفتند تا به او پیشنهاد قرارداد دو ساله با منچستر یونایتد را بدهند

گیگز به عنوان عضوی از تیم منتخب دانش آموزان انگلستان (با نام رایان ویلسون) در مقابل تیم دانش آموزان آلمان در سال ۱۹۸۹ در استادیوم ومبلی بازی کرد. رایان نام خانوادگی خود را در ۱۶ سالگی زمانی که مادرش با مرد دیگری ازدواج کرد به گیگز تغییر داد. پدر و مادر او دو سال پیش از این از هم جدا شده بودند. لاویر مکمنمی سرمربی تیم زیر ۲۱ سال انگلستان سعی کرد او را به تیم ملی این کشور بیاورد ولی به این علت که پدربزرگ و مادربزرگ گیگز هیچکدام انگلیسی نبودند موفق نشد.

منچستر یونایتد

گیگز اولین بازی خود برای یونایتد را در فصل ۱۹۹۰ – ۹۱ انجام داد ولی شروع درخشش او از فصل ۱۹۹۱ – ۹۲ است. او رکورد دار بیشترین عناوین قهرمانی است که یک بازیکن در یک باشگاه به دست آورده است. گیگز در طی این سالها ۱۱ عنوان قهرمانی لیگ برتر، ۴ عنوان قهرمانی جام حذفی، ۴ عنوان قهرمانی جام اتحادیه، ۲ قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا، ۱ قهرمانی در سوپرجام اروپا، ۱ عنوان قهرمانی جام بین قاره‌ای و ۱ عنوان قهرمانی جام باشگاه‌های جهان را در کارنامه دوران فوتبال خود ثبت کرده است. رایان گیگز از سال ۲۰۰۷ که گری نویل با مصدومیت‌های مختلف دست به گریبان است عملاً به کاپیتان تیم بدل شده است.

گیگز فوتبال حرفه‌ای خود را از ۲۹ نوامبر ۱۹۹۰ (تولد ۱۷ سالگی) آغاز کرد. کارشناسان آن موقع فوتبال انگلستان او را بهترین کشف در فوتبال بریتانیا بعد از جرج بست نامیدند.

در آن موقع منچستر به تازگی موفق به قهرمانی در جام حذفی انگلیس شده بود که این اولین افتخار آنها بود از سال ۱۹۸۶ که الکس فرگوسن مربیشان شده بود. آنها دو فصل قبل را در رده‌های میانی جدول به پایان برده بودند ولی در فصل ۹۲–۱۹۹۱ عملکرد بهتری داشتند هر چند که نهایتاً در لیگ ششم شدند. فرگوسن برای جناح چپ رالف میلن را به خدمت گرفته بود اما این بازیکن در من یونایتد موفق نبود. در نتیجه آنها در سپتامبر ۱۹۸۹ دنی والاس را از ساوت‌همپتون به منچستر آوردند. والاس موفق نشد روزهای خوبش در ساوت‌همپتون را تکرار کند در نتیجه رقابت شدیدی بین رایان گیگز و بازیکن ۱۹ ساله یونایتد لی شارپ برای حضور در جناح چپ آغاز شد.

رایان گیگز اولین بازی اش برای منچستر را در ۲ مارس ۱۹۹۱ مقابل اورتون در اولدترافورد انجام داد. او بعد از مصدومیت دنیس اروین به عنوان جانشین او وارد زمین شد. منچستر این بازی را ۲ بر صفر واگذار کرد. اولین حضور او در ترکیب اصلی در ۴ می ۱۹۹۱ در پیروزی ۱ بر صفر منچستر یونایتد مقابل منچستر سیتی بود. با این حال او در جمع ۱۶ بازیکن منچستر در فینال جام برندگان جام اروپا مقابل بارسلونا که ۱۱ روز بعد برگزار شد جایی نداشت. لی شارپ در این بازی در جناح چپ به کار گرفته شد در حالی که والاس به عنوان ذخیره او روی نیمکت ذخیره‌ها نشسته بود.

هرچند تلاش گیگز در ۱۷ سالگی برای حضور در ترکیب اصلی باشکست مواجه شد ولی استعداد و مهارت او راه را برای پیشرفت دیگر جوانان تحت امر فرگوسن فراهم کرد.

با شروع فصل ۹۲–۱۹۹۱ گیگز به ترکیب اصلی یونایتد راه یافت. همچنین او کاپیتان تیم جوانان باشگاه هم بود او و دیگر جوانان باشگاه ترکیبی به نام Fledglings Fergie's) Fledglings Fergie's گروهی از بازیکنان جوان منچستر یونایتد بودند که توسط فرگوسن به باشگاه آورده شده بودند و تحت نظر برایان کید و اریک هریسون برای حضور در تیم اول باشگاه آموزش می‌دیدند) تشکیل داده بودند که در مسابقات قهرمانی جوانان انگلستان سال ۹۲ به مقام قهرمانی رسید. گیگز فصل را همراه با منچستر در رده دوم جدول به پایان برد زیرا لیدز یونایتد در هفته آخر عنوان قهرمانی را به دست آورد آن هم در حالی که بیشتر فصل را من یونایتد صدر نشین بود این آخرین دوره برگزاری لیگ انگلستان به صورت قدیمی بود و از فصل بعد قرار بود لیگ برتر برگزار شود.

گیگز در پایان فصل به عنوان برترین بازیکن جوان سال انگلیس انتخاب شد عنوانی که فصل پیش به هم تیمی او لی شارپ رسیده بود.

ابتدای مسیر

فصل ۹۳–۱۹۹۲ که اولین دوره لیگ برتر بود رایان گیگز به انتخاب اول در جناح چپ منچستر و جوان اول لیگ انگلستان تبدیل شد. او نقش اساسی را در قهرمانی منچستر یونایتد پس از ۲۶ سال در انگلیس ایفا کرد. ظهور او و ورود کانتونا شروع حاکمیت منچستر یونایتد بر لیگ جزیره بود. گیگز در این سالها بر خلاف دیگر فوتبالیست‌های جوان از پیشنهادهایی که به او برای شرکت در برنامه‌های تلویزیونی می‌شد استقبال نمی‌کرد. مدیر برنامه‌های رایان او را از هر گونه مصاحبه با رسانه‌ها تا زمانی که ۲۰ ساله نشده است برحذر داشت. اولین مصاحبه گیگز در فصل ۹۳ – ۹۴ با دیس لینام گزارشگر شبکه بی‌بی‌سی در برنامه بازی روز بود(Match Of The Day). منچستر یونایتد در فصل ۹۳ – ۹۴ قهرمان لیگ برتر و جام حذفی انگلیس شد و گیگز یکی از بازیکنان کلیدی یونایتد بود در کنار اریک کانتونا، مارک هیوز و پل اینس. لی شارپ بازیکنی که گیگز جای او را در بال چپ گرفته بود حالا باید با آندری کانچلسکیس برای بازی در بال راست رقابت می‌کردند. این دو بازیکن هم نقشی کلیدی در موفقیت‌های باشگاه ایفا کردند.

آنها در این فصل از هفته چهارم در صدر جدول لیگ برتر قرار گرفتند و تا پایان فصل در رده نخست باقی‌ماندند ولی در جام اتحادیه در بازی فینال مقابل استون ویلا ۳ بر ۱ شکست خوردند.

محبوبیت زیاد گیگز نشان از شروع عصر جدیدی در فوتبال می‌داد. از او با عنوان پسری که قلب هواداران جوان یونایتد را تسخیر کرده نام برده می‌شد. زمانی که او در سال ۱۹۹۰ وارد عرصه فوتبال شد زمانی بود که علاقه به فوتبال در بین طبقات پایین اجتماع در حال افزایش بود و درخشش بازیکنان جوانی مانند گیگز و جیمی ردنپ لیورپولی باعث شده بود آنها را مثل ستارگان موسیقی بپرستند.

استعداد منحصربه‌فردی که گیگز نشان داده بود باعث شد القابی مانند نابغه و شعبده باز به او بدهند. بازیکنان با تجربه تیم او را تحسین می‌کردند و خواستار قرار گرفتنش در ترکیب اصلی تیم بودند. استیو بروس می‌گوید: رایان مثل باد می‌دوید و به بدنش خیلی طبیعی چرخش می‌داد من قصد توهین به دیوید (بکهام) و اسکولز را ندارم اما او تنها کسی بود که به یک ستاره بزرگ تبدیل شد.

گیگز خودش را به عنوان یک گلزن اثبات کرد. بارها گلهای او درلیست گلهای برتر فصل قرار گرفته مانند گلش به کویینز پارک رنجرز در ۱۹۹۳، تاتنهام در ۱۹۹۴، اورتون در ۱۹۹۵، کاونتری ۱۹۹۶ و گل زیبایش در سال ۱۹۹۹ و در مرحله نیمه نهایی جام حذفی انگلستان به آرسنال. در آن بازی گیگز توپ را از پاتریک ویرا گرفت و با طی کردن نیمی از زمین و جای گذاشتن مدافعانی مانند تونی ادامز، لی دیکسون و مارتین کنیون وارد محوطه جریمه شد و با یک شوت زیبا از زاویه بسته دروازه دیوید سیمن را باز کرد. بعد از گل او پیرآهنش را در آورد و به سمت نیمکت تیمش دوید تا با هم تیمی‌هایش به شادی بپردازد. دیوید بکهام بعدها در کتاب خاطرات خود نوشت زمانی که گیگز در حال دویدن به سمت نیمکت یونایتد بود بازیکنان آرسنال بدترین فحاشی‌ها را نثار او کردند.

فصل ۹۵–۱۹۹۴ گیگز به علت مصدومیت فقط در ۲۹ بازی لیگ برتر برای منچستر به میدان رفت و تنها ۱ گل به ثمر رساند. اما فصل بعد او مجدداً آمادگی و فرم خود را بدست آورد هرچند که دیگر برای کمک به یونایتد دیر شده بود. منچستر در آخرین روز فصل ۹۵–۱۹۹۴ با تساوی مقابل وستهام جام قهرمانی را به بلکبرن روورز تقدیم کردیک هفته بعد گیگز برای یونایتد مقابل اورتون به میدان رفت ولی یونایتد آن بازی را ۱ بر صفر باخت تا فصلی نا امید کننده را پشت سر گذاشته باشد. گیگز تنها بازیکن کلیدی منچستر نبود که در ان فصل غایب بود. روی کین، لی شارپ و آندری کانچلسکیس هر کدام مدت قابل توجهی از فصل را به علت مصدومیت از دست دادند در حالی که اریک کانتونا چهارماه آخر فصل (و شش هفته ابتدای فصل بعد) را به علت حادثه‌ای که ماه ژانویه در بازی با کریستال پالاس برایش بوجود امده بود محروم بود.

تابستان ۹۵ یونایتد بخاطر اختلافات بوجود آمده پل اینس، مارک هیوز و کانچلسکیس را فروخت تا فصل بعد را بدون بزرگان شروع کند. البته انها اندی کول را در میانه‌های فصل قبل با رقم ۷ میلیون پوند که یک رکورد محسوب می‌شد به اولدترافورد آورده بودند.

در فصل ۱۹۹۵ – ۹۶ گیگز به فرم ایده‌آل خود بازگشت و نقش منحصربه‌فرد و حیاتی اش را در ترکیب یونایتد ایفا کرد. گل او در ۹ سپتامبر ۱۹۹۵ مقابل اورتون در گودیسون پارک در لیست برترین گل‌های فصل قرار گرفت هر چند در اخر گل گئورگی کینکالادزه از منچستر سیتی به عنوان گل برتر فصل انتخاب شد. گیگز در ماه نوامبر در بازی مقابل ساوت همپتون ۲ گل زد. آن بازی را یونایتد ۴ بر ۱ برد در حالی که به شدت برای رسیدن به نیوکاسل که آن موقع صدر جدول را در اختیار داشت تحت فشار بود. نیوکاسل تا روز ۲۳ نوامبر ۱۰ امتیاز از منچستر یونایتد پیشی گرفته بود اما سرانجام منچستر در ماه مارس صدر جدول را از انان گرفت. از سوی دیگر منچستر در دیدار پایانی جام حذفی مقابل لیورپول با تک گل اریک کانتونا پیروز شد تا در این فصل قهرمان هر دو جام حذفی و لیگ برتر شود.

گیگز حالا با بازیکنان کلیدی و جوانی همکاری می‌کرد. جوانانی مثل گری نویل، فلیپ نویل، نیکی بات، دیوید بکهام و پل اسکولز. بکهام در سمت راست جای آندری کانچلسکیس را گرفته بود و نیکی بات به خوبی جای پل اینس را در میانه میدان پر کرده بود تا به همراه روی کین و رایان گیگز خط میانی منچستر را تشکیل دهند. آنها حتی بهتر از زمانی کار می‌کردند که اینس و کانچلسکیس در میانه میدان حضور داشتند.

فصل بعد گیگز موقعیت مناسبی برای درخشش در اروپا داشت. او نقشی کلیدی در سومین قهرمانی یونایتد در لیگ برتر در طی ۴ فصل ایفا کرد. او به منچستر کمک کرد تا پس از ۲۸ سال به نیمه نهایی لیگ قهرمانان برسد. با این حال آنها در کسب عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان ناکام بودند و مغلوب بورسیا دورتموند آلمان شدند.

فصل ۹۸–۱۹۹۷ منچستر در رقابت با آرسنال برای قهرمانی لیگ برتر ناکام بود آنها در ماه مارس و اوریل عملکرد مناسبی نداشتند و در نهایت برای دومین بار از سال ۱۹۸۹ فصل را بدون جام به پایان بردند. گیگز در این فصل در اکثر مواقع به علت مصدومیت غایب بود ولی هرگاه که برای یونایتد به میدان رفت عالی کار کرد. فصل بعد اما سرنوشت به گونه دیگری رقم خورد منچستر در لیگ برتر به قهرمانی رسید در جام حذفی یونایتد با گل زیبای رایان گیگز در نیمه نهایی آرسنال را شکست داد و به فینال را یافت و با پیروزی در دیدار پایانی قهرمان جام حذفی شد در لیگ قهرمانان آنها در مرحله نیمه نهایی مقابل یوونتوس در دیدار رفت به تساوی ۱ بر ۱ رسیدند و در بازی برگشت منچستر موفق شد با گل‌های روی کین، دوایت یورک و اندی کول در تورین به پیروزی ۳ بر ۲ برسند در حالی که ابتدا ۲ بر صفر از حریف ایتالیایی خود عقب بودند.

در دیدار نهایی لیگ قهرمانان منچستر با گلهای تدی شرینگهام و الگنار سولسکیائر که در آخرین ثانیه‌های بازی به ثمر رسیدند موفق شد بایرن مونیخ آلمان را شکست دهد و سومین جام قهرمانی فصل را کسب کند. در اواخر سال ۱۹۹۹ منچستر یونایتد در جام بین قاره‌ای موفق شد پالمیراس برزیل را با نتیجه ۲ بر صفر شکست دهد و عنوان قهرمانی را بدست آورد.

در این مرحله توجه رسانه‌ها به گیگز کاهش یافته بود و این به علت ظهور یک بازیکن جوانتر به نام دیوید بکهام بود که به شدت مورد توجه و تمرکز بی سابقه رسانه‌ها قرار گرفته بود.

بعد از سال ۲۰۰۰

بعد از جدایی دنیس اروین در می ۲۰۰۲ رایان گیگز به قدیمی ترین بازیکن منچستر یونایتد بدل شد در حالی که هنوز به سی سالگی نرسیده بود. پس از بردن هر سه جام در سال ۱۹۹۹ گیگز در چهار سال بعدی هم سه بار با یونایتد قهرمان لیگ برتر شد. آنها سه بار به مرحله یک چهارم نهایی و یک بار به نیمه نهایی لیگ قهرمانان رسیدند. در آغاز فصل ۰۲ – ۲۰۰۱ او دهمین سال بازی اش در منچستر را در بازی که به همین خاطر ترتیب داده شده بود مقابل سلتیک جشن گرفت. با این حال منچستر یونایتد آن فصل عملکرد نا امید کننده‌ای داشت آنها با اینکه در فصل نقل و انتقالات هزینه‌های سنگینی متقبل شدند در لیگ برتر و جام حذفی نتوانستند قهرمان شوند و در لیگ قهرمانان هم در نیمه نهایی توسط بایر لورکوزن آلمان حذف شدند.

سال بعد او در پاییز ۲۰۰۲ موفق شد صدمین گل رسمی اش با پیرآهن منچستر یونایتد در استمفورد بریج وارد دروازه چلسی کند.

گیگز در تاریخ ۲۲ می ۲۰۰۴ برای چهارمین بار عنوان قهرمانی جام حذفی انگلستان را بدست اورد تا به همراه روی کین تنها بازیکنانی باشند که چهار بار قهرمان جام حذفی انگلیس می‌شوند. او همچنین در این جام سه بار عنوان نایب قهرمانی را در سالهای ۱۹۹۵، ۲۰۰۵ و ۲۰۰۷ بدست آورده است. حضور او در پیروزی مقابل لیورپول در سپتامبر سال ۲۰۰۴ او را به سومین بازیکن بعد از سر بابی چارلتون و بیلی فولکز تبدیل کرد که در ۶۰۰ بازی برای یونایتد به میدان رفته است. او در سال ۲۰۰۵ به خاطر مشارکتش در کسب افتخارت برای فوتبال انگلستان رسماً به عضویت تالار مشاهیر فوتبال انگلیس درآمد. در انتهای آن فصل دیوید جیل مدیراجرایی باشگاه منچستر یونایتد قرارداد گیگز را تا دو فصل دیگر تمدید کرد آن هم در حالی که سیاست باشگاه بر این اساس بود که بازیکنان سی ساله قراردادشان یکساله تمدید شود. بعد از آن گیگز سه بار دیگر قراردادش را با منچستر تمدید کرد. قرارداد فعلی او تا ژوئن ۲۰۱۱ معتبر است در آن زمان او در آستانه ۳۷ سالگی است در حالی که به نظر می‌رسد بزرگترین مشکلش آسیب دیدگی‌هایی است که بعضاً دچار آنها می‌شود.

در ۶ می ۲۰۰۷ با تساوی ۱ بر ۱ چلسی مقابل آرسنال منچستر یونایتد بار دیگر قهرمان لیگ برتر شد و رایان گیگز توانست نهمین عنوان قهرمانی اش را در لیگ انگلستان به دست بیاورد. رکوردی که قبل از او فقط آلن هنسن و فیل نیل با لیورپول بدست آورده بودند.

در فصل ۰۸–۲۰۰۷ الکس فرگوسن تصمیم گرفت برای سمت چپ تیمش از سیستم چرخشی استفاده کند و علاوه بر گیگز از نانی و اندرسون هم به تناوب در این بخش زمین بازی بگیرد.

۸ دسامبر ۲۰۰۷ گیگز یکصدمین گلش در لیگ فوتبال انگلستان (۱۴ گل در لیگ قهرمانی + ۸۶ گل در لیگ برتر) را در پیروزی ۴ بر ۱ منچستریونایتد مقابل دربی کانتی به ثمر رساند. ۲۰ فوریه ۲۰۰۸ او صدمین بازی خود در لیگ قهرمانان را مقابل المپیک لیون انجام داد. در ۱۱ می ۲۰۰۸ مقابل ویگان اتلتیک او به جای پارک جی سونگ به میدان آمد تا تعداد بازی‌هایش با پیرآهن منچستر یونایتد را به ۷۵۸ برساند و با رکورد سر بابی چارلتون برابری کند. گیگز با ورودش به میدان گل دوم یونایتد را به ثمر رساند تا با کسب پیروزی ۲ بر صفر در آن بازی منچستر برای دهمین بار قهرمان لیگ برتر شود. ده روز بعد گیگز مقابل چلسی در فینال لیگ قهرمانان اروپا در دقیقه ۸۷ بجای پل اسکولز به میدان آمد و رکورد سربابی چارلتون را شکست. من یونایتد آن بازی را پس از تساوی ۱ بر ۱ در پایان وقت عادی و اضافه در ضربات پنالتی ۶ بر ۵ برد و بار دیگر قهرمان اروپا شد. گیگز زننده آخرین پنالتی منچستری‌ها در ان بازی بود و بعد از ضربه او نیکولاس آنلکا ضربه پنالتی خود را از دست داد. تا گیگز به همراه اوون هارگریوز بعد از استیو مک منمن دیگر بازیکنان بریتانیایی باشند که دو بار قهرمان جام باشگاه‌های اروپا می‌شوند (البته بازیکنان تیم ناتینگهام فارست انگلیس دو بار در سالهای ۱۹۷۹ و ۱۹۸۰ این جام را برده بودند). گیگز به همراه ریوفردیناند در غیاب کاپیتان گری نویل جام قهرمانی را بالای سر بردند.

در ابتدای فصل ۰۹ – ۲۰۰۸ الکس فرگوسن از گیگز به عنوان هافبک مرکزی و یا پشت سر دو مهاجم استفاده می‌کرد. فرگوسن در مصاحبه‌ای عنوان کرد گیگز بازیکن با ارزش من یونایتد است او اکنون ۳۵ ساله است ولی در ۳۵ سالگی هم بازیکن کلیدی یونایتد است او با اشاره به افتخارات فراوان گیگز اعلام کرد امیدوار است که رایان هم مانند اولگنار سولسکیائر پس از پایان دوران فوتبال به عنوان مربی با منچستر همکاری کند.

۸ فوریه ۲۰۰۹ گیگز تک گل منچستر یونایتد را در پیروزی ۱ بر صفر مقابل وستهام به ثمر رساند تا از سال ۱۹۹۲ تنها بازیکنی باشد که هر سال در لیگ فوتبال انگلستان گلزنی کزده است. فوریه ۲۰۰۹ او قراردادش را که در ژوئن ۲۰۰۹ خاتمه می‌یافت یک فصل دیگر تمدید کرد. پس از پشت سر گذاشتن یک فصل موفق نام او به همراه چهار بازیکن دیگر منچستر یونایتد در لیست کاندیداهای عنوان برترین بازیکن فصل فوتبال انگلستان اعلام شد. در ۲۶ آوریل ۲۰۰۹ او موفق شد عنوان برترین بازیکن فصل فوتبال انگلستان را به دست آورد (PFA Player Of The Year).

۲۸ نوامبر ۲۰۰۹ او در دیدار رفت مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل آرسنال برای هشتصدمین بار با پیرآهن منچستر یونایتد به میدان رفت و در ۱۶ می ۲۰۰۹ با تساوی ۰ – ۰ منچستر مقابل آرسنال رایان گیگز به همراه منچستر یونایتد برای یازدهمین بار قهرمان لیگ برتر شد.

گیگز اولین هت ریک خود برای یونایتد را در دیدار پیش فصل برابر هانگزو گرین تاون پس از انکه در نیمه دوم به میدان آمد انجام داد.

در ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۹ رایان گیگز گل اول منچستر یونایتد را در پیروزی ۳ بر ۱ مقابل تاتنهام هاتسپرز در وایت هارت لین به ثمر رساند تا تنها بازیکنی باشد که در تمام دوره‌های لیگ برتر گل زده است. گیگز صد و پنجاهمین گل رسمی اش برای منچستریونایتد را در بازی مقابل ولفسبورگ در لیگ قهرمانان با یک ضربه آزاد مستقیم به ثمر رساند. این چهاردهمین فصل حضور گیگز در لیگ قهرمانان بود که یک رکورد محسوب می‌شود (۱۵ روز بعد رائول گونزالز بازیکن رئال مادرید هم به این رکورد دست پیدا کرد). در ۲۸ نوامبر ۲۰۰۹ همزمان با تولد ۳۶ سالگی اش یکصدمین گلش در لیگ برتر انگلستان را در پیروزی ۴ بر ۱ مقابل پورتسموث در فرایتون پارک از روی یک ضربه ایستگاهی مستقیم به ثمر رساند.

در ۳۰ نوامبر ۲۰۰۹ یک روز پس از تولد ۳۶ سالگی گیگز به او پیشنهاد شد یک فصل دیگر قراردادش را تمدید کند. در همان روز نام گیگز به عنوان یکی از کاندیداهای عنوان شخصیت ورزشی برتر بریتانیا در سال ۲۰۰۹ شبکه بی‌بی‌سی اعلام شد. در ۵ دسامبر گیگز با حضور در بازی مقابل وستهام با رکورد هموطنش گری اسپید برابری کرد آنها هر دو ۵۳۵ بار در لیگ برتر به میدان رفته بودند. در ۱۲ دسامبر گیگز با حضور مقابل استون ویلا رکورد گری اسپید را هم شکست. روز بعد رایان گیگز به عنوان شخصیت ورزشی برتر شبکه BBC در سال ۲۰۰۹ انتخاب شد. در ۱۸ دسامبر گیگز قراردادش را یک سال دیگر با منچستر تمدید کرد و این بدان معنی بود که گیگز می‌تواند در شروع فصل بعد بیستمین سال حضورش در منچستر یونایتد را جشن بگیرد. کمتر بازیکنی در فوتبال جهان بیست سال مداوم در یک تیم به بازی پرداخته است. رایان گیگز را می‌توان بهترین بازیکن یک دهه اخیر منچستر یونایتد نامید.

محبوبیت فراوان گیگز در میان هواداران

محبوبیت رایان گیگز در میان هوادارن منچستر یونایتد باعث شد که قبل از فرارسیدن زمان خداحافظی، به افتخار وی بازی یادبود برگزار شود. در سال ۲۰۰۲ و به مناسبت آغاز دهمین سالگرد حضور گیگز در یونایتد، مسئولان باشگاه به پاس تجلیل از زحمات و فداکاری او تصمیم به برگزاری یک رقابت بزرگداشت گرفتند. بازیکنان هم دوره رایان و تعدادی از بازیکنان سال ۲۰۰۲ در این بازی شرکت کردند. او در این بازی نیز دست از حرکات ویران کننده خود بر نداشت. در پیایان عواید بازی یک جا به خانواده گیگز تعلق گرفت. مطبوعات به این امر اعتراض کردند و اعلام نمودند بهتر بود عواید این بازی صرف فقرا و کودکان بی‌سرپرست می‌شد. او همچنین چندی پیش به عنوان برترین بازیکن تاریخ منچستر برگزیده شد.

رایان گیگز در عرصه ملی

رایان گیگز متولد کاردیف ولز است او در نوجوانی کاپیتان تیم منتخب مدارس انگلستان بود. برخلاف باور عمومی او هیچگاه شرایط قانونی بازی در تیم ملی انگلستان را نداشت. او اولین بازی ملی اش را در سال ۱۹۹۱ مقابل آلمان انجام داد و به جوانترین بازیکن تاریخ فوتبال ولز تبدیل شد البته هفت سال بعد در ژوئن ۱۹۹۸ رایان گرین این عنوان را از او گرفت. گیگز از ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۷ در ۶۴ بازی ملی به میدان رفت و ۱۲ گل ملی به ثمر رساند. او از سال ۲۰۰۴ به عنوان کاپیتان تیم ملی ولز انتخاب شد.

از گیگز همیشه این انتقاد می‌شد که به حضور در دیدارهای دوستانه تیم ملی تمایلی ندارد. این تصور به این دلیل به وجود آمده بود که گیگز همیشه پیش از دیدارهای ملی دوستانه مصدوم می‌شد.

سال ۲۰۰۵ در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ گیگز در مقابل آذربایجان ۲ گل به ثمر رساند ولی ولز نتوانست به بازیهای پلی آف راه یابد. در سپتامبر سال ۲۰۰۶ او در بازی دوستانه مقابل برزیل در وایت هارت لین به میدان رفت این بازی با پیروزی ۲ بر صفر برزیل خاتمه یافت. دونگا سرمربی برزیل پس از بازی اعلام کرد که رایان گیگز هیچ نیازی به تعریف و تحسین او ندارد چون از نظر او گیگز هم سطح ستارگان فوتبال برزیل همچون رونالدینیو و کاکا است.

گیگز روز چهارشنبه ۳۰ می سال ۲۰۰۷ در یک کنفرانس مطبوعاتی به طور رسمی از فوتبال ملی خداحافظی کرد. او دلیل کناره گیری اش را تمرکز بر روی بازی‌های منچستر یونایتد اعلام کرد. آخرین بازی ملی او به عنوان کاپیتان در مقدماتی یورو ۲۰۰۸ در برابر جمهوری چک در روز ۲ ژوئن انجام شد.^[۱]

آمار دوران حرفه‌ای

باشگاهی

تا تاریخ ۲۹ مه ۲۰۱۳^[۲]

ملی

رده ملی

رایان در رده ملی به افتخارات زیادی دست پیدا نکرد. تنها افتخار قابل ذکر او جایزه استعداد طلایی ولز بود. نخستین بازی ملی گیگز در حالی مقابل آلمان غربی انجام شد که یار تعویضی تیم ملی ولز تنها ۱۷ سال و ۳۲۱ روز سن داست. متأسفانه او در رده ملی هیچ مجالی برای درخشش به دست نیاورد. آن‌ها در یک قدمی حضور در جام جهانی ۲۰۰۲، بازی برگشت پلی آف مقابل روسیه را در زمین خود با یک گل واگذار کردند تا ولزی‌ها به رغم داشتن بازیکنان بزرگی که اکثر آن‌ها در لیگ برتر بازی می‌کنند همچنان ناکام باشند.

افتخارات فردی

• بهترین بازیکن تاریخ باشگاه منچستریونایتد به انتخاب هواداران
• بهترین بازیکن تاریخ لیگ برتر انگلیس در نظرسنجی سال ۲۰۱۲
• شخصیت ورزشی برتر سال BBC ۲۰۰۹
• بهترین بازیکن فصل فوتبال انگلستان سال ۲۰۰۹
• بهترین بازیکن جوان فصل فوتبال انگلستان سال ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳
• جایزه براوو سال ۱۹۹۳
• شخصیت ورزشی برتر BBC در ولز سال ۱۹۹۶ و ۲۰۰۹
• برترین بازیکن ماه لیگ برتر: سپتامبر ۱۹۹۳ - آگوست ۲۰۰۶ - فوریه ۲۰۰۷
• زننده برترین گل فصل: ۱۹۹۹
• عضو تالار مشاهیر فوتبال انگلستان
• عضو تیم منتخب دهه لیگ برتر انگلستان
• عضو تیم منتخب قرن فوتبال انگلستان
• عضو تیم منتخب فوتبال انگلستان: ۱۹۹۳ - ۱۹۹۴ - ۱۹۹۵ - ۱۹۹۶ - ۱۹۹۸ - ۲۰۰۱ - ۲۰۰۷ - ۲۰۰۹

رکوردها

- دارنده چهار رکورد شخصی در کتاب رکوردهای جهانی گینس

- پر افتخارترین بازیکن تاریخ فوتبال بریتانیا

- مسن‌ترین گلزن لیگ قهرمانان اروپا

- رکورد دست نیافتی حضور در ۹۵۰ بازی باشگاهی با پیراهن منچستر یونایتد

- زننده سریع‌ترین گل تاریخ فوتبال انگلستان

- رکورددار گلزنی و گلسازی در تمامی ادوار لیگ برتر انگلستان

- رکورد ارسال بیشترین پاس گل در فوتبال انگلستان

- رکورد دست نیافتنی دریافت ۰ کارت قرمز در ۹۵۰ بازی باشگاهی با پیراهن منچستر یونایتد

- رکورد حضور در تمامی سری بازی‌های ویدیوئی فیفا

- رکورد گلزنی در ۱۶ دوره رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا

جنجال‌ها

در تاریخ ۲۴ مه ۲۰۱۱ میلادی، جان همینگ، نماینده حزب لیبرال دمکرات بریتانیا در مجلس عوام بریتانیا، با استفاده از «مصونیت قضایی» خود به عنوان نماینده پارلمان، نام «رایان گیگز» را به عنوان «فوتبالیست متاهلی که با یک زن رابطه داشته» و نامش در شبکه اجتماعی توئیتر مطرح شده را، افشا کرد. پیشتر یک قاضی بریتانیایی دستور موقتی مبنی بر عدم افشای هویت این فوتبالیست را صادر کرده بود.^[۳][۴]

زیکو

شناسنامه
نام کامل	آرتور آنتونیوس کوئیمبرا
زادروز	۳ مارس ۱۹۵۳ (۶۲ ساله)
زادگاه	ریو دو ژانیرو، برزیل
قد	۱.۷۲ متر
نام مستعار	پله‌سفید
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی
شمارهٔ پیراهن	۱۰
پُست	هافبک
باشگاه‌های جوانان
	فلامینگو
باشگاه‌های حرفه‌ای
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی (گل)
۱۹۷۱-۱۹۸۳ ۱۹۸۳-۱۹۸۵ ۱۹۸۵-۱۹۸۹ ۱۹۹۱-۱۹۹۴	فلامینگو اودینزه فلامینگو کاشیما آنتلرز	۲۱۲ (۱۲۳) ۳۹ (۲۲) ۳۷ (۱۲) ۴۵ (۳۵)
تیم ملی
۱۹۷۶-۱۹۸۸	برزیل	۷۲ (۵۲)
دوران مربیگری
۱۹۹۹ ۲۰۰۰-۲۰۰۲ ۲۰۰۲-۲۰۰۶ ۲۰۰۶-۲۰۰۸ ۲۰۰۸ ۲۰۰۹ ۲۰۰۹-۲۰۱۰ ۲۰۱۱-۲۰۱۲ ۲۰۱۳-۲۰۱۴ ۲۰۱۴-	کاشیما آنتلرز سنترو د فوتبال ژاپن فنرباغچه بنیادکار زسکا مسکو المپیاکوس عراق الغرافه اف‌سی گوا

زیکو (به انگلیسی: Zico) (زاده ۳ مارس ۱۹۵۳ - ریو دو ژانیرو) بازیکن سابق و مربی فوتبال اهل برزیل است.

 

 

زندگینامه

آرتور آنتونیوس کوئیمبرا (به انگلیسی: Arthur Antunes Coimbra) مشهور به زیکو در تاریخ سوم مارس ۱۹۵۳ در شهر ریو دو ژانیرو واقع در برزیل زاده شد. زیکو که به پله‌سفید هم معروف است یکی از دوست‌داشتنی ترین فوتبالیست‌های برزیل در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ بود. او در ۸۸ بازی برای تیم ملی این کشور، ۶۶ گل وارد دروازه حریفان کرد. وی از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۸۳ و از ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۹ در باشگاه فلامینگو در ریو دو ژانیرو بازی می‌کرد. در این بین در ایتالیا هم با تیم اودینزه کالچو قرارداد داشت. وی هم مانند پله، در باشگاه و نیز تیم ملی، پیراهن اسطوره‌ای شماره ۱۰ را به تن می‌کرد.

ویژگی او ضربات آزادی بود که از فاصله ۱۸ تا ۳۰ متری می‌زد. او تا امروز هم یکی از بهترین کاشته‌زن‌های دنیاست. او از سوی پله در فیفا ۱۰۰ قرار گرفت، فهرستی شامل ۱۲۵ فوتبالیست برتر دنیا که هنوز در قید حیات هستند.^[۱]

فعالیت به عنوان بازیکن

فلامینگو

زیکو بیشترین دوران بازی‌اش را در فلامینگو سپری کرد. او در این تیم،۵۶۸ گل در ۷۶۵ بازی زد، یعنی میانگین ۷۴/۰ گل در هر بازی. او از ابتدا پیراهن شماره ۱۰ را به تن کرد. وی با فلامینگو چهار بار (۱۹۸۰، ۱۹۸۲، ۱۹۸۳، ۱۹۸۷) قهرمان برزیل شد. به علاوه در سال ۱۹۸۱ اولین، و تاکنون تنها جام باشگاهی جهان را با این تیم فتح کرد.

اودینزه کالچو

زیکو با پیوستن به باشگاه اودینزه کالچو ایتالیا، باعث رشد چشمگیر کیفیت بازی این تیم شد. این شهر و باشگاهش با ورود او پیشرفت زیادی کردند. شاهد این تغییر هم لوئیجی مافی، روزنامه‌نگار ایتالیایی بود: " برای ما مردم ایالت فریال، زیکو مانند کی موتور فراری در بدنه یک فولکس واگن است. ما تنها جایی در دنیا هستیم که چنین اومبیل گران‌قیمت و در عین حال غیرممکنی در اختیار داریم ".

هواداران این تیم انتظارات زیادی از زیکو داشتند و حتی او را تهدید هم می‌کردند که حتی حاضرند تحت سلطه اتریش درآیند، اما بدون زیکو بازی نکنند ( فریال تا سال ۱۸۶۶ تحت سلطه کشور اتریش بود). وقتی او به اودینزه می‌رفت، در حدود ۲۰۰۰ نفر در فرودگاه به استقبالش آمده بودند.

آنچه که خیلی‌ها نمی‌دانند، گل‌های زیاد و بسیار زیبایی است که زیکو برای این تیم به ثمر رسانده است. در یک فصل، تنها یک گل از آقای گل آن فصل ایتالیا کمتر زد، در حالی که ده بازی هم کمتر از او انجام داده بود.^[۲]

جام‌های جهانی

ستاره بین‌المللی زیکو در جام جهانی ۱۹۷۸ در آرژانتین طلوع کرد، گرچه در آنجا هنوز زیر سایه سلف خود در مرکز خط میانی تیم، روبرتو ریوه‌لینو قرار داشت. برزیل در آن جام سوم شد، اما زیکو در تمام بازی‌ها روی نیمکت نشسته بود.

در جام جهانی ۱۹۸۲ در اسپانیا، به عنوان بهترین کارگردان خط میانی آن زمان دنیا حضور یافت و برزیل هم در آن جام، با وجود مصدومیت مهاجمانش، کاره‌کا و رینالدو، بخت اول قهرمانی محسوب می‌شد. زیکو در کنار سوکراتس، فالکائو و تونینیو سرز، یکی از چهار بازیکن رویایی بهترین خط میانی تاریخ فوتبال برزیل را تشکیل می‌داد. در این جام زیکو چهار گل زد و برزیل ۳ بر ۱ بر آرژانتین، مدافع عنوان قهرمانی غلبه کرد، اما در مرحله بعدی ۲ بر ۳ از ایتالیا که بعد هم قهرمان جهان شد، شکست خورد. نمایش برزیل در این بازی مورد انتقادات شدیدی قرار گرفت: یک تساوی کافی بود تا برزیل به مرحله نیمه نهایی صعود کند. با وجود شکست، از تیم سال ۸۲ برزیل، تحت رهبری تله سانتانا، در کنار تیم سال ۱۹۷۰ که در مکزیک قهرمان جهان شد، به عنوان بهترین تیم‌های تاریخ فوتبال برزیل یاد می‌شود. زیکو در این باره می‌گوید: " تیم رویایی ما، بهترین تیم تمام دوران برزیل بود. شکست ما برای کل دنیای فوتبال بد بود، چراکه فوتبال در مسیر اشتباهی افتاده بود ".

در جام جهانی فوتبال ۱۹۸۶ در مکزیک، بازهم زیکو یکی از برترین بازیکنان جهان بود، با این حال ستاره او در حال افول بود. به دلیل مصدومیت در بیشتر بازی‌ها نتوانست حاضر باشد و فقط دقایقی کوتاهی به عنوان یار جایگزین به میدان می‌آمد. حتی در دیدار پرهیجان مرحله یک چهارم نهایی در مقابل فرانسه هم نتوانست تاثیری در نتیجه بازی داشته باشد. وی در دقیقه ۷۲ به جای مولر وارد زمین شد، در دقیقه ۸۲، ضربه پنالتی‌اش را ژول باتس، دروازه بان فرانسه مهار کرد. این بازی با پیروزی ۵ بر ۴ فرانسه در ضربات پنالتی و حذف برزیل به پایان رسید.^[۳]

مربیگری

زیکو که در کنار میشل پلاتینی و دیگو مارادونا، یکی از بهترین هافبک‌های جهان در زمان خود بود، برای اولین بار در سال ۱۹۹۰ بدون قهرمانی در جام جهانی به فعالیت خود به عنوان بازیکن پایان داد و برای مدت کوتاهی در وزارت ورزش برزیل مشغول کار شد و کمی بعد از آن به عنوان بازیکن به کاشیما آنتلرز در جی لیگ ژاپن رفت.

کاشیما آنتلرز

سال ۱۹۹۴ به نیمکت کاشیما رفت و به عنوان مدیر فنی به فعالیت پرداخت. این تیم موفق شد با زیکو از دسته دوم به دسته اول صعود کند و به همین خاطر هم این شهر کوچک به عنوان یکی از شهرهای میزبان جام جهانی ۲۰۰۲ انتخاب شد.

برزیل

زیکو در سال ۱۹۹۸ دستیار و مدیر ورزشی تیم ملی برزیل شد.

ژاپن

پس از جام جهانی ۲۰۰۲، زیکو به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال ژاپن، جانشین فیلیپ تروسیه فرانسوی شد که این تیم رده سومی جهان را تا مرحله یک هشتم نهایی جام جهانی رسانده بود. زیکو با وجود این که نمی‌توانست به زبان ژاپنی صحبت کند، توانست در ابتدا انتظارات ژاپنی‌ها را برآورده کند، به‌خصوص با چندین پیروزی خارج از خانه در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ در بخش آسیا. گرچه خود جام جهانی، در کمال ناباوری برای ژاپن به پایان رسید.

فنرباغچه استانبول

در ۴ ژوئیه ۲۰۰۶، زیکو مربی فنرباغچه شد. در صل ۰۷/۲۰۰۶ با این تیم قهرمان لیگ فوتبال ترکیه شد و در فصل ۰۸/۲۰۰۷ به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رسید.

ملی‌پوش سابق برزیل، بعد از شکست مذاکرات با مسئولین این باشگاه، در ۱۰ ژوئن ۲۰۰۸ این تیم را ترک کرد. بنیادکار تاشکند

وی از سپتامبر ۲۰۰۸ تا ژانویه ۲۰۰۹ مربی بنیادکار تاشکند ازبکستان بود.

زسکا مسکو

زیکو از سال ۲۰۰۹ نیز در روسیه سرمربی تیم زسکا مسکو شده است.^[۴]

عناوین و افتخارات

• # ۱۹۸۰، ۱۹۸۲، ۱۹۸۳، ۱۹۸۷، قهرمان برزیل با فلامینگو
• # ۱۹۸۱، قهرمان باشگاه‌های جهان و قهرمان جام لیبرتادورس با فلامینگو

افتخارات شخصی

• # ۱۹۷۷، فوتبالیست سال آمریکای جنوبی
• # ۱۹۸۰، آقای گل برزیل
• # ۱۹۸۱، فوتبالیست سال آمریکای جنوبی و فوتبالیست سال جهان
• # ۱۹۸۲، فوتبالیست سال آمریکای جنوبی
• # ۱۹۸۳، فوتبالیست سال جهان (غیررسمی)
• # ۱۹۸۴، بازیکن سال ایتالیا
• # ۱۹۹۵، بهترین بازیکن جام جهانی فوتبال ساحلی
• # شماره ۹ فهرست برترین بازیکنان جهان از سوی مجله فرانس فوتبال
• # شماره ۱۴ فهرست برترین بازیکنان قرن جهان از سوی IFFHS
• # عضو فیفا ۱۰۰

افتخارات به عنوان مربی

• # ۲۰۰۴، قهرمانی آسیا با ژاپن
• # ۲۰۰۷، قهرمان باشگاه‌های ترکیه و قهرمان سوپرجام ترکیه با فنرباغچه و انتخاب به عنوان برترین مربی سال ترکیه
• # ۲۰۰۸، راهیابی به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا با فنرباغچه
• # ۲۰۰۹، قهرمان جام حذفی و سوپرجام روسیه با زسکا مسکو^[۵]

او از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۸۳ و از ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۹ در تیم فلامینگو در ریو دو ژانیرو بازی می کرد. زیکو در تیم اودینزه کالچو بازیکن کلیدی به شمار می‌رفت. پیراهن او شماره ۱۰ بود.^[۶]

دیه‌گو میلیتو

شناسنامه
نام کامل	دیگو آلبرتو میلیتو
زادروز	۱۲ ژوئن ۱۹۷۹
زادگاه	برنال،  آرژانتین
قد	۱٫۸۳ متر
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی	اینتر میلان
شمارهٔ پیراهن	۲۲
پُست	مهاجم
باشگاه‌های حرفه‌ای
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی (گل)
۱۹۹۹-۲۰۰۴ ۲۰۰۴-۲۰۰۵ ۲۰۰۵-۲۰۰۸ ۲۰۰۸-۲۰۰۹ ۲۰۰۹-	ریسینگ کلاب جنوا رئال ساراگوسا جنوا اینتر میلان	۱۳۷ (۳۴) ۵۹ (۳۳) ۱۰۸ (۵۳) ۳۱ (۲۴) ۹۰ (۵۰)
تیم ملی
۲۰۰۳-	آرژانتین	۲۴ (۴)

دیِگو آلبرتو میلیتو (به اسپانیایی: Diego Alberto Milito) (زادهٔ ۱۲ ژوئن ۱۹۷۹) فوتبالیست اهل آرژانتین است که هم‌اکنون (۲۰۱۱) برای تیم ایتالیایی اینتر میلان و تیم ملی آرژانتین بازی می‌کند.

دیگو آلبرتو میلیتو (متولد ۱۲ ژوئن ۱۹۷۹) مهاجم تیم ملی آرژانتین بهترین گلزن اینتر در فصل رویایی بود. مهاجم نوک کلاسیک صاحب سبک که آمار خیره کننده بیش از ۱ گل در دو بازی را در ۱۰ سال دوران بازیش به‌جا گذاشته‌است. میلیتو بخاطر شباهتش با انزو فرانچسکولی مهاجم افسانه‌ای اروگوئه از سوی آرگاتینو آردی تهیه کننده معروف ایتالیایی لقب شاهزاده را دریافت کرد. شاهزاده‌ای که جایگزین امپراطور آدریانو شد.

راسینگ کلاب:

دیگو میلیتو فوتبال را به صورت حرفه‌ای از سال ۱۹۹۹ در راسینگ کلاب آرژانتین آغاز کرد و در سال ۲۰۰۱ قهرمان آپرتورا شد. در آن سالها برادرش گابریل در ایندیپندنته که رقیب سنتی راسینگ کلاب بود بازی می‌کرد.

جنوا ۲۰۰۵-۲۰۰۴ اولین سالها در اروپا

در آغاز سال ۲۰۰۴ میلیتو به جنوا که در سری ب بازی می‌کرد پیوست. بعد از دو فصل موفق که در ۵۹ بازی ۳۳ گل به ثمر رساند، جنوا بعلت تبانی به سری سی سقوط کردو دیگو به تیم برادرش گابریل میلیتو یعنی زاراگوزا پیوست.

زاراگوزا ۲۰۰۸-۲۰۰۵ محکم شدن جای پا

میلیتو باز هم استعداد گلزنیش را در پیروزی ۱-۶ زاراگوزا برابر رئال مادرید با زدن ۴ گل به رخ کشید. او در اولین فصل حضورش با ۱۶ گل بهترین گلزن تیمش شد. او در فصل ۲۰۰۷-۲۰۰۶ با دو گل کمتر از فن نیستلروی با ۲۳ گل زده لقب پی چی چی را بدست نیاورد ولی سومین گلزن اروپا شد در حالیکه تنها ۳ گل کمتر از توتی - برنده کفش طلا - به ثمر رسانده بود. فصل بعد با کاپیتانی دیه‌گو میلیتو آغاز شد و او باز هم میانگین بیش از ۱ گل در هر ۲ بازی را تکرار کرد و در ۱۰۶ بازی ۵۳ گل به ثمر رساند

جنوا ۲۰۰۹-۲۰۰۸ یک قدم تا سطح اول فوتبال اروپا

در روز ۱ سپتامبر ۲۰۰۸ تنها دقایقی پیش ار پایان دوره نقل و انتقالات میلیتو درحالیکه دو پیشنهاد از تیمهای بزرگ اروپایی داشت به تیم سابقش پیوست. اوج نمایش او در پیروزی ۲-۰ برابر میلان بود. اولین هت تریکش را در بازی برابر رجینا انجام داد. او در ۳۱ بازی ۲۴ گل انجام داد و پشت سر زلاتان ابراهیموویچ دومین گلزن برتر سری آ شد.

اینتر ۲۰۱۰-۲۰۰۹ افتخار خالص:

 

در روز بیستم می۲۰۰۹ دیگو میلیتو و تیاگو موتا در ازای بونوچی، بولزونی، آکوافرسکا، مگیرونی و مقداری پول به اینتر پیوستند. میلیتو زود با اینتر هماهنگ شد و در دربی تاریخی ۴-۰ برابر میلان یک گل زد و دو پاس گل داد. دو گل میلیتو در بازی برابر کالیاری او را دارای بیشترین میانگین گلزنی در تاریخ سری آ (با میانگین ۰٫۸) کرد. در مرحله ۱/۸ نهایی لیگ قهرمانان اروپا برابر چلسی اولین گل بازی را در دور رفت به ثمر رساند و از عوامل اصلی صعود اینتر بود. میلیتو همچنین گل سوم اینتر برابر بارسلونا درمرحله نیمه نهایی که در واقع گل صعود اینتر بود را به ثمر رساند. گل او برابر رم در فینال کوپا ایتالیا، تک گلش برابر سیه‌نا در هفته آخر سری آ و دو گل او در فینال جام باشگاه‌های اروپا باعث شد اینتر اولین و تنها تیم ایتالیایی باشد که در یک فصل به سه‌گانه دست می‌یافت. او در ۳۵ بازی که تاکنون برای اینتر انجام داد ۲۲ گل زده‌است.

او در ۲۷۴ بازی در اروپا ۱۵۱ گل به ثمر رسانده‌است و دارای رکورد ۰٫۵۵ گل در هر بازی است.

تیم ملی

او در دوران اوج مهاجمان آرژانتین بازی می‌کرد و نیمکت نشین بزرگانی چون هرنان کرسپو بود. در سال ۲۰۰۳ در اولین بازی ملش دو گل زد لی ۴ سال به تیم ملی دعوت نشد. در کوپا ۲۰۰۷ عضو تیم ملی بود. و در جام جهانی ۲۰۱۰ فرصت طلب ترین مهاجم جهان مورد غضب مارادونا بود و دقایق چندانی برای بازی به او نرسید.

زندگی شخصی

همسر او سوفیا نام دارد و او دارای دو پسر است که همه پسر زیبایش له‌آندرو را را در جشن قهرمانی اروپا دیدیم.

فیل جونز

شناسنامه
نام کامل	فیلیپ آنتونی جونز[۱]
زادروز	۲۱ فوریهٔ ۱۹۹۲ ‏(۲۳ سال)
زادگاه	پریستون، انگلستان
قد	۱٫۸۰ متر (۵ فوت ۱۱ اینچ)[۲][۳][۴]
پست	مدافع هافبک دفاعی
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی	منچستر یونایتد
شمارهٔ پیراهن	۴
باشگاه‌های جوانان
۲۰۰۲–۲۰۰۹	بلکبرن راورز
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی†	(گل)†
۲۰۰۹–۲۰۱۱	بلکبرن راورز	۳۵	(۰)
۲۰۱۱–	منچستر یونایتد	۹۴	(۲)
تیم ملی‡
۲۰۰۹–۲۰۱۰	زیر ۱۹ سال انگلستان	۴	(۰)
۲۰۱۰–۲۰۱۱	زیر ۲۱ سال انگلستان	۹	(۰)
۲۰۱۱–	انگلستان	۱۷	(۰)
*تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است و آمار به روز شده در تاریخ ۲۰ ژوئن ۲۰۱۵. ‡ آمار بازی‌ها و گل‌های ملی به‌روز شده در تاریخ ۲۰ ژوئن ۲۰۱۵

فیلیپ آنتونی "فیل" جونز (به انگلیسی: Philip Anthony "Phil" Jones) (زاده ۲۱ فوریه ۱۹۹۲) بازیکن انگلیسی فوتبال است که برای تیم لیگ برتری منچستر یونایتد بازی می‌کند.^[۵] وی در تاریخ ۷ اکتبر ۲۰۱۱ نخستین بازی ملی خود را در مقابل تیم ملی فوتبال مونته‌نگروه انجام داد و با حضور در ۵ بازی ملی، در تاریخ ۲۶ مه ۲۰۱۲ واپسین بازی ملی‌اش را در برابر تیم ملی فوتبال نروژ برگزار کرد.^[۶]

 

 

سابقه باشگاهی

بلکبرن راورز

جونز در سال ۲۰۰۳ به عضویت تیم جوانان بلکبرن راورز درآمد.^[۷] او در فصل ۲۰۰۹-۲۰۱۰ وارد تیم اصلی بلکبرن شد و قراردادی دو ساله با تیم امضا کرد و در این تیم پیراهن شماره ۲۸ را به تن می کرد.^[۸] او اولین بازی خود برای تیم بزرگسالان بلکبرن را در ۲۲ سپتامبر ۲۰۰۹ در قالب بازی های لیگ کاپ و در برابر تیم ناتینگهام فارست انجام داد.^[۹] جونز اولین بازی لیگ برتری خود برای بلکبرن را در تاریخ ۱۰ مارچ ۲۰۱۰ و در برابر چلسی انجام داد که بلکبرن در آن بازی به تساوی دست پیدا کرد.^[۱۰] جونز در تاریخ ۴ می ۲۰۱۰ قراردادی ۵ ساله با باشگاه امضا کرد.^[۱۱] او در فصل ۲۰۱۰-۲۰۱۱ در نقش مدافع وسط تدافعی برای بلکبرن بازی می کرد و در این فصل جونز توانست در کاملاً در ترکیب اصلی تیم جا بیفتد.^[۱۲]

منچستر یونایتد

در پایان فصل ۲۰۱۰-۲۰۱۱ باشگاه منچستر یونایتد علاقه خود برای جذب فیل جونز را اعلام کرد. در تاریخ ۱۳ ژوئن ۲۰۱۱ منچستر یونایتد اعلام کرد که به توافقات لازم برای انتقال جونز با مبلغ ۱۶٫۵ میلیون پوند رسیده‌اند که این مبلغ می‌تواند تا سقف ۲۲ میلیون پوند نیز افزایش پیدا کند. انتقال او بعد از بازگشت از بازی های ملی کامل شد.^[۱۳]

سابقه ملی

جونز اولین بازی ملی خود را برای تیم زیر ۱۹ سال انگلستان و در جریان پیروزی ۳-۱ مقابل تیم ملی ترکیه تجربه کرد. در تاریخ ۴ آگوست ۲۰۱۰ جونز وارد ترکیب تیم ملی زیر ۲۱ سال انگلستان شد.

آمار دوران حرفه‌ای

== یادداشت‌ها ==

شامل دیگر مسابقات مانند جام خیریه انگلیس می‌شود.

ایکر کاسیاس

شناسنامه
نام کامل	ایکر کاسیاس فرناندز
زادروز	۲۰ مهٔ ۱۹۸۱ ‏(۳۴ سال)
زادگاه	مادرید، اسپانیا
قد	۱٫۸۲ متر (۶ فوت ۰ اینچ)
پست	دروازه‌بان
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی	باشگاه فوتبال پورتو
باشگاه‌های جوانان
۱۹۹۸–۱۹۹۰	باشگاه فوتبال رئال مادرید
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی†	(گل)†
۱۹۹۹–۱۹۹۸	رئال مادرید سی	۲۶	(۰)
۱۹۹۹	رئال مادرید بی	۴	(۰)
۱۹۹۹–۲۰۱۵	رئال مادرید	۵۱۰	(۰)
تیم ملی‡
۱۹۹۶	زیر ۱۵ سال اسپانیا	۱	(۰)
۱۹۹۸–۱۹۹۶	زیر ۱۶ سال اسپانیا	۱۹	(۰)
۱۹۹۹–۱۹۹۷	زیر ۱۷ سال اسپانیا	۱۰	(۰)
۱۹۹۹	زیر ۱۸ سال اسپانیا	۴	(۰)
۱۹۹۹	زیر ۲۰ سال اسپانیا	۲	(۰)
۲۰۰۰–۱۹۹۹	زیر ۲۱ سال اسپانیا	۵	(۰)
۲۰۰۰-	اسپانیا	۱۶۲	(۰)
*تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است و آمار به روز شده در تاریخ ۱۷ ژانویه ۲۰۱۵. ‡ آمار بازی‌ها و گل‌های ملی به‌روز شده در تاریخ ۱۷ ژانویه ۲۰۱۵

ایکر کاسیاس فرناندز (به اسپانیایی: Iker Casillas Fernández) (زادهٔ ۲۰ مه سال ۱۹۸۱، شهر مادرید در کشور اسپانیا) فوتبالیست اسپانیایی است. او به همراه این تیم موفق شده است قهرمان جام جهانی فوتبال شود. وی عضو تیم ملی فوتبال اسپانیا و باشگاه پورتو است. ایکر کاپیتان اول تیم ملی اسپانیا و کاپیتان اول تیم رئال مادرید و هم چنین انتخاب نخست مربیان برای دروازه‌بانی در تیم است. وی با بازوبند کاپیتانی، تیم ملی کشورش را به سوی قهرمانی در جام ملت‌های اروپا رهنمود کرد تا تیم ملی اسپانیا، بعد از ۴۴ سال بتواند قهرمان این رقابت‌ها شود. همچنین ایکر در درون دروازه و به عنوان کاپیتان تیم ملی، عضو تیم ملی اسپانیایی بود که برای اولین بار، قهرمان جام جهانی شد. او همچنین با۱۴۳ بازی برای اسپانیا رکورددار بیشترین بازی ملی برای کشورش می‌باشد. او پنج بار در پنج سال پیاپی بهترین دروازه‌بان جهان از نگاه فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال شده است. از همان ابتدا، کاسیاس به عنوان یکی از بهترین دروازه‌بان‌های جهان شناخته شد و توانست جوایز زیادی کسب کند. وی تاکنون دوبار نامزد بهترین بازیکن سال اروپا شده است. در پایان سال ۲۰۰۹ نیز، برای سومین بار در تیم منتخب سال اروپا قرار گرفت. از ژوئیه سال ۲۰۱۰ ایکر به جمع بازیکنانی پیوسته است که توانسته تمام افتخارات ملی و باشگاهی را کسب کند.

در جام جهانی ۲۰۱۰ نیز، کاسیاس به عنوان بهترین دروازه‌بان جام انتخاب شد. در ۲۱ ژانویه ۲۰۱۴، وی توانست دستکش طلای برترین دروازبان قرن ۲۱ را تصاحب کند.

با قهرمان شدن رئال مادرید در جام جهانی باشگاه‌های جهان در دسامبر ۲۰۱۴، ایکر کاسیاس به یک رکورد منحصر به فرد دست یافت. کاسیاس در هفتصدمین بازی خود با پیراهن رئال مادرید، به یک افتخار دیگر نائل شد و با بالای سر بردن جام جهانی باشگاه‌ها به اولین فوتبالیستی در تاریخ بدل می‌شد که به تمام افتخارات موجود در سطح باشگاهی و ملی دست یافته است. کاسیاس با رئال، فاتح لیگ قهرمانان، لالیگا، کوپا دل ری، سوپرجام اروپا و اسپانیا و جام بین قاره‌ای شده و با تیم ملی اسپانیا نیز جام جهانی و جام ملت‌های اروپا را فتح کرده است.

 

 

رئال مادرید

ایکر کاسیاس محصول تیم‌های پایه رئال مادرید است و از فصل ۹۱–۱۹۹۰ فوتبال خود را در رئال مادرید آغاز کرد. وی در سال ۱۹۹۹ برای اولین بار به تیم اصلی دعوت شد اما در آن بازی شرکت نکرد. از سال ۹۹–۱۹۹۸ وی به تیم اصلی آمد و با افت Bodo Illgner، ایکر به ترکیب اصلی راه پیدا کرد. در سال ۲۰۰۰ نیز ایکر به جوانترین دروازه‌بان تاریخ فوتبال تبدیل شد که در فینال مسابقات لیگ قهرمانان اروپا حضور یافته است (در ان بازی، تیم رئال مادرید با ۳ گل، تیم والنسیا را شکست داد).

 

در فصل بعد، ایکر نمایش‌های ضعیفی از خود نشان داد و جای خود را به سزار سانچز داد تا اینکه در مسابقه فینال لیگ قهرمانان اروپا، سانچز دچار مصدومیت شد و کاسیاس جوان، جای وی را گرفت و با نمایش خیره کننده خود، یکی از عوامل اصلی قهرمانی رئال در لیگ قهرمانان اروپا شد و از آن موقع به بعد، به عنوان دروازه بان اول رئال مادرید شناخته شده می‌شود.

فصل ۰۸–۲۰۰۷، سالی بسیار پر بار برای ایکر بود. وی یکی از عوامل اصلی ۳۱مین قهرمانی رئال در لالیگا بود و با دریافت تنها ۳۲ گل در ۳۶ بازی، توانست جایزه زامورا را کسب کند همچنین وی با امضای قراردادی بلند مدت، تا سال ۲۰۱۷ دروازه بان رئال مادرید خواهد بود که این قرارداد در صورتیکه ایکر بیش از ۳۰ بازی در فصل انجام دهد، بصورت خودکار تمدید خواهد شد. همچنین وی برای بار دوم، به عنوان یکی از اعضای تیم منتخب سال اروپا انتخاب شد.

در اوایل سال ۲۰۰۹، کاسیاس به رکورد Paco Buyo از نظر تعداد بازی رسید و با وجود تنها ۲۷ سال سن، دارای بیشترین تعداد بازی در درون دروازه تیم رئال مادرید شد. در تابستان این سال، بنابر اخبار برخی خبرگزاری‌های اسپانیایی، تیم فوتبال منچستر سیتی، حاضر شده بود که برای به خدمت گرفتن کاسیاس، رقم شگفت‌انگیز ۱۶۰ میلیون یورو را پرداخت کندکه هم هر چند که مسئولین این باشگاه، این خبر را تکذیب کردنددرصورتی که حتی مبلغی تا۱۲۰میلیون دلاررارسماسایت منچستراعلام کرده بودومبلغ پیشنهادی راتا۱۶۰ میلیون یوروافزایش داد. همچنین باشگاه منچستر یونایتد نیز علاقه خود را برای به خدمت گرفتن کاسیاس اعلام کرد. البته هیچ رقمی از طرف این تیم اعلام نشده بود. تیمی که قبلاً خواهان به خدمت گرفتن ایکر شده بود. با این حال، کاسیاس اعلام کرد که اصلاً قصد ترک کردن باشگاه خود را ندارد.

در فصل ۱۰–۲۰۰۹ و در دیدار با تیم سویا، کاسیاس با یک عکس العمل خیره کنده، مانع گلزنی تیم حریف شد. وی توپی را که از فاصله بسیار کم با دروازه زده شده بود و به سمت مخالفش رفته بود را با یک شیرجه سریع دفع کرد. بعد از این اتفاق، دروازه بان افسانه‌ای انگلیس، یعنی گردن بنکس، به تمجید از ایکر پرداخت و عکس العمل وی را باور نکردنی توصیف کرد و اعلام کرد که کاسیاس می‌تواند با ادامه این روند خود، به یکی از بهترین دروازه بانهای تاریخ فوتبال بدل شود.

پورتو

در پایان فصل ۲۰۱۵–۲۰۱۴ ایکر کاسیاس و کارلو آنچلوتی هردو اعلام کردند که کاپیتان تا پایان قرارداد خود در تیم باقی خواهد ماند. اما با رفتن کارلو آنچلوتی، مدیریت باشگاه رئال مادرید علیرغم میل ایکر بالاخره پس از ۲۵ سال حضورش، او را به باشگاه فوتبال پورتو فروخت و ایکر کاسیاس مانند چند اسطوره رئال مادرید که در دوران مدیریت پرز از تیم جدا شدند (رائول، فرناندو هیرو و گوتی) تنها با برگزاری یک کنفرانس خبری، بدون هیچ شکایتی خانه خود را ترک کرد و به پورتو پیوست.

اختلاف با ژوزه مورینیو

در فصل ۲۰۱۲–۲۰۱۳ لالیگا ژوزه مورینیو با ایکر کاسیاس دچار مشکل شد. بر اساس شواهد دلیل اصلی این مشکل رابطه دوستانه وی با برخی از بایکنان تیم رقیب یعنی بارسلونا نظیر ژاوی هرناندز بوده است. اما برخی منابع دلیل این نیمکت نشینی را رابطه بد ایکر کاسیاس با مربی دروازبانان رئال مادرید سلوینو لورو اعلام کردند.^[۱] این اختلاف تا حدی پیش رفت که ایکر کاسیاس در بازی هفته هفدهم فصل ۲۰۱۲–۲۰۱۳ لالیگا در بازی خارج از خانه مقابل مالاگا نیمکت نشین شد و جای او را آنتونیو آدان پر کرد. در این بین او در چند بازی و با اخراج آنتونیو آدان به ترکیب اصلی برگشت. یکی از این بازی‌ها، بازی برگشت کوپا دل ری فصل ۲۰۱۲–۲۰۱۳ در ورزشگاه مستایا مقابل والنسیا و در مرحله یک چهارم پایانی بود که ایکر کاسیاس با ضربه آلوارو آربه لوآ دچار شکستگی انگشت شد. در همین حال ژوزه مورینیو که می‌گفت نیمکت نشینی کاسیاس به‌خاطر عمل‌کرد خوب آدان بوده است، طی اقدامی متناقض دیگو لوپز را از تیم سویا خرید و به او بازی داد. روند بازی کردن دیگو لوپز پس از بازگشت ایکر هم ادامه داشت و این نشان می‌داد که اختلافات، عامل اصلی نیمکت نشینی او هستند. در نهایت با رفتن ژوزه مورینیو از رئال مادرید و آمدن کارلو آنچلوتی در فصل ۲۰۱۳–۲۰۱۴ ایکر کاسیاس به ترکیب تیم در جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا بازگشت و در فصل ۲۰۱۵–۲۰۱۴ هم دروازه‌بان اصلی رئال مادرید شد.

تیم ملی

کاسیاس در تیم زیر ۱۷ سال اسپانیا، با ۱۶ سال سن، به عنوان جوان‌ترین بازیکن تیم حضور پیدا کرد که این تیم در رتبه سوم جهان قرار گرفت. دو سال بعد نیز ایکر به عنوان کاپیتان در تیم ملی زیر ۱۷ ساله‌ها حضور پیدا کرد و با این تیم، قهرمان شد. کاسیاس با توجه به درخشش در تیم رئال مادرید، به مرور زمان، به دروازبان شماره ۱ تیم ملی اسپانیا بدل شد.

 

کاسیاس بعد از زوبیزارتا که ۱۲۶ بازی ملی دارد، به عنوان دومین دروازبان برتر تیم ملی اسپانیا از نظر بازی ملی شناخته می‌شود. کاسیاس اولین بازی رسمی خود را در حالیکه تنها ۱۹ سال داشت، در برابر تیم سوئد تجربه کرد. ایکر در تیم اسپانیا در جام ملت‌های اروپا سال ۲۰۰۰ حضور داشت اما پشت سر سانچز، فرصتی برای بازی پیدا نکرد. اما در جام جهانی ۲۰۰۲، به خاطر مصدومیت کانیزارس، توانست جای وی را بگیرد و به عنوان یکی از جوان‌ترین بازیکنان جام، در آن رقابت‌ها حضور پیدا کرد. اوج درخشش وی در این رقابت‌ها، بازی در برابر تیم ملی ایرلند بود که موفق شد ۲ پنالتی را مهار کند و از آن زمان به بعد، به وی لقب «مقدس» را دادند.

کاسیاس در تمام ۶ بازی تیم ملی اسپانیا در یورو ۲۰۰۴ حضور داشت و بطور کامل بازی کرد و تنها ۴ گل دریافت کرد. وی در جام جهانی ۲۰۰۶ هم عضور تیم ملی اسپانیا بود هر چند این تیم در مقابل تیم فرانسه و زین الدین زیدان، شکست خورد و از دور رقابت‌ها حذف شد.

 

پس از کناره گیری رائول گونزالس از تیم ملی، بازوبند کاپیتانی به ایکر مقدس رسید. ایکر در دو بازی اول تیم ملی اسپانیا در ترکیب اصلی بود و وقتی صعود این تیم به محله بعد قطعی شد، وی در بازی سوم استراحت کرد. کاسیاس در مراحل بعدی، موفق شد تا در بازی برابر تیم ملی ایتالیا، ۲ پنالتی را مهار کند و یکی از عوامل اصلی برد اسپانیا در آن بازی بود. اسپانیا در ادامه آن رقابت‌ها، توانست با یک گل تیم آلمان را شکست دهد و قهرمان شود. وی به عنوان اولین دروازه بان تاریخ معرفی شد که توانست جام را به عنوان کاپیتان، بالای سر ببرد.

در همین سال، کاسیاس موفق شد که به رکورد ۷۱۰ دقیقه بسته نگه داشتن دروازه برسد. رکوردی که حتی زوبیزارتای بزرگ هم به آن نرسیده بود. در جام جهانی ۲۰۰۲ نیز، یکی از واکنش‌های وی در برابر تیم کره جنوبی، از طرف فیفا، به عنوان یکی از ۱۰ عکس العمل برتر تاریخ، معرفی شد.

 

در سال ۲۰۰۹، کاسیاس موفق شد که پس از پیروزی برابر تیم بلژیک، به رکورد جالب دیگری برسد. وی توانسته بود تا در ۵۶ بازی، دروازه خود را بسته نگه دارد و از این نظر، به زوبیزارتا رسید. (هر چند نکته قابل تأمل این بود که کاسیاس این رکورد را در تنها ۹۸ بازی بدست آورده بود در حالیکه زوبیزارتا در ۱۲۶ بازی).

دررقابت‌های یورو ۲۰۱۲ نیز پس از گذشت سه هفته که در بالاترین سطح ممکن برگزار شد، با قهرمانی دراماتیک و البته تاریخی تیم ملی اسپانیا به پایان رسید، کاسیاس عملکرد درخشانی داشت وفقط با دریافت یگ بهترین دروازبان یورو۲۰۱۲انتخاب شد. ایکر کاسیاس در سال ۲۰۱۲ رکورد بسته نگه داشتن دروازه را شکست و در ۸۲ بازی گل نخورد. رکورد گذشته، ۷۲ بازی بود که در دستان ادوین فان‌درسار قرار داشت. در نهایت ایکر کاسیاس، کاپیتان رئال مادرید و تیم ملی اسپانیا برای پنجمین سال پیاپی به عنوان بهترین دروازه بان سال جهان توسط کمیته بین‌المللی آمار و تاریخ فوبتال برگزیده شد. کاسیاس تنها دروازبانی در تاریخ دنیا فوتبال هست که پنج بار به عنوان بهترین دروازبان دنیا انتخاب شده است.

در همین حال، ایکر موفق شد به عنوان سومین نفر در تاریخ اسپانیا، به رکورد ۱۰۰ بازی ملی برسد و اکنون با ۱۶۰ بازی برای اسپانیا رکورددار بیشترین بازی ملی برای کشورش است.

در جام جهانی ۲۰۱۰ نیز، کاسیاس توانست تیم ملی کشورش را برای کسب نخستین قهرمانی تاریخ این کشور در رقابت‌های جهانی، هدایت کند. وی به عنوان سومین دروازه بان تاریخ موفق شده بود که به عنوان کاپیتان، جام را بالای سر ببرد. ایکر به عنوان بهترین دروازه بان این رقابت‌ها برگزیده شد. وی در بازی فینال، دو تک با تک را از بازیکنان تیم ملی هلند گرفت و در بازی با پاراگوئه، یک پنالتی را از بازیکنان این تیم گرفته بود.

 

مصدومیت‌ها

ایکر کاسیاس در طول زمان حضورش در میادین دچار مصدومیت شدیدی که منجر به از دست دادن بازی‌ها شود نشده بود تا اینکه در بازی برگشت کوپا دل ری فصل ۲۰۱۲–۲۰۱۳ در ورزشگاه مستایا مقابل والنسیا و در مرحله یک چهارم پایانی با ضربه بازیکن خودی آلوارو آربه لوآ دچار شکستگی جزئی دست چپ شد. این مصدومیت برای ایکر کاسیاس ۳ ماه خانه‌نشینی به همراه داشت و او بازی‌های مهمی در لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا فصل ۲۰۱۲–۲۰۱۳ را از دست داد.

وضعیت بازی

وضعیت بازی در رئال مادرید

¹ سوپرجام فوتبال اسپانیا، سوپرجام اروپا و جام باشگاه‌های فوتبال جهان.

افتخارات

رئال مادرید

لالیگا: ۵ بار |۱۲–۲۰۱۱ و ۰۸–۲۰۰۷ و ۰۷–۲۰۰۶ و ۰۳–۲۰۰۲ و ۰۱–۲۰۰۰ جام حذفی: ۳ بار | ۱۹۹۹–۲۰۱۱ - ۲۰۱۴ سوپر کاپ اسپانیا: ۳ بار | ۲۰۰۸ و ۲۰۰۳ و ۲۰۰۱

لیگ قهرمانان اروپا: ۴ بار | ۱۹۹۸، ۲۰۰۰، ۲۰۰۲، ۲۰۱۴ سوپر کاپ اروپا: ۱ بار | ۲۰۰۲

باشگاه‌های جهان: ۲ بار | ۲۰۰۲، ۲۰۱۴

تیم ملی (پایه)

زیر ۱۵ سال اروپا: ۱ بار | ۱۹۹۵

زیر ۱۶ سال اروپا: ۱ بار | ۱۹۹۷

جام جهانی نوجوانان: ۱ بار | ۱۹۹۹

تیم ملی

جام ملت‌های اروپا: ۲ بار | ۲۰۰۸ و۲۰۱۲

جام جهانی: ۱ بار | ۲۰۱۰

فردی

بهترین دروازه بان:

1. دستکش طلای برترین دروازبان قرن ۲۱ از دیدگاه یوفا :Winer The Best Goalkeeper In 21 Century
2. در مجموع جایزه برترین دروازبان سال فیفا: FIFA/Fifpro World's best goalkeeper: پنج بار | تا از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۳
3. جایزه Bravo Award: یک بار | ۲۰۰۰
4. جایزه Don Balón Award for Breakthrough Player of the Year: یک بار | ۲۰۰۰
5. جایزه Zamora Trophy: یک بار | ۰۸–۲۰۰۷
6. جایزه FIFPro World XI: دو بار | ۰۹–۲۰۰۸ و ۰۸–۲۰۰۷
7. جایزه IFFHS Best Goalkeeper: پنج بار | ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲
8. جایزه LFP best goalkeeper: یک بار | ۰۹–۲۰۰۸
9. جایزه FIFA/Fifpro World's best goalkeeper: یک بار | ۰۹–۲۰۰۸
10. جایزه FIFA World Cup Golden Glove: یک بار | ۲۰۱۰

تیم منتخب:

1. عضو تیم سال از طرف UEFA: شش بار | و ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲
2. عضو تیم سال از طرف ESM: یک بار: | ۰۸–۲۰۰۷
3. عضو تیم منتخب رقابت‌های یورو ۲۰۰۸
4. عضو تیم سال از طرف FIFA.com: یک بار | ۰۹–۲۰۰۸
5. عضو تیم منتخب جام جهانی ۲۰۱۰
6. وی تنها فوتبالیست تاریخ است که به تمام افتخارات موجود در سطح باشگاهی و ملی دست یافته است. کاسیاس با رئال فاتح لیگ قهرمانان، لالیگا، کوپا دل ری، سوپرجام اروپا و اسپانیا و جام بین قاره‌ای شده و با تیم ملی اسپانیا نیز جام جهانی و جام ملت‌های اروپا را فتح کرده است.

زندگی شخصی

والدین ایکر، هر دو اهل Ávila هستند. البته ایکر و خانواده اش مجبور بودند تا چند سال در باسک زندگی کنند اما ایکر همیشه مادرید را زادگاه خود می‌داند. او یک برادر کوچکتر بنام Unai دارد که طرفدار بارسلونا است! ایکر کاسیاس از سال ۲۰۰۹ تاکنون با سارا کاربونرو، خبرنگار ورزشی کشورش رابطه دارد. او هم اکنون دارای یک پسر از سارا است که «مارتین کاسیاس کاربونرو» نام دارد.

ساموئل اتوئو

شناسنامه
نام کامل	ساموئل اتوئو فیلس
زادروز	۱۰ مارس ۱۹۸۱ ‏(۳۴ سال)
زادگاه	دوالا, کامرون[۱]
قد	۱٫۸۰ متر (۵ فوت ۱۱ اینچ)[۲]
پست	مهاجم
شمارهٔ پیراهن	۲۷
باشگاه‌های جوانان
۱۹۹۲–۱۹۹۷	آکادمی ورزشی کاجی
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی†	(گل)†
۱۹۹۷–۲۰۰۰	رئال مادرید	۳	(۰)
۱۹۹۷–۱۹۹۸	← لگانیس (قرضی)	۳۰	(۴)
۱۹۹۹	← اسپانیول (loan)	۰	(۰)
۲۰۰۰	← رئال مایورکا (قرضی)	۱۹	(۶)
۲۰۰۰–۲۰۰۴	رئال مایورکا	۱۲۰	(۴۸)
۲۰۰۴–۲۰۰۹	بارسلونا	۱۴۵	(۱۰۸)
۲۰۰۹–۲۰۱۱	اینتر میلان	۶۷	(۳۳)
۲۰۱۱–۲۰۱۳	آنژی ماخاچکالا	۵۳	(۲۵)
۲۰۱۳–۲۰۱۴	چلسی	۲۱	(۹)
۲۰۱۴-	اورتون	۰	(۰)
تیم ملی
۲۰۰۰	زیر ۲۳ سال کامرون	۶	(۱)
۱۹۹۷–	کامرون	۱۱۸	(۵۶)
افتخارات[نمایش]
*تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

ساموئل اتوئو (به فرانسوی: Samuel Eto'o) (زادهٔ ۱۰ مارس ۱۹۸۱ در دوالا، کامرون) بازیکن فوتبال اهل کامرون است. اتوئو بهترین گلزن تاریخ جام ملت‌های آفریقا و چهارمین گلزن برتر تاریخ باشگاه فوتبال بارسلونا است.

اتوئو در ابتدا فوتبال را در تیم کشورش آغاز کرد. سپس به رئال مادرید اسپانیا پیوست. پس از آن که نتوانست در تیم رئال مادرید جایگاه ثابتی پیدا کند، بطور قرضی به رئال مایورکا پیوست و موفق شد ۵۴ گل برای این تیم به ثمر برساند و رکورد گلزنی در باشگاه را از آن خود کند. در سال ۲۰۰۴ مسؤولان رئال مادرید و بارسلونا تصمیم گرفتند این ستارة کامرونی را وارد تیم خود کنند. در نهایت، فلورِنتینو پِرِز – مدیر وقت رئال مادرید – اعلام کرد با توجه به حضور رائول و رونالدو احتیاجی به اتوئو ندارد. بدین ترتیب اتوئو با قراردادی ۲۴ میلیون یورویی به بارسلونا پیوست. وی در سال ۲۰۰۹ به تیم اینترمیلانِ،^[۳] سپس در سال ۲۰۱۱ به آنژی ماخاچکالا^[۴][۵] و در سال ۲۰۱۳ به عضویت باشگاه فوتبال چلسی درآمد.^[۶]

 

 

سبک بازی

شهرت اتوئو به دلیل آن است که یک مهاجم کامل به شمار می‌آید؛ یعنی قدرت پابه‌توپ بالایی دارد، ضربات هر دو پای او قدرت کافی دارد، هنگام دویدن سرعتش بالاست و ضربات سرش محکم و دقیق است. این خصوصیات موجب شده‌است تا در چند سال اخیر همواره اتوئو یکی از بهترین مهاجم‌های دنیا باشد. اتوئو بیش از آن که از قدرت بدنی برای گلزنی استفاده کند، از سرعت خود بهره می‌گیرد و همچنین به ندرت دیده می‌شود که با توپ اضافه‌کاری انجام دهد و به محض پیدا کردن موقعیت توپ را وارد دروازه می‌کند.

افتخارات

• مرد سال فوتبال آفریقا در سال ۲۰۰۳
• مرد سال فوتبال آفریقا در سال ۲۰۰۴
• مرد سال فوتبال آفریقا در سال ۲۰۰۵
• عنوان پی‌چی‌چی یا آقای گل لا لیگا در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۶
• قهرمان جام باشگاه‌های اروپا در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۶ همراه تیم بارسلونا
• قهرمان لا لیگا (لیگ اسپانیا) در فصل‌های ۲۰۰۴-۲۰۰۵، ۲۰۰۵-۲۰۰۶ و ۲۰۰۸-۲۰۰۹ همراه تیم بارسلونا
• برنده سوپر جام اسپانیا در سال ۲۰۰۵ همراه تیم بارسلونا
• قهرمان جام ملت‌های آفریقا به همراه تیم ملی فوتبال کامرون در سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۲
• قهرمان المپیک ۲۰۰۰ سیدنی به همراه تیم ملی المپیک کامرون
• قهرمان جام باشگاه‌های اروپا در فصل ۲۰۰۹ -۲۰۱۰ همراه تیم اینتر میلان

ژولیو سزار

شناسنامه
نام کامل	Júlio César Soares Espíndola
زادروز	۳ سپتامبر ۱۹۷۹
زادگاه	ریودوژانیرو، برزیل
قد	۱۸۶ سانتی‌متر
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی	کویینز پارک رنجرز
پُست	دروازه‌بان
باشگاه‌های حرفه‌ای
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی (گل)
۱۹۹۸–۲۰۰۵ ۲۰۰۵–۲۰۱۲ ۲۰۰۵ ۲۰۱۲– ۲۰۱۴	فلامینگو اینتر میلان ←کیه‌وو (قرضی) کویینز پارک رنجرز ←تورنتو اف‌سی (قرضی)	۱۳۰ (۰) ۲۲۸ (۰) ۰ (۰) ۲۴ (۰) ۷ (۰)
تیم ملی
۲۰۰۳–۲۰۱۴	تیم ملی فوتبال برزیل	۸۷ (۰)

ژولیو سزار (به انگلیسی: Júlio César) زادهٔ ۳ سپتامبر ۱۹۷۹در برزیل است و تاکنون در تیمهای، فلامینگو، کیه وو، اینتر میلان ، کویینز پارک رنجرز بازی کرده‌است و ۶۵ بازی ملی هم برای تیم ملی فوتبال برزیل انجام داده‌است.

 

 

زندگی شخصی

ژولیو سزار با سوزانا وارنر، مدل و بازیگر برزیلی ازدواج کرده است؛ آنها به همراه دو فرزند خود با نام‌های کاوت که پنج ساله و جولیا که دوساله‌است زندگی گرمی دارند. البته جالب است که بدانید سوزانا وارنر قبل از ازدواج با خولیو سزار چند مدتی نیز با رونالدو آشنا بوده‌است اما بعد از جدایی با رونالدو با جولیو ازدواج می‌کند، او متولد ۲۰ جولی ۱۹۷۷ است.

باشگاه‌ها

فلامینگو

از سال ۹۸ با بازی در این تیم کار حرفه‌ای خود را آغاز کرد، او تا سال ۲۰۰۴ در این تیم عضویت داشت و در این مدت برای فلامنگو ۱۳۰ بازی انجام داد.

کیه‌وو

او بعد از شش فصل و نیم بازی در برزیل و فلامنگو بالاخره راهی ایتالیا شد و در تیم کیوو ورونا به بازی خود ادامه داد البته عضویت این بازیکن در کیه‌وو تنها یک نیم فصل بود و تنها یک بازی در جام یوفا برای این تیم انجام داد.

اینترمیلان

در پایان نیم فصل عضویت در کیوو اینتر این بازیکن را خریداری کرد. فصل ۵/۲۰۰۴ این بازیکن با عضویت در اینتر فصل تازه‌ای برای فوتبال حرفه ایش رقم زد.

دوران طلایی در اینتر

او در سال ۲۰۰۵ با قرارداد رسمی سه ساله‌ای به اینتر آمد و از همان روزهای اول بر تولدو ترجیح داده شد، در سال ۲۰۰۹، خولیو سزار موفق جایزهٔ بهترین بازیکن برزیل در سال ۹/۲۰۰۸ را به خود اختصاص دهد. این جایزه تحسین همگان را برانگیخت. زیرا او یکی از بهترین و بزرگترین جایزه‌ها در چهان فوتبال را به خود اختصاص داده در مهد فوتبال جهان یک دروازبان بهترین بازیکن سال می‌شود. خولیو سزار از سال ۲۰۰۵ تاکنون در تمامی مسابقات، برای اینتر ۱۶۵ بازی را انجام داده‌است. او در این سالها بدون شک یکی از بهترین بازیکنان اینتر بوده‌است و بارها توانسته منجی دروازهٔ اینتر شود، او علاوه بر سرعتی بودن عکس العمل‌های دستانش به راحتی با پایش نیز بازی می‌کند بطوری که بسیاری از توپ‌هایی که به سمت دروازهٔ او شلیک می‌شود را با پا دفع می‌کند، در کل می‌توان او را یکی از کاملترین دروازبان‌های حال حاضر جهان بدانیم. علاوه بر دونگا، جی جی بوفون نیز لب به تحسین از این دروازبان گشوده‌اند و او را بهترین دروازبان ایتالیا و یا اروپا می‌دانند. او بهترین دوران فوتبال خود را قهرمانی‌های پیاپی اینتر می‌داند شاید بودن خولیو سزار به این موفقیت‌ها برای اینتر کمک بسیاری کرده‌است، او بارها شایستگی خود را در دروازهٔ اینتر نشان داده‌است و بی شک یکی از بهترین دروازبان‌ها تاریخ اینتر خواهد شد.

تیم ملی بزریل : ابتدای راه ملی پوش شدن او، در سال ۲۰۰۳ بود، زمانی که او برای قرار گرفتن پشت سر دیدا به تیم ملی دعوت شد. از آن زمان او همواره عضو ثابت تیم ملی بزریل بوده‌است، اولین تورنومنت مهم او در سال ۲۰۰۳ و در جام کنفدراسیون‌ها رقم خورد، هر چند او موفق نشد تا در این تورنومنت برای برزیل بازی کند، اما اولین رویارویی او با حریفان در دروازهٔ برزیل در کوپا آمه ریکای ۲۰۰۴ رقم خورد، او هر ۶ بازی در این تورنومنت را در دروازهٔ برزیل ایستاد بطوری که دیدا دروازبان اول برزیل را کاملاً به نیمکت ذخیره چسباند. در اولین بازیش در برابر آرژانتین در این تورنومنت او موفق شد اولین پنالتی آرژانتینی‌ها را مهار کند و باعث برد ۴ بر ۲ برزیل در برابر آرژانتین شد. اما او در سال تورنومنت‌های جام کنفدراسیون‌های سال ۲۰۰۵ و کوپا آمه ریکای سال ۲۰۰۷ نتوانست جایی در میان برزیلی‌ها پیدا کند اما در سال ۲۰۰۶ و رقابت‌های بزرگ جام جهانی یکی از ۳ دروازبان برزیل بود. بعد از جام جهانی و بازنشستگی ملی دیدا، او بدون رقیب بهترین گزینهٔ مربی وقت برزیل شد، دونگا دروازبانانی همچون، گومز، هلتون و دونی را پشت سر او قرار داد. ۲- زندگی شخصی:

جولیو سزار با سوزانا وارنر، مدل و بازیگر برزیلی ازدواج کرده است؛ آنها به همراه دو فرزند خود با نام‌های کاوت که پنج ساله و جولیا که دوساله‌است زندگی گرمی دارند. البته جالب است که بدانید سوزانا وارنر قبل از ازدواج با خولیو سزار چند مدتی نیز با رونالدو آشنا بوده‌است اما بعد از جدایی با رونالدو با جولیو ازدواج می‌کند، او متولد ۲۰ جولی ۱۹۷۷ است.

۳- باشگاه‌ها: فلامینگو - کیوو ورونا - اینتر میلان

فلامنگو: از سال ۹۸ با بازی در این تیم کار حرفه‌ای خود را آغاز کرد، او تا سال ۲۰۰۴ در این تیم عضویت داشت و در این مدت برای فلامنگو ۱۳۰ بازی انجام داد.

کیوو ورونا: او بعد از شش فصل و نیم بازی در برزیل و فلامنگو بالاخره راهی ایتالیا شد و در تیم کیوو ورونا به بازی خود ادامه داد البته عضویت این بازیکن در کیوو تنها یک نیم فصل بود و تنها یک بازی در جام یوفا برای این تیم انجام داد.

اینتر میلان: در پایان نیم فصل عضویت در کیوو اینتر این بازیکن را خریداری کرد. فصل ۵/۲۰۰۴ این بازیکن با عضویت در اینتر فصل تازه‌ای برای فوتبال حرفه ایش رقم زد.

۴- دوران طلایی در اینتر:

او در سال ۲۰۰۵ با قرارداد رسمی سه ساله‌ای به اینتر آمد و از همان روزهای اول بر تولدو ترجیح داده شد، در سال ۲۰۰۹، خولیو سزار موفق جایزهٔ بهترین بازیکن برزیل در سال ۹/۲۰۰۸ را به خود اختصاص دهد. این جایزه تحسین همگان را برانگیخت. زیرا او یکی از بهترین و بزرگترین جایزه‌ها در چهان فوتبال را به خود اختصاص داده در مهد فوتبال جهان یک دروازبان بهترین بازیکن سال می‌شود.

خولیو سزار از سال ۲۰۰۵ تاکنون در تمامی مسابقات، برای اینتر ۱۶۵ بازی را انجام داده‌است.

او در این سالها بدون شک یکی از بهترین بازیکنان اینتر بوده‌است و بارها توانسته منجی دروازهٔ اینتر شود، او علاوه بر سرعتی بودن عکس العمل‌های دستانش به راحتی با پایش نیز بازی می‌کند بطوری که بسیاری از توپ‌هایی که به سمت دروازهٔ او شلیک می‌شود را با پا دفع می‌کند، در کل می‌توان او را یکی از کاملترین دروازبان‌های حال حاضر جهان بدانیم.

علاوه بر دونگا، جی جی بوفون نیز لب به تحسین از این دروازبان گشوده‌اند و او را بهترین دروازبان ایتالیا و یا اروپا می‌دانند. او بهترین دوران فوتبال خود را قهرمانی‌های پیاپی اینتر می‌داند شاید بودن خولیو سزار به این موفقیت‌ها برای اینتر کمک بسیاری کرده‌است، او بارها شایستگی خود را در دروازهٔ اینتر نشان داده‌است و بی شک یکی از بهترین دروازبان‌ها تاریخ اینتر خواهد شد.

۵- تیم ملی بزریل:

ابتدای راه ملی پوش شدن او، در سال ۲۰۰۳ بود، زمانی که او برای قرار گرفتن پشت سر دیدا به تیم ملی دعوت شد. از آن زمان او همواره عضو ثابت تیم ملی بزریل بوده‌است، اولین تورنومنت مهم او در سال ۲۰۰۳ و در جام کنفدراسیون‌ها رقم خورد، هر چند او موفق نشد تا در این تورنومنت برای برزیل بازی کند، اما اولین رویارویی او با حریفان در دروازهٔ برزیل در کوپا آمه ریکای ۲۰۰۴ رقم خورد، او هر ۶ بازی در این تورنومنت را در دروازهٔ برزیل ایستاد بطوری که دیدا دروازبان اول برزیل را کاملاً به نیمکت ذخیره چسباند.

در اولین بازیش در برابر آرژانتین در این تورنومنت او موفق شد اولین پنالتی آرژانتینی‌ها را مهار کند و باعث برد ۴ بر ۲ برزیل در برابر آرژانتین شد. اما او در سال تورنومنت‌های جام کنفدراسیون‌های سال ۲۰۰۵ و کوپا آمه ریکای سال ۲۰۰۷ نتوانست جایی در میان برزیلی‌ها پیدا کند اما در سال ۲۰۰۶ و رقابت‌های بزرگ جام جهانی یکی از ۳ دروازبان برزیل بود. بعد از جام جهانی و بازنشستگی ملی دیدا، او بدون رقیب بهترین گزینهٔ مربی وقت برزیل شد، دونگا دروازبانانی همچون، گومز، هلتون و دونی را پشت سر او قرار داد.

کویینز پارک رنجرز

وی در تاریخ ۸ شهریور ۱۳۹۱ پس از طی دورانی طولانی بازیگری در اینتر میلان و با یک قرارداد چهار ساله به کویینز پارک رنجرز پیوست.

انتقال قرضی به تورنتو اف‌سی و بازگشت به کویینز پارک رنجرز

در تاریخ ۱۸ بهمن ۱۳۹۲ طی قراردادی قرضی به تورنتو اف‌سی در ام‌ال اس پیوست و در مورخه سوم مرداد ۱۳۹۳ مجدداً به کویینز پارک رنجرز بازگشت.

افتخارات:

فلامینگو:

تورنومنت ریو دو ژانرو (۱۹۹۹ - ۲۰۰۰ - ۲۰۰۱ - ۲۰۰۴)

لیگ قهرمانان برزیل: (۲۰۰۱)

قهرمانی ریو: (۲۰۰۰)

قهرمانی گوانابرای: (۱۹۹۹ - ۲۰۰۱ - ۲۰۰۴)

اینتر میلان:

سری آ: (۲۰۰۶ - ۲۰۰۷ - ۲۰۰۸ - ۲۰۰۹)

کوپا ایتالیا:(۲۰۰۸-۲۰۰۷)